ประสพการณ์เหรียญกายทิพย์ หลวงปู่ดุลย์ อตุโล วัดบูรพาราม สุรินทร์

เมื่อราวปี2539ตอนนั้นผมทำงานอยู่ที่บางปะกง ช่วงนั้นผมอายุ25ปีกำลังติดเพื่อน หลังเลิกงานมักชวนกันไปดื่มเหล้าเป็นประจำ ตอนนั้นจำได้ว่าผมเพิ่งจะดาวน์รถเครื่องฮอนด้ารุ่น NSR มาใหม่ๆ อาศัยขับวินรับจ้างช่วงเย็นและวันหยุดบวกกับเงินเดือนประจำก็พออยู่ได้สบาย ช่วงนั้นผมยังไม่มีความสนใจในเรื่องพระเรื่องเจ้าสักเท่าไหร่ใช้ชีวิตแบบสนุกสนานไปเรื่อยๆ แต่ผมก็มีเหรียญติดตัวเวลาไปไหนมาไหนอยู่2เหรียญคือ 1เหรียญสองหน้า ด้านหนึ่งเป็นหลวงปู่อินทร์ อีกด้านหนึ่งเป็นหลวงปู่ดาวของวัดเวฬุวันบ้านตะไก้ ลำปลายมาศ บุรีรัมย์ อีกเหรียญคือรุ่นกายทิพย์ของหลวงปู่ดุลย์ อตุโล วัดบูรพาราม สุรินทร์ วันก่อนเกิดเหตุพอผมเลิกงานตอนเย็นก็มาวิ่งวินรับจ้างตามปกติ ผมวิ่งประจำอยู่ซอยหน้าวัดบางวัว ปกติผมจะกลับเข้าห้องสามทุ่มครึ่งทุกคืน วันนั้นไม่รู้เป็นไรผมวิ่งส่งผู้โดยสารได้ราว4-5เที่ยว เที่ยวสุดท้ายไปส่งคนที่ท้ายซอย ขากลับผมตีรถเปล่ากลับมาตามสัญชาติญาณของคนขับวินก็ต้องมองคนทั้งสองข้างทางเผื่อมีคนโดยสาร พอดีวิ่งผ่านหน้าร้านขายของซึ่งตอนนั้นมีคนนั่งกินเหล้าอยู่หน้าร้าน5-6คน ผมก็มองเข้าไปแล้วขับรถผ่านโดยไม่ได้คิดอะไร พอกลับมาถึงคิวปากซอยสักพักหนึ่ง เหมือนมีอะไรมาดลใจทำให้ผมต้องรีบกลับห้องพักตั้งแต่ยังไม่ถึงหนึ่งทุ่ม คือหลังจากเหตุการณ์นั้นมีเพื่อนที่วิ่งวินด้วยกันเล่าให้ผมฟังว่า วันนั้นพอผมกลับห้องไม่ถึงสิบนาที ก็มีกลุ่มผู้ชาย5-6คน ซึ่งก็คือกลุ่มที่นั่งกินเหล้าอยู่หน้าร้านที่ผมขับรถผ่านนั่นแหละ ถือมีดคนละเล่มมาที่วิน แล้วถามหาคนขับวินที่ใส่เสื้อหมายเลข53 (เสื้อวินของผมเบอร์53) เพื่อนที่วินเลยตอบว่าผมกลับห้องแล้ว เขาก็ถามอีกว่าห้องมันอยู่ที่ไหน จะไปสั่งสอนมันให้รู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร เรื่องของเรื่องก็คือว่า คนกลุ่มนี้หาว่าผมขับรถผ่านแล้วมองหน้า เลยไม่พอใจคือเขาเป็นคนในพื้นที่ ก็มักจะแสดงอำนาจต่อคนต่างจังหวัดอยุ่เป็นประจำ ช่วงนั้นมีคนต่างถิ่นโดนเล่นงานด้วยข้อหาหมั่นไส้เป็นประจำ ผมจำได้ว่ามีน้องคนหนึ่งเป็นชาวอุดรจำได้ว่าชื่อบี้ เรียนอยู่ชั้นม.6 พอตอนปิดเทอม ก็มาหางานทำแล้วก็พักอยู่กับญาติแถวนั้น คืนนั้นที่วัดบางวัวมีงาน บี้ก็ไปเที่ยวงานที่วัดกับเพื่อนคนหนึ่ง ราวห้าทุ่มกว่างานใกล้เลิก ก็เลยเดินกลับมากับเพื่อนสองคน พอเดินผ่านเขตวัดก็มีกลุ่มวัยรุ่นคนในพื้นที่ราว6-7คนไล่ตีโดยไม่มีสาเหตุ เพื่อนของบี้วิ่งกลับเข้าไปในงานก็เลยรอดตัวไป ส่วนบี้พยายามที่จะวิ่งกลับมาที่หอพัก ซึ่งก็เป็นหอพักเดียวกันที่ผมเช่าอยู่นั้นแหละ บี้วิ่งมาถึงหน้าหอพักก็โดนพวกนั้นรุมตี และลากตัวออกไปรุมตีที่ถนนด้านนอก