สายหลวงพ่อศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ที่ข้าพเจ้ารู้จัก

ขอเขาถ่ายรูปไว้ด้วย...ลองชมดูนะครับ

ถ่ายไม่เก่งอาจไม่สวยนะครับ

 

สายที่สืบมาจากหลวงพ่อศุขอีกสายคือหลวงพ่อจำปา วัดสาลีโข เเละอาจารย์ละห้อย คล้ายสิงห์สืบทอดเอาไว้ เเต่เสียดายท่านมรณภาพเเละถึงเเก่กรรมไปเสียเเล้ว

 

http://www.lpchanai.com/main/

 

ปัจจุบันยังมีศิษย์สายหลวงพ่อศุข ยังมีวิชชาดีๆเเตกเเขนงออกไปอีกหลายรูปเเต่ก้อเหลือน้อยเเล้ว

 

สวัสดีครับ
มีอีกรูปที่สืบวิชาสายหลวงปู่ศุขครับ เป็นศิษย์หลวงพ่อมหาโพธิ์ครับ ชื่อ หลวงพี่ฑูรย์ ครับ
เห็นท่านใช้น้ำปูนเสก และ ใช้ยันต์พุทม้วนโลกครับ

 

ไม่ทราบว่าหลวงพี่ฑูรย์อยู่วัดเเละจังหวัดไหนครับ หรือว่าอยู่ที่วัดคลองมอญครับ

อนุโมทนาด้วยนะครับที่บอกข้อมูล

 

หลวงพ่อบุญยัง วัดหนองน้อย ชัยนาท ศิษย์มือซ้ายหลวงพ่อศุขอาจารย์หลวงพ่อมหาโพธิ์
หลวงพ่อบุญยัง เกิดเมื่อ พ.ศ.2431 ตรงกับปีชวด ที่อำเภอสรรค์บุรี จังหวัดชัยนาท ได้บรรพชาอุปสมบทที่วัดหนองพญา ตำบลมะขามเฒ่า อำเภอวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท เมื่อปี พ.ศ.2451 เป็นพระใบฎีกาตำแหน่งพระฐานานุกรมของหลวงปู่ศุข เจ้าคณะแขวงวัดสิงห์ในสมัยนั้น และได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดหนองน้อยเป็นองค์ที่ 5
หลวงพ่อยัง ท่านเป็นพระระเบียบจัด การเดินบนพื้นกระดานจะเดินลงส้นให้เกิดเสียงแม้แต่น้อย ก็ไม่ได้ ท่านจะเรียกมาเคาะกระปอมด้วยหินมีดโกน เวลาจะฉันข้าวก็เช่นเดียวกันต้องเป็นระเบียบ การนุ่งห่มของท่านก็เป็นระเบียบเรียบร้อยโดยท่านจะห่มดองพาดผ้าสังฆาฏิแล้ว รัดอก การนั่ง การขบฉัน เจ้าระเบียบไม่ผิดจากหลวงพ่อเคลือบวัดบ่อแร่เลย และมีอุปนิสัยในทางมัธยัสถ์ เช่น อาหารประเภทน้ำพริก ไม่ว่าน้ำพริกชนิดใดก็ตาม หากเหลือท่านจะให้เทรวมลงในหม้อเดียวกัน แล้วท่านจะนำไปตั้งไฟคนให้เข้ากันแล้วเก็บไว้กินต่อไปได้ ในกุฏิของท่านจะมีควายธนูที่สานด้วยตอกอยู่เต็มไปหมด เวลากลางคืนท่านจะเอาวัวธนูมาเสกให้ชนกันให้เด็กวัดดู และท่านก็สามารถเสกผ้าอาบน้ำฝนได้เหมือนหลวงปู่ศุขอาจารย์ของท่าน
ส่วน เรื่องการสงเคราะห์ญาติโยมนั้น ท่านเก่งหลายด้าน คนขึ้นท่านมาก วันๆมาไม่ได้ขาด โดยเฉพาะช่วงฝีห่าระบาด เกวียนที่ใช้บรรทุกคนป่วยจอดกันแน่นลานวัดเกือบทุกวัน ถ้าใครเพิ่งเริ่มเป็นท่านจะลงอักขระที่เล็บของผู้ป่วยโดยที่ไม่ต้องใช้ยา รักษาแต่ประการใด แต่ถ้ามีอาการถึงขนาดที่ขึ้นเป็นตุ่มมากแล้ว หลวงพ่อท่านจะทำน้ำมนต์แล้วอาบให้ก็ปรากฏว่าหายทุกราย แต่สำหรับป้องกันท่านจะทำเป็นตะกรุดไม้ไผ่จารอักขระผูกข้อมือเด็กวัดผูกกัน ทุกคน และก็ไม่ปรากฏว่าเด็กวัดหนองน้อยจะเป็นโรคฝีดาษเลย วิชากระสุนคดของท่านก็ฉมังนักเด็กวัดเกรงลูกกระสุนท่านกันนักหนา
ตะกรุด ท่านบูชาดอกละ 10 บาท เป็นทองแดงยาวประมาณซักนิ้วชี้ได้ ไม่ถักเชือก ตะกรุดอีกอย่างเรียกกันว่าตะกรุดสังวาลย์ คือในเส้นเดียวกันนี้แต่มีแยกออกไปอีกหลายสาย เมื่อสวมลงไปแล้ว จะคล้องที่คอสายหนึ่ง พาดเฉวียงบ่าซ้ายเส้นหนึ่ง เฉวียงบ่าขวาเส้นหนึ่ง และสวมลงไปที่เอวอีกสายหนึ่ง ส่วนพระพิมพ์ผู้เฒ่าผู้แก่จำได้ว่าท่านเคยสร้างพระพิมพ์สี่เหลี่ยมประภามณฑล คล้ายๆกับของหลวงปู่ศุข โดยท่านจะเดินเลือกก้อนกรวดก้อนแร่บริเวณขอบสระภายในวัดนำมาหลอมเข้าด้วยกัน เป็นส่วนผสม นอกจากนั้นยังมีพระผงพิมพ์สมเด็จ 7 ชั้นอีกชนิดหนึ่ง แต่วัตถุมงคลทั้ง 2 อย่าง จะหามาถ่ายรูปก็หาไม่ได้แล้วในปัจจุบัน
ท่านมรณภาพ เพราะโรคริดสีดวงทวาร มีอาการถ่ายเป็นเลือดไม่หยุดหมออ่วมมาทำการรักษา ซึ่งยาที่จะให้ท่านกินนั้นต้องเข้ากระสายเหล้า ท่านได้กลิ่นจึงรู้ว่ามีเหล้าปน ด้วยความเคร่งครัดท่านไม่ยอมฉันยานั้นเลย และท่านก็มรณภาพเมื่อปี พ.ศ. 2489 อายุ 58 ปี หลังทำการฌาปนกิจศพคณะศิษยานุศิษย์จึงร่วมกันหล่อรูปเหมือนเท่าองค์จริงขึ้น เมื่อปี พ.ศ.2490


