มีปัญหาหนักใจ อยากปรึกษา หาทางออกไม่ได้

เกริ่นก่อนว่า ก็ไม่ใช่คนที่เคร่งในพระธรรมเท่าที่ควร แต่ก็มีพระธรรมในหัวใจ กิเลสยังละไม่ได้ ดิ้นรนไปวันๆเหมือนกัน มีเรื่องหนักใจ คือสามีค่ะ สามีเป็นคนไม่ค่อยเชื่อในพระธรรม วันไหนไปวัดกัน ไม่ค่อยอยากจะอยู่วัด รีบกลับ รอที่รถบ้างอะไรบ้าง

และที่แย่ที่สุดคือ เค้าชอบพูดไม่ดีกับแม่ ที่บ้านเค้ามีปัญหา พ่อไปมีเมียน้อย แม่ก็คิดมาก มาลงกับลูกบ้าง ถูกเลี้ยงดูแบบขาดความอบอุ่น แต่เราก็ไม่อยากให้เค้าพูดไม่ดีกับแม่เค้า

ตอนนี้เรากับเค้าไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะพ่อเราไม่ให้เราไปอยู่กับเค้า อีกอย่างคือเราต้องหาเลี้ยงพ่อแม่ แล้วก็ลูกของเรา เค้าก็ไม่ได้เลี้ยงดูลูก ส่งเสียลูก เพราะตัวเองก็ลำบาก พ่อแม่เราจึงไม่ชอบ แต่เราทั้งรักเค้า สงสารเค้า เค้าขาดความอบอุ่น อีกอย่างลูกก็มีด้วยกันแล้ว อยากให้เค้าเป็นพ่อที่ดีของลูก

เราเคยบอกเค้าว่าให้พูดดีๆกับแม่ มันไม่ดี ทำให้ทำมาหากินไม่ขึ้น ชีวิตไม่มีความสุข มีบาปติดตัว เพราะปัจจุบันเค้าลำบากมากๆ (ทั้งๆที่ตระกูลเค้าถือว่าฐานะดีกว่าบ้านเรา พ่อมีตำแหน่งทางการเมือง) แต่พ่อเค้าไม่ค่อยสนใจ เค้าอยากลงทุนอะไรก็ไม่ได้สักอย่าง หลงเมียน้อย เดือนนึงสองเดือนจะมาหาลูกวันสองวันก็ไป ส่งเงินให้ใช้ไปวันๆ (แต่ก็ใช้หมด เราอยากให้เค้าส่งมาให้ลูกบ้างเพราะอยากให้ทำหน้าที่พ่อ เค้าก็ไม่เคยส่ง) แต่เราก็ไม่หวังอะไร เพราะเราพอเลี้ยงลูกได้

หลายครั้งที่เราไปหาเค้าบ้างแล้วเค้าชอบตบตีเรา เพราะเราเป็นคนใจร้อน ถ้าได้มีปากเสียงกัน และถ้าเราไม่ผิด เราไม่ยอม พยายามทำสมาธิแล้วก็แล้ว อาจเป็นเพราะเราเหนื่อย รับผิดชอบคนเดียวทุกอย่างทั้งๆที่อายุเรายังน้อย เลี้ยงพ่อแม่ เลี้ยงลูกนั่นมันก็หน้าที่เรา เราไม่มีปัญหา แต่เราอยากให้เค้ารู้จักหน้าที่พ่อ ใส่ใจลูกบ้าง รู้จักหน้าที่ลูก ไม่ควรพูดไม่ดีกับแม่ รู้จักหน้าที่สามี ไม่ควรตบตีเรา

