ช่วยให้คำปรึกษาทีครับ ผมแทบบ้าแล้ว

ผมอะอยากทำจะตาย แต่พอพ่อผมกลับมาถึงบ้านอาม่าก็จะฟ้องพ่อว่าผมไม่ยอมพูดด้วยแล้วพ่อก็จะด่าผม พอผมบอกว่าผมนั่งสมาธิพ่อผมก็หาว่าผมเพี้ยน(พ่อผมเองก็ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ก้วย):'(

 

เรานั่งสมาธิ แต่จิตใจยังไม่สงบ ไม่นิ่งพอ แล้วจะได้ประโยชน์อะไร การฝึกจิตใจให้สงบนิ่ง รับกับสิ่งที่มากระทบจิตใจได้พอสมควร ก้อถือได้ว่าเป็นการฝึกสมาธิไปในตัวแล้วนะ พื้นฐานมันต้องเป็นแบบนี้ก่อน ถ้าผ่าน นั่นคือสมาธิที่ได้รับการฝึกฝน

ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ล้วนมากระทบจิตใจเรา บางครั้งต้องทนต้องฝืน เป็นการทดสอบจิตใจเราให้แกร่งขึ้น ทีนี้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเลวร้ายมากขึ้น เราก้อจัดการมันได้ไม่ยาก

แรกๆเราก้อแทบบ้า แต่สิ่งที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้ เราจำเป็นต้องปรับจิตใจให้ชิน อยู่กับมันให้ได้ ไม่ใช่หลีกหนีมัน แต่บางครั้งถ้ารุนแรง ก้อควรถอยออกมาบ้าง ทั้งนี้อาจประกอบด้วยเหตุผลหลายประการ
ได้แก่ ความเป็นมนุษย์ ความเมตตาปราณี ความเสียสละ ความรัก ความกตัญญู และอีกมากมาย

 

ซึ้งจนน้ำตาจะไหล อนุโมทนาด้วยค่ะ กตัญญูดีแท้

 

โรคคนแก่ครับ...ยายผมก็เป็น เคยได้ยินคำว่ายิ่งแก่ยิ่งเหมือนเด็กไหมครับ

 

โมทนาสาธุครับ โดนใจมาก ๆ

 

บอกอาม่าไปเลยครับ บอกว่าถ้าพ่อ-แม่ผมไม่ดี ผมก็จะไปจากชีวิต อาม่านะครับ ขออาม่าอยู่ไปคนเดียวละกันครับ 55555

 

หนีไปอยู่ที่อื่นเถอะ แยกบ้านไปเลย หรือไม่ก็ไปหายาระงับประสาทมากิน คิดมากเป็นบ้ากันพอดี

 

อย่าไปอะไรกับแกมากเลยจ้ะ พี่ว่าคนแก่ก็ปล่อยแกไปเถอนะ บางทีแกอาจจะเรียกร้องความสนใจจากลูกๆหลานก็ได้นะ ยิ่งมีคนแก่ในบ้านเรา ยิ่งต้องเอาใจใส่จร้า

 

ย่าผมเป็นคนจีน ฟังภาษาไทยไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับ