เจ้าที่ เจ้าป่า เจ้าเขา เจ้าพ่อ เจ้าแม่ เป็นใครทำไมชอบเบ่งใหญ่ข่มขู่มนุษย์จัง

เจ้าที่ เจ้าป่า เจ้าเขา เจ้าพ่อ เจ้าแม่ เป็นใครทำไมชอบเบ่งใหญ่ข่มขู่มนุษย์จัง เมื่อเขาไม่ไหว้ ก็ข่มขู่จะเอาชิวิต เขาเหล่านี้เป็นใครกันแล้วทำไมเราต้องไปไหว้เขาด้วย แล้ว เรามีทางจะเอาชนะพวกเหล่านี้ได้หรือไม่ แล้วเราจะต้องให้พวกเขาข่มเราไปถึงไหน เราชาวพุทธไหว้แต่พระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างเดียวได้หรือ ไม่ ขอผู้รู้หรือ สมาชิกท่านใดมีประสบการณืเหล่านี้ ช่วย ไขปัญหานี้ด้วยเถิด สาธุๆๆ​

 

เจ้าที่ เจ้าป่า เจ้าเขา เจ้าพ่อ เจ้าแม่
ตอบไปกลัวผิด
ทำไมชอบเบ่งใหญ่ข่มขู่มนุษย์จัง เมื่อเขาไม่ไหว้ ก็ข่มขู่จะเอาชิวิต
กิเลศไงครับ ต้องการ ลาภ ยศ สรรเสริญ
แล้ว เรามีทางจะเอาชนะพวกเหล่านี้ได้หรือไม่
ได้ครับ ผมเคยอ่านประวัติ พระอริยะสงฆ์รูปหนึ่ง ท่าน บอก ให้ สาธุชน ที่ โดน ท่านเหล่านี้ เบียดเบียน อยู่ รักษา ศีล ภาวนา ท่านเหล่านี้ ก็ไม่มาเบียดเบียน อีกเลย ถ้า ผมจำไม่ผิด

 

สาธุ ครับ แล้วพระเครื่องหรือว่า เครื่องรางเหล่านี้สามรถป้องกัน สิ่งเหล่านี้ได้หรือไม่อย่างใดครับ รึว่ามีบทสวดมนต์บทไหนที่จะทำให้เขาเหล่านั้นไม่มาเบียดเบียนเราได้หรือไหม่ครับ สาธุครับ​

 

สวดพระคาถาพระธารณปริตรครับ มีดหมอหลวงพ่อเดิมนั้นก็ใช้ได้ครับ

 

ในสมัยพุทธกาล มีพระภิกษุที่ออกไปอาศัยอยู่ในป่าเพื่อปฏิบัติธรรม ก็โดนเจ้าทั้งหลายแกล้าเอาเหมือนกัน จนปฏิบัติธรรมไม่ได้ จึงพากันมาหาพระพุทธเจ้าและแจ้งให้พระพุทธเจ้าทราบ พระพุทธเจ้าก็บอกให้สวดมนต์บท กะระณียะเมตตะสุตตัง เมื่อภิกษุทั้งหลายรับทราบแล้วจึงพากันกลับไปปฏิบัติธรรมในป่าตามเดิมแล้วได้สวดมนต์บท กะระณียะเมตตะสุตตัง ตามที่พระพุทธเจ้าทรงแนะนำ ตั้งแต่นั้นมาไม่มีเจ้าป่าทั้งหลายรบกวนอีกเลย ( พุทธมนต์บทนี้เป็นบทแผ่เมตตานะครับ มิไช่ขับไล่ ) ผมต้องขอโทษด้วยนะครับว่าเรื่องนี้อยู่ในพระไตรปิฎกเล่มที่เท่าใด จำไม่ได้แล้วครับ ถ้าท่านใดรู้ช่วยกรุณาบอกด้วย จักขอบพระคุณเป็นอย่างสูง

 

แล้วอย่างชินบัญชรนี่ สามารถกันสิ่งเหล่านี้ได้หรือไม่ครับ ขอบคุณครับ​

 

