สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากอุทกภัยในครั้งนี้

ถึงแม้น้ำเริ่มจะลดในบางพื้นที่แล้ว ถึงแม้เราจะได้ประสบภัยพิบัติมามากครั้ง แต่เราก็ลืมเลือนไปอย่างรวดเร็วเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น น่าจะถึงเวลาที่เราควรจะเรียนรู้จากความผิดพลาดของเราและตระหนักกับสัญญาณเตือนของธรรมชาติได้แล้ว

เรียนเชิญทุกท่าน มาช่วยกันแสดงความเห็นว่าเราได้เรียนรู้ว่าอะไรหรือได้ข้อคิดอะไรบ้างจากภัยพิบัติครั้งนี้เพื่อหาข้อสรุปนำไปใช้สู้กับภัยพิบัติครั้งหน้า

 

เราได้เรียนรู้เรื่องของคน..

-การเตือนภัยจากภาคประชาชนและนักวิชาการอิสระแม่นยำกว่าหน่วยงานของรัฐหลายเท่า

-การแก้ปัญหาทั้งเฉพาะหน้าและการเยียวยาประชาชนร่วมกับทหารทำได้ดีกว่าภาครัฐเป็นร้อยเท่า

-ไม่มีหน่วยงานใดที่สนใจปัญหาภัยพิบัติอย่างแท้จริงจนเมือมันเกิดขึ้นจึงจัด ตั้งมารองรับแต่ก็ทำงานล้มเหลวไม่เป็นท่า นั่นหมายถึงภัยใดๆในอนาคตข้างหน้าก็จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก จะรอมีนักการเมืองหรือผู้มีอำนาจที่ตื่นตัวกับเรื่องนี้อย่างจริงจังแล้วลง มือทำ หรือประชาชนอย่างเราๆท่านๆจะตื่นตัวทำกันเอง

-การร่วมมือของประชาชนเกิดขึ้นอย่างพร้อมเพรียง โดยมิได้นัดหมาย โดยไม่ใช่หน้าที่ โดยไม่มีผลประโยชน์ตอบแทน ทำด้วยใจล้วนๆ เกิดขึ้นเพราะทุกคนตระหนักถึงความเป็นชาติไทยและการที่เราสำนึกว่ามีพ่อคน เดียวกัน พระมหากษัตริย์ซึ่งเป็นศูนย์รวมใจ เป็นสิ่งสำคัญแม้กาลเวลาจะผ่านพ้นไปนานเท่าใด พระมหากษัตริย์ไทยก็ยังคงมีความสำคัญเป็นอันมากในการรวมชาติให้เป็นปึกแผ่น และรวมใจปวงชนในการฝ่าวิกฤติการณ์ในชาติให้รอดพ้นไปได้อย่างน่าอัศจรรย์

-นักการเมืองไม่ใช่ที่พึ่งของประชาชน ไม่ใช่คนสาธารณะที่ควรยกย่อง ตรงข้ามกับบุคคลสาธารณะอย่างดารา นักแสดงซึ่งไม่ได้มีบทบาทใดๆในการบริหารบ้านเมือง แม้จะมีบทบาทที่ต้องแสดงเหมือนอย่างนักการเมือง แต่ยังทำตนเป็นคนของประชาชนมากกว่าหลายสิบเท่า ตัวอย่าง คุณบิณฑ์ คุณเจ และท่านอื่นๆอีกมากมายที่กล่าวถึงไม่หมด

-น้ำทำให้เราเห็นธาตุแท้ของคน ทุกคนโดนน้ำท่วมโดยเท่าเทียม เราเลือกให้น้ำไม่ท่วมบ้านเราไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะทำตนให้เป็นประโยชน์หรือเป็นโทษกับคนอื่นได้ ขึ้นอยู่กับตัวเรา จึงมีให้ปรากฏในข่าวมากมายทั้งผู้เอาเปรียบ ผู้ทำลาย ผู้วางเฉย และผู้ช่วยเหลือ