เวลาเราบอกเค้าว่า พูดดีๆกับแม่นะ มันบาป ที่ชีวิตทุกข์อยู่ทุกวันนี้ ก็แย่แล้ว อย่าสร้างเวรกรรมอีกเลย เค้าจะสวนมาว่า ไม่ต้องมาสอน มันไม่เกี่ยวกันหรอก พูดดีๆกับแม่ แล้วจะทุกอย่างจะดีขึ้นรึไง เวลาเค้าตบตีเรา เราก็บอกเค้าว่า อย่าทำเรา ทำกับเราแบบนี้ มันบาปนะ เค้าก็ยิ่งทำใส่เรา ได้แต่อโหสิให้เค้าในสิ่งที่เค้าทำกับเรา พ่อแม่เราอยากให้เราเลิกกับเค้า แต่เราเลิกไม่ไ่ด้ กลายเป็นเราทำให้พ่อแม่เราเป็นทุกข์อีก ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ไ่ด้ดีอะไร นิสัยไม่ดี ไม่รู้จักหน้าที่ แถมเราก็ยังเจ็บตัว เจ็บใจ แต่เราสงสารเค้า อยากให้เค้าคิดดี ทำดี ถึงจะกล้าเลิกกับเค้า ถ้าเค้าเป็นแบบนี้ต่อไป แล้วใครจะดึงรั้งเค้าไว้ไม่ให้แย่กว่าเดิม อาจจะเป็นกรรมของเราที่ทิ้งเค้าไม่ได้

จนถึงตอนนี้เราพยายามนั่งสมาธิ ถือหลักพระธรรม ให้อานิสงส์ไปถึงแก่เค้า ชวนเค้าไปวัดบ้าง แต่ก็ไม่ได้ผล บางทีเราก็ยากที่จะทนได้ เพราะเค้าก็พูดจาทำร้ายเรา ใช้กำลังทำร้ายเรา แต่เราก็เลิกกับเค้าไม่ได้ ถึงจะอยู่ด้วยกัน เลิกกัน เราก็อยากให้เค้าเป็นคนดี กลายเป็นทุกข์ในใจเราเอง ควรแก้ไขยังไงดีคะ มืดแปดด้านค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่เมตตา

 

อืม..........มันเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจนะครับ แล้วก็นับเป็นปัญหาที่ยาก

สำหรับการคิดแก้ไขจิตใจผู้อื่น ยิ่งการคิดแก้ไขจิตใจของผู้ไร้ความสำนึกในบาปบุญ

คุณโทษด้วยแล้ว มันก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ อาจจะเป็นเพราะกรรมที่ตกทอดมาจาก

พ่อแม่เค้าด้วย การที่มีพ่อเป็นนักการเมือง ถึงแม้จะมีฐานะดี มีชื่อเสียงเงินทอง

แต่ถ้าพ่อเค้าสร้างบาปกรรมไว้กับบ้านเมือง กรรมมันก็จะตกทอดไปจนถึงลูกหลานด้วย

ถึงมีเงิน มีชื่อเสียง แต่ชีวิตก็จะไม่มีความสุข ครอบครัวก็จะมีแต่ปัญหาร้อนรุ่มวุ่นวาย

แต่ที่ผมอยากจะบอกก็คือ ถ้าแก้ไขที่คนอื่นไม่ได้ ก็ให้แก้ไขที่ตนเองก่อน ในเรื่องใจร้อน

เพราะหากเรายังสอนตนเองไม่ได้ แล้วใครที่ไหนจะฟังเราได้ จะเชื่อเราได้

การเอาชนะในการถกเถียงกัน ต่างคนต่างไม่ยอมกัน สุดท้ายลงเอยด้วยการถูกตบตี

มันจะมีประโยชน์อะไร แล้วถ้าเค้าไม่อยากไปวัดทำบุญ ก็ปล่อยเค้าเถิดครับ

ยิ่งบังคับไป มันก็ยิ่งไม่มีประโยชน์ ถ้าเค้าไปแล้วไปพูดไม่ีดี คิดไม่ดี ทำไม่ดี

มันก็ยิ่งบาปไปกันใหญ่ เพราะมีอคติ ความตั้งใจไม่ดีตั้งแต่แรก ทั้งก่อนไป ระหว่างไป

และหลังจากไป เท่ากับเราพาเค้าไปนรกแทนวัด ถ้าอยากไป ก็ให้พาลูกไปเถิดครับ

ถึงแม้เค้าจะมีพ่อที่ไม่ดี แต่การที่เราเป็นแม่ที่ดีนั้น มันทดแทนกันได้ เราปลูกฝังลูกเราได้