พระคาถาชินบัญชร เป็นการอัญเชิญพระพุทธานุภาพแห่งพระบรมศาสดาทั้งหลายและพระอรหันต์ที่มีคุณวิเศษหลายพระองค์ พระสูตรต่างๆที่มีคุณวิเศษ เข้ามาคุ้มครองของผู้สวดตั้งแต่กระหม่อมลงมาจนล้อมรอบตัว จนกระทั่งหาช่องโหว่ให้อันตรายสอดแทรกเข้ามามิได้ ตามความคิดขอผม ผมว่ากันได้ครับและกันได้ดีด้วย.....แต่ตัวเรามีดีให้พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลายมาคุ้มครองหรือเปล่า

 

ลืมตอบท่าน จขกท.ครับ

เทวดา พรหม วิญญาณต่างๆ มีทั้งดีและเกเรครับก็เหมือนคนเรานี่แหละ.....แต่เราไปบ้านเขาก็ต้องเคารพเขา เราจะไม่เคารพเขาก็ได้แต่เราต้องดีกว่าเขา ในสมัยพุทธกาลก็มีตัวอย่างครับ คนธรรมดา(บรรลุโสดาบันแล้ว)สามารถไล่เจ้าที่ ที่เห็นผิดได้

 

ปฏิบัติให้เข้าถึงตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป วาจาใดที่พระอริยะได้กล่าวแล้วเป็นไปด้วยสัมมาทิฏฐิ วาจานั้นย่อมมีอานุภาพเหนือกว่าเทวดาที่เป็นไปด้วยมิจฉาทิฏฐิ

"พุทธคุณนั้นไม่มีประมาณ"

 

โดยส่วนตัวแล้ว คิดว่า
1.แม้แต่พระอริยเจ้า ตั้งแต่ โสดาบัน ถึง อนาคามี ก็ยังมีกิเลส อยู่บ้าง แต่ก็ลดน้อยตามระดับ ยกเว้นระดับพระอรหันต์ ถึงจะตัดได้หมด หลุดพ้นจากสังสารวัฎ ส่วน มนุษย์ สัตว์ เทพ พรหม ภูติ ผี ปิศาจ เจ้าพ่อเจ้าแม่ เจ้าที่ เจ้าป่า เจ้าเขา จะยังมีกิเลส โลภ โกรธ หลง ตามจริตของตน เพราะก็ยังไม่ถึงขั้นจะเป็นอริยเจ้าระดับอรหันต์ได้
2.เมื่อเราเข้าใจอย่างนี้แล้วก็ควรจะใช้ปัญญาแยกแยะด้วยเหตุและผล ด้วยดีและชั่ว ด้วยบุญและบาป ด้วยเมตตาและให้อภัย ด้วยยึดมั่นในกฎแห่งกรรม
3.การแผ่เมตตาและอุทิศส่วนบุญกุศลให้แก่เขาเหล่านั้น น่าจะดีที่สุดค่ะ ^^ แต่ตัวเราเองก็ควรจะมีทาน ศีล ภาวนา อยู่ด้วยนะคะ
4.เคยเจอวิญญาณของญาติๆ หรือเจ้ากรรมนายเวรของเรา และเจ้าที่ ที่ยังต้องการบุญอยู่ สองสามสีห้าหกเจ็ดแปดเก้าครั้งอ่ะคะ ส่วนใหญ่เค้าอยากให้แผ่เมตตาไปให้เค้าทุกครั้งค่ะ และก็รู้จากท่านๆนี้ภายหลังว่า ถ้านั่งสมาธิก่อนและค่อยแผ่เมตตาให้จะมีพลังให้เค้ามากกว่าค่ะ^^:boo:
5.ส่วนวิญญาณ หรือเจ้าที่ ที่มีบุญมากพอแล้ว เค้าจะนิสัยดี น่ารักและชอบคนที่มีจิตใจดีงาม เผลอๆจะเล่าอะไรดีๆให้ฟังด้วยอ่ะ ^^:boo:
6.ถ้าเรายึดมรณานุสสติ คือไม่กลัวความตายแล้ว ถ้าแม้จะมีใครมาขมขู่เราให้ถึงตาย เพื่อให้เราทำสิ่งที่จิตเราคิดว่าไม่ดีไม่งาม ไม่ใช่สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน เป็นการทำเพื่อสนองกิเลส ก็จงพยายามตัดความกลัวนี้ และตัดใจไม่ทำ แม้จะตายก็ไม่กลัว อย่างน้อยถ้าตายก็ขอให้ได้ไปพบพระพุทธเจ้า ถ้าคิดแบบนี้แล้ว รับรองไม่มีอะไรที่เราจะต้องกลัวอีกค่ะ^^

