ฝึกจิตเพื่อพิชิตทุกสถานการณ์

ฝึกจิตเพื่อพิชิตทุกสถานการณ์​

​

ช่วงต้นกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาเราต้อนรับเดือนแห่งความรักด้วยสถานการณ์ไม่สงบตามแนวชายแดนไทย – กัมพูชา ซึ่งทำให้เกิดความสูญเสียทั้งชีวิตและทรัพย์สินของทั้งสองฝ่าย ไม่ว่าจะจากกระสุนปืน หรืออุบัติเหตุจากการอพยพ มิจฉาชนปล้นบ้านตอนที่ไม่มีใครอยู่ และจิตใจที่ไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไรต่อไป พร้อมทั้งบุตรหลานที่ทำงานในกรุงเทพฯ ถูกความห่วงใยบวกความห่างไกลของระยะทางบีบคั้นหัวใจ

ขณะที่ผู้เขียนนั่งรถสำรวจเส้นทางและไปดูศูนย์อพยพ ก็มีคนโทรมาถามถึงความคืบหน้าของต้นฉบับ เพราะสถานการณ์ความไม่สงบกลัวว่าจะไม่ได้ส่ง ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าห่วงผู้เขียนหรือต้นฉบับกันแน่ เพราะไม่ถามเลยว่าผู้เขียนอยู่ดีมีชีวิตอย่างไรหรือเปล่า อาจเป็นเพราะว่าเขาได้รับหน้าที่ให้ถามถึงต้นฉบับ ไม่ใช่ถามข่าวผู้เขียนก็เป็นได้ (น้อยใจ)

อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ครั้งนี้ มีหลายบทเรียนให้ได้ขบคิดกันมาก การจะกล่าวโทษใครคงไม่ใช่วิสัยของผู้เขียน แต่อยากจะชวนกันคิดถึงสิ่งที่จะได้เรียนรู้ โดยใช้เหตุและผลให้มากที่สุด แม้หลายคนจะบอกว่ามันเกิดจากอารมณ์ของคนบางคนเท่านั้นก็ตาม แต่เราก็ไม่ควรใช้อารมณ์ในการตัดสินและแก้ไขปัญหา เพราะมันจะนำไปสู่การเติมเชื้อไฟของปัญหา สิ่งที่ควรจะเป็นคือพิจารณาด้วยสติปัญญาให้เห็นภาพของปัญหาที่ชัดเจนทั้งเบื้องลึกตื้นหนาบางและความเชื่อมโยง ผู้เขียนเชื่อมั่นว่าจนถึงวันนี้คงจะมีข้อมูลและบทวิเคราะห์ต่างๆ นานา หลั่งไหลมาจากสื่อต่างๆ หรือแม้แต่กระทั่งข่าวลือ ซึ่งจะต้องใช้วิจารณญาณในการรับรู้และไตร่ตรองให้มาก เพื่อป้องกันความเข้าใจที่ไม่ถูกต้องซึ่งจะนำไปสู่การตัดสินใจที่ผิดพลาด

ในสถานการณ์ฉุกเฉิน ความวุ่นวายได้รับการคลี่คลายด้วยแรงกายแรงใจของเจ้าหน้าที่ทุกฝ่ายทั้งโดยตรงและอาสาจากส่วนอื่น มีสมาชิกสภาเทศบาลท่านหนึ่งติดตามนายกเทศมนตรีคอยช่วยเหลือชาวบ้านที่ลี้ภัยมา ขณะที่ช่วยคนอื่นใจก็ฝืนทนคิดถึงลูก เมื่อเหตุการณ์สงบกลับบ้านมาไม่เจอใครใจแทบสลาย ได้แต่ตั้งสติโทรหาญาติและเพื่อนบ้าน จึงได้รู้ว่ามีคนช่วยดูแลลูกให้แล้ว แต่ต้องรออยู่ที่บ้านคนเดียวจนตีสองกว่าๆ สามีจึงมารับไปพบลูก แม่บ้านที่ช่วยทำครัวก็เช่นกัน ต้องเผชิญกับความต้องการร้อยแปดและความล้าทั้งกายใจ แต่ก็ต้องอดทนและพยายามทำหน้าที่เพื่อเพื่อนร่วมชาติจะได้ไม่อดไม่หิว หมอและพยาบาลแทบจะไม่ได้พักแม้จะเปลี่ยนเวรกันแล้ว แต่ก็ต้องเตรียมพร้อมยามฉุกเฉิน บุคคลกลุ่มนี้ก็จัดเป็นอีกส่วนหนึ่งนอกจากทหารหาญที่เสียสละเพื่อดูแลบรรเทาความเดือนร้อนของประชาชน แม้ชาวบ้านเองก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เพราะต่างก็ประสบกับสถานการณ์ชีวิตเดียวกัน เหตุการณ์ในครั้งนี้

หลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัดศรีสะเกษ พระราชกิตติรังษี ได้เมตตาพาคณะสงฆ์มามอบของช่วยเหลือและให้กำลังใจแก่ทุกๆ คน ท่านกล่าวโดยสรุปว่า “ความไม่สะดวกสบายก็คงมีบ้างเป็นธรรมดา แต่ขอให้ทุกคนอดทนและเอื้อเฟื้อกันและกัน คับที่นั้นอยู่ได้แต่คับใจนั้นอยู่ยาก และความลำบากต่างๆ ที่เราเผชิญอยู่จะผ่านไปได้ก็ด้วยความรักและสามัคคีกันของเราทุกคน” ศูนย์อพยพวัดบ้านขนา โดยพระสมุห์จิระวัฒน์ วัดขนาวนารามโดยพระครูโฆสิตปุญญวัฒน์และวิทยาลัยการอาชีพกันทรลักษ์ก็มีพระสงฆ์นำประชาชนสวดมนต์ เจริญจิตภาวนา หลั่งรดหัวใจที่อ่อนล้าให้เปี่ยมหวังมีพลังด้วยน้ำแห่งพระธรรม ฉะนั้นแล้วความทุ่มเทของทุกฝ่าย คือสิ่งที่ช่วยยืนยันให้ความมั่นใจได้ว่า ในทุกความเดือดร้อนพี่น้องไทยนั้นจะไม่ทิ้งกัน

ครั้นจะกล่าวถึงให้ครบคงเป็นเรื่องยาก แต่ทุกความช่วยเหลือได้ถูกจารึกอยู่ในส่วนลึกของหัวใจผู้ประสบภัยทุกคนแล้ว มาถึงตอนนี้ท่านผู้อ่านอาจคิดว่าบทความนี้จะเป็นรายงานข่าวไปเสียแล้ว บอกตามตรงว่าในความรู้สึกของคนในพื้นที่มันมีอะไรอัดอั้นในใจมากกว่านี้ด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนชีวิตที่สงบสุขเหมือนเดิมถึงจะกลับมา และไม่รู้ว่าเมื่อไรเราถึงจะมีสิทธิ์ในวิถีชีวิตของเราจริงๆ เสียที คงได้แต่ปล่อยวางและย่างก้าวอย่างระมัดระวังยิ่งขึ้น เพื่อไม่ให้เจ็บมากไปกว่านี้

การค้นพบที่สำคัญอย่างหนึ่ง ซึ่งเห็นว่าจำเป็นเมื่อชีวิตพบกับสถานการณ์อันพลิกผันสามารถสรุปออกมาเป็นแง่คิดให้กับท่านผู้อ่านได้พิจารณา เพื่อรับมือกับทุกสถานการณ์ฉุกเฉินในทุกก้าวเดินของชีวิต ดังนี้

1. ฝึกจิต ถือว่าเป็นเรื่องจำเป็น เพราะจิตใจที่เข็มแข็งมั่นคงจะช่วยให้ยืนหยัดต่อสู้กับความไม่แน่นอนของชีวิตได้ดีที่สุด การสวดมนต์ นั่งสมาธิ หรือเดินจงกรม ถือเป็นการออกกำลังกายทางจิตใจที่ทำให้จิตใจเข้มแข็ง ผลอาจไม่ปรากฏชัดในตอนแรก แต่เมื่อฉุกเฉินขึ้นมา การฝึกจิตแบบนี้จะช่วยให้เราเดินต่อไปได้อย่างมั่นคง

