ปรมัตถธรรม ๔ มีอยู่ในปัจจุบัน

น้าหม้อ หรือ ฟอร์มสด ฟอร์มารีน สิ ไม่ว่า

อ่านยังไง ก็ยังเห็น ท่อนฮุกเข้าใต้เข็มขัดชาวบ้าน เกือบทุกโพส

ยังแสดงอาการ เจริญโง่ๆ เหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน

สดตรงไหนหว่า เน่าเละ แท้ๆ น้อ

 

แล้วที่ว่า ตาฟาง ก็ไม่ใช่

ตามันมัว เพราะ ใจมันบอด

จับดีดไข่ มาจนหน้ามืด ดีดของเขาเล่นมั่วซั่วมาตลอด ยังไม่ยอมรับอีก

 

แย่เลย ที่ไม่ใช่สนามหญ้า

ไม่อย่างงั้น ไม่เปลืองแรงตัด

 

แต่ศาสนาแท้ มันอยู่ข้างในคุณ คือ วัฏจิต
เดี๋ยวโศรกเศร้า เดี๋ยวร่าเริง เดี๋ยวหัวเราะ ร้องไห้ เรียกว่าหลงไปกับเปลือกศาสนา

หากมีสติรู้ทันในอาการ นั่นแหละศาสนาไม่มีเสื่อมไปจากใจคุณ
ที่เสื่อมนั่น เสื่อมจากภายนอก เป็นไปโดยความคิด
ต่อเมื่อเห็นอาการของทุกขสัจนั่นแหละ ขวนขวายหาทางดับเหตุแห่งทุกข์
ศาสนาจะไม่เสื่อมไปจากใจคุณแน่นอน


ประโยคนี้ล่ะ สะเก็ดข่าว

 

เริ่มจาก สติสัมปชัญญะมีอยู่ นะครับ

 

ใครเขาดู ประโยค ที่อมมาพูดกันเล่า

เขาดู คอนเสป หรือ เมนไอเดีย ในการเสนอ

ซึ่งพวกเอี้ยๆ* มันจะใช้ วิธีแฝงเอาไว้ ไม่แสดงตรงๆ

* * * * *

* ตำรวจเวลาโรยตัวจากกำแพง จะร้อง เอี้ยยยยยย!!

 

ที่พูดว่าดีดไข่ เห็นมีแต่น้าเองคนเดียว

บ้างก็ไปว่าเขาเมาบ้างล่ะ


บางเวลาก็ต้องยอมรับบ้างว่าไม่เข้าใจเอง เพราะมากันคนละทาง

ถ้าเรากล่าวอะไรผิด ก็ค้านมา ชี้มาเลย

ยินดีอธิบายให้เข้าใจเสมอ

 

เบื่อ มาแนวเดียวกับ นายขันธ์ อาจารย์เก่าก่อนของคุณ ไม่มีผิด

"ของเก่า" ชัดๆ

* * * *

สู้ กอด อก ดูน้ำ ไม่ได้ ยังมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง

 

จะแหย่ให้น้าหม้อออกมา ก็ตามบายครับ

มองแต่ธรรมเถิด กล่าวไม่ถูกใจบ้าง เข้าใจไม่ตรงกันบ้าง มันเรื่องปกติ

 

อาจารย์ขันธ์นี่ คุยกันทีก็ยังมีธรรมมาคุย นี่ล่ะที่ต่างจากน้าเอก

ชวนสนทนาธรรมครับ

รูปนาม น้าเอกมีแนวทางพิจารณาอย่างไร

 

"แต่มันอิจฉา จะให้ทำไง ไปเห็นเขาแล้ว มันไม่พอใจ

ยิ่งดูยิ่งอิจฉา เห็นทุกทีต้องทำใจ"
-------------
แต่ขอร้อง อย่าเอาขันธ์มาเล่น "รูป เวทนา......"
เพราะเจ้าหนี้ กำลังตามทวงอยู่

จะสนุกกันได้นาน

เข้าจ๋าย...บ๊าย บาย

หลงเข้ามา สู้ๆ น้ำไล่ก้นเมื่อไหร่บอก

 

พร้อมเสมอ ถือว่าเป็นเรื่องดีมีกิจกรรมร่วมกับหมู่บ้าน

ตั้งแต่อยู่มาไม่เคยคุยกับคนในหมู่บ้านเลย ^^

 

กั๊กๆ วนเวียนอยู่แค่นั้น ไม่ต่างจาก นายขันธ์ เร้ย

เริ่มจาก

"เอ้าถามมา เป็นข้อๆ จะตอบให้?"
( คือไม่มีใครให้ขี่ ก็ปรารภให้ หมอบลง จะได้ขึ้นขี่ ทำท่าสอน )

