กสิณทำใช้เอง ..ไม่ได้หรือ

ไปอ่านเจอในเว็บ เขาบอกว่า การทำกสิณใช้เองจะไม่ค่อยเป็นผล ต้องให้คนอืื่นทำให้ เขาบอกว่าถ้าทำเองจะไม่เกิดศรัทธา จริงแท้ประการใด..มีใครรู้เหตุผลบ้าง แล้วถ้าเราจะทำใช้เอง มันมีวิธีการอะไรบ้างไหม อย่างขนาดวงกลมที่ตัด ต้องมีขนาดประมาณใดบ้าง ถ้าเราจะใช้กสิณสีขาว เราตัดรูปวงกลมขาวไปแปะ บนพื้นดำนี่จะได้ไหม ..

 

ดวงกสิณทำเองก็ได้ครับแต่ว่าต้องรู้ขนาดภายในดวงกสิณต้องไม่มีรอยด่างดำ
ต้องกลมเสมอกัน ไปซื้อเอาราคาก็ไม่แพงหรอกครับประมาณสองร้อยกว่าบาท
มีขนาดที่มาตรฐาน แข็งแรงทนทาน มีฐานไว้สำหรับเคลื่อนย้ายไปไหนก็ได้
มีคู่มือในกล่อง เทียบกันแล้วถ้าตั้งใจจะฝึกกสิณอย่างจริงจัง ซื้อเอาดีกว่าครับ
ลงทุนครั้งเดียว ที่วัดยานนาวา สาทรน่าจะมีขายครับเพราะมีการเรียนการสอนด้วยครับ

 

สมัยก่อนเขาสังเกตุจากธรรมชาติครับ แสงจากเปลวไฟของเทียน แทนกสิณไฟ น้ำจากลำธาร แม่น้ำ แทนกสิณน้ำ ปลายของยอดไม้ที่ไหวๆ แทนกสิณลม ดินที่เขาปั้นเป็นก้อนกลม แทนกสิณดิน หลักของกสิณต้องมีความตั้งใจมั่น จำภาพ แล้วคิดให้เหมือนสิ่งที่จำ ให้ถึงขนาดที่คิดเมื่อไร ภาพนั้นต้องปรากฎชัด และย่อขยาย ขนาดได้ดังใจปรารถนา จึงถือว่า สำเร็จ การฝึก
ส่วนขั้นตอนการนำไปใช้ทางพุทธศาสนา ต้องกำกับด้วยศีลธรรมครับ ถึงจะไม่ลงต่ำ

 

ใช้จากเว็บจะฝึกได้ปะคะ

 

สมัยพระพุทธกาล จะหาซื้อที่ไหนหว่า....
ทำไมพระพุทธเจ้าสอนได้ พระสาวกทำได้ (ท่านใช้ใครทำดวงกสินให้)
การทำกสิน ไม่ใช่ทำด้วยตาเนื้อ ตามองไปมากๆ ก็พร่ามัวเปล่าๆ
การจำดวงกสินใช้ตาจำ หรือใช้ใจจำ
แค่ทำใจให้นึกถึงภาพสีขาวกลม ก็ได้ภาพกสิน
โดยไม่ต้องซื้อต้องหา ไม่ต้องจ้างวานใครมาทำให้
ไม่สูญไม่หาย ไม่พัง ไม่ต้องเก็บรักษา จะอยู่ในร่ม กลางแจ้ง
ฝนตก แดดออก ขึ้นรถลงเรือ พกไปได้ทุกที่ ฟรี !

นี่ทำได้ผลมาแล้ว จึงมาบอก

 

ผมอ่านนิทานชาดกมาบทหนึ่ง
เห็นว่า เป็นอย่างนี้

นิทานชาดก มูสิชาดก
หนูถูกหลอก
ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้า ประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี ทรงปรารภภิกษุผู้หลอกลวงรูปหนึ่ง ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธกว่า...
กาลครั้งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นหนู มีตัวโตขนาดลูกหมู มีบริวาร ๕๐๐ ตัว อาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง มีหมาจิ้งจอกตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ใกล้กับที่อยู่ของหนู คิดจะลวงกินหนู ในวันหนึ่ง มันจึงทำทียืนด้วยขาข้างเดียว อ้าปาก แหงนมอง จ้องดูดวงอาทิตย์อยู่
หนูพระโพธิสัตว์ เห็นมันแล้วคิดว่า " หมาจิ้งจอกตัวนี้คงจะเป็นผู้ทรงศีล " จึงเดินเข้าไปใกล้ไต่ถามดูว่า "ท่านชื่ออะไร ? " หมาจิ้งจอกตอบว่า " เราชื่อธรรมิกะ (ผู้ทรงธรรม)"
หนู " ทำไมท่านยืนเท้าเดียว ไม่ยืนทั้ง ๔ เท้า ? "
หมาจิ้งจอก " ถ้าเรายืน ๔ เท้า แผ่นดินจะไหว จึงยืนเท้าเดียว "
หนู " ทำไมท่านยืนอ้าปาก ? "
หมาจิ้งจอก " เราไม่กินอย่างอื่น กินลมเป็นอาหาร"
หนู " ทำไมท่านจ้องดูดวงอาทิตย์ ? "
หมาจิ้งจอก " เรานอบน้อมพระอาทิตย์ "
หนูเชื่อว่าหมาจิ้งจอกว่าเป็นผู้ทรงศีล จึงพากันบำรุงมันอยู่ ฝ่ายหมาจิ้งจอกก็จับหนูตัวสุดท้ายกินเป็นอาหารทุกวัน กินเสร็จก็เช็ดปากยืนต่อ เป็นเช่นนี้เรื่อยมาจนหนูลดน้อยลง
วันหนึ่ง หนูโพธิสัตว์คิดจะตรวจดูว่าหนูบริวารหายไปไหน จึงไปบำรุงหมาจิ้งจอกเป็นตัวสุดท้าย พอได้โอกาสหมาจิ้งจอกก็จับหนูโพธิสัตว์ไว้เพื่อจะกิน หนูรู้เรื่องราวทั้งปวง จึงกล่าวคาถาว่า
" ผู้ใด กล่าวเชิดชูธรรมให้เป็นธงชัย
ล่อลวง ให้สัตว์ทั้งหลายตายใจแล้วซ่อนตนประพฤติชั่ว
ความประพฤติของผู้นั้น ชื่อว่า เป็นความประพฤติของแมว "
หนูพูดพลางก็กระโดดเกาะคอหมาจิ้งจอกกัดที่ซอกคอมันตายทันที ฝูงหนูได้กลับมากัดกินหมาจิ้งจอกเป็นอาหาร และอยู่สุขสบายสืบมา

ค้นหานิทานชาดกเพิ่มเติมได้ ในบทต่างๆจากเวปนี้ครับ
http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt.php

 

ได้ฟังชาดกแล้วรู้สึกสะเทือนใจมาก
กับความเลวของตัวเอง...

ขอบคุณ คุณภพกฤติ ที่หาชาดกดีๆ อย่างนี้มาเล่าสู่กันฟัง
โมทนา โมทนา