ตอนนั้นผมกับเพื่อนที่ห้องยังไม่นอน พอได้ยินเสียงเอะอะก็วิ่งลงมาดู วัยรุ่นกลุ่มนั้นพอเห็นผมกับเพื่อนวิ่งมา พวกมันก็วิ่งหนีไปหมด ผมกับเพื่อนก็เลยพาบี้ไปส่งที่โรงพยาบาล บี้นอนอยู่โรงพยาบาลได้สามวันพ่อของบี้ที่ตามมาจากอุดรก็ตัดสินใจให้หมอถอดออ๊กซิเจนออก เพราสมองไม่สั่งงาน มันเป็นเรื่องที่หน้าเศร้ามากครับ ทีนี้วกกลับที่เรื่องของผมต่อ พอเช้ารุ่งขึ้นผมก้ไปทำงานตามปกติแต่พอราวเก้าโมง ก็มีเพื่อนชื่อรัญเป็นชาวชัยภูมิ มาหาที่หน้าโรงงานบอกจะให้ผมพาไปทำธุระแถวบางพลีใหญ่ ผมไม่รู้จะขัดยังไงทำงานอยู่แท้ๆ ก็จำต้องลางาน แต่เหมือนมีอะไรดลใจอีก คือถ้ามาทำงานผมจะไม่ห้อยพระ ถ้าขับรถไปไหนไกลๆถึงจะห้อยก็เลยบอกเพื่อนว่าขอกลับไปเอาพระที่ห้องก่อน พอมาถึงหอพักก็เห็นเพื่อนกำลังกินเหล้ากันอยู่ ก็นั่งกินกันจนถึงเที่ยงผมเลยถือโอกาศชวนกันไปหลายๆคน ตกลงก็ไปกันหกคนรถเครื่องสามคัน ผมไปกับจอน รัญไปกับจอ ไก่ไปกับเปีย พอขับรถมาถึงปั๊มเอสโซ่หน้านิคมฯเวลโกว์ ผมแวะเติมน้ำมันส่วนอีกสองคันวิ่งไปก่อน พอเติมน้ำมันเสร็จผมก็รีบขับออกมาจะตามเพื่อนให้ทัน พอจะเข้าถนนใหญ่รถผมแฉลบล้มไปทีหนึ่ง ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะวันนั้นฝนตกพรำๆและแถวนั้นก็กำลังทำถนนใหม่ ทำให้บางช่วงถนนขรุขระและลื่น พอมาถึงที่เกิดเหตุข้างหน้าเป็นสะพาน ด้านขวาเป็นรถเก๋ง ส่วนด้านซ้ายเป็นรถบรรทุกขนตู้คอนเทนเนอร์ ด้วยความรีบที่จะตามเพื่อนให้ทัน ผมตัดสินใจแทรกเข้าตรงกลางเปลี่ยนเกียร์บิดเร่งเครื่องเพื่อจะแซงให้ได้ พอมาถึงช่วงประตูด้านหน้าของรถเก๋งและอยู่ช่วงกึ่งกลางของรถบรรทุก ปรากฏว่ารถบรรทุกกลับเบียดเข้ามาเพราะข้างหน้าเป็นสะพานทำให้แฮนด์ด้านขวาของรถผมไปกระแทกกับประตูรถเก๋ง แล้วรถผมก็เสียหลักล้มมาทางด้านซ้าย คือด้านรถบรรทุก แว๊บหนึ่งในความรู้สึกที่ผมจำได้คือ ผมมองเห็นพื้นถนนที่อยู่แค่ปลายจมูกผมเลยหลับตาพอลืมตาอีกที ก็มองเห็นใต้ท้องรถบรรทุกซึ่งมันยังวิ่งอยู่ ตอนนั้นตกใจกลัวมากทำอะไรไม่ถูก รู้เพียงว่าตัวเองไถลตามแรงเหวี่ยงมาอยู่ใต้ท้องรถบรรทุกเลยหลับตาลงอีกครั้ง ตอนนั้นรู้สึกร้อนไปทั่วแผ่นหลัง จนหมดแรงเหวี่ยงปรากฏว่าผมไถลมาอยู่อีกฟากของถนน พอตั้งสติได้ก็ลุกขึ้นนั่ง สิ่งแรกที่ผมเห็นคือเหรียญกายทิพย์ของหลวงปู่ดุลย์ หลุดออกจากคอผมวางอยู่บนพื้นถนน ผมเลยหยิบมาถือไว้ในมือ ผมไม่มีบาดแผลอะไรเลย แต่เสื้อที่ผมใส่ไปสองตัวกลับขาดรุ่งริ่งทั้งสองตัวรวมทั้งกางเกงด้วย เรียกว่าชุดนั้นต้องทิ้งเลย จอนที่ซ้อนท้ายผมก็ไม่เป็นอะไรเลยเช่นกัน แต่รถของผมสภาพดูไม่จืดเลย โชคหักล้อหน้าพับมาอยุ๋ตรงกลาง คนที่เห็นเหตุการณ์บอกว่า ตัวผมพุ่งเข้าไปใต้ท้องรถบรรทุก ส่วนรถผมโดนล้อหลังรถบรรทุกเหยียบเข้าเต็มๆ ส่วนจอนกระเด็นไปทางท้ายรถเก๋ง ทั้งรถบรรทุกทั้งรถเก๋งไม่จอดลงมาดูเลยโกยแนบทั้งคู่ ผมต้องซ่อมรถเองหมดไปร่วมสองหมื่น วินก็ไม่ได้วิ่ง ค่างวดก็ไม่ได้ส่ง รถก็เกือบโดนยึด พอหลังจากเหตุการณ์นั้นประมาณหนึ่งอาทิตย์ผมไปเที่ยวที่ห้องเพื่อนแถวบางพลีใหญ่ก็กินเหล้ากันทั้งคืน พอตื่นมาตอนสายๆเพื่อนชวนไปหาปลาแถวชายคลองละแวกนั้น พอผมลุกขึ้นยืนปรากฏว่าเหรียญกายทิพย์หลวงปู่ หลุดออกจากคอผมร่วงลงที่พื้นอีก ผมรู้สึกแปลกใจมากห่วงก็แน่นตะขอก็ไม่หลวมอยู่ๆจะหลุดได้ไง ด้วยความรีบผมเลยเอาใส่ไว้ที่กระเป๋าเสื้อแล้วรีบไปหาปลากับเพื่อน หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยเห็นเหรียญกายทิพย์เหรียญนั้นอีกเลยจนบัดนี้ และสิ่งที่ทำให้ผมรอดจากเหตุการณ์มาได้โดยปลอดภัย ผมเชื่อเหลือเกินว่าเกิดจากปฏิหาร์บารมีของหลวงปู่ที่ได้ช่วยผมไว้ ที่เหรียญหลวงปู่หายไป ทุกวันนี้ผมคิดว่าท่านคงได้ทำหน้าที่ที่ควรทำของท่านแล้ว ได้ช่วยให้ผมพ้นเคราะห์นั้นแล้ว ก็เลยไป หรืออีกอย่างหนึ่งช่วงนั้นผม อาจจะไม่อยู่ในศีลในธรรมสำมะเลเทเมาเกินไปก็เป็นได้ ปัจจุบันนี้ผมมาทำงานแถวบางบอน ที่ทำงานของผมมีพี่คนหนึ่งเป็นคนชอบพระเครื่องรางของขลังมาก เวลาว่างๆจะพี่แกเอาพระมานั่งส่องหรือไม่ก็นั่งดูหนังสือพระดูตำหรับตำราอยู่เป็นประจำ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรกับแกมาก จนผ่านไปราวสองปี คือเมื่อช่วงเข้าพรรษาของปีที่แล้ว ผมเองก็รับปากกับพ่อว่าจะหยุดเหล้าช่วงเข้าพรรษา แล้วผมก็ไม่กินจริงๆและพยายามตื่นแต่เช้าให้ทันใส่บาตรทุกวัน แล้วอยู่ๆก็มาสนใจเรื่องพระเครื่องขึ้นมาจริงๆจังๆจนหลายคนแปลกใจ ผมก็อาศัยศึกษากับพี่คนนี้ และค้นหาความรู้ต่างๆในเวบ และประวัติของพระเกจิต่างๆ รวมทั้งหลวงปู่ดุลย์ด้วย และแน่นอนครับเหรียญที่ผมเสาะหาอันดับแรก ก็คือรุ่นกายทิพย์ ที่ออกปี2521 ตอนนี้หามาได้2เหรียญ ถึงจะแลกมาเป็นเงินหลักพัน สำหรับผมถือว่าคุ้มค่าครับ และจะหาเพิ่มอีกไปเรื่อยๆ และถือเป็นความโชคดีของผมอย่างมาก ที่อยู่ๆก็ได้เส้นเกศากับกระดูกที่กลายเป็นพระธาตุของหลวงปู่ ผมได้แบ่งเส้นเกศากับพระธาตุส่วนหนึ่งเลี่ยมไว้ในเหรียญกายทิพย์ไว้ติดตัวเป็นประจำ ส่วนหนึ่งผมใส่ไว้ในโกศและเลี้ยงไว้ด้วยน้ำมันจันทร์ไว้บูชาที่ห้อง และอีกส่วนหนึ่งแบ่งไปไว้ที่บ้านนอกให้พ่อกับแม่ได้บูชาด้วย ทั้งหมดนี้เป็นประสพการณ์ที่เกิดขึ้นจริงของผม และผมยังเชื่ออีกว่าพระภิกษุที่เป็นพระสุปฏิปันโนทุกรูปทุกองค์ ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และในอนาคตพระเครื่องรางของขลังต่างๆ ที่ท่านได้อธิฐานจิตนั้นย่อมมีคุณวิเศษ ตามสมควรแก่เหตุการณ์ต่อผู้ที่มีความเลื่อมใสศรัทธา ต่อพระพุทธศาสนานี้อย่างแน่นอนครับ ด้วยความเคารพนับถือ ชาญ อรชร

 

อ่านจนเพลินเลยครับ ผมก็เคารพนับถือหลวงปู่เหมือนันครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ ที่นำประสบการณ์มาเล่าให้ฟัง เคารพนับถือหลวงปู่มากเช่นกัน ในคอตอนนี้มีเหรียญหลังช้างใหญ่ อยู่1เหรียญครับ

 

สุดยอดครับ

 

อนุโมทนาครับ ประสบการณ์สุดๆจริงๆ
เคยได้ยินว่าหลวงปู่ดุลย์ท่านเป็นหนึ่งในหลายๆหลวงพ่อที่ไม่ชอบคนทานเหล้าครับ

 

ขอขอบคุณสมาชิคทุกท่านที่มาเยี่ยมชมและให้ข้อมูลครับ เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมาผมได้กลับไปเยี่ยมบ้านที่อ.ประโคนชัย บุรีรัมย์ ก็ไม่พลาดที่จะไปวัดบูรพาราม ได้ไปกราบรูปเหมือน พระธาตุและเครื่องบริขารต่างๆของหลวงปู่ รวมทั้งหลวงพ่อพระชีว์ด้วย ก็มีโอกาศได้สนทนาธรรมกับพระราชวรคุณ ผู้เป็นศิษย์ของหลวงปู่และเป็นเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบันด้วยท่านสอนเกี่ยวกับการควบคุมจิตไม่ให้แส่ส่าย การระลึกถึงกุศลฝ่ายดี ฝ่ายเลวและที่เป็นกลางๆก็อิ่มเอมใจมากที่เดียวครับ ได้มีโอกาศคุยกับคนแถวนั้นจึงได้รู้ว่าเหรียญของหลวงปู่มีประสพการณ์มากไม่เฉพาะกายทิพย์ รุ่นอื่นก็มีแต่กายทิพย์มีมากกว่าทั้งในและนอกพื้นที่ วันนี้17-1-52เพื่อนโทรมาบอกว่า รุ่น1ปี2508ราคาขึ้นไปที่แสนสองหมื่นบาทแล้ว รูปหล่อก้นช้างปี2525เนื้อนวะก็หมื่นกลางๆ เนื้อเงินก็หลายหมื่น รุ่นอื่นๆก็หลักร้อยหลักพัน ผมว่าราคาไหนรุ่นไหนก็พุทธคุณเท่ากันครับ ขอบคุณคุณ jirang ที่ให้ข้อมูลว่าหลวงปู่ไม่ชอบคนทานเหล้า คือตั้งแต่เข้าพรรษามาจนบัดเดี๋ยวนี้ผมก็ยังไม่ทานเหล้าเลย และตั้งใจว่าจะไม่ทานมันอีกเลย(ขอให้เป็นจริงทีเถ้อะ)จะด้วยเหตุนี้หรือเปล่าไม่รู้นะที่เพื่อนคนที่โทรมาบอกราคาพระนี่แหละ คือพี่ชายเขามีตระกรุดของหลวงปู่อยู่อันหนึ่ง ผมเคยขอเช่าแต่ถูกปฏิเสธเขาให้เหตุผลว่าหายากใครมีก็หวง ถ้าปล่อยไปคงไม่มีโอกาศได้มาอีกแน่ แต่วันนี้กลับบอกว่าพร้อมจะปล่อยให้ผม โอ้ ไม่อยากเชื่อเลย เป็นไปได้งัย ครับถ้าใครมีประสพการณ์หรือข้อมูลอย่างอื่นก็อย่าลืมแบ่งปันกันบ้างนะครับ ด้วยความเคารพ ชาญ อรชร

 

หลวงปู่ดุลย์ สุดยอดในใจผมแล้วครับ

 

อนุโมทนาในสิ่งดีๆ ที่หลวงปู่ดุลย์ ที่มอบให้ลูกหลาน สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขออนุโมทนาสาธุกับประสบการณ์ ขนาดผมเป็นคนสุรินทร์แท้ยังไม่มีน้อยมากครับ มีกายทิพย์รุ่นสอง และ เหรัยญลาภ ผลคูณทวี จิตคือพุทธะ
เก็บไว้ให้ลูกให้หลาน แต่ประสบการณ์ที่มีก็ เหรียญหลวงปู่หงษ์ เหรียญหลวงปู่ลี บ้านขี้เหล็ก ต.โนน ซึ่งอย่างว่าแหละครับ บ้านอกคอกนา ไม่มีสื่อ ไม่มีโฆษณา มีแต่ปากต่อปากเล่ากันในพื้นที่

ของหลวงปู่ที่สุรินทร์ ก็มี ตะกรุดหลวงปู่เจียม เหรียญหลวงปู่สามรุ่นสร้างที่ชัยภูมิ
เหรียญหลวงปู่ธรรมรังษี เหรียญ จอมสุรินทร์ รัตนบุรี 100ปี เหรียญหลวงปู่ทีบ้านซาต
เหรียญพระครูปัญญา เหรียญหลวงปู่เขียวบ้านธาต

มไว้ยึดเหนี่ยวจิตใจ เก็บเอาไหว้กราบไหว้เพื่อเป็นศิริมงคล ให้เป็นกำลังใจในการทำความดี
ครับ

 

หลวงปู่ดุลย์ท่านสุดยอดแล้วครับ ศิษย์รุ่นใหญ่หลวงปู่มั่น หลวงปู่อยู่ในใจหลานเสมอครับ ผมเกิดสุรินทร์ครับครอบครัวเคารพศรัทธาหลวงปู่มากครับ

 

อนุโมทนาครับสำหรับเรื่องเล่าดีๆ ครับ คำสอนของหลวงปู่ดูลย์ท่านเรียบง่ายและโดนใจทุกคำครับ

ขอบกราบบูชาพระบริสุทธิคุณ
ขอบกราบบูชาพระปัญญาธิคุณ
ขอบกราบบูชาพระเมตตาธิคุณของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล

 

ขอบคุณครับ หลวงปู่ดุลย์ ท่านมีความศักดิ์สิทธิ์มาก ๆ ครับ อ่านกระทู้ถึงได้รู้ว่าท่านไม่ชอบคนกินเหล้า

 

เหรียญฑีฆายุโก 108 ปี ปี2538 เหรียญรุ่นนี้ไม่ทราบมีประสบการณ์บ้างไหมครับ

 

เหรียญหลวงปู่ที่เก็บไว้บูชาครับ อตุโลไม่มีใดเทียม

 

ผมคนหนึ่งที่ศรัทธาในหลักธรรมคำสอนของหลวงปู่ดูลย์มากๆ...โดยเฉพาะเรื่องการดูจิต.....
สำหรับวัตถุมงคลของท่านผมมีเพียงองค์เดียวในชีวิต.....

 

เหรียญที่ระลึกสร้างพิพิธภัณฑ์ ปี 2526