เครียด "ลูกยังไม่ยอมพูด" เป็นเพราะผลกรรมหรือไม่ครับ

มีหลานพูดช้าเหมือนกันค่ะ แต่พ่อแม่ น้าอา
เค้าเลยใช้ช่วงเวลาที่น้องยังไม่พูด ดูแล สอน อ่าน ก ไก่ ภาษาอังกฤษ ไทย หนังสือพิมพ์ ทุกอย่าง อ่านหนังสือพิมพ์โดยชี้ให้เด็กดูเป็นคำๆ ไป แล้วก็อ่านให้ฟัง พอเด็กเริ่มพูด ประมาณ 4 ขวบกว่า กลายเป็นเด็กไฮเปอร์ มีความคิดโตกว่าเด็กรุ่นเดียวกันมาก พอเข้าโรงเรียนแม่น้อง ก็ไปขอให้ลูกได้เรียนโรงเรียนเด็กปกติ คือ ไม่อยากให้ไปอยู่กับเด็กพิเศษ เพราะเชื่อว่าลูกจะปรับตัวหายได้เป็นปกติ ตอนนี้อยู่ ป.1 แก สามารถอ่านหนังสือพิมพ์ หนังสือทุกอย่าง อ่านได้หมด อ่านถูก อ่านได้คล่องกว่าเด็ก ม 1 อีก ตอนแรกก็ไม่เชื่อว่าจะอ่านหนังสือพิมพ์ได้หมด เลยไปทดสอบให้น้องอ่านดู เกี่ยวกับพระราชกรณียกิจในหลวง น้องอ่านได้ทุกตัวเลย เดี๋ยวนี้พูดเก่งมากเลย

 

ขอบคุณมากๆครับ..สำหรับแนวทางในการต่อสู้ต่อไปครับ..

 

คุณพ่อและคนในบ้าน ต้องพูดจาให้ไพเราะ นะครับ พยายามหลีกเลี่ยง คำพูดไม่ดี ที่อาจจะที่ร้ายจิตใจกัน เด็กเค้าสามารถรับรู้ความรู้สึก ดีและไม่ดีได้ตั้งแต่อยู่ในท้องแม่เลยนะครับ ความรู้สึกที่ส่งผ่านนี้ อาจจะเป็นผลกระทบให้น้องเค้าไม่พูดได้ เวลาสอนให้น้องเค้าพูดก็อย่าใจร้อน นะครับ

ขอแนะนำให้พาน้องไปขอพรกับหลวงปู่บุญฤทธิ์ ที่ สวนทิพย์ ปากเกร็ดนะครับ หลวงปู่เมตตาให้กราบเวลา 11.30-12.00 ทุกวันครับ

 

การช่วยเหลือเด็กที่มีปัญหาพูดได้แต่ไม่ยอมพูด

แนวทางการดูแลของผู้ปกครอง
บ้านและครอบครัวเป็นสถานที่พิเศษสุดของเด็กทุกคน เป็นสถานที่ที่เด็กเรียนรู้เกี่ยวกับการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม และระเบียบกฎเกณฑ์ทางด้านพฤติกรรม ดังนั้นแล้วครอบครัว ควรจะดูแลช่วยเหลือเด็กโดย

