ซ่อนรัก

ผมมีลูกมีเมียแล้วครับ

 

ตำนานขอท่านนี้ ข้าน้อยขอยืมไปเขียนนิยาย

 

ฟ้ายังมีหม่น...ฝนยังมีวันแล้ง...สลากยังมีกินแบ่ง...แต่จะให้แบ่งใจนี้ ไม่มีทาง..........................ก็นึกถึงเหตุการณ์ ตอนที่รักกัน มันยัง อินในหัวใจ......:love::d

 

ถ้ารักเขาก็ไปตามเขาสิ โง่จริง ไปเลย มันแต่นั้งศรัทธาคงจะได้เจอหรอก ไปหาเจอไม่เจอก็ไปถ้าไม่ตายมันต้องเจอ โลกมันแคบนะ กล้าหน่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=mTtdfQTTmWM&feature=related]รักนะคะ Chipmunk Ver. - YouTube[/ame]

 

ป่านนี้เธอคงมีครอบครัว มีลูกที่น่ารัก แล้วแหละคุณ อย่าไปยุ่งกับเธอเลย ตัดใจมาได้ตั้ง 35 ปี ยังทนได้ ทนตัดอีกไม่กี่ปีเอง...เดี๊ยวก็กลับบ้านเก่าแล้ว

 

อย่าได้ตัดใจคุณ นี่คือเรื่องโง่ๆ ความรักของคุณยิ่งใหญ่กว่านั้นมากผมรู้ ความรักมีมิติมากกว่าการครอบครอง แล้วทำไมคุณจะไปหาเธอไม่ได้ จงทิ้งทุกสิ่ง แต่จงเหลือความรักเอาไว้ มิเช่นนั้นโลกนี้ก็ไม่มีวันดีขึ้นได้หรอก

 

อะไรกันเนี่ยความรักของคุณ เหมือนดั่งนิยายหายากมาก

 

ครับความรักคุณ เหมือนหนังโมแรนติก บางเรื่อง....สุดท้ายตอนจบของหนังนั้นที่ต้องการจริงจริงที่ติดค้างอยู่ตอนนั้น ก็ คือ การได้ ไหว้พระพุทธชินราช ได้นั่งอยู่คู่กัน...ตรงนี้มันเป็น ซิมโบล ของอะไรบางอย่าง...มันคือการแสดงออกว่าเราอยากทำสิ่งที่ดีดีคู่กับคนที่เรารัก ถึงแม้ไม่ได้ ครองเรือนกัน ก็ มีความรู้สึกดีดี ได้... คุณต้องทำให้ได้นะครับ ผมเป็นกำลังใจ({)(rose)(})

 

แหม พยายามกันจัง 55555

 

อดีต.....ตัดรัก

ปัจจุบัน.....ต่อรัก

อนาคต.....รอฟังตอนต่อไปอีก 35 ปีข้างหน้า

:'''''(

 