ปลูกฝังสำนึกในบาปบุญคุณโทษ ให้ลูกได้ สอนให้เค้าเชื่อในกรรม ในผลของกรรม

ทดแทนในสิ่งที่ขาดหายไปให้ลูกคุณเถิดครับ อย่าไปเสียเวลาคิดเปลี่ยนพ่อเค้าเลย

ส่วนเรื่องพ่อแม่เรา มันก็อย่างที่คุณเห็น เค้าทุกข์ใจเพราะชีวิตคุณไม่มีความสุข

เพราะฉะนั้น คุณก็ต้องทำให้ชีวิตตนเองมีความสุข ใช้ชีวิตที่มีอยู่อย่างมีความสุขให้ได้

มีรอยยิ้มให้พ่อแม่สบายใจ ไม่ใช่เจอหน้าพ่อแม่ทีไร มีแต่ใบหน้าที่เศร้าหมองไปหาท่าน

ที่คุณคิดเข้าหาพระธรรมน่ะ ดีแล้ว พระธรรมจะนำสุขมาให้ และจะนำแสงสว่างเข้าสู่

ชีวิตและจิตใจของคุณได้ คุณก็ควรที่จะน้อมนำพระธรรมเข้าสู่ชีวิตโดยการปรับปรุง

แก้ไขและเปลี่ยนแปลงตัวเอง และปลูกฝังคุณธรรมให้กับลูก ชีวิตก็จะมีความสุขมากขึ้น

เมื่อคุณใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าและมีความหมาย จิตใจของคุณก็จะสว่างกระจ่างขึ้น

สิ่งที่คุณเคยมองเห็นว่ามันมืดมิด ปัญหาทั้งหลายที่มันมืดมน คุณก็จะมองเห็นทางออก

ของปัญหาเหล่านั้นได้ ด้วยตัวของคุณเอง ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

 

เห็นใจ.....คุณเป็นคนที่จงรักภัคดีต่อสามีมาก......ผลบุญนี้จะทำให้คุณหาทางออกได้ดีในที่สุด
ในเมื่อสามีคุณไม่ชอบในธรรมมะ อย่าฝืนใจเขา เพราะมันจะยิ่งไปกันใหญ่
เคยพบเห็นคนประเภทนี้ ไม่เชื่อหัวชนฝาจริงๆ

ฉนั้น เราก็ต้องเป็นคนคิดและปฏิบัติเอง...

การเบิกบุญเป็นอีกวิธีหนึ่ง ที่อาจใช้ได้ผล (อธิษฐานได้ตลอด ไม่ว่าเวลาใดหรือที่ใด)ทำเป็นประจำ ค่อยเป็นค่อยไปและต้องใช้เวลา ให้อธิษฐานในใจดังนี้
ด้วยอำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ขอให้บุญที่ข้าพเจ้า เคยทำตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ส่งผลให้กับ เทวดาที่รักษาตัว(ชื่อเต็มนามสกุลเต็มของสามี) ให้ได้รับความสุข ความเจริญ เมื่อท่านได้รับผลบุญที่ส่งไปให้แล้วนี้ ขอให้ท่านช่วยดลจิตดลใจ ให้สามีเป็นคนดี.....(แล้วแต่จะอธิตฐาน)
ทั้งนี้คุณต้องหมั่นทำบุญทำทาน ได้ทุกอย่าง ไม่ได้เฉพาะว่าที่วัดหรือการตักบาตรเท่านั้น การให้ การคิดดี ทำดี ก็ล้วนเป็นบุญทั้งสิ้น

 