• ทำบ้านให้เป็นสถานที่มั่นคงปลอดภัย และแวดล้อมด้วยความรักสำหรับเด็ก
• ยอมรับและให้ความเข้าใจกับเด็ก ตามสภาวะที่เขาเป็นอยู่
• อย่าใช้การข่มขู่ หรือลงโทษเพื่อจะให้เด็กพูด
• สื่อแสดงความหวัง ให้ความมั่นใจกับเด็กว่าพ่อแม่ยินดีช่วยเหลือ และเขาจะสามารถเอาชนะปัญหานี้ได้
• ให้โอกาสเด็กได้มีประสบการณ์ในกิจกรรมอื่น ที่นอกเหนือจากการเรียน เช่น ว่ายน้ำ กีฬา ศิลปะ นาฎศิลป์ เต้นรำ กิจกรรมเหล่านี้ช่วยให้เด็กได้มองเห็นความสนุกสนาน ฝึกหัดใช้ศักยภาพที่ตนมี และสร้างเสริมความภาคภูมิใจในตนเองขึ้นมา
• เปิดโอกาสให้เด็กได้เล่นกับเพื่อนหลังเวลาเรียน อาจเชื้อเชิญเพื่อนให้มาเล่นกับเด็กที่บ้าน เพื่อให้เด็กมีโอกาสเล่น และแสดงออกกับเพื่อน เมื่อเด็กเริ่มพูดกับเพื่อนแล้ว ก็อาจขยายพื้นที่ด้วยการพาเด็กๆ ออกไปเล่นกันที่สวนสาธารณะ หรือสถานที่นอกบ้านแหล่งอื่นๆ เพื่อให้เด็กๆ ได้สื่อสารกันภายนอกบ้านด้วย
• ผลัดเปลี่ยนให้มีเพื่อนใหม่ๆ มาที่บ้านบ้าง ครั้งละหนึ่งหรือสองคน และใช้แนวทางการแผ่ขยายพฤติกรรมการคุยกับคนอื่นๆ ไปยังสถานทื่อื่นภายนอกบ้าน และไปยังบุคคลอื่นๆ เมื่อเด็กเริ่มมีกลุ่มเพื่อนแล้ว ก็อาจจัดกลุ่มเพื่อน เล่นกันที่บ้านเด็กคนอื่นๆ บ้าง
• เมื่อต้องนำเด็กไปร่วมงานสังคมนอกบ้าน หรือสถานที่แห่งใหม่ที่ ไม่คุ้นเคย ควรจะไปถึงสถานที่ ให้เร็วสักหน่อย ให้เด็กมีโอกาสสำรวจตรวจตราสิ่งแวดล้อม สร้างความคุ้นเคย และไม่ควรบังคับให้เด็ก โต้ตอบกับคนอื่น หรือบังคับให้เล่น
• สิ่งที่ท้าทายสำหรับพ่อแม่ที่สุด คือ การที่ต้องรู้จังหวะว่า เมื่อใดที่ควรช่วยผลักดันเด็กอยู่ด้านหลัง และเมื่อไรที่ควรปล่อยเขาเดินหน้าไปเอง สิ่งที่พ่อแม่ควรทำ คือ สร้างโอกาสให้เด็กเกิดสัมพันธ์ทางสังคมกับคนอื่น แต่ไม่ใช่สนับสนุนหรือให้รางวัลการแยกตนเองหรือมีพฤติกรรมถอยหนี สิ่งเหล่านี้ พ่อแม่ต้องทำอย่างค่อยเป็นค่อยไปด้วยท่าทีที่ใส่ใจ แต่ไม่กังวล
• ช่วยเด็กให้รู้จักฝึกผ่อนคลาย สร้างจินตภาพทางบวก และใช้กิจกรรมที่ให้เด็กได้ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวตนเองในชีวิตประจำกัน วิธีการเหล่านี้ช่วยเด็กลดความกังวลได้
• ฝึก”ซ้อม บทบาท” ที่เด็กรู้สึกกังวลใจที่บ้านเสียก่อน วิธีการนี้ทำให้พ่อแม่มองเห็น และเข้าใจ ถึงความยากลำบากที่เด็กมี พร้อมกับช่วยสอนทักษะทางสังคมที่จำเป็นในสถานการณ์นั้น
• ให้คำชม และรางวัล เมื่อเด็กพยายามสื่อสาร
• ถ้าในครอบครัวมีปัญหา หรือมีความขัดแย้งกัน พ่อแม่ควรขอรับบริการปรึกษาปัญหาครอบครัว
• มองหาเครือข่ายในการช่วยเหลือสำหรับตัวผู้ปกครองเอง เพราะถ้า ผู้ปกครองวิตกกังวลหรือคับข้องใจ เด็กมักจะรับรู้ได้ ดังนั้นผู้ปกครองต้องดูแลตนเองได้เสียก่อน จึงจะดูและเด็กได้

เอกสารอ้างอิง
1. สุวัฒนา ศรีพื้นผล เด็กที่พูดได้แต่ไม่พูดที่โรงเรียน วารสารศูนย์สุขวิทยาจิต มกราคม – ธันวาคม 2540
2. Sandra Coifman-Yohros Helping A Child with Selective Mutism selective Mutism Foundation Inc.