-สังคมแบบเก่ากับสังคมยุคใหม่เมื่อเผชิญภัยพิบัติ มีการปฏิบัติต่างกันลิบลับ ริษยาต่อกัน เต็มไปด้วยโทสะ เพ่งโทษต่อกัน กับ ช่วยเหลือกันถ้อยทีถ้อยอาศัย รวมพลังกันฝ่าวิกฤติไปได้อย่างไม่ลำบาก ลองดูตัวอย่างที่เห็นชัดๆของสองชุมชนดอนเมือง vs ปากเกร็ด ที่สังเกตุได้มากเช่นในต่างจังหวัด หมู่บ้านใดที่ยังเป็นสังคมแบบถ้อยทีถ้อยอาศัยมีไมตรีจะไม่เดือดร้อนกายใจมาก นัก เพราะมีการพึ่งพากันดี ผู้ที่เข้าไปช่วยเหลือก็เลือกที่จะเข้าไปช่วยเหลือหมู่บ้านเหล่านี้ก่อน ตรงกันข้ามกับหมู่บ้านที่ตั้งกองโจรดักปล้นกลางทางหรือขูดรีดผู้ผ่านทาง ไม่ขอลงรายละเอียดลึกเพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องการเมือง แต่อดไม่ได้ที่พูดความเป็นจริงในสังคมปัจจุบัน

-วัดยังเป็นที่พึ่งกับพุทธศาสนิกชนเสมอแม้บางวัดจะต้องประสบชะตากรรมร่วมกับ ประชาชนแต่ก็ไม่เคยทอดทิ้ง ยังหาเสบียงปัจจัยไปบริจาคจนบางวัดเสบียงเกลี้ยงวัดก็มี

-พระพุทธศาสนาทำให้เรา มีสติ มีแนวคิดในการแก้ปัญหา และทำให้คลายความทุกข์และเผชิญกับมันได้มากขึ้น ถ้าเรายึดมั่นในพระรัตนตรัย เราจักไม่ทุกข์เพราะภัยพิบัติเลย เพราะเราย่อมรู้ว่าใดๆในโลก ล้วนเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป ภัยพิบัติก็เช่นกันไม่เป็นข้อยกเว้น และพระพุทธองค์ทรงสอนให้เราจักเป็นผู้ยังในความไม่ประมาท เมื่อเราไม่ประมาทเราย่อมหลีกให้พ้นจากภัยทั้งทางกายและใจได้

 

lol จริงๆด้วยครับคุณอ๋อ ปกติไม่ค่อยได้สนใจเลยมาคราวนี้ได้รู้เลยว่าเขตไหนเป็นยังไง ได้รู้ทางลัดทางเลี่ยงเยอะแยะมากมาย เพราะต้องขับรถหนีน้ำกันเป็นว่าเล่นอิอิ

 

ได้เรียนรู้เส้นทางต่างๆ ที่ต้องขับรถลัดเลาะหาทางออกจากพื้นที่ที่น้ำท่วม เส้นทางลัดต่างๆ การประเมินสถานการณ์จากข้อมูลสถิติ การคาดการณ์แนวโน้มความรุนแรง การเตรียมการอพยพ การติดต่อแจ้งเตือนภัย (ผมเอารถหนีออกจากหมู่บ้านได้ทันก่อนน้ำจะท่วมเส้นทางออก จนไม่สามารถออกได้เพราะเพื่อนโทรแจ้งให้ทราบ เขาดูข่าวจากโทรทัศน์ จึงโทรแจ้งบอก แต่ไม่มีการแจ้งเตือนจากรัฐ)

 

การป้องกัน มีน้อย คอยแต่ แก้ปัญหา

แม้ อดีต จะวางแผนไว้อย่างดี แต่กาลเวลา ก็กลืน จนคนรุ่นใหม่ ทำกันไม่เป็น

กำลังเห็น กบเลือกนาย

เห็นนักการเมืองชั่ว ได้ชัด .....ดีก็มีเยอะ นะ

ประชาชน ใครเห็นแก่ตัว ใครเห็นแก่ส่วนรวม

แต่ เหตุการณ์ มักจะสร้าง วีระบุรุษ

 

คนไทยควรจะเรียนรู้ว่า....เราต้องหาที่ตั้งเมืองหลวงแห่งใหม่ ครับ

เพราะดูแล้วว่าไม่มีหนทางใดๆที่จะสามารถป้องกันกรุงเทพฯและภาคกลางได้อีกต่อไป
ไม่ว่าจะมีการลงทุนในการปกป้องมากขนาดไหน คอยดูปีหน้าต่อไป

พอกล่าวถึงตรงนี้แล้ว ก็จะมีเสียงคัดค้าน/สนับสนุนกันอื้ออึงตามมา

เลยอยากจะยกคำอภิปรายของนักการเมืองคนหนึ่งที่อภิปรายในสภาเมื่อ 2-3 วันนี้ ว่า

น้ำท่วมครั้งนี้ได้ทำลายกำแพงและทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้าออกไปจนหมดสิ้น

แต่ที่น้ำยังไม่สามารถทำลายลงได้เลยก็คือ กำแพงแห่งความขัดแย้งในสังคม

ผู้เจริญพึงคิดพิจารณา

 

เรียนรู้ถึงการรับข่าวสาร ต้องรับหลายๆสื่อ หลากหลายสำนัก แล้วเอามาพิจารณาวิเคราะห์

 

ทำให้เรียนรู้ว่า
1.ประเทศไทย ไม่จำเป็นต้องมีรัฐบาลและนักการเมือง ก็ได้มั้ง (มีไปทำไม????)
2.คนชั่ว ทำเรื่องดีดีไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่า ดี คืออะไรและทำกันอย่างไร
3.ใครเป็นคนกำหนดเงินเดือนให้นักการเมืองและทหาร น้ำท่วมครั้งนี้ ท่านเห็นอะไรไหม ผู้ที่เหนื่อยและทุ่มเทด้วยใจ คือใคร??????
4.เข้าใจความหมายของคำว่า หน้าด้านนนนนน!!!!!!!มากขึ้นอีก

ขออภัยหากไม่สุภาพไปบ้างคะ (deejai)

 

คนกรุงส่วนใหญ่รู้มากและขี้บ่น
ปล ส่วนใหญ่ไม่ใช่ทั้งหมด

ต่อมานักการเมืองสามารถทำเรื่องชั่วๆได้ทุกที่และทุกเวลา

ต่อมารู้สึกว่าไม่มีใครรักประชาชนเท่าในหลวงของเรา

 

เรื่องการย้ายเมืองหลวงต้องเป็นผู้มีบารมีระดับพระมหากษัตริย์เป็นผู้ตัดสินพระทัย แน่นอนไม่ใช่โดยนักการเมืองไทยและนอกไทยแน่ๆ เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับชะตาของประเทศ คิดว่าเมื่อถึงเวลาเราคงได้ทราบเองว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ตอนนี้ต้องเตรียมพร้อมให้สามารถพึ่งพาตัวเองได้และช่วยคนอื่นได้เมื่อถึงเหตุเภทภัยในครั้งหน้าจะประเสริฐที่สุด

เรื่องความขัดแย้งผมคิดเอาเองว่ายังคงมีต่อไปและจะรุนแรงมากขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงจุดๆหนึ่ง ที่มีเหตุการณ์ครั้งใหญ่บางประการเปลี่ยนแปลงชะตากรรมคนไทยทั้งหมดอีกครั้งกระมังครับ อาจได้เห็นทันในชั่วอายุคนของเรา แม้ใจไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นก็ตาม :S

 

แต่ทำไม... ผมรู้สึกว่าน้ำท่วมครั้งนี้ยังไม่จบง่าย ๆ

ชอบเพ้อไปเองว่า... ทางตอนเหนือของกรุงเทพ เจอศึกหนัก

บางคนบอกน้ำท่วมสองเมตรกว่าแล้ว บางคนบอกทำไมน้ำยังเพิ่มเรื่อย ๆ

ลองเปิดหาคำว่า ดอน(เมือง) แปลได้ว่า ที่น้ำท่วมไม่ถึง ...ภาพที่เห็น (ขอบคุณภาพจาก tonythebest )



ก็ไม่อยากคิดต่อ คงเป็นเรื่องของเหตุ ของผล

แต่... เชื่อว่า... ใครที่ปฏิบัติตามธรรมะ ที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ที่พระอริยสงฆ์สอน

พระราชดำรัสที่ในหลวงทรงสอน คงช่วยผ่อนหนักเป็นเบาได้

หรือไม่กระทบกระเทือน(ใจ)เลย

 

กทม.สั่งยกเลิกอพยพ ประดิพันธ-อินทามระ แล้ว

ภายหลังจากมีคำสั่งให้อพยพพื้นที่ 3 จุด บริเวณแขวงสามเสนใน เขตพญาไท พื้นที่ติดคลองบางซื่อ เมื่อช่วงค่ำที่ผ่านมา ล่าสุด นายวสันต์ มีวงศ์ โฆษกสำนักงานกรุงเทพมหานคร ได้ออกมากล่าว "ขออภัย" และ ประกาศยกเลิกประกาศพื้นที่อพยพทั้ง 3 จุด ริมคลองบางซื่อดังที่ประกาศไว้เบื้องต้น คือ ซอยอินทามระ 1 ถึง 31 , ซอยประดิพัทธ์ 1 ถึง 25 และ ซอยพหลโยธิน 15 (วัดไผ่ตัน) เนื่องจากมีเหตุผิดพลาดและสับสนทางข้อมูล แต่ทั้งนี้ขอลดระดับเป็น "พื้นที่ติดตามเฝ้าระวังพิเศษ" จึงขออภัยมาถึงประชาชนที่ทำให้เกิดความตื่นตระหนก

