เมื่อพระพุทธเจ้าถูกด่า..เจ้าเป็นสัตว์นรก

<TABLE class=alt1 border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD align=center></TD></TR></TBODY></TABLE>
เมื่อพระพุทธเจ้าถูกด่า..เจ้าเป็นสัตว์นรก..

และวิธีแก้ไขปัญหาเมื่อถูกด่าด้วยคำหยาบคาย



ครั้งหนึ่ง ณ แคว้นปัญจาละที่อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของแคว้นโกศล มีกรุงโกสัมพีเป็นเมืองหลวง เมื่อพระพุทธองค์เข้าไปในเมือง ทรงถูกเหล่าชนมิจฉาทิฏฐิ ซึ่งได้รับสินจ้างจากพระนางมาคันทิยาผู้ผูกอาฆาตในพระพุทธองค์ ติดตามด่าประจานเฉพาะพระพักตร์(ต่อหน้า) ด้วยถ้อยคำชั้นต่ำ หยาบช้า ไม่ใช่ผู้ดีในทุกที่ทุกแห่งที่เสด็จไป จนท่านพระอานนท์ทนฟังไม่ไหว ได้กราบทูลพระพุทธองค์ว่าควรจะเสด็จหนีไปเมืองอื่นเสีย

มูลเหตุที่นางมาคันทิยาผูกอาฆาตพระพุทธเจ้า เกิดจากเมื่อตอนที่พระพุทธองค์ตรัสรู้ใหม่ๆ พระพุทธเจ้าทรงเสด็จไปโปรดแสดงธรรมแก่บิดาและมารดาของนางมาคันทิยา(ตอนนั้นยังเป็นเด็กรุ่น) เมื่อบิดามารดาของนางคันทิยาเห็นพระสิริโฉมอันหล่อเหลางดงามที่สุดของพระพุทธเจ้า ก็ถูกอกถูกใจนักหนา จึงประสงค์จะยกลูกสาวให้เป็นภรรยาของพระพุทธองค์ แต่พระพุทธเจ้ากลับตรัสตอบว่า

?พราหมณ์....เมื่อได้เห็นนางตัณหา นางราคา และนางอรดี ซึ่งทรงความงามเหนือสามโลก เราก็หาพอใจแต่น้อยไม่ ก็ทำไมเล่าเราจะพอใจในสรีระแห่งธิดาของท่านซึ่งเต็มไปด้วยมูตรและคูถ พราหมณ์เอย อย่าว่าแต่จะให้แตะต้องด้วยมือเลย เราไม่ปรารถนาจะแตะต้องธิดาของท่านแม้ด้วยเท้าหรอกนะ?

พระดำรัสตอนสุดท้ายของพระผู้มีพระภาคนี้ เป็นเสมือนสายฟ้าฟาดเปรี้ยงลงบนใบหน้าของบุตรีพราหมณ์ นางรู้สึกร้อนผ่านไปหมดทั้งร่าง
สำหรับสตรีสาว อะไรจะเป็นเรื่องเจ็บปวดยิ่งไปกว่าการเสนอตัวให้ชาย แล้วถูกเขาเขี่ยทิ้งอย่างไม่ไยดี ดังนั้นนัยน์ตาซึ่งเคยหวานเยิ้มของนาง จึงถูกเคี่ยวให้เหือดแห้งไปด้วยไฟโทสะใบหน้าซึ่งเคยถูกชมว่างามเหมือนจันทร์เพ็ญนั้น บัดนี้ได้ถูกเมฆคือความโกรธเคลื่อนเข้ามาบดบังเสียแล้ว

นางผูกใจเจ็บในพระศาสดาสุดประมาณพระตถาคตเจ้าสังเกตเห็นกิริยาอาการของนางโดยตลอดแต่หาสนพระทัยอันใดไม่ ทรงแสดงอนุปุพพิกถา พรรณนาถึงเรื่องทาน ศีล ผลแห่งทาน ศีล โทษของกาม และอานิสงส์แห่งการหลีกเร้นออกจากกาม ที่เรียกว่า เนกขัมมะ ฟอกอัธยาศัยแห่งพราหมณ์และพราหมณี จนทรงเห็นว่ามีจิตอ่อน ควรแก่พระธรรม เทศนา ชั้นสูง แล้วพระผู้มีพระภาคก็ทรงประกาศ สามุกกังสิกาธรรมเทศนา คือ อริยสัจ ๔ ประหนึ่งช่างย้อมผู้ฉลาด ฟอกผ้าให้สะอาดแล้วนำมาย้อมสีที่ตนต้องการพระธรรมเทศนา จบลงด้วยการสำเร็จมรรคผลของพราหมณ์และพราหมณี พระพุทธองค์เสด็จลุกจากอาสนะ ทิ้งมาคันทิยคามไว้เบื้องหลัง มุ่งสู่ชนบทอื่นเพื่อโปรดเวไนยสัตว์ต่อไปด้วยความพยายามอย่างยิ่งยวด ในการที่จะแก้แค้นพระศาสดา เครื่องมือในการใช้ความพยายามของนางมีอย่างเดียวคือความงาม เมื่อมีความพยายาม

ความสำเร็จยอมตามมาเสมอและในความพยายามนั้น ถ้าจังหวะดีก็จะทำให้สำเร็จเร็วขึ้นดังนั้นต่อมาไม่ช้านัก นางได้เป็นมเหสีของพระเจ้าอุเทนแห่งโกสัมพี โดยวิธีใดไม่แจ้ง นับว่าได้เป็นใหญ่เป็นโตพอที่จะหาทางแก้แค้นพระศาสดาได้โดยสะดวก ดังนั้นเมื่อนางทราบว่า พระตถาคตเจ้าเสด็จมาโกสัมพี นางจึงยินดียิ่งนัก จึงจ้างบริวารของนางบ้าง ทาสและกรรมกรบ้าง ให้เที่ยวติตตามต่าพระศาสดาทุกมุมเมือง ทุกหนทุกแห่งที่พระองค์ทรงเหยียบย่างไป ด้วยวัตถุเป็นเครื่องบริภาษ 10 ประการ ซึ่งถือว่า หยาบคาย บาดหูอย่างรุนแรงที่สุดในยุคสมัยนั้น คือ ?เจ้าเป็นโจร เจ้าเป็นคนพาล เจ้าเป็นบ้า เจ้าเป็นอูฐ เจ้าเป็นวัว เจ้าเป็นลา เจ้าเป็นสัตว์นรก เจ้าเป็นสัตว์ดิรัจฉาน สุคติของเจ้าไม่มี และเจ้าหวังได้ทุคติอย่างเดียว..ฯลฯ?
แม้พระพุทธองค์ซึ่งเป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบแล้วจะไม่ทรงรู้สึกหวั่นไหวไปตามคำด่าคำว่าของคนทั้งหลาย แต่พระอานนท์กลับทนมิได้ จึงกราบทูลแนะนำไปว่า

?พระองค์ผู้เจริญ อย่าอยู่เลยที่นี่ คนเขาด่ามากเหลือเกิน?

?จะไปไหน อานนท์? พระศาสดาตรัส

?ไปเมืองอื่นเถิดพระเจ้าข้า สาวัตถี ราชคฤห์ สาเกต หรือเมืองไหนๆ ก็ได้ ที่ไม่ใช่โกสัมพี?

?ถ้าเขาด่าเราที่นั่นอีก? ?

?ก็ไปเมืองอื่นอีก พระเจ้าข้า?

?ถ้าที่เมืองนั้นเขาด่าเราอีก? ?

?ไปต่อไป พระเจ้าข้า?

?อย่าเลย อานนท์ เธออย่าพอใจให้ตถาคตทำอย่างนั้นถ้าจะต้องทำอย่างเธอว่า เราจะไม่มีแผ่นดินอยู่

มนุษย์เราอยู่ที่ไหนจะไม่ให้มีคนรักคนชังนั้น เห็นจะไม่ได้เรื่องเกิดขึ้นที่ใดควรให้ระงับลง ณ ที่นั่นเสียก่อนแล้วจึงค่อยไป อานนท์ เรื่องที่เกิดขึ้นแก่ตถาคตนั้นจะไม่ยืดยาวเกิน ๗ วัน คือจะต้องระงับลงภายใน ๗ วันเท่านั้น..."

แล้วพระพุทธองค์ก็ตรัสต่อไปว่า

"อานนท์...เราจะอดทนต่อคำล่วงเกินของผู้อื่น เหมือนช้างศึกก้าวลงสู่สงคราม ต้องทนต่อลูกศรซึ่งมาจากทิศทั้ง ๔ เพราะคนในโลกนี้ส่วนมากเป็นคนชั่ว คอยแส่หาแต่โทษของผู้อื่น เธอจงดูเถิด...พระราชาทั้งหลายย่อมทรงราชพาหนะตัวที่ฝึกแล้วไปสู่ที่ชุมนุมชน เป็นสัตว์ที่ออกชุมนุมชนได้ อานนท์เอยในหมู่มนุษย์นี้ ผู้ใดฝึกตนให้เป็นคนอดทนต่อคำล่วงเกินของผู้อื่นได้ จัดว่าเป็นผู้ประเสริฐสุด ม้าอัสดร ม้าสินธพ พญาช้างตระกูลมหานาคที่ได้รับฝึกแล้ว จัดเป็นสัตว์อาชาไนย สัตว์อาชาไนยเป็นสัตว์ที่ประเสริฐ แต่คนที่ฝึกตนดีแล้วยังประเสริฐกว่าสัตว์เหล่านั้น"

?ดูก่อน อานนท์ ผู้อดทนต่อคำล่วงเกินของผู้สูงกว่าก็เพราะความกลัว อดทนต่อคำล่วงเกินของผู้เสมอกัน เพราะเห็นว่าพอสู้กันได้(ยังถือว่าธรรมดาๆ) แต่ผู้ใดอดทนต่อคำล่วงเกินของผู้ซึ่งด้อยกว่าตน เราเรียกความอดทนนั้นว่าสูงสุด

ผู้มีความอดทน มีเมตตา ยอมเป็นผู้มีลาภ มียศ อยู่เป็นสุข เป็นที่รักของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เปิดประตูแห่งความสุขความสงบได้โดยง่าย สามารถขุดมูลเหตุแห่งการทะเลาะวิวาทเสียได้ คุณธรรมทั้งมวล มีศีล สมาธิ เป็นต้น ยอมเจริญงอกงามแก่ผู้มีความอดทนทั้งสิ้น?

ในที่สุด ทาสและกรรมกรที่พระนางมาคันทิยาว่าจ้างมาด่าพระมหาสมณะก็เลิกราไปเอง เพราะเขาทั้งหลายรู้สึกว่าเขากำลังด่าเสาศิลาแท่งทึบ ซึ่งไม่หวั่นไหวเลย

