ถ้าสามีหมดรักเราแล้วเรายังยื้อเค้าไว้เราจะบาปมากมั๊ยคะ

ดิฉันก็เพิ่งถูกแฟนบอกเลิก คบกันมา 4 ปี แต่งงานตอนปีใหม่ยังไม่ครบปีเลย ดิฉันเข้าใจค่ะว่ามันเจ็บปวดขนาดใหน ขอให้อยู่อย่างเข็มแข็งนะคะ แล้วมันก็จะผ่านไปเอง รักตัวเองให้มากๆนะคะ เขาไม่รักเราแล้วก็ปล่อยเขาไป

 

<TABLE class=tborder id=post5357120 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #12 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->gaiou419<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5357120", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Aug 2010
สถานที่: California
ข้อความ: 173
พลังการให้คะแนน: 59


</TD><TD class=alt1 id=td_post_5357120 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->หากยังไม่ได้สอบ citizen ก็น่าเป็นห่วงว่า green card จะหมดอายุเสียก่อน
นะคะ หากเราหย่ากันก่อนนัดสัมภาษณ์เพื่อต่อ green card อีกรอบ (ก่อนจะได้
สิทธิสอบ citizen) ก็เป็นที่น่าเสียดายโอกาสที่ได้มาอยู่ต่างประเทศ
ทำไมไม่ลองคุยกับเขาดูหล่ะคะ ว่าเราเลิกกันตอนนี้ก็ได้ แต่อย่างน้อยเพื่อ
ตอบแทนความรักภักดีของเราที่มีต่อเขาไม่เปลี่ยนแปลง ช่วยเราให้พ้นฝั่ง
โดยการรอให้เราได้สิทธิสอบเสียก่อน (อีกแค่ปีเดียวเอง) ระหว่างนั้น เราจะ
แยกกันทาง physical แต่ keep mailing address ให้อยู่ด้วยกันก่อน
ถ้าจะเรียกว่า open relationship in a way ก็อาจจะใช่ คือต่างคนก็ต่างมี
คนใหม่ไป แต่ keep marriage status on paper ไว้ก่อน
ไม่แน่นะคะ หากเขาได้รู้จักเนื้อแท้ของ ญ. Philippian คนนี้ อาจจะเปลี่ยน
ใจกลับมาทางคุณใหม่ก็ได้ อะไรที่ใหม่ๆ มันก็น่าตื่นเต้นเสมอ ระหว่างนั้นก็ขอให้
nice กับเขาไว้ก่อน เพราะอย่างไรก็อนาคตเรา แม้ไม่มีเขา เราก็ยังต้องทำมา
หากินเลี้ยงปากท้องตัวเอง เอาใจช่วยนะคะ<!-- google_ad_section_end -->

ผมเห็นด้วยกันคุณ gaiou 419 เพราะหากคุณต้องการอยู่ที่นั่น คุณก็ควรทำดีกับเขาไว้ ด้วยใจของคุณ ส่วนเขาไปมีใหม่ก็ให้ทำใจไว้เลยหากหมดเวรซึ่งกันและกัน ก็คงต้องจากกันไปเอง หรือก็อยู่ กันแค่เพื่อนครับ
ผมเองก็เพิ่งหย่ากับภรรยา ไม่กี่เดือนนีเอง เขาขอหย่ากับผมมาปีกว่าแล้ว
จริงๆผมไม่อยากหย่า เพราะผมสงสารลูกๆ แต่ต้องตามใจเธอ ครับ...ผมอยากให้เธอได้ตามที่ต้องการ...