1.ไปไหว้สิ่งศักดิ์ขอพร เพื่อมงคลชัยชีวิต
2.ปล่อยปลาไหล9ตัวโยนตัง9บาทลงไปพร้อมปลาไหลด้วย เพื่อให้ชีวิตไหลลื่นไปได้ง่ายๆ
3.ไปให้อาหารปลาหรือให้ทานที่ไหนก็ได้ เพื่อตัดกิเลสการหม่นหมองในใจก็จะเริ่มปล่อยวางได้ทีละนิด
4.สะเดาะเคราะห์ เพื่อเคราะห์รักจะได้บางเบาลงบ้าง
5.ปล่อยวางปล่อยเฉยๆทำแบบเดิมน่ะดีแล้วแฟนของคุณจะทำไงก็ช่างเค้าปล่อยไปเหอะเราจงทำดีเหมือนเดิมเป็นเมียที่ดีเหมือนเดิม

 

ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ความคิดเห็นของทุกท่านดีๆทั้งนั้นเลยค่ะ แต่ชอบของคุณที่ชื่อเป็นตัวเลขมากที่สุด ต่อมาก็ปล่อยปลา สวดมนต์แผ่เมตตา ขอทุกท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ สาธุๆๆ

 

ขอให้คุณได้รู้จักปล่อยความยึดถือ(ความรัก)ที่มีต่อเค้า และวางความหวัง(ผลตอบสนองกลับ) ที่มีต่อเค้า หันมาปฏิบัติธรรม (การดูแลปรนนิบัติ)พ่อแม่ของคุณและลูก การที่คุณพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เค้ามีความสุขนั้น จริงๆแล้วคุณทำเพื่อตัวคุณเอง เพราะคุณไม่ปล่อยวางเค้า คุณทำเพื่อตอบสนองความพอใจของตัวเอง แม้กระทั่งยอมเจ็บตัวยอมทนทุกอย่าง แล้วเมื่อไม่ได้อย่างใจคุณที่หวังไว้ นั่นก็เกิดทุกข์แก่ตัวคุณเอง
และคุณยังสร้างกรรมต่อพ่อแม่ คือทำให้ท่านเป็นทุกข์ใจ เมื่อไรที่คุณปล่อยวางทั้งเค้าและใจของคุณเองเป็น คุณจะมีความสุขและถ้าเค้าเป็นคนขาดความรักความอบอุ่นจริงๆ เค้าจะกลับมาหาคุณและลูกเอง เพราะคุณได้สร้างความสุขและความอบอุ่นนั้นให้เค้าได้เห็น ขอให้คุณตั้งสติให้ดี ปฏิบัติธรรมให้ถูกตรงตามแนวทางแห่งพุทธศาสนา
หวังว่าคุณจะได้พบทางแห่งแสงสว่างเร็ววัน สาธุ

 

คนเราเกิดมามีกรรมเป็นของตนเอง เขาเป็นคนอย่างนั้นก็เพราะนิสัยเดิมจากอดีตชาติเป็นมาอย่างนั้น เราแก้เขาไม่ได้หรอกต้องให้เขาแก้ไขตัวเขาเอง สอนเด็กนั้นสอนง่าย สอนเด็กดื้อ ก็ยังมีหนทางแก้ไขนิสัยเขาได้ แต่สอนผู้ใหญ่นี่ ต้องใช้กำลังกายและใจที่จะสั่งสอน
คนที่ด่าทอพ่อแม่หรือกล่าวร้ายพ่อแม่ถือว่า มนุษย์ผู้นั้น มีนรกเป็นที่พึ่ง ขอถามคุณว่าคุณจะอยู่นรกร่วมกับเขาไหม

 

สาเหตุที่ใจเราทุกข์ สับสน วุ่นวาย เพราะความอยากและความยึดมั่นถือมั่น ลองทำใจสบายๆ ปล่อยวางทุกอย่างไม่เอาจิตไปเกาะเกี่ยวสิ่งใด (ซักห้านาทีก็ได้ จะทำให้คุณได้รับรู้ถึงความสงบ เบาสบายของจิตนะคะ) ทำหน้าที่แม่ ภรรยา และหน้าที่ลูกของคุณให้ดี ส่วนสามีจะเป็นอย่างไรนั่นมันอยู่ที่ตัวเค้าแล้ว ไม่มีใครจะเปลี่ยนแปลงใครได้ นอกจากตัวเราต้องเป็นผู้เปลี่ยนแปลงตัวเอง เป็นกำลังใจให้ปฏิบัติดีต่อไปนะคะ ^^