ก่อนอื่น เรื่องราวนี้เป็นเรื่องราวที่ดีเรื่องราวหนึ่ง ถ้าคุณสังเกตุดีๆคุณจะพบว่าสิ่งที่ได้เกิดขึ้นนี้ยังคงเกิดขึ้นต่อเนื่องมาจนถึงทุกวันนี้ผมใช้ชีวิตสอนหนังสืออยู่ที่มหาวิทยาลัยในหลายๆประเทศเป็นเวลานาน จึ่งทำให้ผมมีความกล้าพอที่จะพูดว่า เท่าๆที่ผมสังเกตุดูก็คือไม่มีมหาวิทยาลัยไหนสอนว่า ความรักเป็นศิลปะ และ บอกว่าชีวิตนี้เรามีทุกอย่างพร้อมแล้วความจริงทุกสิ่งที่คุณเรียนรู้มาล้วนบอกกล่าวคุณแบบนี้ ว่าแท้ที่จริงเราต้องเรียนรู้จากจุดที่ไม่มีอะไร?เลยเราต้องค้นหาสมบัติในหีบที่เรายังไม่ได้เปิด และ ความรักก็เป็นหนึ่งในสมบัตินั้น ความรักเป็นสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่แทนที่เราจะใช้ชีวิตไปบนหนทางของนักเดินทางแสวงหาความรัก ความสวยงาม และ สัจจะ คนเรากับเสียเวลาไปกับการทะเลาะหึงหวงเรื่องเล่านี้ จึ่งชี้ให้คุณเห็นถึง ผลของสิ่งที่เรียกว่า ความหึงหวง และ ด้วยความหึงหวงนี้เอง ดังนั้นเราจึ่งพลาดไป เราไม่เคยให้อิสรภาพกับคนที่รัก ทั้งที่อิสรภาพเป็นความเบิกบานใจ เป็นสิ่งที่คนที่รักกันพึ่งทำต่อกัน มีแต่อิสรภาพเท่านั้นที่ทำให้ประตูเปิด ความจริงเราทุกคนล้วนรู้ถึงสิ่งนี้ดีแต่เรากลับล่ะเลยต่อมัน เราเปลี่ยนพลังงานของเราไปบนหนทางที่ทำให้ความรักของเรากลายเป็นความทุกข์ทรมาน บนสังเวียนของการต่อสู้ ความพยายามที่จะนำอีกคนหนึ่งมาไว้ในอุ้มมือ บนเปลวเพลิงที่พร้อมจะทำลายทุกสิ่ง ด้วยเหตุนี้ท้ายของท้ายที่สุดสัมพันธภาพทั้งหมดจึ่งจบลง และ คุณก็มานั้นเสียดาย นั้งรอคอยการกลับมาของคนรัก เหล่านี้ล้วนเป็นความทุกข์ทั้งสิ้น อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณมีความรัก มีชีวิตคู่ วิธีที่ดีที่สุดที่จะส่งเสริมความรักของเราก็คือ การเป็นตัวของตัวเองที่แท้จริงเพื่อที่ว่าคุณจะได้เติบโต และปลูกฝังความนับถือในตัวของคุณอย่างลึกซึ้งในตัวคุณเองความจริงความรักไม่ใช่เรื่องยากอะไร เพียงแต่คุณต้องเข้าใจตัวคุณเองเพราะถ้าคุณเข้าใจมัน คุณก็จะเข้าใจเขาหรือเธอที่เป็นคนรักของคุณ ที่นี้คุณเคยคิดไหม?ครับว่าอะไรคือธรรมชาติที่แท้ ของรักแท้ของคุณ ความเคารพ ความไว้วางใจ ความศรัทธา เช่นนั้นหรือ? เพื่อที่จะเข้าใจคำพูดนี้คุณจำเป็นต้องโยน มโนทัศน์เกี่ยวกับความรักทิ้งไป และ ค้นหาออกมาให้ได้ ถึงความหมายของมัน แล้วคุณเคยคิดไหมครับว่าตกลงคุณรักเธอที่ตรงไหน ส่วนไหนที่เป็นตัวเธอ หรือ ทั้งหมด นี่เป็นเรื่องที่น่าสืบสวน อันที่จริงแล้วคุณสามารถใช้ศักยภาพที่มีอยู่ของคุณในการส่งต่อความรักของคุณได้ โดยที่ไม่จำเป็นว่าต้องจำกัดอยู่ที่คนๆเดียว คุณอาจจะส่งต่อมันไปยังผู้คนที่ทุกขืยากอาจจะเป็นร้อย หรือ พัน บนหนทางแห่งความเมตตากรุณา หากคุณทำได้เช่นนี้ความรักของคุณคงจะเบ่งบานแข็งแกร่ง และยิ่งใหญ่ขึ้น การที่คุณแปรเปลี่ยนความรักของคุณให้เป็นเรื่องที่ไม่จำกัดอยู่แค่คนๆหนึ่งความสัมพันธ์นี้น่าจะนำดอกไม้มาสู่ทุกฤดูกาลของคุณ<O
อย่างที่กล่าวไปว่า วิธีที่ดีที่สุดที่จะส่งเสริมความรักของเราก็คือ การเป็นตัวของตัวเองที่แท้จริง เนื่องจากว่าการเป็นตัวเองอย่างแท้จริง จะทำให้คุณสามารถมองเห็นความรักที่แท้จริงได้ ความรักที่พ้นไปจากการแบ่งแยกความเป็นฉัน และ ไม่ใช่ฉัน สิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิต ความรักที่เป็นเสมือนสายธารแห่งชีวิตที่เกิดจากการหลอมรวมของลำธารเล็กๆ มากมายถ้าคุณเห็นได้เช่นนี้ คุณก็จะเห็นว่าเธอคนนั้นก็คือคุณ และคุณก็คือผม จงมองถึงรักแรกแล้วคุณจะพบว่า รักแรกที่คุณคิด หาใช่รักแรกไม่ก่อนหน้านั้นยังมีรักแรกที่ซ่อนอยู่อีก รักแรกของคุณนั้นแท้ที่จริงแล้วไม่มีเริ่มต้น ไม่มีสิ้นสุด และแปรเปลี่ยนอยู่เสมอๆเช่นนั้นเอง<O​