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนน่ะค่ะ สู้ๆค่ะ เรายังมีพ่อแม่และคนอื่นๆที่อยู่ข้างหลังรอเราอยู่

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้เช่นกันค่า

 

ขอบคุณกับหลายๆคำแนะนำและกำลังใจค่า ยอมรับว่าหลายครั้งเคยท้อแท้ เหมือนทางออกทุกทางมันถูกปิดสนิท การขอร้องเขาให้ช่วยครองสภาพสมรสไว้จนกว่าเราจะสามารถถือวีซ่าถาวรนั้นเป็นเรื่องที่ตกลงกันมาตั้งแต่เริ่มต้นมีปัญหาและเขาก็ยินดีจะทำให้ และเขาก็บอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขายินดี แต่หลังจากเขาไปหลงรักผู้ ญ คนนั้นเข้า การขอหย่ามันถี่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเขาไม่พอใจอะไรหรือโมโห เขาจะพูดเรื่องหย่าทันที จนบางครั้งเราก็บอกเขาไปว่า อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ ตอนนี้เรากลัวแม้แต่จะพูดกับเขาด้วยซ้ำ บ่อยครั้งที่เขาพูดให้เราเจ็บซ้ำน้ำใจ การกระทำของเขามันทำเราน้ำตาตกใน เราไม่ใช่คนเข้มแข็ง ออกจะขี้แยด้วยซ้ำ
ความจริงพื้นฐานของเค้าไม่ใช่คนขี้หงุดหงิด เขาเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นเสมอ เป็นคนมองโลกในแง่ดี โอบอ้อมอารีย์ด้วยซ้ำ ก็ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจให้เค้าเปลี่ยนได้จากหน้ามือเป็นหลังมือในเวลาไม่กี่เดือน
บาปของเรามันคงหนักมันเหมือนมีเหตุให้ต้องทนเสมอ ใช่ใจเราอยากจะทน มันมีเหตุผลหลายอย่างที่ทำให้เราต้องทน

 

อยู่อย่างไรใน "กาลียุค"