 

ถามก่อน บอกไปจะเชื่อไหมเอ่ย

 

อนุโมทนา ด้วยนะครับ กับทุกๆความเห็น ได้ความรู้มากมายเลย ครับ

 

พระพุทธเจ้าตรัวว่า เอาชนะตัวเองนั้นแหละดีแล้ว

เขามาทำเราถ้าเรา ไม่โต้ ไม่ตอบ ไม่โกรธ ไม่โมโห
ไม่อาฆาตกลับ พวกเขาก็แพ้ไปเองคับ อืมๆ

ถ้าบุญเราถึง แค่อยู่เฉยๆ มันก็ร้อนไปเองครับ

ดูอย่างพระพุทธองค์ ในคืนก่อนตรัสรู้ พญามารยกทัพมาตีพระองค์
จำนวนมหาศาลจนประมาณไม่ได้
ยังแพ้ให้กลับพระผู้มีพระพระเจ้า

 

ที่ใหนมีมาร ที่นั้นย่อมมี อริยะ

 

พระเถระถูกนันทกยักษ์ทุบ

สมัยหนึ่ง พระบรมศาสดาประทับอยู่ที่พระเวฬุวันมหาวิหาร กรุงราชคฤห์ ส่วนพระ
ธรรมเสนาบดีสารีบุตรและพระมหาโมคคัลลานเถระ อัครสาวกทั้งสองได้ปลีกตัวจาริกไปอยู่ ณ
กโปตกันทราวิหาร (วิหารที่สร้างใกล้ซอกเขาซึ่งเป็นที่อยู่ของนกพิราบ)
ในดิถีคืนเดือนเพ็ญพระจันทร์เต็มดวง พระสารีบุตรเถระซึ่งปลงผมใหม่ ๆ นั่งเข้าสมาธิ
อยู่ในที่กลางแจ้ง ขณะนั้นมียักษ์ ๒ ตน ผ่านมาทางนั้น ยักษ์อีกตนหนึ่ง เป็นสัมมาทิฏฐิ เคารพ
เลื่อมใสในพระรัตนตรัย ยักษ์นันกะ เห็นพระเถระแล้วนึกอยากจะตีที่ศีรษะของท่านจึงบอก
ความประสงค์ของตากับสหาย แม้ยักษ์ผู้เป็นสหายจะกล่าวห้ามปรามถึง ๓ ครั้งว่า:-
“อย่าเลยสหาย อย่าทำร้ายสมณศากยบุตรพุทธสาวกเลย สมณะรูปนี้มีคุณธรรมสูงยิ่งนัก
มีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมาก”
ยักษ์นันทกะ ไม่เชื่อคำห้ามปรามของสหาย ใช้ไม้กระบองตีพระเถระ ศีรษะอย่างเต็ม
แรง ซึ่งความแรงนั้นสามารถทำให้ช้างสูง ๘ ศอก จมดินได้ หรือสามารถทำลายยอดภูเขาขนาด
ใหญ่ให้ทลายลงได้ และในทันใดนั้นเอง เจ้ายักษ์มิจฉาทิฏฐิ ตนนั้นก็ร้องลั่นว่า “โอ๊ย ! ร้อนเหลือ
เกิน” พอสิ้นเสียงร่างของมันก็จมลงในแผ่นดิน เข้าไปสู่ประตูมหานรกอเวจี ณ ที่นั้นเอง
เหตุการณ์ครั้งนี้ พระมหาโมคคัลลานเถระ ได้เห็นโดยตลอด ด้วยทิพยจักษุ รุ่งเช้าจึง
เข้าไปหาพระสารีบุตรแล้วถามว่า:-
“ท่านสารีบุตร ยังสบายดีอยู่หรือ ที่ยักษ์ตีท่านนั้น อาการเป็นอย่างไรบ้าง ?”
“ท่านโมคคัลลานะ ผมสบายดี แต่รู้สึกเจ็บที่ศีรษะนิดหน่อย”
พระมหาโมคคัลลานะ ได้ฟังแล้วก็กล่าวว่า “น่าอัศจรรย์จริง ๆ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
ท่านสารีบุตรนี่มีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมากจริง ๆ ถูกยักษ์ตีรุนแรงขนาดนี้ ยังบอกว่าเพียงแต่เจ็บที่
ศีรษะนิดหน่อย”
ส่วนพระสารีบุตร ก็กล่าวชมพระมหาโมคคัลลานะว่า “ช่างน่าอัศจรรย์ เช่นกัน ท่าน
โมคคัลลานะ ท่านก็มีฤทธานุภาพมากหาผู้เสมอเหมือนมิได้ ท่านเห็นแม้กระทั่งยักษ์ ส่วนผมเอง
แม้แต่ปีศาจคลุกฝุ่นสักตน ก็ยังไม่เคยเห็นเลย”
พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ทรงสดับเสียงการสนทนาของพระเถระทั้งสอง ด้วยพระโสต
ทิพย์ จึงทรงเปล่งพุทธอุทานนี้ว่า:-
“ผู้ใดมีจิตตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวดุจภูเขา
ไม่กำหนัดในอารมณ์อันชวนให้กำหนัด
ไม่ขัดเคืองในอารมณ์อันชวนให้ขัดเคือง
ผู้อบรมจิตได้อย่างนี้ ความทุกข์จะมีได้อย่างไร”