 

ขอขอบคุณทุกท่านค่ะ มันเป็นกรรมของเราที่ปล่อยวางเค้าไม่ได้ กรรมของเราที่อยากมีครอบครัวที่ดีเพื่อลูก จะพยายามปล่อยวาง และหมั่นปฏิบัติธรรม

บางครั้งพยายามปล่อยวาง อยู่เฉยๆ เค้าก็มารังควานเราเอง ทำให้เราวอกแว่ก ไม่ทราบว่าถ้าเราจะเลิกยุ่งกับเค้าเลย เราจะบาปไหมคะ

 

สัตว์โลกต่างมีกรรมเป็นของตนเอง ทำบุญให้มากๆ อุทิศบุญกุศลส่งไปให้เจ้ากรรมนายเวรสม่ำเสมอ ทำใจให้สงบ ยอมรับกับสิ่งที่เกิดว่าเป็นผลมาจากการกระทำของเราเอง เป็นไปตามกฏแห่งกรรม ปฏิบัติทาน ศีล ภาวนา เอาความดีเป็นเกราะกำบังตน

ขอเป็นกำลังใจให้ในการต่อสู้กับชีวิตครับ ขอให้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จงช่วยรักษาครับ

 

ผมขอแนะนำอีกหนึ่งวิธี ที่มีคนเคยใช้ได้ผลมาแล้ว เป็นสูตรของหลวงพ่อจรัญฯ วัดอัมพวัน สิงห์บุรี ท่านให้สวดมนต์ทุกวัน เมื่อกราบพระ อาราธนาศีลแล้วให้สวดถวายพรพระ พาหุงมหากาฯ ชยันโต จบแล้วให้สวดอิติปิโสฯเท่าอายุ บวกหนึ่ง ถ้าอายุ25 ก็สวด 26 จบ แล้วแผ่เมตตาให้เขาอธิษฐานในอานิสงส์การสวดมนต์นี้ ขอบารมี พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณให้เขาคิดได้ เป็นสัมมาทิฎฐิ เคยมีหลายคนที่มีปัญหาครอบครัว สามีมีเมียน้อย ลูกติดยาเสพติด หนีตามผู้ชาย ไปหลายปี ก็ใช้ได้ผลมาแล้ว ขอเพียงคุณมีความเพียร ความตั้งใจ และเชื่อมั่นในพระพุทธคุณ ผมว่าทุกอย่างจะดีขึ้น แต่ทุกว้นนี้คุณต้องทำใจก่อน ต้องอุเบกขาในสิ่งที่เราแก้ไขไม่ได้ ทุกคนเกิดมามีเวร มีกรรม เหมือนที่คุณและเขาต้องมาพบเจอกันเยี่ยงนี้ หมั่นทำบุญ รักษาศีล ปฎิบัตธรรมถ้าทำได้ แล้วชีวิตคุณและเขาจะดีขึ้น ขอให้โชคดีอย่าท้อถอยครับ ชีวิตคนเราก็เท่านี้เองสุดท้ายก็ตายเหมือนกัน...

 

"ทุกข์" เกิดที่ใจคุณ เพราะคุณ อยากให้เค้าดี หวังให้เค้าเปลี่ยน แต่เค้าไม่เปลี่ยน คุณจึงทุกข์ แถมทำให้พ่อแม่ทุกข์ด้วย...เพราะห่วงคุณ ทางที่ดีที่สุด คุณต้องไม่ทำให้ตัวเองทุกข์ก่อน ปล่อยวาง...ที่ตัวคุณ แล้วทุกอย่างจะดีเอง

เราไม่สามารถเปลี่ยนทุกคน ทุกเรื่องได้ แม้ว่าจะหวังดีก็ตาม...