 

ผม รัก เมีย รัก ลูก ครับ.

 

เข้าใจถึงความผูกพันที่มีต่อกันนะคะ
แต่คำกล่าวของคุณที่ว่า เธอไปเกิดไหน ผมจะไปเกิดไหนแต่ ผมจะพยายามตามไปเกิดนั่น จะผูกเวรกรรมรักกับเธอทุกๆชาติไป นั้น คุณกำลังคิดว่านี่คือ ความรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นหรือเปล่า แต่ว่าลองนึกภาพในชาติต่อไปนิดนึงนะคะ ณ ขณะนั้น คุณไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในรูปแบบใหม่แล้ว ในวันนั้น คุณอาจจะคิดว่า ช่างไม่ยุติธรรมสำหรับคุณเลยก็เป็นได้ที่จะต้องรับผิดชอบเรื่องราวในอดีตชาติ

สรุปคือ มันจะไปอีรุงตุงนังในชาติต่อไปน่ะค่ะ

ที่จริงแล้ว ตอนนี้คุณแค่ .... ยึดติด ......

ก็มีคาถาเดียว คือ ....ปล่อยวาง.... ค่ะ

เพียงเพราะว่า เรากำลังเจอเคสเดียวกัน เห็นใจกันค่ะ ...
หากพูดอะไรไม่เ้ข้าหู .... ก็ขออภัยค่ะ

 

ใยท่าน จขกท.จึงยึดติด เช่นนั้นหนอ

ช่างปวดร้าวยิ่งนัก....ท่านคงเข้าใจในเส้นทางที่ท่านกำลังเดินอยู่นะครับ

 

เข้าใจความรู้สึกของ จขกท. นะครับ

เพราะผมก็เจอวิบากกรรมในเรื่องราวที่คล้ายๆกัน

ทุกวันนี้ผมได้แต่เตือนตัวเองว่า ผู้หญิงที่เคยรู้สึกดีๆกับผม
เป็นอดีตธรรม เป็นสิ่งที่ไม่หวนคืน เป็นคนที่ตายไปแล้ว

คนที่เป็นอยู่แม้จะหน้าตาเหมือนกัน พูดด้วยน้ำเสียงลีลาเดียวกัน

ทว่าเป็นอีกคนหนึ่งเท่านั้น

ทุกวันนี้ ได้แต่หวังเพียงว่าจะพยายามขึ้นเรือข้ามสมุทรไปอีกฝั่ง
ซึ่งไม่ต้องกลับมาทุกข์กับเรื่องรักใหม่อีกคราครับ

 

เพ้อเจ้อจริงจริง

 

อยากให้ท่านปรับความคิด ความรุ้สึกใหม่นิดหน่อย คือ อย่ายึดติด กับสิ่งที่ผ่านพ้นไปแล้ว หากปัจจุบันนี้คุณมีคนที่รักคุณแล้ว ถรรยาและลูกๆ ดูแลเขาให้ดี ให้ความสำคัญกับสิ่งที่คุณมีอยู่ในปัจจุบันนี้ และจงถูมิใจ ในสิ่งที่คุณมี ดีกว่าคิดแบ่งความรู้สึกไปกับความรักในจินตนาการ กับคนที่่ผ่านไปแล้วและเป้นอดีตไปแล้ว เพราะหากว่าคุณทำแบบนั้น สิ่งที่ไม่ควรและปาบกรรมจะเกิดขึ้นตามมาในภายหลัง
ปล่อยวางนะครับ