พอไม่ถาม พูดเรื่องอื่น ก็จะเปลี่ยนเป็นวกกลับ

"กิเลสตอนนี้ เอ็งไม่ดู นี่กูชี้อยู่ พูดกิเลสที่เอ็งมีสิ"
( ตรงนี้ ไอ้แว่นเหลือง พูดหลายแบบ เยอะมาก แต่เนื้อหา
เหมือนกัน คือ ชักชวนดูตัวเอง จะได้ ขึ้นขี่ ทำท่าสอน)

เห็นไหมว่า เหมือน นายหลง เลย สอนกันมา ซึมซับกัน
มาแบบ กรรมเวร กงกรรมกงเกวียน


ดักดาน!!! เหมือนกันเป๊ะ

 

สุดท้ายก็ไม่ได้คำตอบเหมือนเดิม ^^

ทิฏฐิมานะมีอย่างไร ก็แสดงออกมาอย่างนั้น

สำคัญว่า อย่าปล่อยให้ทิฏฐิมานะ เติบใหญ่เป็น ริษยา และ อาฆาตมาตรร้ายเลย

เพราะอะไร เพราะว่า ไม่ว่าคู่สนทนาจะกล่าวดี กล่าวถูกอย่างไร

มันก็เห็นดีด้วยยาก อนุโมทนาด้วยยาก มีแต่คำตรงข้ามที่ทิ่มแทงใจตนเสมอ ^^

เชื่อไหมน้าเอก

 

เห็นไหมหละว่า ดักดาน จริงๆ

มันวนเวียน นี่กลับมา ชี้กิเลส ปัจจุบันอีกเนาะ

เอาหน่า คุณไประลึกเอาเอง ว่า ตอนที่คุณซัดนายขันธ์ หรือ นายขันธ์ซัด
คุณเพื่อที่จะขึ้นขี่สอนธรรมให้คุณหนะ คุณโต้ตอบอย่างไร คุณชี้นายขันธ์ให้
ทำอย่างไร

คุณมีสติ มีสัมปชัญยะ คงระลึกได้ไม่ยาก ในสิ่งที่คุณเอง เคยสอนคนอื่นเขา
ไว่้ เพียงแต่ในวันนี้ คุณเอาคำเหล่านั้นมาพิจารณา พฤติกรรม ตัวคุณเอง

ก็จะไม่ยาก

อย่าลืมนะ ว่าตอนคุณสอนนายขันธ์ตอนนั้น มันก็มีแนวร่วมเดียวกันกับใคร

ดังนั้น ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องมาถามผมในวันนี้ว่า เห็นอย่างไร กับ กรณีของคุณ

และ ไม่จำเป็นต้องถามเลย ว่าแต่ต้น จนจบ ผมจะทำอย่างไร กับคุณ

อย่าโง่ ดักดาน แบบนายขันธ์ อ้าง ความริษยา อิจฉา อย่างโง่ๆ อยู่เหมือน
คนในวันวานหละ

 

๑ . วิชชาตเปตร

เปตรพวกนี้นับว่าเป็นเปตรชั้นผู้ใหญ่ เป็นเปตรชั้นดีมีฤทธิ์มาก ตั้งอยู่ในฐานะเป็นดุจดังพญาเปตร ทั้งนี้ก็เพราะตนเคยเป็นผู้ที่พอจะรู้จักพระจตุราริยสัจธรรม แต่ไม่นำพาไม่สนใจปฏิบัติให้ถึง จึงมีความมัวเมาประมาท ทำทุจริตผิดพลาดประกอบอกุศลกรรมไว้ในปางก่อน จึงต้องมาเสวยวิบากแห่งกรรมเกิดเป็นเปตรอยู่ในตเปตรวิสัย ก็เปตรพวกนี้ย่อมมีปรกติอยู่ในแดนของเขาซึ่งตั้งอยู่เหนือโลกนรกขึ้นมา

อยู่กันแต่เฉพาะพวกเขาเท่านั้น เปตรพวกอื่นขะเข้าไปอยู่อาศัยปะปนด้วยไม่ได้ มีชีวิตเสวยกรรมเป็นเปตรอยู่อย่างนี้สิ้นกาลช้านาน จนกว่าจะสิ้นกรรมที่ทำไว้ จึงจะถือกำเนิดในภูมิอื่นต่อไป




หากเข้าธรรมแล้ว ก็จะเป็นคนใจดี

 