พระใบฏีกาบุญยัง วัดหนองน้อย ใครจะไปรู้ว่าหลวงพ่อบุญยัง เกิดปีชวด เเละมรณภาพในปี2489 รายละเอียดของหลวงพ่อบุญยังได้รับคำบอกเล่าจากลุงเก่าเเก่ของวัดที่ทันจับหัวปลีอาคมที่เสกจนเป็นกระต่ายวิ่งเล่นได้ของหลวงพ่อบุญยัง น่าตื่นใจดีไหม
<!-- google_ad_section_end -->

<!-- google_ad_section_end -->


มณฑปหลังใหม่ที่เพิ่งฉลองไป


รูปหล่อหลวงพ่อบุญยัง วัดหนองน้อย จัดสร้างโดยหลวงพ่อมหาโพธิ์ เมื่อปี2490 ขระจัดงานศพหลวงพ่อบุญยังก่อนเผาศพตามประเพณี


ชัดเจนสลักไว้ว่า 2490 เเน่นอน



พระอุโบสถที่สร้างสมัยหลวงพ่อบุญยัง ยังมีชีวิต



ส้วมหลุม ของหลวงพ่อบุญยังสร้างเอาไว้ตอนมีชีวิต

 

หลวงพี่ฑูรย์ อยู่วัดทางข้ามน้อย จ.ฉะเชิงเทราครับ รู้จักหลวงพ่อมหาโพธิ์ก็จากท่านแหละครับ ท่านให้เหรียญหลวงพ่อมหาโพธิ์กับผม ยังห้อยติดตัวอยู่ทุกวันครับ
ส่วนคาถาเฮกังกิงที่ท่านสอนให้สวด ตัวผมเองก็สวดบ้างไม่สวดบ้างครับ ความขี้เกียจในกายและใจยังมีอยู่มาก

 

เคยได้ยินชื่อของท่านเหมือนกันมีคนเเนะนำให้กราบเเต่ลืมจังหวัด ครับ ขอบพระคุณครับที่เเนะนำ

อนุโมทนาด้วยนะครับ

 

อาจารย์พีระณัฐ กิจนาคะเกศ เป็นศิษย์เอกของหลวงพ่อมหาโพธิ์ เเละหลวงพ่อเชื้อ วัดใหม่บำเพ็ญบุญ ถ้าจำไม่ผิดอาจารย์บวชช่วงปี2522ประมาณนี้บวชอยู่สองสามปีเเละเล่าเรียนตามตำราหลวงพ่อศุขไว้ครบถ้วน ตอนนี้สุขภาพท่านก็เเข็งเเรงพอควร เมื่อหลายปีก่อนท่านป่วยเป็นโรคหลอดเลือดในสมอง เเต่อาการดีขึ้น ทำงานได้ตามปกติ ช่วงนี้บ้านของท่านน้ำท่วม อยู่ครับ

