ในสมัยพุทธกาล ถ้าเจอผีอสูรกายยักษ์พวกนี้ พระท่านทําไง

ผมเคยอ่านมา ว่าจําได้คร่าวๆว่า ในสมัยพุทธกาล เวลามีผีอสูรกรายยักษ์ มากวน คน นี่ พระท่าน จะปั้นรูปแล้ว ทรมาร อะครับ แล้วพอพระพุทธเจ้ารู้บอกว่า อย่าทําเป็นบาป ผมก็ลืมไปแล้วต่อจากนั้นคือไร หรือที่อ่านมาผิดก็ไมรู้ ผมเลยอยากถาม

ในสมัยนั้น เค้าไล่ผียังไง แล้วพระพุทธเจ้า เคยเจอผียักษ์กลั่นแกล้งไหม ไม่เอามารมารวมด้วยนะมารนี่ ผมพอรู้อยู่พระองค์ ม่ทําร้าย พญามารเลย (ตอนนี้เป็นเทวดา ชื่อว่า ท้าวมาลัยแล้ว) ตอนนั้น พญามารดลใจ ต่างๆนา ไม่ให้คนถวายข้าวบ้าง พระองค์ก็อยู่ได้ด้วยปิติ ประเสริฐจริงๆ ใช่ปัญญา เมตตา บอกกล่าว นาๆ เกี่ยวกับพญามาร ผมซึ้งจริงๆ ถ้าในสมัยนี้ ผมคิดว่าหายากมาก แค่บอก ไม่กี่คํา เป็นวาจาอมตะ เหมือน ที่องคุลีมานจะฆ่าพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าบอกว่า เราหยุดฆ่าหยุดทําความชั่วหยุดปราถนาสิ่งอันลามกสกปรก แปปเดียว พระองคุลีมาน ขอบวชทันที ผมถือว่ามันสุดยอดมาก ในโลกนี้ ถ้ามีโจร ฆ่าคน เป็นกลุ่ม แล้วมาเจอคนที่ทําให้เปลี่ยนออกบวชได้ เนี่ย คงมีน้อยมาก แต่ก็น่าจะยังเหลืออยู่แต่น้อยมาก

 

ผมเคยอ่านมา ว่าจําได้คร่าวๆว่า ในสมัยพุทธกาล เวลามีผีอสูรกรายยักษ์ มากวน คน นี่ พระท่าน จะปั้นรูปแล้ว ทรมาร อะครับ แล้วพอพระพุทธเจ้ารู้บอกว่า อย่าทําเป็นบาป ผมก็ลืมไปแล้วต่อจากนั้นคือไร หรือที่อ่านมาผิดก็ไมรู้ ผมเลยอยากถาม
....
ขอตอบว่า ตรงนี้ไม่มีครับ พระไตรปิฏกเถรวาท ไม่มีปรากฏว่ามีพระทำแบบนี้




ในสมัยนั้น เค้าไล่ผียังไง แล้วพระพุทธเจ้า เคยเจอผียักษ์กลั่นแกล้งไหม ไม่เอามารมารวมด้วยนะมารนี่ ผมพอรู้อยู่พระองค์ ม่ทําร้าย พญามารเลย (ตอนนี้เป็นเทวดา ชื่อว่า ท้าวมาลัยแล้ว) ตอนนั้น พญามารดลใจ ต่างๆนา ไม่ให้คนถวายข้าวบ้าง พระองค์ก็อยู่ได้ด้วยปิติ ประเสริฐจริงๆ ใช่ปัญญา เมตตา บอกกล่าว นาๆ เกี่ยวกับพญามาร ผมซึ้งจริงๆ ถ้าในสมัยนี้ ผมคิดว่าหายากมาก แค่บอก ไม่กี่คํา เป็นวาจาอมตะ เหมือน ที่องคุลีมานจะฆ่าพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าบอกว่า เราหยุดฆ่าหยุดทําความชั่วหยุดปราถนาสิ่งอันลามกสกปรก แปปเดียว พระองคุลีมาน ขอบวชทันที ผมถือว่ามันสุดยอดมาก ในโลกนี้ ถ้ามีโจร ฆ่าคน เป็นกลุ่ม แล้วมาเจอคนที่ทําให้เปลี่ยนออกบวชได้ เนี่ย คงมีน้อยมาก แต่ก็น่าจะยังเหลืออยู่แต่น้อยมาก