น้าเอกเข้าใจผิดแล้ว ^^

กระผมได้ประโยชน์จากอาจารย์ขันธ์เหมือนกัน ไม่ใช่ไม่มีเลย

อันไหนที่ท่านกล่าวดี เราก็อนุโมทนา แม้ความเห็นไม่ตรงกันบางเวลาก็ตาม

อีกอย่าง คำพูดก็ไม่ได้พูดอะไรลอยๆ

ยังขยายให้อีกว่ารู้ได้อย่างไร สังเกตุอย่างไร พิสูจน์ได้หมด

ซึ่งภาษาที่ใช้ ก็เป็นภาษาปฏิบัติ



น้าเอก ไม่มีใครเป็นได้ดังใจน้าเอกได้ตลอดเวลาหรอก

ข้อนี้ต้องพิจารณ์นะ แล้วจะไม่พูดอะไรไปถึงบุคคลที่สามหรือ เอาอดีตที่ดับไปแล้วมาคุย ไม่จำเป็น

นี่ก็ชี้ได้ว่า หลงอยู่ในทิฏฐิตน เขาแย่กว่าตน เขาเลวกว่าตน

ซึ่งบุคคลท่านอื่นสามารถวางใจ จบในกระทู้ได้

แต่ของที่น้าเอกสะสมมา อันตรายมากนะครับ

 

รู้สึกไหมว่า ดักดาน ไม่เลิก

อะไรมันดีไปหมดเลยนะ ในส่วนที่เป็นตน หรือ เท้าที่ตัวเองย่ำยีคนอื่นไว้
เมื่อครั้งกระโน้น

มันมีดีแทรกหมดเลย แต่ วันนี้ตัวเองก็เป็นอย่างนั้น เป็นอย่างที่ ตนเอง
เคยไปเหน็บแนมกวนประสามเขาไว้ ทำไมเวลานั้นสอนคนอื่นได้

แต่วันนี้ ตัวเองมีพฤติกรรมแบบนั้น มีพฤติกรรมเป็นคนดี เป็นคนรู้ธรรม
มากมาย เป็นคนรู้ธรรมเชิงปฏิบัติอันยอดเยี่ยม ไม่ต่างจากเขา คนที่คุณ
เคยขุดในอดีตไม่มีผิดเพี้ยน แต่วันนี้ ตัวเองดีหมด

ก็นั้นแหละ หาก สติดี มีจริง เป็นนักปฏิบัติที่มี สติ ดีจริงๆ มันต้อง
ระลึกได้สิ ถึงคำสอนที่ตัวเองเคยเสนอให้นายขันธ์พิจารณา

ก็เอา คำของตัวเองเหล่านั้นแหละ มาพิจารณา สอนตน

ไม่ใช่ ละเอม เผ้อไปเรื่อยว่า กูปฏิบัติมา กูรู้ธรรม แต่....สิ่งหนึ่ง"บอด"

สุดท้าย มันก็ตายด้วยตัวเอง ทำอะไรไม่ได้ ก็ต้อง ล่ำลา ไปอย่างคนโง่

โลกขัดแย้งกับตัวเองหมดเลย ตัวเองในฐานะคนดี ขอล่ำลา ....!!!??

 

เอาอย่างนี้ นายฐานัฏฐ์

หากคุณระลึกได้จริงๆ ใน คุณความดีของนายขันธ์

ก็พึงระลึกไว้ด้วยว่า ผมทำกับนายขันธ์ อย่างไร

หากคุณไม่ได้มีคุณธรรมดีไปกว่า นายขันธ์ คุณคิดว่า
ผมจะทำดีกับคุณ ยอมฟังธรรมจากคุณ คนที่มีคุณธรรมน้อย
กว่านายขันธ์ หรือ?

เว้นเสียแต่ คุณปรารภมาว่า คุณมีคุณธรรมดีกว่านายขันธ์
และทำได้ โดยที่ไม่ต้องอวดอ้าง

แต่ มีดี โดยสามารถตามสังเกตุด้วยการคลุกคลีเป็นเวลานาน ได้
แล้วละก้อ ก็จง พิสูจน์ออกมา

แต่อย่ามาลำเลิก ขอเบิก ขอถอน ขอโอน ขอสำแดง เย้วๆ ด้วยปาก
อย่าง "คนดักดาน" ไม่รู้เหตุ อยู่เลย เสียเวลา

 

ยกมาซิครับ

ประโยคไหน โพสไหนทำน้าเอกไม่ชอบใจ ^^

เพราะงงๆเหมือนกัน เด๊่ยวว่าเมา เดี๋วยดีดไข่ เดี๋ยวอวดธรรม เดี๋ยวไม่มีธรรม

เดี๋ยวไปอดีต เดี๋ยวกลับมาปัจจุบัน เอาซักประเด็นครับ

ให้ยกมาว่าอะไรที่ทำน้าเอก ออกอาการ แสลงใจ ^^