ในปัจจุบันของเรา โบราณเขาเรียกว่า “เป็นกลียุค” ขอเตือนพวกท่านอย่าตกอยู่ในความประมาท ปี 2554 อาจเป็นแค่เตือนเท่านั้น ปี 2555 อาจจะของจริง (เว้นแต่มีการต่อรอง) อย่าเสียเวลามาทะเลาะกันเลยว่าใครผิดใครถูก ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียน กลับมาทบทวนกันอีกครั้งว่า คราวนี้ 2554 เรายังเตรียมพร้อมได้มากน้อยแค่ไหน ยังขาดอะไร ยังบกพร่องอะไร คราวหน้าปีหน้า 2555 เราจะเตรียมการณ์อย่างไร และภัยวิบัติยังคงเป็นเรื่องของน้ำ อยู่หรือไม่ ถ้าเป็นเรื่องของ “น้ำ” ก็ถือเป็นเรื่องของโชค ถือว่าดี น้ำลดยังมีเหลือ ถ้าเป็น “ไฟ” เผาผลาญสิ้นไม่มีชิ้นดี เหลือแต่ซาก ถ้าเป็น “ดิน” แผ่นดินไหว สั่นสะเทือน พินาศย่อยยับ ก็มีตัวอย่างให้เห็น เหลือแต่ซากอีก ไม่มีชิ้นดีอีก นำมาใช้ประโยชน์อีกไม่ได้ กว่าจะฟื้นตัวยาวนาน แต่เสียหายน้อยกว่าไฟ ถ้าเป็นลม ก็มีตัวอย่างให้เห็น พายุ ทอร์นาโด ก็ถล่มทะลาย แต่ยังเหลือซาก ใช้ประโยชน์ไม่ได้อีกเหมือนกัน จะเป็นรูปแบบไหน แบบใด อันนี้เป็นเรื่องสำคัญ “ฟ้าเป็นผู้กำหนด“ ถามตัวท่านเองก่อนว่า จะยอมจำนวนโดยไม่สู้ หรือจะสู้โดยไม่ยอมจำนน ถ้าจะสู้ต้องคิดเตรียมการณ์ เอาปัจจุบันเป็นบทเรียน มองปัญหาก็ต้องมองกันตอนนี้ เอาตอนที่ยังมีปัญหา เอาตอนที่น้ำยังท่วมให้เห็น เอาตอนลำบาก คนไทยลืมง่าย ปัญหาปัจจุบันที่พบตามข่าวสาร เอาที่นึกได้ดังนี้
๑.ที่พักอยู่อาศัยไม่ได้ ทางแก้ ต้องหาที่พักสำรองที่ ๒ อย่าหวังเป็นผู้พักพิง และต้องเตรียมการณ์ ตามข้อ ๓- ข้อ ๙ เช่นเดียวกัน
๒.ที่พักต่ำเกินไป ทางแก้ ต้องหาที่สำรองที่สูง หรือไปจังหวัดอื่น
และต้องเตรียมการณ์ ตามข้อ ๓- ข้อ ๙ เช่นเดียวกัน
๓.ขาดน้ำสะอาด อาหาร ทางแก้ ต้องเตรียมสำรอง อยู่ให้ได้ ๖๐ วัน
๔.ขาดแสงสว่าง ทางแก้ เตรียมตะเกียงน้ำมันก๊าซ ไม้ขีด ไฟฉาย แก๊สหุงต้ม
๕.อาหารเป็นพิษ เจ็บป่วย เตรียมยาธาตุน้ำขาว สามัญประจำบ้าน
๖.เครื่องมือสื่อสาร อุปกรณ์สื่อสารในครอบครัว ทางแก้ติดต่อกันให้ได้ ไปด้วยกันทั้งครอบครัว อย่าแยกกัน
๗.ถ้ามีรถ เติมน้ำมันให้เต็มถังอยู่เสมอ อย่าหวังน้ำบ่อหน้า
๘.มุ้ง ถุงนอน อุปกรณ์กันฝน เครื่องนุ่งหุ่ม ให้เพียงพอในครอบครัว
๙.เตรียมอาวุธ หรืออุปกรณ์ป้องกันตัว
๑๐.ติดตามสถานการณ์อย่างต่อเนื่อง ข้อสำคัญ อย่าประมาท พร้อมที่จะทำตามแผน ที่วางเอาไว้ [www.marateebook.com]

 

เวลาเคียดๆ หงุดหงิดๆ ลองไปให้อาหารปลาที่ไหนหรือให้อาหารนกก็ได้ครับ เวลาให้พี่ลองอธิฐานออกเสียงกับมันดูถ้าพี่ได้สิ่งที่พี่ขอแล้วพี่จะเอาอาหารมาให้มันกินอีก ให้อาหารสัตว์อะไรก็ได้ครับ
แต่แนะนำ ปลา นก หมา แมว ที่ไม่มีคนเลี้ยงแล้วเขาจับไปไว้หรือเอาไปปล่อยไว้รวมๆกันอ่ะแล่ะ
ลองดูึครับ

 

เข้าใจความรู้สึกคุณแสนไกลค่ะ ดิฉันก็แต่งงานอยู่นอกมา 8 ปีกว่าแล้ว ได้กลับไทย ปีละครั้ง ชีวิตเมืองนอกนั้น ต้องใช้ความอดทนและหนักแน่นมากๆ กว่าดิฉันจะทำใจได้ เสียสุขภาพจิตมากมายไปแล้ว แต่ก็มีเว็บพลังจิต มีธรรมะมาชโลมใจค่ะ ตอนนี้เริ่มชิน แต่ก็ไม่มีวันไหนไม่คิดถึงไทยเลยจริงๆ มันเกินบรรยายมากๆค่ะ :'(

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ


ขอเป็นอีกกำลังใจให้นะคะ

 

ปลาเอาเป็นปลาในทะเลแบบนั้นได้มั๊ยค่า นกตอนนี้ หนาวมันพากันอพยพหนีแล้วต้องเป็นซัมเมอร์ถึงจะพากันอพยพมาอีกรอบ ส่วนหมาแมว ที่นี่เค้าไม่มีแบบบ้านเราเลยค่า เพราะทุกกตัวต่างมีเจ้าของ