โดย : นายแพทย์ อุดม เพชรสังหาร​

 

ขออวยพรให้คุณ และครอบครัวมีความสุขมากๆนะครับ

 

ขอบพระคุณมากครับ ..
สำหรับแนวทางที่ได้เสนอแนะ .. ผมจะนำกลับไปใช้ประโยชน์ครับ ..

 

เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกันค่ะ...เพราะพื้นฐานการเลี้ยงดู ของแต่ละครอบครัวแตกต่างกันค่ะ

1.ควรปรึกษากุมารแพทย์ก่อนเป็นอันดับแรกค่ะ

2.ใครเป็นคนเลี้ยงลูกให้คุณ ถ้าหากจ้างพี่เลี้ยงอินเตอร์เลี้ยง เด็กค่อนข้างจะพูดช้า เพราะว่าภาษาและสำเนียงของพี่เลี้ยง อาจจะทำให้ลูกสับสนในการใช้ภาษาได้ค่ะ

3.สภาพแวดล้อม บรรยากาศในครอบครัว เช่น อาจจะเป็นครอบครัวที่พูดน้อย หรืออาจจะมีปัญหาทะเลาะกันภายในครอบครัวบ่อย ๆ อาจจะทำให้เด็กไม่กล้าพูดก็ได้ค่ะ

4.ส่วนเรื่องกรรมนั้น ก็อาจจะมีส่วนอยู่บ้าง เพราะพื้นฐานนิสัยของเด็กแต่ละคนที่เกิดมาแตกต่างกัน เช่นว่า บางคนขี้หวง หวงของ หวงพ่อหวงแม่ บางคนชอบรังแกสัตว์ บางคนอารมณ์ดี บางคนโมโหง่าย ทางธรรมเค้าว่ากันว่า นั่นเป็นนิสัยที่ติดตัวมาตั้งแต่ชาติก่อน ๆ

5.การทำบุญ เป็นการสะสมบุญบารมีให้กับลูกได้ค่ะ ทำไปเถอะไม่มีอะไรเสียหาย ถึงแม้ว่าลูกจะปกติดี ก็ควรต้องทำบุญสะสมให้ลูกอยู่ตลอดค่ะ เพราะเค้ายังทำบุญไม่เป็น ก็มีแต่คนที่เป็นพ่อแม่ หรือญาติผู้ใหญ่ที่ต้องทำให้ลูก กรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรของลูก ขอให้ลูกมีความสุข การกรวดน้ำไม่ใช่ว่าจะกรวดให้กับคนตายเท่านั้น คนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็กรวดน้ำให้ได้ค่ะ

6.การขอพรพระ ก็อาจจะทำให้สิ่งที่กีดขวางอยู่หรืออุปสรรคต่าง ๆ คลี่คลายไปในทางที่ดีได้ค่ะ


วิธีการเลี้ยงลูกของเรา
ตอนนี้ลูกของเราตอนนี้ อายุ 1 ขวบ 1 เดือนค่ะ เดินได้แค่ 4-5 ก้าวก็ล้ม แต่ว่าลูกของคนอื่น ๆ เค้าเดินกันตั้งแต่ยังไม่ได้ขวบ การพูดของเค้า เค้าพูดได้บ้าง เช่นคำว่า แม่ Daddy พี่โชน(ชื่อพ่อเค้าเรียกตามแม่) ตา ยาย ชื่อหมาที่บ้าน เหลือ ถี ตัง น้ำ น้ำ ที่พูดได้เป็นประโยคติดต่อกัน อยากกินน้ำ ไม่ดี ไม่ทำ แต่ว่าเค้า ไม่ได้พูดได้ทุกวันนะคะ บางวันเค้าก็ไม่พูด

เราส่งเสริมพัฒนาการพูดของลูกด้วยการ
1.พูดกับเค้าให้ได้มากที่สุด ทำอะไรก็พูด แม่ไปเข้าห้องน้ำแปปนะ แม่กินข้าวก่อนนะ โห อร่อยจังเลย เรียกชื่อเค้าบ่อย ๆ จะทำอะไรก็ต้องบอกลูก เช่นว่า หอมแก้มหน่อย แม่กอดนู๋นะ แม่รักลูกนะ จะให้เค้าถือขวดนมเองก็ต้องบอกว่าถือขวดนมเอง