2. ปรับความคิด บางคนอาจมีจิตใจที่กล้าแกร่ง แต่แรงไปในทางผิด เช่น โกรธ แค้น พยาบาท แต่บางคนก็หมดหวังสิ้นกำลังใจ เหล่านี้ล้วนเกิดจากความคิดเป็นฐาน จึงจำเป็นอย่างมากที่จะต้องปรับความคิดให้เป็นไปในเชิงบวกให้มากที่สุด ไม่ว่าสถานการณ์นั้นจะหนักหนาสาหัสเพียงใด ขอแค่เราคิดไปในทางที่ดีไว้ก่อน รับรองว่าทางออกจะค่อยๆ ปรากฏขึ้นมา

3. อย่ายึดติด เพราะสุดท้ายแล้วย่อมต้องมีบางสิ่งที่เราไม่อาจแก้ไขได้ บางครั้งจึงต้องยอมรับความจริง และปล่อยวางให้เป็นเพียงประสบการณ์ที่เคยผ่าน แล้วคิดอ่านไปข้างหน้าจะดีกว่า การยึดติดกับสิ่งเก่าเรื่องเก่า หรือบางคนก็ยึดติดกับทรัพย์สินมากเกินไปจนคิดหาทางออกไม่เจอ เลยจบชีวิตไปกับสินทรัพย์ที่อาจหาใหม่ได้หากผ่านพ้นช่วงนั้นมาได้ การแก้ปัญหาแบบนั้นจึงไม่ค่อยคุ้มค่าสักเท่าไร

นึกถึงเรื่องพระมหาชนกที่พบกับเหตุการณ์เรือแตก แต่ท่านฝึกจิตมาดีจึงมีสติเข้มแข็ง ปรับความคิดได้ทันต่อสถานการณ์ เมื่อคิดอ่านแล้วจึงทะลุปรุโปร่งมองเห็นทางไป และท่านก็ไม่ยึดติดกับทรัพย์สมบัติอะไร แค่ให้ชีวิตรอดก่อนเป็นสำคัญ ด้วยความอดทนมุ่งมั่นและการแก้ไขปัญหาอย่างชาญฉลาด นอกจากจะรอดพ้นภัยแล้ว ชีวิตยังก้าวไกลจนกระทั่งเป็นพระราชา แม้เรื่องนี้จะเป็นปรัมปราชาดก แต่ในหลวงท่านทรงเล็งเห็นฐานคิดสำคัญจากเรื่องนี้ จึงได้นำมาเป็นอุทาหรณ์สอนเรา ยามเมื่อประเทศชาติกำลังพบวิกฤติ ทุกดวงจิตที่เข้มแข็งของทุกคนคือปัจจัยสำคัญที่จะทำให้เราผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

พุทธภาษิตบทหนึ่งกล่าวไว้ว่า “จิตที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้” เป็นหลักฐานยืนยันว่า สถานการณ์ทุกข์ของชีวิตจะถูกพิชิตด้วยจิตใจที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี

สุดท้ายผู้เขียนอยากฝากว่า วิถีชีวิตชายแดนนั้นไม่ว่าใครรบกับใครก็ได้รับผลกระทบทั้งนั้น แต่มันน่าช้ำใจที่สุดก็คือ ไทยรบไทย จะให้พี่น้องที่ชายแดนต้องตายแทนอีกสักเท่าไร จึงจะเรียกสันติกลับคืนมาได้



ขอบคุณบทความดี ๆ จาก Add Free Magazine

ที่มา http://www.thailandindustry.com/varieties/view.php?id=14300&section=42

 