 

ใช่ค่า ชีวิตเมืองนอกต้องอาศัยความอดทนมากๆจริง ตอนมาปีแรกเครียดมากเลยที่นี่เค้าไม่ใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร หางานก็ลำบาก ปีแรกที่มาอยู่หดหู่มาก ปีสองเริ่มดีขึ้นเพราะทำงานไปโรงเรียน พอหลายๆอย่างกำลังไปได้ดี ชีวิตก็ต้องมาเจอกับปัญหาอีก มาเจอเว็บนี้โดยบังเอิญ เพราะพยายามเสริ์ชหาอ่าน เรื่องเวรกรรม เลยได้ที่นี่เป็นที่พึ่งทางใจค่า

 

ผู้

คุณ suriyanvajra ลงรายละเอียดลึกถึงการชี้ช่องทางประกอบอาชีพนั้น

ไม่ธรรมดาเลย

หากแต่ชีวิตคู่ เกิดจากแรงดึงดูด หรือ Gravity จากผลกรรมที่เคยสร้างไว้ร่วมกัน

ไอพยายามจะเขียน โมเดล สร้างสมการของการใช้ชีวิตคู่ หากแต่ มีปัจจัย/factor หลายตัว ซึ่งแต่ละตัว ก็ส่งผลต่อการตัดสินใจ และผลกระทบต่อบคุคคล มากน้อยไม่เท่ากัน

ยกต.ย. คุณ จขกท.จะมีตัวแปรด้าน การเหนี่ยวรั้ง/การยึดมั่นถือมั่น หรือที่ภาษาธรรมเรียกว่า อุปาทาน

ทั้งที่ จขกท.ก็ไม่ทราบว่า เหตุใด ตนเองถึงได้มี การเหนี่ยวรั้ง/ยึดมั่นถือมั่น สามีเอาไว้ในครอบครอง

นี่แหละคือ ตัวแปรที่เรียกว่า critical factor/ตัวแปรวิกฤติ

หาก จขกท. ตัดตัวแปรนี้ออกจากโมเดลได้ ไอเชื่อว่า จขกท.จะมีแต่ความสุข และสงบ

จึงอยากถาม จขกท.ว่า การยึดมั่นในสามี ถือเอาว่า เขาเป็นของเรานั้น เป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่

นักปราชญ์นามว่า Jean Paul Satre กล่าวว่า เมื่อมนุษย์มีความรัก ก็จะพยายามเปลี่ยนแปลง มนุษย์ด้วยกัน ให้เป็นเพียง วัตถุสิ่งของ และยึดเอาไว้ในครอบครองของเรา

ทั้งที่ มนุษย์มิใช่สิ่งของ และมี ทางเลือก/การตัดสินใจ ได้

ลองเอาไป จำลอง ใช้ในชีวิต เพื่อตอบคำถาม กระทุ้นี้ดูเอาเองนะคะ ว่า

ยึดมั่นถือมั่น และ การเปลี่ยนสามีเป็นวัตถุสิ่งของนั้น เป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือเปล่า

สู้ สู้ ค่ะ

 

คนบ่น!