หุ หุ

 

เรื่องของปัจจัยในการดำรงชีพ

-ปัจจัยบางชนิดในภาวะวิกฤติมีเงินอยากซื้อก็หาซื้อไม่ได้ แม้หาซื้อได้ก็มีราคาแพงและหมดในเวลารวดเร็ว ถ้าเหตุการรุนแรงกว่านี้อาจทำให้ส่งผลด้านการหาปัจจัยยิ่งกว่านี้อีก เป็นเหตุให้เราควรตระหนักเรื่องปัจจัยที่แท้จริงในการดำรงชีวิตเสียที

-ที่พักอาศัยเอาเข้าจริงบ้านหลักแสนหลักล้านหรือเป็นสิบล้านร้อยล้านก็ไม่ต่างกันคือท่วมหมด แสดงให้เห็นว่าบ้านเรือนแบบไทยโบราณเขาออกแบบมาดีกว่ายุคปัจจุบันมาก เพราะเตรียมไว้แล้วเรื่องน้ำท่วม ต่อไปเราคงต้องหาทางปลูกบ้านกันแบบใหม่แบบลอยน้ำ หรือทรงไทยหนีน้ำกันไปเลย

-คนรวย คนจน เวลาน้ำท่วมสูงก็เท่าเทียมกันหมดคือไม่มีรถขับต้องอาศัยรถทหาร รถบรรทุก รถบริการสาธารณะ หรือรถของอาสาที่ยกสูงแทน รถสปอร์ตคันหรูก็ไร้ค่าไร้ความหมายในภาวะวิกฤติทันที อาจทำให้เราคลายความยึดติดลงไปได้บ้างว่า ทรัพย์สินเงินทองของมีค่าในเวลาวิกฤติจริงๆนั้นก็หาค่าไม่ได้เลย มีไว้ให้เเกิดห่วงก็แค่นั้น บางคนห่วงมากจนต้องตายเพราะสมบัติก็มีให้เห็นในข่าวมากมาย ทั้งๆที่สิ่งมีค่าที่แท้จริง คือชีวิตของเขาหรือเธอต่างห่าง

-มนุษย์เราพึ่งไฟฟ้าในการดำรงชีวิตมากเกินไป เวลาไม่มีไฟฟ้าก็เกิดทุกข์ขึ้นมาในทันที ทั้งๆที่สมัยก่อนเราก็อยู่กันได้โดยไม่ต้องใช้มัน แสดงว่าความสามารถในการดำรงชีพตามวิถีธรรมชาติของมนุษย์ยุคใหม่อ่อนแอลงมาก คิดว่าคนรุ่นยุคปัจจุบันคงหุงข้าวด้วยเตาถ่านไม่เป็นกันแล้วแน่ๆ ถ้าเกิดภัยธรรมชาติร้ายแรงกว่านี้ น่าเป็นห่วงจริงๆ

-จริงๆสมัยก่อนเราไม่เดือดร้อนเรื่องน้ำ อุปโภคบริโภคมากนักเวลาเกิดน้ำท่วมใหญ่ เพราะน้ำมันไหลตามธรรมชาติสะอาดพอสมควร นำมาอุปโภคได้สบายมาก แต่ในสมัยปัจจุบัน เพราะเราไม่สนใจสิ่งแวดล้อมใกล้ตัวหรือมักง่ายเกินไปปลอยให้สภาพบ้านเมืองสกปรกโสโครกเต็มไปด้วย สิ่งปฏิกูล มลภาวะและสารเคมี น้ำที่เคยให้คุณเลยกลายเป็นไร้ประโยชน์มีแต่เพิ่มโทษอย่างเดียว น่าจะต้องกลับมาคิดกันใหม่อีกครั้ง