......... ต้นที่มากรณียเมตตสูตร รุกขเทวดาไม่พอใจที่พระมาทำสมณธรรมที่โคนต้นไม้ แปลงกายมาหลอกหลอน พระพุทธองค์ท่านให้ แผ่เมตตา ด้วยบทนี้ ขอรับ
ต้นที่มาอาฏานาฏิยสูตร ท้าวกุเวรหรืออีกนามหนึ่งว่า ท้าวเวสวัณ ประขุมกันที่เมืองอาฏานาฏิยะนคร ร่างพระราชโองการของกษัตริย์แห่งเทพเจ้าชั้นจาตุมหาราชทั้ง 4 พระองค์ ร่วมกัน ประกาศเป็นพระราชโองการ ห้ามผี ภูติ หรือยักษ์ คนธรรพ์ นาค กุมภัณฑ์ เข้าใกล้ผู้ที่กล่าวพระราชโองการนี้ หากฝ่าฝืน ถือว่าเป็นกบฏ และห้ามเข้าสมาคมชุมนุม
แล้วจึงนำความในพระราชโองการนี้ ไปถวายแด่พระพุทธองค์เพื่อให้ ผู้ศรัทธาต่อพระรัตนตรัยและสาวกพระชินเจ้า ได้ทำการทรงจำไว้เพื่อ ป้องกัน อมนุษย์ผู้มีมิจฉาทิฏฐิเบียดเบียน


การไล่ผี
ในอรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท ปกิณณกวรรคที่ ๒๑ กล่าวว่า


เจริญพุทธานุสสติป้องกันอมนุษย์ได้ ก็กรุงราชคฤห์ แม้ตามปกติก็มากไปด้วยอมนุษย์. อนึ่ง เด็กนี้ก็นอนแล้วในที่ใกล้แห่งป่าช้า. พวกอมนุษย์ในที่ใกล้แห่งป่าช้านั้นเห็นเขาแล้ว. อมนุษย์ตนหนึ่งผู้เป็นมิจฉาทิฏฐิ เป็นเสี้ยนหนามต่อพระศาสนา, อมนุษย์ตนหนึ่งเป็นสัมมาทิฏฐิ.
ในอมนุษย์ทั้งสองนั้น อมนุษย์ผู้เป็นมิจฉาทิฏฐิกล่าวว่า "เด็กคนนี้เป็นภักษาหารของพวกเรา พวกเราจงเคี้ยวกินเด็กคนนี้." อมนุษย์ผู้เป็นสัมมาทิฏฐินอกนี้ ห้ามอมนุษย์ผู้เป็นมิจฉาทิฏฐินั้น ด้วยคำว่า "อย่าเลย ท่านอย่าชอบใจเลย." อมนุษย์ผู้เป็นมิจฉาทิฏฐินั้น แม้ถูกอมนุษย์ผู้เป็นสัมมาทิฏฐินั้นห้ามอยู่ ก็ไม่เอื้อเฟื้อถ้อยคำของเขา จับเท้าเด็กคร่ามาแล้ว.
ในขณะนั้น เด็กนั้นกล่าวว่า "นโม พุทฺธสฺส" เพราะความที่ตนเป็นผู้สั่งสมใน<WBR>พุทธา<WBR>นุส<WBR>สติ. อมนุษย์กลัวภัยใหญ่ จึงได้ถอยไปยืนอยู่แล้ว.
....



<BIG>อรรถกถา ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค</BIG>
อาฏานาฏิยสูตร อรรถกถาอาฏานาฏิยสูตร ปฐมภาณวารวณฺณนา

ท้าวเวสวัณยังอาฏานาฏิยรักษ์ให้สำเร็จลงแล้ว เมื่อจะแสดงการบริกรรม พระปริตนั้นจึงกล่าวบทนี้ว่า คนใดคนหนึ่ง.
ในบทเหล่านั้น บทว่า เรียนดีแล้ว ความว่า อาฏานาฏิยรักษ์อันผู้ใดผู้หนึ่งชำระอรรถและพยัญชนะ และเรียนด้วยดี. บทว่า เล่าเรียนครบถ้วน ความว่า ไม่ให้บทและพยัญชนะ เสื่อมแล้วเล่าเรียนครบถ้วน.
ท่านแสดงไว้ว่า จริงอยู่ พระปริตย่อมไม่เป็นเดชแก่ผู้กล่าวผิด อรรถบ้าง บาลีบ้าง หรือว่าไม่ทำให้คล่องแคล่ว. พระปริตย่อมเป็นเดชแก่ผู้ทำให้คล่องแคล่วด้วยประการทั้งปวงแล้วกล่าวแน่แท้. แม้เมื่อเรียนเพราะลาภเป็นเหตุ แล้วกล่าวอยู่ก็ไม่สำเร็จประโยชน์. พระปริตย่อมมีประโยชน์แก่ผู้ตั้งอยู่ในฝ่ายแห่งการออกไปจากทุกข์ แล้ว<WBR>กระทำ<WBR>เมตตา<WBR>ให้<WBR>เป็น ปุเรจาริก กล่าวอยู่นั่นแล.
บทว่า ยักขปจาระ คือ ผู้รับใช้ยักษ์. บทว่า วัตถุ ได้แก่ วัตถุคือเรือน. บทว่า ที่อยู่ ได้แก่การอยู่เป็นนิจในเรือนนั้น. บทว่า สมิตึ คือ การสมาคม. บทว่า อนฺวยฺหํ ความว่า ไม่ควรทำการอาวาหะ. บทว่า อวิวยฺหํ ความว่า ไม่ควรวิวาหะกับเขา. ความว่า ไม่พึงกระทำการอาวาหะ หรือวิวาหะกับเขา.
บทว่า ด้วยคำบริภาษอันบริบูรณ์ดังกล่าวแล้ว ความว่า อมนุษย์ทั้งหลายพึงน้อมเข้าไปซึ่งอัตภาพของยักษ์เหล่านั้นอย่างนี้ว่า ผู้มีตาสีคล้ำ ผู้มีฟันเหลืองดังนี้ แล้วบริภาษด้วยคำบริภาษอันมีพยัญชนะบริบูรณ์ดังที่กล่าวแล้ว. อธิบายว่า พึงด่าถ้อยคำของยักษ์.
บทว่า บาตรแม้เปล่า ความว่า บาตรโลหะเช่นเดียวกับบาตรของภิกษุนั้นแหละ ครอบบาตรนั้นบนศีรษะตลอดถึงก้านคอ เอาเสาเหล็กทุบบาตรนั้นในท่ามกลาง.
บทว่า จณฺฑา คือ โกรธ รุทฺธา ได้แก่ ผิดพลาด. บทว่า รภสา คือ กระทำเกินเหตุ. บทว่า ไม่เชื่อท้าวมหาราช คือ ไม่ถือเอาคำพูด ไม่กระทำตามข้อบังคับ. บทว่า เสนาบดี ของท้าวมหาราช คือ เสนาบดียักษ์ ๒๘ ตน. บทว่า ปุริสกานํ ปุริสกานํ คือ อนุศาสน์ของยักษ์เสนาบดี. บทว่า อวรุทฺธา นาม ความว่า ปัจจามิตร คือมีเวร. บทว่า พึงประกาศให้รู้ ความว่า ผู้ไม่สามารถจะกล่าวพระปริต ให้พวกอมนุษย์หลีกไปได้ ควรประกาศให้ยักษ์ทั้งหลายรู้ ความว่าให้ยักษ์เหล่านั้นรู้.