เคารพทุกความคิด แต่ระวังนะครับ ยามนี้ธรรมชาติำกำลังคัดแยกคนดี ออกจากคนที่อยู่ตรงกันข้ามกับความดี(ไม่รู้จะพูดอย่างไร) ผมเชื่อว่าทุกคนเป็นคนดี แต่จิตใจอาจจะเศร้าหมองกันไปบ้าง เพราะกิเลสบดบังจิตดวงเดิมที่เคยประภัสสรกลับดูมืดมัวไปบ้างก็อย่าไปติดใจ
เมื่อปลอดเมฆ ท้องฟ้าก็จะดูสดใส หรือฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ..นั่นเอง
ขอให้ทุกคนสนใจดวงจิตของตน อย่าไปหลงดูจิตของคนอื่นไม่ว่าจะดีหรือเลว(เสียเวลา)เดี๋ยวจะบาป เพราะเราไม่สามารถไปแก้ไขหรือบังคับคนอื่นๆได้ คิดกันมากไปจะพลอยติดร่างแหแห่งกรรมกันไปอีกไม่รู้จักจบสิ้น
ขอให้เราหันมาดูจิตตนเอง และสิ่งที่ทำได้เลยตอนนี้ก็คือ แก้ไขที่จิตตนปัจจุบันให้ดียิ่งๆขึ้นไป ทางโลกแก้ไขกับทางโลกไม่ได้(ได้ก็แค่ประเดี๋ยวเดียว คือชั่วคราว) แต่ทางแก้ด้วยสติปัญญานั้นแน่นอนกว่า(มีด้วยกันทุกคน แต่ต้องค้นหาให้เจอ)
แท้จริงหน๋อ! ความสุขอยู่ที่ตน(ค้นหากันใหญ่ เอ๊า!) ดันไปหาที่อื่นหรือกับคนอื่นๆ คนเราก็แปลกดีนะ ชอบเอาความสุขของตนเองไปฝากไว้กับคนอื่นหรือสิ่งอื่น
เมื่อค้นหาตัวตนเจอ ทุกคนจะร้องว่าอ๋อ! (ถึงบางอ้อแล้ว ใช่มิ๊)
ปริศนาธรรม แต่คนไม่ทำ หรือทำแต่ยังไม่ถึงเวลา พูดกันสนุกๆนะครับ ไม่อยากเห็นคนมีความทุกข์ แค่ได้เกิดมาก็มีทุกข์กันทุกคนอยู่แล้ว...
ยิ้มรับกรรม ยอมรับกรรมกันเถิด อดีตคือที่ผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้ สิ่งที่แก้ไขได้คือ กรรมปัจจุบัน(ทำให้ดี) อนาคตก็สดใส
เปลี่ยนคราบน้ำตา ศาลาคนเศร้าเป็นจิตแห่งรอยยิ้มเปี่ยมด้วยบุญกันดีกว่า
ในเมื่อคนเรากำหนดความสุขหรือความทุกข์ได้ แล้วใยเจ้าจึงเลือกเอาแต่ทุกข์นั้นเล่า !!!

ท่านทั้งหลายโปรดอ่านชื่อเวปนี้ให้ดีๆ(((พลังจิต))) พวกเราท่องเวปพลังจิตให้ดี มิใช่เข้ามากันแล้วอ่อนจิต อ่อนใจไปกันหมดนะจ๊ะ โปรดใช้ให้เป็นประโยชน์สูงสุด...

พากันรักษาศีล และหมั่นเจริญสติกันให้มากๆนะครับ....โชคดีมีความสุข(คาถานี้ท่องให้ขึ้นใจ)

 

กรรมของคุณเองครับ ผมเชื่อว่าก่อนที่คุณจะแต่งงานกันสามี คุณเคยผ่านและใช้ชีวิตของลูกผู้หญิงที่ไม่ค่อยจะรื่นรมเท่าไหร่ และผมก็พอจะเดาได้ว่าคุณแต่งงานเพราะอะไร ส่วนเรื่องบาป กรรมที่คุณคิดว่าจะทำกับสามี ให้ปล่อยๆไปเหอะ มันเป็นกรรมทั้งคุณและสามีคุณนั่นแหละ ผมอ่านผมพอรู้เลยว่า สามีคุณ เป็นชาวต่างชาติ และคุณก็คง.....ของลูกผู้หญิงสมัยก่อนมาแล้ว ผมจะไม่ขยายความเข้าใจเองนะครับ ไม่ต้องถามมาก แนะนำได้แค่ทำใจ อย่าคิดมาก

