คนไม่กลัวนรก 2

ในห้อง 'กฎแห่งกรรม - ภพภูมิ' ตั้งกระทู้โดย พี่โจซี่, 6 สิงหาคม 2011.

  1. พี่โจซี่

    พี่โจซี่ สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    23 มิถุนายน 2011
    โพสต์:
    51
    ค่าพลัง:
    +11
    ต้องมาตั้งกระทู้ใหม่เลยเพราะดูจากที่ทุกท่านมาแสดงความเห็นแล้ว เหมือนทุกคนสรุปเรื่องแล้วอย่างนั้น บอกแล้วว่ามีต่อ และชีวิตคนเราก็ไม่ได้วนไปวนมาอยู่แค่นั้นถ้ายังไม่ได้ออกจากวังวนตรงนั้นคงไม่ได้มาเล่าเรื่อง กรรมชั่ว ที่ทำไว้ให้ทุกท่านได้อ่านหรอกค่ะ ต่อมาจากนั้นก็ทำงานเป็นหมอนวดอยู่แต่ก็ออกมาจากเอเย่นแล้ว ทำงานไปแต่ละวันก็ถามตัวเองทำไปเพื่ออะไร แต่ก็ไม่กล้าออกมาจากมุมมืดเพราะคิดว่ายังไงใครๆก็รังเกียจไปแล้ว นอนกอดขวดเหล้าสามร้อยหกสิบห้าวัน ทำงานส่งเงินไปบ้าน พ่อก็งงว่าทำไมลูกมีเงิน เค้าบอกเสมอว่่าเงินเราพ่อไม่อยากได้ อยากให้ลูกกลับบ้าน สำหรับเราแล้วมันละอายเกินกว่าจะกลับมาบ้าน ถ้าไม่รวยเปิดกิจการได้จะไม่ยอมกลับเด็ดขาด ทำงานหยุดบ้าง เดือนนึงทำงานแค่ครึ่งเดียวที่เหลือเมา นอนไม่เคยหลับต้องกินเหล้าและยานอนหลับแต่ก็ไม่เคยนอนนานเกิน ห้าชั่วโมง ตอนนั้นเงินที่หามาได้นอกจากลงขวด ส่งที่บ้าน ที่เหลือแจก เพราะคิดว่าหาเมื่อไหร่ก็ได้ ใครขออะไรเดือดร้อนอะไรช่วยหมด งานบุญทุกชนิด ใครเอาซองหรือบอกผ่านมาใครบวชหรืองานศพ ช่วยหมด ทีละห้าร้อย ทีละพัน หรือ หลายๆพัน ลูกใครป่วยไม่มีเงินเรียน แม่บ้าน เด็กเสิร์ฟจะรู้ดีว่าจะมาบอกใคร เพื่อนๆตอน ม.ปลาย ไม่มีจ่ายค่าหน่วยกิต ก็ช่วยหมด ไม่ใช่ว่าเป็นคนดีขึ้นมาอะไร แต่รู้สึกว่ามันไม่ได้ใช้และคนอื่นต้องการมันมากกว่าก็เอาไปเถอะ ชีวิตเป็นแบบนั้นอยู่ห้าปี มีแฟนแล้วก็เลิกมาหลายคน จนวันนึงมาเจอลูกค้าคนนึงเค้าไม่ได้มาเที่ยว แต่มาเพราะทะเลาะกับทางพ่อแม่ของเค้ามา มาหาคนนั่งฟัง พอได้คุยกันเค้าก็ถามว่าทำไมเอ็งมาอยู่ตรงนี้วะชีวิตไม่น่าจะพลิกได้ขนาดนั้น เราก็ไม่รู้แต่ก็สงสัยเหมือนกัน เค้าบอกว่าเอางี้ไหมเริ่มใหม่ เลิกงานนี้ซะออกไปจากที่นี่เค้าจะหาอะไรให้ทำ จากนั้นพี่คนนี้ก็พาไปอยู่บ้านที่เค้าซื้อไว้นานแล้ว ดูแลหาที่อบรมวิชาชีพให้ จนได้เรียนทำอาหารที่ค่าเรียนแพงเหมือนกัน ก็เรียนจนจบแล้วก็ได้ทำงานโรงแรมเป็นผูช่วยกุ๊ก ชีวิตเปลี่ยนไปมาก กล้าออกมาเจอคนภายนอกมากกว่าเดิม คิดว่าคงเป็นบุญที่ทำอยู่บ้างทำให้มาเจอพี่คนนั้นซึ่งเค้าก็ไม่เคยมีอะไรกับเรา ดูแลเหมือน พ่อดูแลลูกมากกว่า เดี๋ยวมาใหม่ยังไม่จบ
     