<CENTER>
ปริตฺตปริกมฺมกถา </CENTER> ก็แต่ว่าพึงยืนอยู่ ณ ที่นี้แล้ว กล่าวบริกรรมพระปริต.
อันที่จริง ไม่ควรสวดอาฏานาฏิยสูตรก่อนทีเดียว. ควรสวดพระสูตรเหล่านี้ คือ เมตตาสูตร ธชัคคสูตร รตนสูตร ตลอด ๗ วัน. หากว่าพ้นไปได้ เป็นการดี. หากไม่พ้น ควรสวด อาฏานาฏิยสูตร. ภิกษุผู้สวดอาฏานาฏิยสูตรนั้น ไม่ควรเคี้ยวแป้งหรือเนื้อ ไม่ควรอยู่ในป่าช้า.
ถามว่า เพราะเหตุไร.
ตอบว่า พวกอมนุษย์จะได้โอกาส.
ที่ทำพระปริต ควรทำให้มีหญ้าเขียวชะอุ่ม ปูอาสนะให้เรียบร้อย ณ ที่นั้น แล้วพึงนั่ง. ภิกษุผู้กระทำพระปริต อันชนทั้งหลายนำออกจากวิหารไปสู่เรือน ควรล้อมด้วยเครื่องป้องกันคือกระดาน แล้วพึงนำไป. ไม่ควรนั่งสวดในที่แจ้ง. ภิกษุควรปิดประตูและหน้าต่างแล้วจึงนั่ง แวดล้อมด้วยมือเป็นอาวุธ กระทำเมตตาจิตในเบื้องหน้า แล้วสวด. ควรให้รับสิกขาบทก่อน แล้วสวดพระปริตแก่ผู้ตั้งอยู่ในศีล. แม้อย่างนี้ก็ไม่สามารถจะพ้นได้ ควรนำไปสู่วิหาร ให้นอนบนลานเจดีย์ ให้ทำอาสนบูชา ตามประทีป ปัดกวาดลานเจดีย์ แล้วสวดมงคลกถา. ควรประกาศให้ประชุมทั้งหมด.
ใกล้วิหารมีด้านไม้ใหญ่ที่สุดอยู่ ควรส่งข่าวไป ณ ที่นั้นว่า หมู่ภิกษุย่อมรอการมาของพวกท่าน. ชื่อว่าการไม่มาในที่ประชุมทั้งหมด จะไม่ได้รับ.
แต่นั้น ควรถามผู้ที่ถูกอมนุษย์สิงว่า ท่านชื่อไร. เมื่อเขาบอกชื่อแล้ว ควรเรียกชื่อทีเดียว. ท่านควรปล่อยบุคคลชื่อนี้ เพราะส่วนบุญในการบูชาด้วยวัตถุมัดเอาไว้ และของหอมเป็นต้น ส่วนบุญในการบูชาอาสนะ ส่วนบุญในการถวายบิณฑบาตของท่าน หมู่ภิกษุสวดมหามงคลกถาเพื่อประโยชน์แก่บรรณาการของท่าน ด้วยความเคารพในหมู่ภิกษุ ขอท่านจงปล่อยเขาเถิด ดังนี้
หากอมนุษย์ไม่ปล่อย ควรบอกแก่เทวดาทั้งหลายว่า พวกท่านจงรู้ไว้เถิด อมนุษย์นี้ไม่ทำคำของพวกเรา เราจักกระทำพุทธอาชญาดังนี้.