 

สัญญา อนิจจา เวทนา อนิจจา

 

ที่เรากล่าวถึงนั้น ไม่ได้เจตนาถึงท่าน "วรคามิน" เราหมายถึง จขกท ถะว่าตอนกดจำได้ว่าเป็นข้อความอ้างอิงของ จขกท แต่พอโพสลงไปไหงกลายเป็นอ้างอิงท่าน วรคามิน ไปซะงั้น เราเลยปล่อยไปตามเลยเพราะไม่อยากโพสอะไรมาก ว่าไปตามความเข้าใจ ของผู้อ่าน แต่ยังไงก็ตามท่านฝากถึงท่าน วรคามิน ด้วยเลย เพราะเห็นสอดคร้องไปทางเดียวกัน
กระทบกระทั้งอันใด ขอ อภัยมาณที่นี้

 

ขอขอบพระคุณทั้งท่าน แสงอุ่น และ วรคามิน ตลอดจนสหายธรรมทั้งหลายการที่ท่านทั้งหลายกล่าวแสดงการมีส่วนร่วมในเวทนาของผมนับเป็นดารดาษของความคิดที่เป็นกุศลจิตทั้งสิ้น เมื่อวานผมกล้าที่จะไปขออโหสิกรรมกับเธอ โดยการโทรศัพท์ไป เธออโหสิกรรมให้ผม เราต่างแสดงมุทิตาจิตต่อกันภายใต้ศีลธรรมอันดี คือ เรามีครอบครัวแล้วทั้งคู่ แต่จิตที่เป็นกรรมของผมคือ ผมอาจจะทิ้งครอบครัว เพราะเขาช่วยตัวเองกันได้แล้ว แต่จิตเธอยังมีพะวงเรื่องลูกเพิ่ง ม.6และเธอจะเกษียณพร้อมผมในปี2555นี้ ดังนั้นในความเห็นแก่ตัวของผมคือหวังเธอพ้นห่วงครอบครัวแล้วเรามาเริ่มกันใหม่ในวัย60ปีนี้แหละ แต่เมื่อคิดแล้ว สมัย35ปีนั้น ถ้าผมอยากได้ครองเธอ มันง่ายมาก โอกาสมี100เปอร์เซ็นต์ แต่ด้วยมิจฉาทิษฐิของผมจึงทำให้พลาด พอผ่านมา35ปี จิตอกุศลเกิดอยากได้เธอกลับมา แต่ติดเรื่องทางโลกดังกล่าว แต่ใกล้เฉียดการแย่งรักแบบโจรมาก แต่ถ้าเธอก็มีความพร้อม เราก็จะเดินในทางที่ถูกต้องมิต้องงำประกายความรักไว้ สรุปเธอก็พอมีใจเข้าใจผมว่ารอเธอช้ำก่อนที่จะแยกกับสามีเธอ หรือรอลูกเธอโตกว่านี้หรือพ้นห่วงได้ก็ตาม สรุปคือความรัก35ปีของผมนั้น มีขวากหนามเต็มไปหมด รอ และ รอ จนกระทั่งผมกล้าติดต่อกับเธอแล้วเมื่อวานนี้13 ตค.54 แต่ก็ยังมืดมนอยู่ อนาคตจากนี้ ผมอาจจะทรมานหนักกว่า35ปีที่ผ่านมาอีกและหวังว่าใจคงมั่นคงในศีลธรรม ไม่ไปฆ่าแกงเพื่อแย่งรักด้วยความเจ็บใจตนเองที่พลาดนางในดวงใจมาถึง35ปี ขอธรรมคุ้มครองผมให้เดินทางถูกต้องด้วยเทอญ