  2. becklawyer

    becklawyer สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    6 เมษายน 2011
    โพสต์:
    30
    ค่าพลัง:
    +17
    มาเล่าเร็วๆนะค้าบ รอฟังอยู่ๆ
     
  3. พี่โจซี่

    พี่โจซี่ สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    23 มิถุนายน 2011
    โพสต์:
    51
    ค่าพลัง:
    +11
    การทำงานในครัวนั้นเป็นงานที่หนัก ยืนตลอดสิบชั่วโมงเต็มและอยู่ในความร้อนแถมชุดก็แขนยาวขายาว จำได้ว่าตอนได้เงินเดือนมาครั้งแรกดีใจมากเงินจากการทำงานสุจริตเป็นงานที่ทำและบอกชาวโลกได้ว่า ฉันทำงานอะไร ตอนนั้นมีพี่ที่รู้จักพูดถึงการไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน สิงบุรี ก็สนใจอยากไปอยากรู้ว่าทำไมเราที่สอบวิชาพระพุทธศาสนาได้เกรดสี่ตลอด ถามอะไรตอบได้ แต่ทำไมใช้ไม่ได้อริยสัจสี่ แล้วพระพุทธเจ้าให้ใช้ทำอะไรเนี่ย คิดว่าถ้าชีวิตนี้จะนับถืออะไรอีกครั้งก็ขอรู้จริงเลยแล้วกัน ก็ไปบวช กับความรู้สึกว่าฉันจะเลิกเหล้าได้ไหมเนี่ย เจ็ดวันที่ต้องไม่ได้กินเหล้าถือศีลแปด การได้ไปปฏิบัติธรรมทำให้รู้ว่าไม่ง่ายเลยที่จะเอาจิตมาอยู่ที่ลมหายใจ มันไปนู้นมานี่พอจะนิ่งอ้าวไปโน้นแล้ว บางทีต้องตะโกนยุบหนอตะโกนพองหนอในใจ ให้จิตมันกลับมา พอนิ่งได้สักพักก็รู้สึกว่ามีความรู้สึกผิด และเสียใจมากที่เราเผชิญอยู่ ก็ดูว่ามันเป็นไง และจะทำอะไรต่อไป จริงๆแล้วเป็นคนนั่งสมาธิได้ไม่นาน ถ้าเดินจงกลมจะชอบมากจะมีสมาธินานกว่า ไปบวชมาหนนั้น กลับมาติดอารมณ์มาแทบจะเดินจงกลมในครัวไปเลย ในช่วงที่ทำงานครัวอยู่ อยู่ดีดีก็ปวดท้อง ท้องบวมเหมือนคนท้องแก่ใกล้คลอดปวดท้องมากๆๆๆๆ ไปหาหมอนอนโรงพยาบาลสองอาทิตย์ก็หาสาเหตุไม่ได้ นอนอยู่อย่างนั้น ท้องยุบลงแต่ปวดท้องมาก ตอนออกจากโรงพยาบาลหมอบอกว่า รังไข่รั่วมั๊ง อืมก็คงเป็นเวรกรรมที่เคยเอาเข็มฉีดยา ฉีดท้องปลาไว้แน่เลย ต่อมาทำงานไปมีคนมาจีบเยอะ แต่เราก็ไม่สนใจนะ คือผ่านมาเยอะอะเห็นจนเบื่อ ข้างนอกต่างกันยังไง ข้างในก็เหมือนๆกัน แต่เพราะเวรกรรมยังไม่หมดมาเจอผู้ชายคนนึง น่าสงสารมากเป็นแบดบอยประจำครัว ใครก็ด่าก็ว่า แต่เรามองดูแววตาเหมือนเด็กเลย เราก็คิดถึงตัวเองว่าเราก็เคยเลวสารเลวเลยดีกว่า เรายังพยายามมาถึงตรงนี้ได้เพราะมีคนให้โอกาสและเป็นกำลังใจให้ ผู้ชายคนนี้อาจจะดีขึ้นมาก็ได้ถ้ามีคนเข้าใจ ตกลงว่าไปเป็นแฟนกัน คบได้สักพักเค้าถูกไล่ออกจากงาน เราก็บอกว่าไม่เป็นไรหางานใหม่คนมีฝีมือใครก็รับ เราก็เป็นคนหาเงินคนเดียว คบมาอีกสักพักเริ่มมีเรื่องเดือดร้อนมาขอเงินเยอะขึ้น ก็ให้ไปไม่ได้ถามอะไรช่วยได้ก็ช่วย แต่มันก็มากขึ้นจนเราต้องไปหยิบยืมคนอื่น ตกลงว่าผู้ชายคนนี้ติดยา อืมมันก็เสียความรู้สึกแต่ในใจก็คิดว่าเดี๋ยวคงคิดได้โตๆกันแล้วและเค้าก็บอกว่าจะเลิกแล้ว แต่ยิ่งนานก็ยิ่งไม่ดี แถมพอเสพยาแล้วชอบระแวง กลัวว่าเรามีคนอื่น หาว่าเรามีคนอื่น ทะเลาะตบตีแต่เราก็ยังทนอยู่คิดเสมอว่าเพราะเราไม่ดีถึงได้คนแบบนี้กรรมของเรา