 

อะไรก็ได้จ้า ได้หมดครับ อยู่ใกล้ทะเลพี่สาวผมเคยบนกับเจ้าสมุทร แต่ต้องเป็นทะเลที่มองออกไปแล้วไม่มีเกาะหรืออะไรมาขวางอยู่ฯลฯ

 

พิมอ่านแล้วไม่เข้าใจน่ะค่ะ ช่วยอธิบายเพิ่มเติมหน่อยนะคะ ขนาดคนอื่นอ่านยังงง เจ้าของกระทู้คงจะไม่เข้าใจเหมือนกันนะค่ะ

 

ขอบคุณมากเลยคะสำหรับกำลังใจ ขอเป็นกำลังใจมห้เช่นกันค่า

 

จริงๆแล้วเราคงยึดมันในเค้าเกินไปจริงๆค่า ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างๆ ยอมรับว่าเราเองก็เห็นแก่ตัว แต่การจะตัดคนๆนึงออกไปจากชีวิตมันก็ไม่ง่าย ด้วยเหตุผลทางโลกที่ทำให้เราต้องยื้อเค้าไว้ก่อน ไม่ใช่เราไม่คิดจะปล่อยเขาไป แต่เราขอแค่เวลาสำหรับเหตุผลบางอย่างเท่านั้น หลายๆท่านอาจคิดว่าเราไม่ฉลาดเลยที่จะยื้อเค้าไว้ แต่ไม่ช่วยเรากลัวการอยู่คนเดียว ไม่ใช่เราแคสังคมรอบข้าง แต่เราต้องดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ด้วยปัจจัยหลายๆอย่างค่า

 

ขอบคุณสำหับแง่คิดดีๆค่า อนุโมทนา สาธุค่า

 

อันนี้ต้องขอโทษนะคะคือไม่ทาบจริงๆว่าจะสือถึงอะไร ด้วยถ้อยคำ ข้อความที่กำกวม มันทำให้ดิฉันเข้าใจว่า คุณกำลังคิดว่าดิฉันแต่งงานกับสามีเพราะเงินและเคยทำอาชีพอย่างนั้นมารึเปล่า อันนี้คือความไม่เข้าใจของดิฉันเอง ถ้าแปลความหมายหรือเจตนาที่คุณจะสื่อนั้นผิดต้องน้อมรับและขออภัยนะคะ

ครอบครัวดิฉันไม่ได้รำร่วยอะไรหรอก พ่อแม่อาชีพค้าขาย ความรู้ก็พอมีอยู่บ้าง ไม่ได้จบมหาลัยมีชื่อ ก่อนเจอสามีดิฉันทำงานบริษัทแห่งหนึ่งแถวเมืองทอง เป็นเลขานุการ เงินเดือนไม่เยอะหรอกค่าแต่ก็อยู่ได้ เหตุที่เจอกันสามีนั้น เจอเมื่อครั้งเดินทางมาเยี่ยมป้าที่นี่ แล้วเจอกัน รู้จักกันหนึ่งปีก่อนแต่งงานและย้ายมาอยู่ที่นี่ สามีไม่ใช่คนรำรวย พนักงานเงินเดือนเหมือนเราๆ เพิ่งเริ่มจับธุรกิจกันเมื่อสองปีที่แล้วถือว่าเรื่อยๆพออยู่ได้ ไม่มีเงินให้ฟุ่มเฟือยเลนค่า ตอนเจอกันสามีเพิ่งสามสิบสี่ ถือว่ากำลังสร้างเนื้อสร้างตัวค่าสำหรับคนที่นี่
ที่รู้สึกเสียใจคือ ดิฉันกับสามีเราเคยประคับประคองกันมา สู้กันมาค่า แต่พอทุกอย่างเริ่มดีขึ้น เขากลับไปมีคนอื่นและขอหย่า