คนพาล

ช่วงนี้อารมณ์ร้อนบ่อยมาก นั่งสมาธิก็ไม่สงบ ทำสมาธิไม่ได้ พยายามข่มใจก็หายแป๊บเดียว สิ่งรบกวนรอบข้างเยอะมาก

เพื่อนที่ทำงานมีแต่คนพาล ชอบหาเรื่องผมอยู่เรื่อย ทุกวันนี้ไม่อยากพูดด้วย
เลยทำเป็นว่า ช่างมัน จะว่าอะไรก็ปล่อยเขาว่าไปความสุขของเขา กรรมทำร่วมกันมาแต่อดีตชาติ ชาตินี้ถึงได้พบพาล

 

ผมก็เป็น ตอนนี้ทั้งเรื่องที่ทำงาน ทั้งเรื่องเรียน ทั้งเรื่องคนรัก รู้งี้ไม่ออกมาจากถ้ำก็ดี พอนึกถึงตอนภาวนา ตอนนั้น แล้วสบายใจ ไม่ต้องมีอะไรมาก เฮ่อ เหนื่อย........

 

เรื่องนี้พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้อย่างเฉียบขาดมากครับ ยังไงลองไปหาอ่านดูครับ เรื่องคนพาลน่ะ

 

ทุกอย่างอยู่ที่ใจเราครับ....

ธรรมของพระพุทธเจ้าศึกษามา..ให้นำเอาไปใช้ครับ....

มีดฝนมาคมเก็บไว้ในฝักสนิมมันจะกินนะ...กระทบโลกนี่หละจะทำให้เรารู้ได้เลยว่าใจเรานี่พัฒนาไปมากขนาดใหน....

 

1.การตั้งใจมากจนเกินไป ก็จะทำให้เป็นทุกข์

2.คาดหวังมากจนเกิไป ก็จะทำให้เป็นทุกข์

3.คิดมากจนเกินไป ก็ทำให้เป็นทุกข์

4.มุ่งมั่นจนเกินไป ก็ทำให้เป็นทุกข์

4 อย่างที่ผมได้กล่าวไปนั้น เป็นเหตุที่ทำให้เกิดปัญหามากที่สุดเท่าที่เคยพบเห็นมา และ เท่าที่ผมกล่าวนั้น จะเป็นทุกข์ทรมานจิตใจ

หากว่าเป็นบ่อยๆจะกลายเป็นความเคยชิน และ จะคอยคิดให้เป็นเช่นที่กล่าวมาอยู่เป็นเนืองนิตย์

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

รูปเป็นพาล เสียงเป็นพาล...ใจเป็นพาล..!

ช่างหัวมันเหอะ..! อย่าสนใจกับเสียงหมาเห่า..?
หากอยากได้เรื่องได้ราว จงเอาใจใส่มันไว้

แล้วหันมาคบกับ สติ..! แทน

แล้วยกจิต ขึ้นไป "นั่งบนภู ดูเสือกัดกัน"
แต่ระวัง..! อย่าไปมันส์ กับมัน เพราะใจเราจะเป็นพาล เสียเอง

 

ลำบากรึเปล่า ต้องไปนั่งถึงบนภู
สูงไป มองไม่เห็นเสือ

ออกจากภู หัมมาดูภู
ลดลงต่ำ เห็นมานะ.

 

ทุกวันนี้ ที่เป็นทุกข์กัน ก็เพราะด้วยความคิดนี้
คิดมากนี้ก็เกินตัว แต่การคิดเล็ก คิดน้อย นี่สำคัญยิ่ง
ทุกข์มาจากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ นี่ล่ะ จนกลายเป็นเรื่องใหญ่ เผากร่อนดวงจิต

นอกจาก รูป เสียง....ใจ ที่เป็นพาลแล้ว ในเหล่ากองอายตนะ

สังขารขันธ์ ความคิดความปรุงแต่งของจิต แล้วไปรับเอาเวทนาเหล่านั้นมา

หากข่มจิตเราไม่ได้ หนทางที่จะขึ้นไปนั่งบนภูนั้น ย่อมลำบากแน่นอน
ทุกข์ย่อมคลายตัวลงมาไม่ได้เช่นกัน

 