-พอเกิดวิกฤติจริงๆคนจำนวนไม่น้อยที่เห็นความทุกข์ของผู้อื่นเป็นโอกาสในการแสวงหาเงินทอง เที่ยวกวาดซื้อสินค้าอุปโภคบริโภคที่จำเป็นมาขายแพงขึ้น3-10เท่า มีให้เห็นดาษดื่น ถ้าเกิดภัยใหญ่ก็คงยิ่งกว่านี้และคงมีการปล้นฆ่าพ่อค้าแม่ค้าเล่านี้เพราะโจรขโมยเห็นกำไรดีเงินเยอะ แถมขูดรีดจนน่าหมั่นไส้คงอดใจทนกันไม่ไหวแน่ๆ ใครทำมาหากินแบบนี้เลิกซะเถอะสร้างเวรสร้างภัยกันไปเปล่าๆเงินทองสุดท้ายมีไว้ก็รักษาชีวิตไม่ได้

-อาหารการกิินพอเอาเข้าจริงเลี้ยงหมดเมืองในเวลาอันรวดเร็ว เพราะคนเมืองเราเยอะมีประชากรหลายล้าน ของที่สต็อคปกติก็มีไว้สำรองพอแค่ระดับเป็นอาทิตย์ๆไป โรงงานก็โดนภัยธรรมชาติ ต้องปิดโรงงานกันหมดจึงไม่มีสินค้ามาให้ซื้อหา แม้จะมีก็ราคาแพงขึ้นไปอีก จริงๆเราทำไว้ทานกันเองก็ได้พวกของแห้งนี่ไม่ได้ยากเลย แค่ใช้กำลังกายกับเวลานิดหน่อย ควรหัดทำไว้บ้างก็ดีเมื่อเวลาฉุกเฉินจริงๆได้ไม่ต้องเสียเงินเสียทองมากเกินความจำเป็น แถมยังช่วยคนอื่นได้อีก

-น้ำดื่มก็เป็นอีกอย่างที่ทำให้เห็นว่าคนเมืองนี่ช่างไร้การเตรียมพร้อมในชีวิตโดยแท้ พึ่งพาแต่น้ำดื่มขวดพลาสติกในการดำรงชีวิต ทั้งๆที่ลงทุนเพิ่มไม่กี่บาทซื้อเครื่องกรองน้ำมาติดก็ไม่ได้ลำบากอะไรมากแท้ๆประหยัดและปลอดภัยกว่าการดื่มน้ำจากขวดพลาสติกสารก่อมะเร็งตั้งหลายเท่า

สรุปถ้าเราหันมาสนใจวิชาดำรงชีพขั้นพื้นฐาน หัดพึ่งพาตัวเองให้มากขึ้น คงไม่ต้องทุกข์กันขนาดนี้อย่างน้อยพึ่งพาตนเองได้ช่วยคนรอบข้างได้มากขึ้น สุขภาพทั้งกายใจคงดีขึ้น

 

ได้รู้ว่า เกมส์การเมืองกำลังเริ่มแบบแลกหมัดต่อหมัด การบริหารจัดการที่ล้มเหลวแบบดำน้ำ การทุจริตแบบมโหราฬที่กำลังเดินหน้า การแก้กฏหมายเพื่ออมนุษย์บางตัวโดยไม่แคร์ใคร ชาติชั่วหน้าด้านที่สุดเลย มันใช่ธรรมชาติที่ไหนกันฝีมือเปรตนรกล้วน ๆโดยเอาประเทศไทยเป็นตัวล่อเป้าจะได้กู้ ไอเอ็มเอฟได้อีกจัดสรรส่วนแบ่ง บวกลบคุณหารคุ้มค่า กับที่อดอยากมานาน ชั่วได้ใจเลย ทรราชครองเมือง

 

ได้รู้ว่าหากคำทำนายต่างๆเป็นจริง ทั้งทางวิทยาศาสตร์ โหราศาสตร์ ประวัติศาสตร์ และอภิญญาจิต มนุษย์จะเหลือน้อยยิ่งกว่าน้อยของจำนวนในปัจจุบันคงไม่เกินเลยไปมากนัก เพราะมนุษย์ต่างยึดติดมูลค่ามากกว่าคุณค่า เลยลืมความหมายของคำว่าชีวิตที่แท้จริง มองว่า ศีล สมาธิ ปัญญา ล้วนเป็นเรื่องเหลวไหลจับต้องไม่ได้ สุดท้ายช่วยตัวเองไม่ได้ ต้องทนทุกข์ทรมาณกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต้องพึ่งพิงและพึ่งพาความช่วยเหลือจากผู้อื่น แต่หากไม่มีผู้ช่วยเหลือแล้วจะพึ่งใคร...

 

สอนให้รู้ว่า...มาม่า กินมากๆติดต่อกัน หลายๆวันแล้ว เบื่อชิบโป๋ง..โว้ย