ความพยายามของพระนางมาคันทิยาเป็นอันล้มเหลวอาวุโส..พระศาสดาเคยตรัสไว้ว่า

?ภูเขาศิลาล้วนยอมไม่หวั่นไหวด้วยลมจากทิศทั้ง ๔ ฉันใด บัณฑิตยอมไม่หวั่นไหว เพราะด่านินทาและคำสรรเสริญฉันนั้น?
และที่สุด ผลกรรมก็ตามทันพระนางมาคันทิยาอย่างสาสมที่สุด ภายหลังจากที่พระนางมาคันทิยากลั่นแกล้งพระศาสดาไม่สมประสงค์ก็หันมาริษยาหาโทษให้พระนางสามาวดี พระนางถูกกล่าวหาหลายเรื่องจนพระเจ้าอุเทนทรงเชื่อ และจะประหารชีวิตพระนางสามาวดี แต่พระองค์ทรงทราบข้อเท็จจริงภายหลัง จึงสั่งประหารชีวิตพระนางมาคันทิยาพร้อมทั้งบริวารและญาติ ด้วยวิธีที่ทารุณอย่างยิ่ง นั่นก็คือการขุดหลุมฝังพระนางมาคันทิยาพร้อมด้วยบริวารผู้สมคบคิดแล้วเผาทั้งเป็นก่อนที่จะใช้ไถคราดจนอวัยวะทั้งปวงขาดกระจุยเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างน่าสยดสยองที่สุด พระนางมาคันทิยาจึงจบชีวิตลงด้วยกรรมที่พระนางก่อขึ้นเองด้วยอาการดังนี้

 

.............เป็นเรื่องราวที่"ทรงคุณค่า"แก่การจดจำครับ...อนุโมทนา...ขอบุญอัน

ไพศาลจงบังเกิดแก่ท่านครับ....นับถือ..

 

สาธุ ๆ ๆ ขอโมทนาอย่างยิ่งนะครับ ได้ประโยชน์มาก ๆ ยิ่งในยุคสมัยนี้ ที่คนในสังคมเริ่มมีศีลธรรมต่ำลง ๆ เพราะ โลกียวัตถุ การแก่งแย่งการริษยาเพ่งโทษกันและกันก็มากขึ้น ๆ เรื่องนี้จึงมีประโยชน์มาก ๆ ครับ อ่านแล้วรู้สึกดีเลย ^^ ขอโมทนานะครับ ^/l\^

 

ภูเขาศิลาล้วนยอมไม่หวั่นไหวด้วยลมจากทิศทั้ง ๔ ฉันใด บัณฑิตยอมไม่หวั่นไหว เพราะด่านินทาและคำสรรเสริญฉันนั้น

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ.

 

มีภาพจากโบสถ์วัดโพธิ์ มาเสริมบรรยากาศครับ

 

?ดูก่อน อานนท์ ผู้อดทนต่อคำล่วงเกินของผู้สูงกว่าก็เพราะความกลัว อดทนต่อคำล่วงเกินของผู้เสมอกัน เพราะเห็นว่าพอสู้กันได้(ยังถือว่าธรรมดาๆ) แต่ผู้ใดอดทนต่อคำล่วงเกินของผู้ซึ่งด้อยกว่าตน เราเรียกความอดทนนั้นว่าสูงสุด​

สาธุ สาธุ

​

 

อนุโมทนากับคำสอน แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สาธุ

 

หนึ่งในสุดยอดคำสอนของพระพุทธองค์ที่ดีที่สุดอันหนึ่ง

 

กราบอนุโมทนาสาธุการเป็นอย่างสูงขอรับ ​

 

ข้าพเจ้ารักพระพุทธองค์ด้วยชีวิต ซาบซึ้งในทุกคำสอนของพระองค์.. ชีวิตขอถวายให้พระธรรมนำพา.. กราบนมัสการด้วยจิตวิญญาณของข้าพเจ้า..
ไม่มีอะไรจะปรารถนามากไปกว่าการหลุดพ้นจากสังสารวัฎนี้ สาธุ

 

เป็นสิ่งที่ทำยากยิ่งในยุคที่มีแต่โลกธรรม(สรรเสริญ-นินทา)เข้มข้นและการกล่าวร้ายป้ายสีในยุคนี้...แต่ต้องพยายามทำต่อไปเพราะท้าทายมากครับ อนุโมทนาด้วยครับ
----------------------------------------------------------------------------www.suttatika.com บทสวดมนต์ คาถา โหลดพระไตรปิฎก(Text file) อสุภะ

 

