สงสัย ปนงง อย่างแรง!!!!

เมื่อวาน หนูงานวัดแขกมา ที่ซุ้มพิธี ของรุ่นพี่ เขามีการ ทำพิธีอารตี (ไม่แน่ใจ ว่าเรียก ถูกไหม) ...พสักพักก็ลองไปำมั้ง รู้สึกว่า พอหลับตาแล้วอธิษฐาน มีมันก็ไปเอง แบบทำเป็น หมุนๆ ขึ้นลงข้าง จะหมดแรง ....แบบนี้เขาเรียกว่ามี องค์ หรือ เปล่าคะ หรือ หนูอุปานไปเอง ...เพราะ คนในงาน หลายคนพอทำก็มี ท่าที ประหลาดๆ บางคนก็เฉยๆ วานผู้รู้ ตอบให้ ทีนะคะ :'(

 

เมื่อมีสมาธิมากพอจะเกิดปรากฎการณ์ เหนี่ยวนำพลังงานมาใช้

เมื่อเรามีสมาธิจิตของเราที่นิ่งก็จะสื่อกับพลังงานได้ง่ายมากกว่าตอนที่มีความคิดฟุ้งซ่าน

เช่น เจ้าเเม่กวนอิม สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ต่างๆทั้งหลายได้

ดังนั้น เมื่อเรา ไม่กลัว จิตเขาก็จะเเสดงตนผ่านร่างของบุคคลผู้นั้น

เพื่อให้เรารู้ว่า พวกเขาต้องการสื่อสารอะไรกับเจ้าของร่าง

ถ้าร่ายรำ เเสดงอาการ มีความสุข = ฝ่ายที่อยู่ในส่วนโลกเเห่งวิญญาณที่ดี

ถ้าร้องโหยหวน ทุกข์ทรมาณ = ฝ่ายที่กำลังทุกข์อยู่ในโลกวิญญาณ

 

โลกมนุษย์เเบ่งออกเป็นสองโลกคู่ขนาน

1 โลกเเห่งมิติกายเนื้อที่มีความรู้ตั้งเเต่เกิดเป็นบรรทัดฐาน

2 โลกเเห่งวิญญาณที่สามารถเดินทางไปได้ทุกที่เเล้วเเต่จินตนาการ

ท้้งสองโลกอยู่ใน 1 ร่างกาย เรียกว่า ร่าง + วิญญาณ

โดยมี สติเป็นผู้เฝ้าดุการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนของจิตวิญญาณ

เป็นกรรมการในการเฝ้าดูเเละจดจำรายละเอียดในเเต่ละช่วงวันเเละเวลา

ความคิด เป็น ประตูข้ามมิติไปสู่จักรวาล ทั้ง สวรรค์เเละนรก เทพเเละมารเกิดที่นี้ "ความคิดของเราที่สร้างขึ้นเอง"

ในบางคนก็จะสร้างตามที่เขาเล่ากันมา ส่วนบางคนก็ไม่เชื่อ บางคนก็มีเเนวคิดที่เเตกต่างจากคนทั่วไป

เเต่สรุปสุดท้ายทุกคนจะมีเส้นทางการเดินทางไปเรื่อยๆ

จนกว่าจะถึงจุดอื่นตัวของตนเองเเละตัดสินใจที่จะหยุดท่องเที่ยวในโลกเเห่งกาย

การที่น้องเห็นตัวเองขับเคลื่อนร่างกาย ก็เป็นอาการธรรมดาของคน จิตนิ่งสมาธิดี

ถ้าเราไม่มีสติเราจะไม่รู้ว่าเรากำลังเเสดงออกทางร่างกายอย่างไร

 

ขอบคุณคะ ช่วยให้ได้รู้อะไร หลายๆอย่างมากขึ้นเลยคะ (ว่าแล้ว ทำไม บางคนถึงกรี๊ด บางคนก็ร้องไห้ ) เพราะ ฉะนั้น เราต้องมีสติ ตลอดเวลา สินะคะ

 

ร่างจริงของพวกเราที่เเท้จริง คือ จิตวิญญาณ (ที่เดินทางในหลายภพหลายชาติ)

ร่างกายมนุษย์ คือ โทรศัพท์ ที่ใครจะโทรเข้ามาเมื่อไรก็ได้

เเต่ถ้าเราคิดมากๆ สายไม่ว่าง เขาก็จะไม่สื่อสารผ่านมา

ส่วนถ้าไม่กลัว โลกเเห่งจิตวิญญาณเขาก็จะสื่อสารมาหาบ่อยขึ้น

ในรูปเเบบผ่านร่างคนอื่น ผ่านอินเตอร์เน็ต ผ่าน MSN ผ่าน Facebook ฯลฯ

เพราะฉะนั้น ถ้าอยากฝึกโทรจิตจริงๆต้องเลิกคิดเเบบมนุษย์

คือ อย่าสร้างขอบเขตใดๆให้ความคิดของเราเลย

 