บางครั้งการที่คุณอยากช่วยเหลือเค้า ให้หันมาทางบุญ เค้าอาจจะยิ่งต่อต้าน พูดไม่ดี ทำไม่ดี จะยิ่งกลายเป็นเพิ่มบาปให้เค้าอีก บางอย่าง บางเรื่อง และบางคน เราต้อง ปล่อยวาง "ทำใจ" อย่างเดียวค่ะ ดีที่สุด

 

พระพุทธเจ้าสอนให้คบบัณฑิต ไม่ให้คบคนพาล

เพราะคุณยังไปยึดมั่นในตัวสามีคุณ ถ้าคุณเปลี่ยนนิสัยเค้าไม่ได้ก็ต้องเลิกครับ

ไม่งั้นคุณจะเหมือนตกนรกทั้งเป็น จะแก้กรรมคุณต้องแก้ด้วยตัวเอง

ไม่ต้องไปหวังพึ่งสิ่งศักสิทธิ์ ถ้าขอได้ โลกนี้คงไม่มีความทุกข์หรอกครับ

 

ไม่เห็นมันจักเป็นปัญหาตรงไหนเลยนี่คับ

คนเราเกิดมาร่วมกันเป็น ผัวเมีย พ่อแม่ ก็เพราะบุญบารมีใกล้เคียงกัน
การที่ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด ไม่ทำบุญไม่ปฎิบัติธรรม ในภพนี้น้อยกว่า
ภพหน้า ก็ต้องแยกจากกัน ด้วยเหตุดังกล่าว
หากรู้เช่นนี้ ที่บอกว่า ไม่เห็นเป็นปัยหาเลย เพราะว่า
หากรู้ว่า จะไม่ได้มาเจอกันอีก
ก็ แนะนำให้ตัดอุปทานไปเลย คือความยึดมั่นถือมั่น
ว่านี่ ตัวกูของกู
สรรพสิ่งล้วนเกิดทั้งอยู่ดับไป
สรรพสิ่งล้วนเป็นทุกข์ ล้วนเสื่อมไป ล้วนต้องพลัดพลากจากของรักด้วยกันทั้งสิ้น

ก็แนะนำได้ว่า จงปฎิบัติต่อไปเถิด เรื่องสามี นั้นก็ตัดอุปทานไป
วางอุเบกขาลง เพราะการที่เขาจะมีดวงตาเห็นธรรมหรือไม่
ไม่ได้อยู่ที่คุณ อยู่ที่ตัวเขาเอง

 

เราตอบแทนเธอไม่ได้หรอกนะ มันเป็นเรื่องของคนสองคน หวังว่าคงจะเข้าใจ :'(

 

ความเห็นก็คล้ายๆ กับข้างบน
คือปัญหาอยู่ที่ว่าอะไรๆ มันไม่ได้ดั่งใจ ไม่ได้ตามที่คาดหวังก็เลยเป็นทุกข์
การจะไปเปลี่ยนคนอื่นเป็นเรื่องยาก ถ้าเขาจะกลับตัวเป็นคนดีก็เป็นไปได้แต่ไม่ใช่วิธีตรงไปตรงมา ทางที่ดีคือเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนวิธีคิด ทำจิตใจให้สงบนิ่ง อดทนๆๆ ปล่อยวาง
คิดดี ทำดี เข้าใว้ คิดเสียว่าอยู่ เพื่อลูก เพื่อพ่อแม่ เมื่อลูกโตขึ้น เวลาผ่านไปซักระยะ
ทุกอย่างจะค่อยๆ คลี่คลายไปเอง

 

ไปศึกษาเรื่องของกรรมดูนะคะ แล้วคุณจะดีขึ้นค่ะ ทุกอย่างมีเหตุ และผลเสมอ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เมื่อถึงวันนึง สิ่งนั้นก็จะผ่านไป

 

หาความหมายของ กุศล และ อกุศลให้พบ แล้วอยู่กับกุศล(ทั้งภายนอก และภายใน)อโลภะ อโทสะ อโมหะ คืออะไร....ที่คุณบรรยายมาทั้งหมด คือ สิ่งนี้...