จงเอาชนะความกลัว (Winning the fear)​

​

<TABLE cellSpacing=1 cellPadding=1 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD>แค่เพียงเราหันไปมองที่ใจ ก็จะพบความกลัวมากมายที่ยากจะปฎิเสธได้ ไม่ว่าจะกลัวสิ่งลี้ลับ กลัวสัตว์ที่น่าขยะแขยง กลัวผิดหวัง กลัวอกหัก กลัวคนรักจากไป กลัวแก่ กลัวไม่สวย กลัวสอบไม่ติด กลัวคนดูถูก กลัวตกงาน กลัวความไม่มั่นคงในชีวิต กลัวไม่มีเงินใช้ กลัวเลือด </TD></TR><TR><TD></TD></TR><TR><TD>กลัวตาย กลัวความเปลี่ยนแปลง กลัวสิ่งใหม่ๆ กลัวไม่มีชื่อเสียง กลัวไม่มีคนนับถือ กลัวอดตาย กลัวถูกรอบทำร้าย กลัวติดคุก กลัวถูกตำรวจจับ กลัวการพลัดพราก กลัวการอยู่ในที่แคบ กลัวความมืด กลัวการอยู่คนเดียว กลัวใจตัวเอง และอีกสารพัดความ </TD></TR><TR><TD>.</TD></TR><TR><TD>ยิ่งกลัว ยิ่งเสียสุขภาพจิต เพราะเห็นอะไรก็กลัวไปหมด ในที่สุดก็ต้องกลายเป็นคนที่ขาดความเชื่อมั่น ขาดภาวะความเป็นผู้นำ ทั้งที่เราแต่ละคนก็มีความฝัน แต่เมื่อความกลัวทำให้เราไม่กล้าแม้แต่จะเริ่มทำสิ่งใด เวลาผ่านเลยไป ความฝันนั้นก็อยู่ไกลขึ้นทุกที ...แล้วเราเคยนั่งถามตัวเองกันบ้างไหมครับว่า ทำไมเราต้องกลัว ? ในขณะที่คนอื่นๆ เขายังไม่เห็นจะกลัวเลย</TD></TR><TR><TD>.</TD></TR><TR><TD>“ถ้าในทางพุทธศาสนา เขาจะเรียกว่า จิตปรุงแต่ง คือจิตเราคิดไปเอง ทั้งๆ ที่เหตุยังไม่เกิด แต่จิตที่ปรุงแต่งของเราเองต่างหาก ที่ทำให้เราไม่กล้าแม่แต่จะเพ่งพิจารณาสิ่งใด ไม่ใช่สิ่งที่เรากลัวทำเรา แต่เราทำตัวเราเอง” </TD></TR><TR><TD>.</TD></TR><TR><TD>ความกลัว ในอีกแง่มุมหนึ่ง ยังบอกนิสัยของคนได้ เช่น กลัวอยู่คนเดียว แสดงว่าเป็นคนชอบสังคม ต้องการเพื่อน กลัวสูญเสียคนรัก แสดงว่าคุณเป็นคนรักใครรักจริง ยึดมั่นในความรัก กลัวไม่มีความมั่นคงในชีวิต แสดงว่าคุณเป็นคนจริงจัง รักสบาย ขยันทำมาหากิน สร้างฐานะ กลัวเจ็บป่วย แสดงว่าเป็นคนใส่ใจสุขภาพ กลัวสงคราม แสดงว่าเป็นคนชอบความเป็นธรรม ชอบความสงบ </TD></TR><TR><TD>.</TD></TR><TR><TD>ถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มเอาชนะความกลัวกันดีกว่านะครับ ผมว่ายิ่งเราเอาชนะความกลัวได้เร็วเท่าไหร่ เราก็จะวิ่งตามความฝันเราได้เร็วเท่านั้น หากแต่ถ้าผมไม่กล้าเอาชนะความกลัว ผมคงไม่กล้าเขียนบทความบทนี้มาให้คุณๆ ได้อ่านกัน เพราะผมมัวแต่กลัวว่าบทความยังดีไม่พอ กลัวว่าจะไม่มีคนอ่านบทความของผม ถูกไหมครับ ? </TD></TR><TR><TD>.</TD></TR><TR><TD>จงเอาชนะความกลัวครับ ด้วยการหาสาเหตุและต้นตอของความรู้สึกกลัวที่เกิดขึ้น แล้วปรับเปลี่ยนความกลัวนั้นให้เป็นความกล้าเผชิญ กล้าสัมผัส มองให้เป็นเรื่องธรรมดาและน่าท้าทาย ซึ่งไม่ว่าอนุภาคของความกลัวจะมีมากเท่าใด หากเรารู้เท่าทันความกลัวในใจ เราก็จะเอาชนะความกลัวได้สำเร็จในทุกครั้งไป </TD></TR></TBODY></TABLE>​