เมื่อพระพุทธเจ้าถูกด่า

พระธรรมในพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว
ข้าพเจ้านมัสการพระธรรม

ขออนุโมทนาครับ สาธุ

 

วิจิกิจฉา

 

เป็นข้อความที่น่ากลัวมากครับ
ศึกษาธรรมะเยอะๆนะครับ
รู้สึกตัว(ที่ได้กล่าวอะไรออกไป)เมื่อไหร่ให้รีบขอขมาทันที

 

ถ้าถามว่าทำไมต้องใช้แบบนั้น เพราะต้องสอนแบบนั้นไง

สตรี ชอบเข้าข้างตัวเองว่า ว่าสวย สวยว่างาม ว่าสะอาด
ว่าสูง ว่าสัก ว่าดี ว่าเก่ง ว่าเลิศ ว่าที่หนึ่งกว่าใครๆ
พบเจอใครก็มองว่าตัวเองสูงกว่า

การคิดแบบนั้น มันห่างใกลพระธรรมโดยสิ้นเชิง

 

แม้แต่พรห์ม ผู้เป็นเลิศในสามโลก
ยังโดนพระพุทธองค์ปราบ
ยังกราบไว้พระองค์

มีแต่มนุษย์เท่านั้น แหละ ที่ผูกใจเจ็บพระองค์
ดื้อรั้น และเถียง ไม่สิ้นสุด

 

ธรรมของพระผู้มีพระภาคเจ่า ตรัสไว้ดีแล้ว

 

ชั่ว​

คำๆ นี้ถ้าออกจากปากของพระพุทธองค์แล้ว
คิดว่าเป็นเช่นไร​

ในกรณีผมมองอีกมุมหนึ่งอาจจะโชคดีก็ได้
เพราะพระองค์ทรงมองเห็นแล้วว่าเราผิดอะไร​

ขนาดพระอานน ยังโดน พระองค์ตำหนิหลายครั้ง โดนภิกษุสั่งต้องปลงอาบัด​

ผมคิดว่าน่าเสียดายมากว่า ที่เข้าใจเจตนาของพระองค์ผิดไป​

 

ช่วยไม่ไหว

มียายแก่คนหนึ่งชอบด่าพระองค์ทุกเช้าสารพัด ว่า
ทำตัวเหมือนขอทาน
พรองค์ทรงเฉย
พระโมคลานะ ท่านเห็นเช่นนั้น ท่านก็ถามว่า ทำไมถึงไม่ไปสั่งสอน

พระองค์ตรัสว่า เราไม่สามารถสอนได้
วันรุ่งขึ้นตอนบิณบาตพระโมคลานะ ก็ตั้งใจจะไปโปรด

ก็ได้ออกจากแถวไปหายาย ผู้นั้น
ยายพบเห็นเช่นนั้นก็รู้ตัว ก็เลยเดินหนี
พระโมคลานะ ก็ทรงใช้อิทธิฤทธิ์ปฎิหาร ให้ไปอยู่ข้างหน้ายาย
หันซ้ายขวาหน้าหลังก็เจอ มองไปข้างบนก็เจอ
คือปิดทุกทางไม่ให้ไปใหน
สุดท้ายยาย ก็เลยถ่างขาออก มองใต้ผ้าถุงตัวเอง

เมื่อพระโมคลานะเห็นเช่นนั้น ก็ทรงทราบว่า
ทำไมพระพุทธองค์ท่านไม่ทรงมาสั่งสอน
แล้วก็ได้ไปบิณฑบาตไปทางอื่นแทน

หากผิดพลาดขออภัย ผมได้ฟังไมจากรุ่นพี่ในมหาลัยคนหนึ่ง
ไม่สามารถหาข้อมูลมายืนยันได้

 

ถามก่อนเถอะ ว่าเรื่องเมื่อพระพุทธเจ้าถูกด่า..เจ้าเป็นสัตว์นรก[.13/SIZE] นี้อ้างอิงมาจากไหน