แนะนำว่าปล่อยให้ทุกอย่างไปเป็นไปตามหนทางของมัน อย่าไปเร่งรัดเพื่อหวังผล เร่งมากไปเสี่ยงกับอุปทานเหมือนบางคน ถึงเวลาแล้วจะรู้เอง
ปัจจุบันมาเป็นผลจากอดีต ปัจจุบันขีดเขียนอนาคต ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเรา ยึดมั่นในหลักที่พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ อย่าเพิ่งเชื่อในลัทธินอกรีต
โดยไม่ได้ผ่านการไตร่ตรองพิจารณา ช่วงนี้ลัทธิต่างๆจะมาในรูปแบบพุทธศาสนาซ่อนรูป ดึงเอาคำสอนพระพุทธเจ้าไปผสมกลมกลืนกับหลักความ
เชื่อเฉพาะกลุ่ม

แนะนำ มหาสติปัฏฐาน 4 ลองศึกษาดูค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ส่วนเรื่องลัทธิอื่นที่นอกเหนือพุทธศาสนา ผมไม่วิจารณ์ เพราะไม่ก่อประโยชน์ดราม่า
ไม่สร้างสรรค์ ใครจะเชื่ออะไรปล่อยเค้าไป เค้าเห็นชอบในหนทางนั้นเราก็ไม่ขัดขวาง ได้แต่อมยิ้มและยินดีในทางเดินของเค้า

 

จะไปทำไมหล่ะหนูจ๋าา ออกนอกลู่นอกทางไปแย้วว ไม่ดีไม่เอา ไม่ไปอีกนะจ๊าาา^^ เจริญสติอยู่กับทุกอย่างที่คิด ทุกกิจที่ทำ ทุกคำที่พูด ทุกลมหายใจ เท่าที่ระลึก(นึก)ได้ ตามทางขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าดีกว่าจ้า ถ้าไม่อยากโดนครอบงำด้วยอะไรที่มองไม่เห็น กันไว้ดีกว่าแก้ เพราะแย่แล้วมันจะแก้ไม่ทัน เหมือนคุณ สัน._._._. จ้าวลัทธิอ่ะจ้าา^^

 

น้องเขาสังเกตว่าเกิดอะไรขึ้นเเละต้องการหาคำตอบ

เรียกว่า ค้นหาสัจธรรมเเห่งอริยสัจสี่ ในการเกิดไตรลักษณ์ของขันธ์ห้าเเละวิญญาณธาตุ

ไม่ได้หลง เเละ นับถือ งมงาย คิดว่าตัวเองเป็นร่างทรงเทพ

เมื่อเกิดความสงสัย จึงค้นหาคำตอบ

เเละ เมื่อได้คำตอบจึงนำไปพิจาณาต่อเพื่อให้เกิดปัญญา

ผู้ที่ศึกษาพระธรรมจะต้องฝึกในการตั้งคำถาม เเละ ค้นหาคำตอบ เหมือนนักวิทยาศาสตร์

พวกที่เชื่อด้วยศรัทธาโดยไม่คิดพิสูจน์เอง ยังไม่ถือเป็นผู้ปฏิบัติธรรมอย่างเเท้จริง

เพราะการศึกษาพระธรรมคำสั่งสอนต้องประกอบด้วย ปริยัติ ปฏิบัติ เเละ ปฏิเวธ

ถึงจะถือว่าเป็นผู้เข้าใจในหลักธรรมอย่างเเท้จริง

ส่วนคนอื่นไม่ต้องสนใจให้มาก เพราะ จิตอยู่นอกตัวทำให้มองเห็นตัวเองน้อยลง

เมื่อเห็นตัวเองน้อยลง จึงไม่เข้าใจว่าตัวเองต้องการอะไร

เมื่อไม่เข้าใจจึงทำให้จิตใจพยายามมองหาสิ่งไม่ดีของผู้อื่นเพื่อทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นไปวันๆ

มันไม่ใช่ความสุขที่เเท้จริงของผู้ศึกษาพระธรรม

คนที่ศึกษาธรรมจะนำคำสอนที่ได้รับการศึกษามาสร้างเเต่กรรมดี

ละเว้นซึ่งการสร้าง มโกรรม วจีกรรม เเละกายกรรมที่ไม่ดีทั้งปวง

เพราะมันจะก่อให้เกิดบาปกับตนเองต่อไปในอนาคต

 