โดย สรนันท์ ธนากรรุ่งเรือง​

ที่มา http://www.thailandindustry.com/varieties/view.php?id=10763&section=42&rcount=Y​

 

เอาแบบย่อๆตรงๆเลยนะวิธีที่ผมใช้เอาชนะความกลัวคือ ถ้ากลัวเรื่องไหนผมจะกระโดดลงไปทำในเรื่องนั้นๆเลย เหมือนพระที่ท่านแก้ความกลัวผีและฟุ้งซ่าน ด้วยการทำกรรมฐานในป่าช้าแบบนั้นแหละ วิธีหักดิบแบบนี้อาจจะเหมาะกับจริตบางคนยิ่งคนที่ฝึกสติปัฏฐาน ๔ ด้วยจะดีมาก แต่ถ้าเรื่องไหนอันตรายเกินไปก็ไม่แนะนำ อีกวิธีคือถ้ากลัวความตายก็ฝึกมรณานุสติ ช่วยได้เยอะ

 

ขอบคุณค่ะสำหรับบทความดีๆ

 

ฝึกจิต ปรับความคิด อย่ายึดติด ใช่เลยค่ะ

จิตคิด จิตเกิด จิตไม่คิด จิตไม่เกิด

ตามรู้ ตามดู ตามเห็น จิตสงบเองค่ะ

 

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ และกำลังใจดีๆนะคะ ^^

 

เมื่อก่อนกลัวโน้นนี้นั่น ตอนนี้ฝึกไม่กลัวอะไรแล้ว*-*

 

การฝึกจิตยากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกับคนที่ไม่พยายาม

 

ขอบคุณครับ สำหรับบทความดีดี

 

ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณสำหรับบทความดีดีนะครับ
...หันหลังคืนฝั่ง พ้นจากทะเลทุกข์...

 

อนุโมทนาบุญทุกประการครับ...สาธุ
_____________________________________________

<iframe src="http://www.facebook.com/plugins/likebox.php?href=http%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FBuddhaPhothiyan&amp;width=500&amp;colorscheme=light&amp;show_faces=true&amp;border_color&amp;stream=true&amp;header=true&amp;height=427" scrolling="no" frameborder="0" style="border:none; overflow:hidden; width:500px; height:427px;" allowTransparency="true"></iframe>

 

การชนะความกลัว

ยากจัง แต่จะพยายาม...

 

การฝึกจิตทำให้เรามีสมาธิมากขึ้น สามารถแก้ปัญหาได้ทุกสถานการณ์


หางานทำ หางานเสริม | หางานพิเศษ หางานพาร์ทไทม์

 

ขออนุโมทนากับบทความและความเห็นดีๆของทุกท่าน ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณครับ

 

คนที่กลัวส่วนใหญ่ คือคนที่คิดฟุ้งซ่าน คิดไปก่อน และคิดมากเกินไป คิดแทนคนอื่น เมื่อเรารู้สึกตัวว่าเราคิดมากคิดฟุ้งซ่าน ก็ให้หยุดคิด และสนใจแต่เรื่องที่กำลังทำอยู่ หรือ ให้ดูลมหายใจ ฝึกทำบ่อยๆ ก็จะทำได้ทุกคน

 

อนุโมทนาค่ะ ....
ฟังดูง่ายแต่ปฏิบัติ ยากส์ ดีแท้ แต่ตอนนี้พยายามอยู่เรื่อยๆ ค่ะ อาจจะมีได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ก้ยังดีกว่าไม่เริ่มทำเลย.... เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนค่ะ
สติสำคัญกว่าอื่นใด หากขาดสติแล้วไซร้ ความพินาศอาจมาเยือนได้ค่ะ ^^