จริงๆ เวลาที่สู้อารมณ์ตัวเอง ไม่ไหมวมักจะ ตะโกนด่าเหมือนกัน ว่า เอ้ยอย่าพาลซิวะ
หมายจะเอาคำด่า มาทำให้ใจสงบ แต่ไม่เป็นอย่างนั้นน่ะซิ
พอหายโมโห กลับสงสารคนที่เราด่า

เป็นว่า ตัวเราพาลตัวเอง เราก็เลยเจ็บเอง มันเป็นแบบนั้นแระ
อ่ะนั่งเป็นภูต่อ แบบไม่แอ๊บแบ้วดีกว่า ^^ =="

 

โลภะ(ชอบ)เวลามันล้นมันจะพลิกเป็นโทสะ(ชัง)มารับช่วงต่อ
อารมณ์โลภะ(ได้ดังใจหวัง) ไม่อยากอารมณ์ร้อน อยากนั่งสมาธิอย่างสงบ อยากทำสมาธิได้
อารมณ์โทสะ(ไม่ได้ดังใจ) กลายเป็นอารมณ์ร้อน นั่งสมาธิไม่สงบ ทำสมาธิไม่ได้ ข่มใจ สิ่งรอบข้างรบกวน เพื่อนที่ทำงานมีแต่คนพาล ชอบหาเรื่องผมอยู่เรื่อย ทุกวันนี้ไม่อยากพูดด้วยเลย
เข้าใจเรื่องวิบาก(ผลของกรรม) ช่างมัน จะว่าอะไรก็ปล่อยเขาว่าไปความสุขของเขา กรรมทำร่วมกันมาแต่อดีตชาติ ชาตินี้ถึงได้พบพาล

 

อันตัวผมเองไม่ค่อยมีปัญหาในเรื่องงาน เพราะผมทำงานส่วนตัว ไม่ได้ยุ่งกับใคร

ส่วนชีวิตโดยทั่วไป ผมก็ไม่ค่อยมีปัญหา เพราะผมอยู่แต่ในบ้าน จะออกไปเวลาที่ทำงานเท่านั้น

ก็เลยพบเจอปัญหาน้อย และ ส่วนใหญ่คนที่รู้จักกับผม เขาก็รักใคร่ผมเป็นอย่างดี

เพื่อนบ้านก็มีแต่คนให้ความช่วยเหลือ เพราะเขาบอกว่าผมเป็นคนขยัน

ส่วนเด็กเกเรก็ให้ความเคารพผมซะเป็นส่วนใหญ่ ก็เลยมีแต่คนช่วยผมมากกว่าที่จะมาทำร้ายผม

ผมเคยเป็นคนเกเรมาก่อน เคยทำตัวไม่ดี แล้วกลับตัวกลับใจมาเป็นคนดี

คอยเลี้ยงดู พ่อ แม่ ย่า จึงทำให้มีแต่คนเกรงใจ เห็นใจ คอยช่วยเหลือ

ที่ผมบอกเล่าประวัติให้ได้รับฟัง เพื่อเป็นแนวทางในการดำรงชีวิต

ไม่ได้มาโอ้อวดแต่อย่างใด จำเป็นต้องออกตัวไว้ก่อน กลัวจะเข้าใจผิดครับ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

อนาถปิณฑิโกวาทสูตร

http://www.polyboon.com/dhumma/14_043.php

 