แฟนเราแอบเเกะยาคุมบางเม็ดทิ้งไปทำให้เราท้อง ตอนท้องก็ทำงานยันคลอด วันที่คลอดลูกเจ็บท้องตั้งแต่ตีหนึ่งห้าทุ่มอีกวันถึงคลอด ยังไงก็ไม่ออกเองปากมดลูกไม่เปิด ฉีดยาก็ไม่ได้ผล เลือดออกจนจะหมดตัว นี่ไงเวรกรรมที่เคยทำแท้งไว้ทำให้ทรมานมาก กังวลว่าเวรกรรมจะทำให้ลูกพิการแต่โชคยังดีเพราะตอนท้องสวดมนต์ทุกบทที่มี นั่งสมาธิทุกวัน ลูกเลยออกมาปลอดภัย เราก็คิดว่ามีลูกน่าจะดีไอ้การหึงหวงน่าจะจบได้ แต่ก็ไม่ดีขึ้น จนเราย้ายมาอยู่บ้านเดียวกับแม่แฟน ลูกก็โตน่ารักมาก เรามีความสุขมากที่ได้มีลูกแม้จะไม่มีความสุขกับแฟนเลย ตอนท้องลูกนี่เองทำให้เลิกกินเหล้าได้เด็ดขาด มันกินไม่ลงกลัวไม่ดีต่อลูกจนคลอดให้นมลูกถึงตอนนี้ลูกสามขวบก็จะไม่กินมันตลอดไป แฟนเราก็ยังติดยา ระแวง หึงหวง ไม่ทำงานอะไรลอยไปวันๆ ที่บ้านแม่แฟนรวยไม่เดือดร้อนเงิน และเค้าก็รักเรามาก เพราะเราทำงานหนัก ไม่เคยซื้อของฟุ่มเฟือยกางเกงในสักตัวห้าปีมานี้ยังไม่เคยซื้อเสื้อก็ไม่เอาเครื่องสำอางยิ่งห่างไกล มีเงินก็ฝากไว้ให้ลูกกับส่งให้พ่อ ทุกวันนี้มีลูกมีความสุขมากได้เจอคำตอบของชีวิตว่ารักจริงที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนคืออะไร ทุกวันนี้ชีวิตครอบครัวแย่มากโดนหาเรื่องทุกวัน โดนทำร้ายบ้าง ขู่ฆ่าบ้าง ถามว่ากลัวไหมกลัว แต่เราก็คิดว่าเราทำกรรมด้วยการฆ่าชีวิตผู้อื่นถ้าจะมาโดนฆ่าบ้างก็ไม่แปลก ทำใจเฉยๆทำงานเลี้ยงลูกปกติ ที่เราตั้งกระทู้ว่าคนไม่กลัวนรก เราไม่ได้ลบหลู่หรือคิดว่าทำบาปแล้วดี แต่เราคิดว่า บางคนชอบแก้กรรม ทำโน้นทำนี่มากมายสำหรับเรา เราไม่ต้องการแก้กรรม เรานั่งสมาธิทำบุญให้พวกเค้าเป็นเรื่องปกติ ว่างเมื่อไหร่ทำ ทำอะไรดีดีก็บอกให้พวกเค้ารับรู้ เรื่องเค้าจะอโหสิให้เราไหม ปล่อยให้เค้าเป็นคนตัดสิน เราทำหน้าที่ของเรา ทำมาหากิน ขยันขันแข็ง เลี้ยงลูก เลี้ยงพ่อ อะไรไม่ดีก็ช่าง ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องคิดมาก ถือศีลห้าเลี้ยงลูกด้วยเมตตาธรรม วันนึงถ้าลูกจะไม่ดีกับเราทำเราเสียใจ ก็ไม่เป็นไรเพียงแต่เราสั่งสอนอบรมให้รู้ว่าถ้าเดินทางนี้นะจะเป็นยังไง สอนให้ดีที่สุดจะเป็นยังไงแล้วแต่ลูกเราทำใจและยอมรับได้ ทุกเรื่อง
    เราไม่กลัวนรกเพราะรู้ว่ายังไงก็ต้องไป ไปชดใช้สิ่งที่ได้ทำเลวไว้มาทั้งหมดซึ่งมันก็สาสมแล้ว กับทุกอย่างที่เราทำ แต่สิ่งที่กลัวคือการที่เราจะลืมการลงโทษนั้น และเมื่อมีโอกาสเกิดเป็นคนอีกเราจะทำชั่วอีก ผิดแม้เล็กน้อยก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย ตอนนี้รู้แล้วว่าพระพุทธเจ้า พระองค์สอนอะไร แม้เกือบต้องแลกทั้งชีวิตเพื่อที่จะได้เรียนรู้มัน ฝากไว้เตือนใจคุณหนู สาวๆ หนุ่มๆทั้งหลาย อย่าปรมาทในการใช้ชีวิต พลาดก้าวเดียว อาจจะ พลาดยาวจนยากจะกลับ ทำบาปเรื่องเดียว อาจจะต้องทำบาปต่ออีกเยอะเพื่อปกปิดเรื่องที่ทำ ชีวิตมีค่า และมีเวลาน้อย รีบทำความดีดีกว่า
     