 

วัดกันที่ศีล หากเราเป็นผู้มีศีล ไม่เป็นผู้โกรธตอบจริง

เวลาเจอพวกนั้นก็เฉยๆไป ใครเป็นฝ่ายทำคนนั้นก็ผิด กรรมจะเป็นตัวกำหนดเอง

พวกเขาเหล่านั้นแท้จริงก็ไม่ได้เก่งกาจมากมายหรอก

เพราะถ้าหากเขาเก่งจริงเขาคงไม่อาศัยบนโลก
ที่ๆซึ่งใกล้กับมนุษย์ผู้มีกายเน่าเหม็นหรอก

 

ผมเจอ ผมจะนึกถึงพระ พุทธเจ้าก่อน พระสงฆ์ตามมา แผ่เมตตาไปให้ ถ้ายังไม่ไป ก็ต้อง นึกถึงเทวดาประจําตัวเราให้เค้ามาคุ้มครอง

 

ผมว่าคุณเดินทางไปหาผู้เชี่ยวชาญดีกว่านะครับ เช่น พระ หรือสำนักสงฆ์ เพราะว่าถ้าพวกเขาจะรังแกคุณ ลำพังความสามารถของคุณไม่น่าจะต้านทานพวกเขาได้ครับ ที่อำเภอปากช่อง ตำบลหนองสาหร่าย สำนักสงฆ์ธรรมมงคลมีพระ และลูกศิษย์ที่เป็นพราหมณ์ช่วยคุณได้ครับ

 

โดยส่วนตัวแล้วไม่เคยโดนพวกเขาเหล่านั้นนำอันตรายแต่ประการใด แต่โดยเท่าที่เห็นส่วนมาก บุคคลหรือ ชาวบ้านทั่วไปมั้กจะโดนเล่นงาน แล้วต้องทำให้เขาเหล่านั้นหาเครื่องเส้นสังเวยไปให้พวกเขาเหล่านั้นบางทีเราก็รู้สึกหมั่นใส้บ้าง แต่โดยในแท้แล้วต้องการณแชร์ประสบการณ์ กับท่านผู้รู้มากกว่าครับ

 

อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ
<DT>ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน</DT><DT> </DT>กลฺยาณการี กลฺยาณํ ปาปการี จ ปาปกํ
<DT>ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว</DT><DT> </DT><DT>อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย</DT><DT>ชนะตนนั่นแหละประเสริฐกว่า</DT><DT> </DT><DT>หากตัวไม่ฝึกช่วยตัวเอง แล้วจะไปรอแต่ให้คนอื่นช่วยได้ยังไง</DT>