ก็ค่อย ๆ สะสมกันไป น้อ จะให้ปุบปับทำได้เลยได้ไง ก็ กิเลสมันอยู่มา นานนนนนน เราชอบอะไรมันก็รู้...เราไม่ชอบอะไรมันก็รู้หมด...เราชอบกินอะไร ไม่ชอบกินอะไร ชอบผู้หญิงแบบไหน มันก็รู้ทันเราหมด ยิ่งปฏิบัติมาหนัก บารมีแก่กล้าขึ้น ก็ ต้องโดนหนักหน่อย ก็ อยู่ถ้ำไม่เจอตัวกระทบนี่.....ถ้าไม่เจอกระทบดูบ้าง จะรู้ได้ไงว่าไ้อ้ข้างในเรามีอะไรอยู่บ้าง ผมเองก็เคยอยู่ป่ามาก่อน พอมาเจอตัวกระทบในเมือง ผมก็ เจ้งกะบ้ง เหมือนกัน ถ้า ขันติ อุเบกขา ไม่มั่นคง ก็รับไม่ไหว ทนไม่ไหว เข้ามา 5 ทาง ก็ เกิดความพอใจ ไม่พอใจ แต่สุดท้าย ก็ จบที่เดียว อุดมันรูเดียว ก็ที่ใจ สุข -ทุกข์ ก็เป็นธรรมดาของโลก ทำอย่างไร ให้ใจเรา ไม่สุข และ ไม่ทุข์ ยึดไปตามกระแสโลก ทำให้ ใจเป็นกลาง ๆ (ทำยากจัง) สิ่งต่างในโลก หรือแม้แต่ อารมณ์ ความรู้สึก ความคิด มันมาเอง มันก็ดับไปเอง วินาทีเก่าดับไป วินาทีใหม่ก็เกิดขึ้น เวลาเราโกรธ พอไปเล่นบาส เตะบอล ดูหนังมันก็หายไปแล้ว แต่พอโดนกระทบอีก มันก็โกรธอีก พอไปทำอย่างอื่น อารมณ์เดิม ๆ ก็ดับไปอีก มันทำงานเกิดดับอยู่อย่างนี้ ไอ้อารมณ์ทั้งหลายเนี่ย แต่ว่าเวลาที่ อารมณ์มันยังไม่ดับเนี่ย เราจะรับจะรับมือยังไง (ยากจัง) บางคนตัดได้ช้า บางคนตัดได้ไว แล้วแต่ Safety Cut ของแต่ละคน ต้องฝึก ฝึก ฝึก ทำอย่างไร ให้ใจเป็นป่าที่ร่มเย็น เป็นถ้ำที่สงบ

สู้ สู้ กัน หน่อย จ้า ร้องไห้วันนี้ :'( เพื่อ หัวเราะวัน ข้างหน้า นิพาน
​

 

ผมดมทนาบุญกับทุกท่านด้วยคนครับ

 

อืม หายใจอยู่ก็ต้องอยู่ต่อไป ใส่ใจมากก็ทุกข์มาก ไม่ใส่ใจมากก็ทุกข์น้อยลงหน่อย ปล่อยๆวางๆ ว่างๆ ทำงานหาเลี้ยงชีพพอไม่อดตายไปวันๆ ทำคามดีต่อไปไม่สร้างอะไรให้ใครต้องเดือดร้อนวุ่นวาย เลื่อยๆรอววันตายกันไป ก็เท่านั้นนี่นะชีวิต ไม่มีแรงช่วยใครก็เฉยๆไ้ เอาตัวเองให้สงบ สว่าง วาง ว่างก่อน ก็พอ จะได้ไม่ต้องมาเกิดพบเจอกับปัยหาเหล่านี้อีก นะ ไม่ใช่สู้แต่ก็ไม่ใช่ถอย หายใจได้อยู่คงไม่ตายมั้งเนาะ เหอ สาธุ

 

สงบ เยือกเย็น เป็นกลาง ว่างเปล่า

 

เวลาโกรธ ก็รู้้
และสิ่งสำคัญในการไม่พบไม่เจอกันอีกในชาติต่อไปคือ
อย่าอยากให้เค้าได้รับผลกรรมที่ทำกับเรา
นั่นคือการผูกติดกันไปในชาติหน้าอีก

เชิญคลิ๊กฟังค่ะ

เวลาโกรธเกิดขึ้น อย่าหาวิธีระงับโทสะ ให้เจริญสติฯ ใช่หรือไม่

 

ถ้าเราไม่ภาชานะ ไว้รองรับ
สิ่งที่ผานมา จะเป็นแค่สิ่งที่ผ่านไป

 

โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ยังใช้ได้เสมอ

ไม่มีใครไม่เคยไม่โดนนินทาว่าร้ายแม้แต่พระพุทธองค์เอง เวลาปฏิบัติภาวนากรรมฐาน เราควรมอบกายถวายชีวิตแด่พระรัตนตรัย ละซึ่งความยึดมั่นถือมั่นในตัวในตน

ก่อนเริ่มนั่งกรรมฐาน ควรปล่อยลมหายใจหยาบออกยาวๆ แรงๆ หลายครั้ง เพื่อจะทำให้อารมณ์ที่ค้างคาในใจปลดปล่อยออกไป ให้คงไว้แต่เพียงลมละเอียด เมื่อใดที่เกิดโทสะเกิด ก็ปล่อยลมหายใจหยาบออกยาวๆ แรงๆ หลายครั้ง หรือ นับ ลมหายใจเข้า/ออก ยาวๆ นับ 1 จนถึง 10 ในใจ แล้วภาวนา โกรธหนอ..... ก็จะช่วยได้

แต่อย่างไรเสียก็ควรมองมาที่ตัวเราด้วยว่าเรามีส่วนที่เป็นตัวสร้างปัญหาให้เพื่อนร่วมงานด้วยหรือเปล่า ถ้ามีก็ปรับปรุงส่วนนั้นซะ อาจเป็นเราเองก็ได้ที่เป็นปัญหา มองทั้งสองด้านนะ


วิธีระงับราคะ โทสะ โมหะ

ปัญหา ทำอย่างไรจึงจะไม่เกิด ราคะ โทสะ โมหะ เมื่อได้สัมผัสกับอารมณ์ต่าง ๆ ?

พุทธดำรัสตอบ “ดูก่อนมาลุงกยบุตร ในบรรดาธรรมที่เธอเห็นแล้ว ฟังแล้ว รู้แล้ว รู้แจ้งแล้วเหล่านั้น ในรูปที่เห็นแล้ว จักเป็นแค่เห็น ในเสียงที่ได้ยิน จักเป็นแต่ได้ยิน ในอารมณ์ที่จักเป็นแต่รู้ ในอารมณ์ที่รู้แจ้งจักเป็นแต่รู้แจ้ง เธอจักเป็นผู้ไม่ถูกราคะย้อม ไม่ถูกโทสะประทุษร้าย ไม่หลงเพราะโมหะ......”

สังคัยหสูตร ที่ ๒ สฬา. สํ. (๑๓๓)
ตบ. ๑๘ : ๙๑ ตท. ๑๘ : ๗๙
ตอ. K.S. ๔ : ๔๓

 

คนพาลในความหมายหาเรื่องทำให้วุ่นวาย
เราอาจรู้สึกว่า คนพาลนี้ไม่สบอารมณ์เรื่องตน แต่พาลหาเรื่องคนอื่น
หรือคนที่เที่ยวหาเรื่องใคร โดยไม่ใช่ประเด็นเรื่องนั้นจริง เพียงแต่เขาไม่เห็นด้วย
หรือเขาอาจเกลียดคนหนึ่ง ก็พลอยเกลียดคนที่ชอบคนๆนั้นไปด้วย
ฯลฯ

เพิ่งสังเกตคำๆ นี้
พาล อาจหมายถึงไม่ตรงหรือเบี่ยงออกไปหรือไม่
คือชอบหาเรื่อง(ที่ไม่ใช่เรื่องหรือเกินเรื่อง)
คนพาลประกอบด้วยธรรมสี่
กายทุจริต ๑ วจีทุจริต ๑ มโนทุจริต ๑ มิจฉาทิฏฐิ ๑

คนพาลไม่บริหารตน เห็นตน เห็นเหตุจริง
เราเองก็อาจพาลได้กับตัวเอง เมื่อไม่สามารถรักษาอารมณที่เข้ามากระทบ
อารมณ์ก็ถูกชักจูงออกไป กับสิ่งต่างๆ อาจก่อเป็นเรื่องเป็นราวออกไป
บางทียิ่งบานปลาย

ความโกรธหรือไม่พอใจ เมื่อปะทุออกมา ถ้าหากสติทัน
เราก็อาจเห็นเหตุที่แท้จริง และแก้ปัญหาที่แท้จริงได้ด้วยสติว่ามันเป็นที่ตน

ความโกรธในตน แก้ที่ตนก่อน แล้วค่อยแก้ความพาลของคนอื่น
เมื่อเรามีสติ ก็จะค่อยทบทวนและหาทางแก้ไขปัญหาต่างๆ

บางทีคนที่ชอบเบี่ยงประเด็น ก็อาจเรียกคนพาลได้นะ
ในระดับเล็กๆ น่าจะหมายได้ถึงคนที่จับประเด็นไม่ถูกและออกทะเลไปเหมือนกัน แต่คงแล้วแต่เจตนา

ว่าด้วยคนพาลและบัณทิต
ทิฏฐิสูตร [ว่าด้วยคนพาลและบัณฑิต]