อย่างน้อยประสบการณ์ทางด้านจิตวิญญาณของคุณเจ้าของกระทู้ก็เพิ่มแล้วครับ
..กับบางกระทู้ของบางคน
ถ้าคุณไม่เคยศึกษาเรื่องนอกเหนือจากคำสอนของพระพุทธองค์แนะนำให้อยู่เฉยๆ
ตามอ่านไม่ต้องตามล้างผลาญชาวบ้านคนอื่นๆเป็นพอครับ
การตัดสินคนอื่นว่าเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ ไม่ใช่หน้าที่ที่มนุษย์พึงทำครับ
หากว่าคุณเคยมีประสบการณ์เหล่านี้เหมือนอย่างที่หลายคนได้เจอ
คุณจะเข้าใจและมีสิทธิ์ในการเลือกตอบเลือกพูดครับ..
หากคุณยังเป็นเพียงแค่หนอนหนังสือพระธรรม เรียนจากตำราอย่างเดียว
อย่าได้เอาตำราที่เขียน คัดลอกจากกี่ปากต่อกี่ปากมาใช้ตัดสินคนเลยครับ

 

เชิญๆตามสบายจ้า ก็อย่างว่าอ่านะ ของอย่างงี้แล้วแต่จิตศรัทธา...... เราว่าของเราดี เค้าก็ว่าของเค้าดี ^____^ ก็มันเป็นเช่นนั้นเอง เราไม่เดือดร้อนนะ สบาย สบาย ใจร่มๆคุณ"ริดสีดวง"
สอนเราว่าอย่าตัดสินคนอื่น แต่คุณตัดสินเราว่าเป็นแค่หนอนหนังสือธรรมะ รู้ได้ไง ดูถูกกันเกินไปแล้วมั๊งงงง

 

ครับผม ที่ใช้คำนั้นก็เพื่อให้เป็นกระจกเช่นกันครับ ^^
ไม่มีใครสามารถเป็นผู้ถูกต้องได้อย่างสมบูรณ์ 100%
แต่เราสามารถเป็นผู้อยู่ร่วมโลกใบนี้ได้อย่างสงบสุข
ด้วยการยอมรับความแตกต่างอย่างไม่เบียดเบียนกันครับ

 

เลิศทั้งคู่อ่ะ

 

ชอบตรง.......คุณ ริดสีดวง เนี้ยะแหละ.......;ปรบมือ

 

อ้าว...ชื่อผมออกจะเป็นมงคลนะคุณ ^^

 

ขี้นอยู่กับศรัทธาความเชื่อน่ะท่าน ภูมิจิตภูมธรรมที่สั่งสม อบรม มาในอดีตและปัจุบันมีไม่เท่ากัน ความคิดเห็นถึงได้ต่างกัน แต่ก็ขอให้ยึดธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นหลักไว้ โดยเฉพาะศีล 5 เป็นข้อหลัก + การปฎิบัติสมาธิเป็นประจำ ถ้าทำได้ มันจะทำให้เรามีสติที่ไวขึ้นกับอารมณ์ที่มากระทบจิตไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี( มันจะเป็นไปโดยอัตโนมัติ)

 

ตอบกระทู้หน่อย เข้าเรื่อง.....
คุณ จขกท เราคิดว่า มันน่าจะเรียกว่า อุปปาทานหมู่ นะคะ เมื่อเร็วๆนี้ก็พึ่งเห็นข่าวเด็กนักเรียนมัธยมเกิดอาการเหมือนผีเข้า แต่งชุดนักเรียนมาโรงเรียนทั้งที่เป็นวันหยุด หลายคนด้วยนะ แต่ก็ไม่รู้ข้อเท็จจริงคืออะไร แต่สำหรับเรา ถ้าเราเป็นเราจะบอกกับตัวเองว่า "อุปปาทานกินแล้วตรู...." แล้วคุณ จขกท หล่ะคะ คิดอาไร วานบอก....

 

ถ้า มันเป็นอุปทานหมู่ ทุกคนที่ลองพิธีนี้ ก็ต้องมีอาการเหมือนกันสิคะ..แล้ว ขณะที่มือมันเหมืนจะทำท่ารำไปเอง ก็รู้สึกตัวตลอดเวลา รู้ด้วย ว่าไฟที่ถือ มันร้อน ถ้าเราไม่มีสติ หรือ อุปทาน คงอธิบานไม่ได้สิคะ ว่าตัวเองทำอะไรไปบ้าง.. มันรู้สึกตัวคะ รับรองแต่มันควบคุมการกระทำไม่ได้..(ไปกับหลายคนนะคะ..แต่มีอาการไม่ทุกคนคะ)

 

ปล่อยเค้าไปเถอะjanny แต่ละคนมีหน้าที่ไม่เหมือนกัน ย่อมจะเจออะไรที่ไม่เหมือนกัน

อุปมาดั่งคนตาบอดย่อมบอกว่าไม่มีสีแดง สีเหลือง เพราะตนเองเห็นแต่สีดำ ที่จริงมีมากกว่า 2 สีนี้อีก

 

คุณๆพูดยังกับว่ามันเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างงั้นแหล่ะ...55+ ไม่เข้าใจเลย เราว่าน่ากัวออก^_^!

 

555 ก็แล้วแต่นะคะ.. เพราะ เราแตกต่างได้คะ ทางความคิด แต่ไม่สนับสนุนให้แตกแยกนะคะ อิอิ