2.เล่นกับลูกบ่อยๆ หยิบลูกบอลสี ๆ แล้วบอกว่าสีอะไร เล่นรถ คือต้องเป็นเพื่อนกับลูก เราเคยอ่านหนังสือ เค้าบอกว่า ลูกจะมีพัฒนาการที่ดีและสมวัยเมื่อเค้ามีเพื่อนเล่นในวัยใกล้เคียงกัน

3.สื่อ เราให้ลูกเราดูพวกสื่อการ์ตูน ABC การออกเสียง ก.-ฮ. เราให้ลูกดูทั้ง 2 ภาษาค่ะ ดูพูดสัตว์ชนิดต่าง ๆ ด้วย แต่จริง ๆ แล้วกุมารแพทย์ บางท่านจะห้ามไม่ให้เด็ก ๆ ดู ทีวี หรือการ์ตูน แต่แพทย์บางท่านบอกว่าดูได้ค่ะ

แต่น้องฮาร์ทยังเดินไม่ได้ หรือยังเดินไม่แข็ง อาจจะเป็นเพราะการเลี้ยงดูที่พ่อเค้าทะนุถนอมเกินไป อะไร ๆ ก็กลัวลูกเจ็บ แล้วน้องฮาร์ทก็ป่วยค่อนข้างป่วยบ่อย เดี๋ยวก็เป็นหวัด เดี๋ยวก็ท้องเสีย นี่ก็อาจจะเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้แคลเซี่ยมของน้องฮาร์ทไม่เพียงพอในการเสริมสร้างกระดูก พัฒนาการทางด้านการเคลื่อนไหว ของลูกอาจจะช้าไปบ้าง ก็ต้องพยายามกันต่อไปค่ะ

เห็นไหมคะว่า เด็ก ๆ แต่ละบ้าน ก็จะมีปัญหาแตกต่างกันออกไปค่ะ

 

ขอบคุณมากครับ..คุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->สังขารไม่เที่ยง<!-- google_ad_section_end -->
ผมจะนำแนวทางนี้ไปลองปฏิบัติดูครับ..

 

อ่านข้อมูลของคุณ nut1663แล้วทำให้มองอีกแง่มุมหนึ่งได้ดีมาก ทำให้คลายความกังวลไปได้มากเลย ขอบคุณมาก

 

หลานก็เคยเป็นค่ะ เพราะที่บ้านพูดภาษาเหนือ และเวลาคุยกับเค้าจะพูดภาคกลาง เค้าเลยไม่พูดเลย 2 คนเลยนะค่ะ หมอบอกว่าน้องเค้าสับสนเลยไม่ยอมพูด พอโตมาก็พูดปกติ
เอาใจช่วยค่ะ และพยายามอย่าให้น้องดูทีวีเยอะนะค่ะ

ส่วนลูกเราเมื่อก่อนไม่สบายบ่อย(ตอนเข้า ร.รแรกๆ) เราเลยปลุกลูกใส่บาตรทุกเช้า วันพระถ้าตรงกับวันหยุดก็จะพาเค้าไปด้วย แล้วกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร เทวดาที่ดูแลกายสังขารของเรา ของลูกและทุกคนในครอบครัว เราว่าลูกดีขึ้นเยอะเลยค่ะ

 

ใจเย็นๆค่ะ ดิฉันเองตอนเข้าโรงเรียนใหม่ๆ3 ขวบ ดิฉันยังพูดไม่ได้เลยคะ แต่แปลกที่ร้องเพลงได้ และท่องก.ไก่ได้ก่อนเข้าโรงเรียน แต่ถ้าเรื่องการสื่อสาร ใครถามมาดิฉันตอนนั้นจะไม่ยอมตอบ ดิฉันพูดได้ตอน 4ขวบค่ะ เป็นเด็กที่ค่อยข้างผิดปกติไปจากเด็กทั่วไป ชอบกลัวอะไรแปลกๆด้วย เช่น กลัวกระทะ กลัวพัดลมส่ายยังเคยค่ะ ช่วง 4-5ขวบ ไม่รุเป็นเพราะอะไร แม่คิดว่าดิฉันจะเป็นคนไม่ปกติไปซะเเล้ว แต่มาตอนปัจจุบันนี้ เป็นคนชอบพูดชอบคุยไปเลยค่ะ