ควรสวดพระปริตนี้เป็นบริกรรมของคฤหัสถ์ก่อน. ก็ถ้าภิกษุถูกอมนุษย์สิง ควรล้างอาสนะ แล้วประกาศให้ประชุมกันทั้งหมด ให้ส่วนบุญในการบูชามีของหอมและดอก<WBR>ไม้<WBR>เป็น<WBR>ต้น แล้วพึงสวดพระปริตนี้เป็นบริกรรมของภิกษุทั้งหลาย.
บทว่า พึงประชุมกัน ความว่า พึงประกาศให้เสนาบดียักษ์ ๒๘ คน ประชุมกันทั้งหมด. บทว่า พึงบอกกล่าว ความว่า พึงบอกกล่าวกับเทวดาทั้งหลายเหล่านั้นว่า ยักษ์นี้สิงดังนี้ เป็นต้น.
บทว่า ติดตาม เป็นไวพจน์ของบทว่า สิง อีกอย่างหนึ่งท่านกล่าวว่า ติด คือ ไม่ออกไป.
บทว่า เบียดเบียน ความว่า เบียดเบียนทำให้โรคกำเริบบ่อยๆ. บทว่า ทำให้เกิดทุกข์ คือ ทำให้มีเนื้อและเลือดน้อย ให้เกิดทุกข์. บทว่า ไม่ปล่อย คือ เป็นผู้ถูกจระเข้คาบ ไม่ปรารถนาจะปล่อย พึงบอกกล่าวเทวดาเหล่านั้นด้วยประการฉะนี้.
บัดนี้เพื่อแสดงถึงยักษ์ที่ควรบอกกล่าว จึงกล่าวคำเป็นต้นว่า แห่งยักษ์ทั้งหลายเหล่าไหน ดังนี้
ในบทเหล่านั้น บทเป็นต้นว่า อินทะ โสมะ เป็นชื่อของยักษ์ทั้งหลายเหล่านั้น ในยักษ์ทั้งหลายเหล่านั้น ยักษ์ตนหนึ่งอาศัยอยู่ที่ภูเขาชื่อว่าเวสสามิตตะ ชื่อยักษ์เวสสามิตตะ ยักษ์ที่อาศัยอยู่ที่ภูเขายุคนธระ ชื่อยักษ์ยุคนธระ. ยักษ์ชื่อหิริเนตติ มัณฑิยะ มณิ มณิวระ ฑีฆะ และเสรีสกะ กับยักษ์เหล่านั้น.
บทว่า ควรประกาศให้ยักษ์น้อยยักษ์ใหญ่ เสนาบดีมหาเสนาบดีรู้ ความว่า พึงบอกแก่ยักษ์เสนาบดีทั้งหลายเหล่านี้อย่างนี้ว่า ยักษ์นี้เบียดเบียนผู้นี้ ทำให้ผู้นี้เดือดร้อน ไม่ปล่อยผู้นี้ดังนี้. แต่นั้น ยักษ์เสนาบดีทั้งหลายเหล่านั้นจักกระทำความขวนขวายว่า หมู่ภิกษุย่อมกระทำธรรมอาชญาของตน แม้เราก็จะทำอาชญาของพระยายักษ์ของเราทั้งหลาย. ท้าวเวสวัณมหาราชเมื่อจะแสดงว่า โอกาสของพวกอมนุษย์จักไม่มี ด้วยอาการอย่างนี้ พุทธสาวกทั้งหลายก็จักอยู่สบาย จึงกราบทูลคำเป็นอาทิว่า ข้าแต่ท่านผู้นิรทุกข์ อาฏานาฏิยรักษ์นี้นั้นแลดังนี้.
บททั้งหมดนั้น และบทอื่นจากนั้น มีความง่ายอยู่แล้วแล.
<CENTER>
จบอรรถกถาอาฏานาฏิยสูตรที่ ๙
----------------------------------------------------- </CENTER>