  4. chantima

    chantima เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    11 กันยายน 2008
    โพสต์:
    747
    ค่าพลัง:
    +407
    ขอปรบมือให้จากใจจริงนะคะ และเป็นกำลังใจให้เดินต่อไปในเส้นทางกุศลกรรม
     
  5. phank

    phank เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    30 กันยายน 2008
    โพสต์:
    411
    ค่าพลัง:
    +1,278
    ได้อ่านภาคต่อแล้วรู้สึกดีครับ
    ดีใจครับ ที่มันเป็นแค่อดีตกับสิ่งที่ไม่ดีที่ผ่านมา และก็ขอให้คุณมีชีวิตที่มีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆนะครับ
     
  6. magnagiled

    magnagiled เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    21 ตุลาคม 2009
    โพสต์:
    596
    ค่าพลัง:
    +1,444
    ที่บ้านแม่แฟนรวยไม่เดือดร้อนเงิน และเค้าก็รักเรามาก เพราะเราทำงานหนัก ไม่เคยซื้อของฟุ่มเฟือยกางเกงในสักตัวห้าปีมานี้ยังไม่เคยซื้อเสื้อก็ไม่เอา เครื่องสำอางยิ่งห่างไกล มีเงินก็ฝากไว้ให้ลูกกับส่งให้พ่อ ทุกวันนี้มีลูกมีความสุขมากได้เจอคำตอบของชีวิตว่ารักจริงที่ไม่ต้องการสิ่ง ตอบแทนคืออะไร


    อ่านมาถึงช่วงนี้แล้วเหมือน เจอที่พักใจ
    หมดไปครึ่งชีวิต เหลืออีกตั้งครึ่งนึง
    ขอเอาใจช่วย ขอให้บุญกุศลที่ตั้งใจทำ
    ช่วยให้ผ่านพ้นความทุกข์ไปได้นะครับ
     
  7. bluebaby2

    bluebaby2 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    11 กันยายน 2010
    โพสต์:
    2,471
    ค่าพลัง:
    +4,287
    นรกเราไม่อยากไปก็ได้ ถ้าเอาจิตเกาะอารมณ์พระโสดาบันได้นรกก็ปิด ไม่
    ต้องลงนรกอีก มันไม่จำเป็นหรอกนะที่เราทำบาปมากมายแล้วจะต้องเป็นคน
    บาป บางคนจิตเมตตาสูงมากๆ ก็ทำบาปได้เลยกว่าจะไปรู้จักตัวเองเข้าก็ 50-
    60 ก็มี เรื่องบางเรื่องมองกันแค่ผิวเผินไม่มีทางเข้าใจได้ จุดหมายเป็นสิ่งที่งด
    งามเมื่อเราถึงจุดหมายแล้ว จะดูกันที่เบื้องต้น หรือท่ามกลางไม่ได้
     

แชร์หน้านี้

Loading...