หลวงปู่มั่นวิสัจชนาความต่างระหว่าง ความรัก กับ เมตตา

ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต​

ถาม เมตตา กรุณา กับรัก นั้นเหมือนกันหรืองกัน

ตอบ ต่างกันมาก อย่างละอริยสัจทีเดียว ความรักนั้นเป็นสมุทัย เมตตานั้นเป็นมรรค

ถาม เช่นรักบุตรหลาน ญาติมิตร คิดให้เป็นสุขและให้พ้นทุกข์หรือสงสารจะว่าเป็นสมุทัยได้อย่างไร รู้สึกรสชาติของใจประกอบด้วยความเอ็นดูปราณี

ตอบ ความรักและความสงสารบุตรหลานญาติมิตร ประกอบด้วยฉันทราคะอาลัยห่วงใยกังวลพัวพันยึดถือ หนักใจไม่โปร่ง เมื่อคนรักเหล่านั้นวิบัติไป เช่น ตาย เป็นต้นก็เกิดทุกข์โทมนัสเศร้าโศกเสียใจอาลัยคิดถึง ถ้ารักมาก็โศกมาก สมด้วยพระพุทธสุภาษิตคาถาธรรมบทปิยวรรคที่ ๑๖ ว่า

เปมโต ชายเต โสโก ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก
เปมโต ชายเต ภยํ ภัยย่อมเกิดแต่ความรัก
เปมโต วิปฺปมุตฺตสฺส ความโศกไม่มีแก่ผู้พ้นแล้ว
นตฺถิ โสโก กุโต ภยํ จากความรัก ภัยจะมีมาแต่ที่ไหน

เพราะฉะนั้น จึงผิดกับเมตตากรุณา ส่วนรักนั้นมีความชอบ และสงสารบุตรหลานญาติมิตร ไม่ทั่วไปในสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง เป็นแต่พรหมวิหาร ส่วนเมตตากรุณาที่เป็นอัปปมัญญานั้นทั่วไปในสัตว์ไม่มีประมาณและไม่ประกอบด้วยความห่วงใยอาลัยพัวพันยึดถือ มีความโปร่งและเบาใจไม่หนัก มีจิตเย็นเป็นสุขและเป็นข้าศึกแก่พยาบาทโดยตรง และได้รับอานิสงส์ ๑๑ ประการด้วย ตามแบบที่ท่านแสดงไว้ในเมตตานิสังสสูตรว่า

๑. สขํ สุปติ หลับก็เป็นสุข
๒. สุขํ ปฏิพุชฺฌติ ตื่นก็เป็นสุข
๓. น ปาปกํ สุปินํ ปสฺสติ ย่อมไม่ฝันเห็นลามก
๔. มนิสฺสานํ ปิโย โหติ ย่อมเป็นที่ชอบใจของมนุษย์ทั้งหลาย
๕. อมนุสฺสานํ ปิโย โหติ ย่อมเป็นที่ชอบใจของอมนุษย์ทั้งหลาย
๖. เทวตา รกฺขนฺติ เทวดาทั้งหลายย่อมรักษา
๗. นาสฺส อคฺคิ วา วิสํ ไฟหรือยาพิษหรือศัสตรา
วา สตฺถํ วา กมต ย่อมไม่ต้องผู้เจริญเมตตานั้น
๘. ตุวฏํ จิตฺตํ สมาธิยติ จิตของผู้เจริญเมตตาย่อมมั่นเป็นสมาธิเร็ว
๙. มุขวณฺโณ วิปฺปสีทติ สีหน้าของผู้เจริญเมตตาย่อมผ่องใส
๑๐. อสมฺมูโฬฺห กาลํ กโรติ ย่อมไม่มีสติหลงตาย
๑๑. อุตฺตริ อปฺปฏิวิชฺณนฺโต เมื่อยังไม่สำเร็จพระอรหันต์อันยิ่ง
พฺรหฺมโลกุปฺโค โหติ ย่อมไปเกิดในพรหมโลก

ที่มา : ตัดตอนมาจาก ปฏิปัตติวิภังค์ จากหนังสือ ธัมมานุธัมมปฏิบัติ โดย พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถร จัดพิมพ์โดย ชมรมพุทธศาสน์ การไฟฟ้าแห่งประเทศไทย

 

ดิฉันเมตตาสรรพสิ่งและสรรพสัตว์มากค่ะ ชอบสร้างทานบารมี มีความสุขใจที่สุด ให้โอกาสแก่ผู้ด้อยโอกาส เกิดมาพึ่งกัน ทุกคนล้วนตกอยู่ในวัฎสงสาร น่าสงสารท้างน้านนเรยยย

 

Thanks: ฝากรูป

 

อนุโมทนา สาธุ เมตตากรุณาที่เป็นอัปปมัญญานั้นมีความโปร่งและเบาใจไม่หนัก มีจิตเย็นเป็นสุขและเป็นข้าศึกแก่พยาบาทโดยตรง เมตตานั้นจึงเป็นมรรค

 