 

ไว้จะลงภาพอาจารย์พีรณัฐ สมัยท่านอาจารย์บวชเป็นพระอยู่วัดใหม่บำเพ็ญบุญให้ชมกันนะครับ

 

ยันต์ครูองค์พระ
จากความประทับใจเมื่อได้เห็นยันต์องค์พระซึ่งมีความสวยงามเเละความหมายในตัวทำให้ผมได้เเสวงหาที่มาของยันต์องค์พระ ที่เเท้เเล้วยันต์องค์พระไม่ได้เป็นยันต์ที่เขียนขึ้นมาเดี่ยวๆเเต่ที่จริงกลับเป็นพระยันต์เพียงพระยันต์ในการลบผงของหลวงพ่อศุขวัดมะขามเฒ่า ครูโบราณที่สอนต่อๆกันมาบอกว่าตำราการลบผงพระพุทธคุณ คือการลบพระยันต์องค์พระนั่นเอง ของหลวงพ่อโตเเละ หลวงพ่อศุขจะเหมือนกัน นี่คือคำกล่าวของหลวงพ่อมหาโพธิ์ นั่นเอง
ยันต์องค์พระที่เผยเเพร่กันอยู่ที่เห็นๆมีด้วยกันสี่องค์ที่เรียกว่าพระเจ้าเข้านิโรธ บ้าง ยันต์ครูองค์พระบ้าง ทีนี้ ยันต์องค์พระจริงๆของหลวงพ่อศุขในตำราการลบผงของท่านกลับมีมากกว่าสี่องค์ ทั้งของพระใบฏีกาบุญยัง เเละ พระสมุห์กลับ ก็ไม่เหมือนกันอีก เเละยังไม่นับ ยันต์องค์พระที่มีในการลบผงนะโมพุทธายะใหญ่อีก

ในตำราของหลวงพ่อศุขมีคัมภีร์ อิ ติ ปิ โส ซึ่งเป็นวิชชารัตนมาลา เป็นหลัก มีข้อปลีกย่อยมากมาย ที่หลวงพ่อศุข ท่านใช้มากสุดคือ คัมภีร์อิ ในตำรา ให้ตั้งต้นการลบผงด้วย อิ สี่ตัว ลบไปเป็น นะมะพะทะ ลบเป็น อิ สวา สุ ลบเป็นอิกะวิติ ลบเป็นนะ...ลบไปเรื่อย... มียันต์ ตะรางเพชร(ยันต์เกราะเพชรนั่นเอง กลับอยู่ในส่วนหนึ่งของการลบผงในวิชชาพระพุทธคุณ อิ ) ยันต์ข่ายเพชร ยันต์ดาวดาดฟ้า ยันต์มหาโปรยมหาปราบ สุดท้ายเป็นยันต์องค์พระทั้งสี่องค์โดย องค์สุดท้าย เป็นองค์พระนิพพาน เเต่การลบองค์สุดท้ายไม่ต้องลบเป็นสูนเป็นเคล็ด เเต่ลบยันต์องค์พระในวิชชานะโมพุทธายุใหญ่ต้องลบถึงสูนนิพพาน

อักขระที่ยันต์องค์พระจะมีซ้ำๆคล้ายๆกันอันได้เเก่ จะภะกะสะ นะมะพะทะ นะโมพุทธายุ พระเจ้าสิบหกพระองค์ มงกุฏพระพุทธเจ้า
อิติปิโส พระอรหัง วนไปเวียนมาอยู่อย่างนี้

สุดท้ายนิพพานังปรมังสุขขัง......

 

ฟังด้วยคนครับ สนุกดี (smile)

 

ในเเต่ละปีต้องไหว้ครูเป็นประจำทุกปี ตั้งเครื่องสังเวยขาดมิได้ ส่วนตัวเเล้วจะนิมนต์พระมาเจริญพุทธมนต์เเละเลี้ยงเพลพระไปด้วยอุทิศให้พ่อเเม่ครูบาอาจารย์ทุกปีเป็นอย่างน้อยครับ ผมเองประทับใจยันต์นี้ตั้งเเต่เล็กเเล้วเพราะได้อ่านหนังสือฉบับของนายเเพทย์สำนวน ปาลวัฒน์วิไชย ถ้าจำไม่ผิดนะครับ ท่านเอาลงเผยเเพร่บางส่วน ประทับใจมากครับ นับถือคุณพรายเงินที่ศึกษาเรื่องราวของหลวงพ่อไว้เช่นกันจะได้ไม่สูญหายครับ