กฎของอนัตตา

ธรรมะต่างๆและทุกสรรพสิ่งล้วนตกอยู่ภายใต้กฎของ อนัตตา คือ โดยเนื้อหาแล้ว ความไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนมีมานานแล้วแต่ด้วยปัญญาที่มีน้อยและทิฐิของแต่ละดวงจิตมีมากจนบดบังความจริงเอาไว้...จึงมีอัตตามาแทนที่อนัตตา เมื่อมี อัตตาก็มี อนิจจัง เมื่อมี อนิจจัง ก็มี ทุกข์ เมื่อมี ทุกข์ ก็มี ขันธ์5 และเมื่อพิจารณาในทางกลับกันแล้ว เมื่อขันธ์5ดับ ทุกอย่างก็ดับตามไปด้วยคงเหลือไว้เพียงอนัตตา คือความว่างเปล่าจากความหมายความมีตัวตน

 

คุณครับ อนัตตาคือไตรลักษณ์แห่งสภาวะทุกข์นะครับ อนัตตาแปลว่าไม่ใช่ตน
ไม่มีอะไรแทนที่อนัตตาครับ อนัตตาคือสภาวะที่มาจากการทนอยู่ไม่ได้ครับ
เพราะวิปลาส ๑๒ จึงทำให้ไม่เห็นความจริงของขันธ์ ๕ ที่เป็นไตรลักษณะ
ส่วนคำว่าอัตตาก็ไม่ได้แปลว่ายึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวเป็นตน แต่เป็นคำว่า"อัตตวานุปาทาน"
ใช้ในกรณีที่เห็นขันธ์เป็นของของตน แบบนี้จึงจะเรียกว่า "อัตตวานุปาทาน" เป็น๑ในอุปาทาน๔

กฎแห่งอนัตตาคือความทุกข์ ทุกข์คือการปรากฎการเกิด เสื่อมสลาย และแปรปรวน
ที่ใดมีความเป็นอนัตตา ย่อมมีทุกข์ ย่อมเป็นอนิจจัง เป็นสภาวะที่เชื่อมโยงกัน

 

จริงๆแล้วมีแต่ อนัตตา เพียงอย่างเดียวครับ พระพุทธองค์ทรงตรัสใว้เองครับ
ว่า สรรพเภธรรมาอนัตตา ครับ....แต่ในไตรลักษณ์ ก็เพื่อปัญญาของผู้ปฏิบัติที่มีไม่เท่ากันตามความเข้าใจในธรรม...โดยธรรมชาติแล้วทุกสรรพสิ่งย่อมไม่ใชตัวไม่ใช่ตนอยู่แล้วโดยเนื้อหาโดยตัวมันเอง แต่ เมื่อไปยึดมั่นถือมั่นว่า เป็นตัวเป็นตนขึ้นมาแล้วมันก็ไม่เที่ยงโดยเนื้อหาโดยตัวมันเองอยู่แล้วเช่นกัน...แต่เมื่อเข้าใจว่าทุกสรรพสิ่งย่อมว่างเปล่าอยู่แล้วโดยเนื้อหาโดยตัวมันเองแล้วก็ย่อมไม่มีสิ่งใดแปรปรวนเป็นธรรมดา.....

 

ขันธ์5 ดับได้ด้วยหรอครับ ดับแล้วเกิดอีกใหมครับ

ขันธ์5ดับ หรือ ความยึดมั่นถือมั่นในขันธ์5ว่าเป็นเราดับกันแน่ครับ

 

สัพเพ ธัมมา อนัตตา ขึ้นด้วยสัพเพ สังขารา อนิจจา เราต้องดูบริบทด้วยครับ ว่าท่านหมายถึงสังขารธรรม อย่าลืมนะครับ ธรรม แปลว่า "สิ่ง" ดำรงสภาวะของตน

 

ธรรมทั้งหลายเป้นอนัตตา คือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป คงอยู่ไม่ได้ ทั้งหมดนี้ เป็นสามัญลักษณะ คือมีให้เห็นให้รู้อยู่ตลอดเวลา แต่ด้วยปัญญาที่มีน้อยและอวิชชาที่มีในดวงจิต จึงทำให้มองไม่เห็นอนัตตาจริงๆ หมายถึงไม่เห็นแบบถึงใจ เห็นก็เห็นแค่ปัญญา สุตะ จินตะ ไม่มีปัญญาภาวนาเห็นอนัตตา จึงรู้จักอนัตตา แต่จิตไม่เข้าใจอนัตตาจริงๆ เมื่อจิตไม่เข้าใจ จึงไม่มีการถอนอัตตาเกิดขึ้นได้เลย
เมื่อไม่มีการถอนอัตตาจิตก็ยึดขันธ์5ว่าเป็นตัวเราอยู่อย่างนั้น ก็ทุกข์อยู่อย่างนั้นเรื่อยไป
รู้ แต่ไม่เห็นนนนนนนนน

 

อนัตตาเป็นสภาพของทุกข์เท่านั้น เมื่อเห็นอนัตตาแล้ว ย่อมเห็นโลกเป็นสุญญตา ข้อนี้มีนัยยะสำคัญครับ
เพราะโลกคือขันธ์ ๕ ประกอบด้วยปัจจัยปรุงแต่ง เป็นอนัตตา คือไม่ใช่ตัวตนของใคร เพราะมันแปรปรวน เมื่อเห็นแล้วยอมรับว่าเป็นอนัตตา จึงมองโลกด้วยสุญญตา คือความว่างเปล่า ไม่พึงปรารถนา (อัปปณิหิตตา) ไม่มีอะไรควรยึดถือ (อนิมิตตา)

ขันธ์ ๕ เป็นเพียงมายาครับ ไม่ได้มีอะไรจริงแท้ มีแต่ทุกข์ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
ลองไปเทียบในอนัตตลักขณสูตร ท่านว่าเพราะปรากฎความอาพาธ(แปรปรวน)จึงเป็นอนัตตา สังขารธรรมมันแปรปรวนจึงเป็นอนัตตา สรรพสิ่งที่แปรปรวนล้วนเป็นอนัตตา สรรพสิ่งที่แปรปรวนก็คือสังขารธรรม หรือโลก ๓ (สัตตะ ขันธะ โอกาสะ) ภพ ๓ (กาม รูป อรูป) วิญญาณฐีติ ๗ สัตตาวาส ๙ ย่นย่อแล้วคือขันธ์ ๕ เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา

 

เราควรใช้คำให้ถูกด้วยครับ จิตถอน"อัตตวานุปาทาน"ครับ อัตตาไม่ได้หมายถึงความยึดถือ เป็นคำสื่อถึง"ลักษณะ"แต่พุทธเราไม่ได้บัญญัติไว้ชัดเจนครับ อธิบายไว้แต่"สามัญญลักษณ์ กับ วิเสสลักษณ์" บางคนก็เอาอนัตตาไปเป็นลักษณ์ของนิพพาน อันนี้เป็นสิ่งที่ไม่สมควร เพราะอนัตตาหมายถึงสภาพทุกข์... หลวงตามหาบัวท่านก็กล่าวไว้ "นิพพานคือนิพพาน นิพพานไม่ใช่อนัตตา" อนัตตาเป็นเพียงบันไดเท่านั้น เอาเป็นว่าผมเชื่อหลวงตา