สาธุ สาธุ สาธุ

อ่านแล้วเข้าใจได้ง่ายและลึกซึ้ง เป็นบทความที่น่าเผยแพร่จริงๆครับ อนุโมทนาด้วยครับ

 

อ่านแล้วเข้าใจความแตกต่างมากขึ้น^__^

ขออนุโมทนากับ จขกท.ด้วยนะคะ

 

อนุโมทนาสาธุ บุญนี้ ขอยกให้กับท่านเจ้าของกระทู้ด้วยเทอญ...
ttt2010 ศิษย์พระอาจารย์บุญยง อภิลาโส ภิกขุ
_____________________________________________________
บอกบุญแหล่งทำบุญ
เปิดดวง พิธีกรรมแก้ดวงชะตา (สำนักสงฆ์พรหมรังศรี)
กฐินสามัคคีปฐมฤกษ์เบิกชัย ที่พักสงฆ์พรหมรังศรี
ท่องวัดและศาสนสถานที่สำนักสงฆ์พรหมรังศรี<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

ความรักเป็นสมุทัย ส่วนความเมตตาเป็นมรรค (ประโยคนี้ช่างลึกซึ้งกินใจนัก)

 

อธิบายได้กระจ่างดีค่ะ ขอบคุณและอนุโมทนาสาธุด้วยคนค่ะ

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับ
สาธุ สาธุ สาธุ<!-- google_ad_section_end -->

 

อนุโมทนา สาธุค่ะ
ขอขอบพระคุณเจ้าของกระทู้ที่ได้นำเอาคำสอนอันมีค่ามาเผยแพร่ให้แก่มนุษย์โลกอย่างดิฉัน

ต้นซุง (ธิดาดาว)

 

แต่ก่อน ก็คิดว่าความรัก คือ ความทุกข์อยู่แล้ว...แต่พอมาอ่านคำสอนพระอาจารย์ใหญ่เข้า ก็เกิดความรู้ความเข้าใจไปอีกขั้นหนึ่ง...ที่แท้มันคือสาเหตุที่ทำให้เกิดผล...คือทุกข์นั่นเอง...ดังนั้น ถ้าไม่อยากทุกข์ ก็ต้องไม่รัก...แต่มนุษย์จะทำได้อย่างไร...อย่างผมนี่ ได้รักหญิงหนึ่ง แต่เก็บซ่อนรักไว้ตั้งแต่พศ.2520ถึงพศ.2554 รวม 35 ปี พระท่านบอกมันคือ สัญญา ของเราที่ถูกปรุงแต่งขึ้น ต้องแก้ด้วยการเจริญสติว่ามันผ่านไปแล้ว ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด...แต่ผมก็พยายามแก้...แต่ยังไม่สำเร็จ...เพราะสาเหตุมันเกิดจากการ"ได้รักไปแล้ว"มันจึงเป็นสัญญาที่ติดตราในดวงจิตเราแกะไม่ออก...เจริญสติปัจจุบัน...นำความเมตตามาข่มรักที่เป็นสาเหตุ...แต่จิตก็ไม่สามารถหลุดจากรักคือสาเหตุไปได้สักที...หรือต้องปฏิบัติให้ได้โสดาปฏิผลก่อน..จิตจึงจะมั่นคงในเมตตาได้หนอ...?

 

รักตัวเองให้มากๆนะคะ......
เอ้ย....ต้องพูดว่า เมตตาตัวเองให้มากๆนะคะ....
เจริญในธรรมนะคะทุกท่าน สาธุๆๆ

 

35 ปี นานพอดูนะครับ ผมว่าผมรักผูหญิงมา 4 ปีแล้วจนตอนนี้ ยังทรมานน่าดู ท่านเองคงทรมานเหมือนกัน รู้ทั้งรู้แต่เอาชนะมันยังไม่ได้ซักที...เรื่องนี้เข้าใจครับ...

 

ผมก็เป็นแบบท่านครับ ความรักเป็นเรื่องยากที่จะตัดได้ง่ายๆ แม้นรู้อยู่ว่าเป็นทุกข์แต่ก็ยังอยากได้มา เป็นเรื่องยากอย่างยิ่งที่จะถอดถอนออกได้ ต้องใช้วลา ต้องมีบารมี ต้องมีเครื่องประกอบ หลายอย่างครับ กว่าจะออกได้ สำหรับผมคิดว่าเราต้องเจริญสติไปเรื่อยๆครับ พยายามทำไป หาเวลาทำสมาธิ ถ้าไม่มีสมาธิก็อ่านหนังสือธรรมมะของอาจารย์ต่างๆ อ่านชีวะประวัติของเหล่าครูบาอาจารย์ต่างๆ แล้วค่อยๆคิดไป ใช้เหตุผลไปเรื่อย เจอเรื่องทุกข์ เช่นเจ็บป่วย ผิดหวัง เสียใจ ก็น้อมมาเป็นธรรมะ สนทนาธรรมกับบัณฑิต แล้วมันจะค่อยๆคลายตัวไป

 

ขอน้อมนมัสการหลวงปู่มั่นครับ

 

หลวงปู่มั่น ประเสริฐ