สรุปแบบผมคือ
1. สวดปริตรอื่นๆ เช่น กรณียเมตตสูตรก่อน
2.ไม่ออกก็ อุทิศส่วนบุญที่ทำ บุญอะไรก็ได้ นึกถึงบุญที่เคยทำมาแล้วก็กล่าวอุทิศให้ตรงๆ พระท่านก็สวดมงคลกถาให้
3. ไม่ออกอีก ก็ถามชื่อแล้วอุทิศบุญข้างต้น ให้ตรงๆ
4. ไม่ออก ยังดื้ออยู่ ป่าวประกาศบอกเทวดาว่า อมนุษย์ ผีตนนี้ดื้ด้านนัก พวกเราจะกระทำพุทธอาชญา แล้ว ให้คฤหัสถ์ที่มีศีล สวดอาฏานาฏิยปริตร ก่อน
5.ถ้าไม่ออกก็ ประชุมพระ สวด

...........

อย่าลืมว่าบทพระปริตรทั้งหลาย
ผู้ทำแล้วขลัง ต้อง จำได้ สวดคล่องปาก และ ไม่สวดโดยเห็นแก่ลาภ อย่าโลภ ตั้งใจปรารถนาดีช่วยเหลือคนจริงๆ
ปรารถนา ขออำนาจคุณพระรัตนตรัยที่พระองค์ทรงทิ้งไว้แก่โลก และอำนาจของเทวดา สงเคราะห์ช่วยเหลือคนด้วยใจเชื่อมั่นในพระจริงๆ





​

 

ขอบคุณครับ เข้าใจหละ แปลว่าที่ผมอ่านมาคงผิด

 

ทำเฉย ทำไม่รู้ไม่ชี้

 

อยากรบกวนเรียนถามว่าเจ้าของกระทู้ กินยาตามที่หมอสั่งหรือเปล่าครับ
เเล้วเสียงรถเครื่องที่ได้ยินในหูประจำหายหรือยังครับ ปีนี้อายุเท่าไหร่เเล้วครับ
....ขอบคุณมากครับ...<!-- google_ad_section_end -->

 

แฮปปี้อ่านเจอค่ะว่ามีคืนหนึ่ง พระสารีบุตรท่านนั่งสมาธิอยู่ มียักษ์สองตนเดินมาเป็นเพื่อนกัน ยักษ์ตัวหนึ่งเห็นพระสารีบุตรก็เกิดความอยากแกล้งขึ้นมา ยักษ์เพื่อนห้ามไว้ก็ไม่ฟัง เลยเอาตะบองตีเข้าไปที่ศีรษะของพระสารีบุตรเต็มแรง เสร็จแล้วก็โดนทรณีสูบลงไปเลย พอพระโมคัลลานะเห็นก็ถามพระสารีบุตรตอนที่ท่านออกจากสมาธิประมาณว่า ท่านเป็นอะไรไหม เมื่อครู่นี้อาตมาเห็นยักษ์ตนหนึ่งให้ตะบองตีเข้าที่ศีรษะท่าน พระสารีบุตรตอบว่า ท่านแค่มึนงงเล็กน้อยค่ะ ^^ (อ่านมาจากหนังสือการ์ตูนพุทธประวัติค่ะ อิอิ)

 

ถ้าเจอใคร ไม่ว่าจะเป็นยักษ์ หรือ คนดี พระท่านก็ใช้ปัญญาญาณก่อนครับ

อย่างท่านองคุลิมาน พระสมนโคดม พระพุทธเจ้าท่านไปโปรด ท่านองคุลิมานเพราะอยู่

ในวิสัยที่จะบรรลุมรรคผล (อันเนื่องมาจากสร้างบารมีในชาติก่อนหลายๆแสนชาติ)

แล้วต้องไปก่อนที่จะ ทำกรรมหนักอย่างนึงคือ ฆ่าแม่ของท่านองคุลิมานเอง ซึ่งจะเป็นกรรมที่ฉุดรั้ง

ไม่ให้บรรลุธรรมไปอีกนับเวลาไม่ได้เลยครับ แม้จะสร้างบารมีมามากแค่ไหน แต่ยังมีกรรมตัดรอนอยู่

ส่วนการไล่ผี ก็มีทั้งใช้ ทำน้ำมนต์ พรมไปทั่วเมืองพระเจ้าพิมพิสาร เพื่อกันไม่ให้ดวงวิญญาณ

หรือพวกอสุรกาย เข้ามาทำร้ายคนในเมืองหรือกินซากศพได้ เนื่องจากเหตุอหิวาระบาด

สำหรับผม

พุทธอัปมาโณ ระลึกถึงพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ

แต่ชอบแขวนพระ เพราะศรัทธาที่จะแขวนครับ

 

anumothana sathu kha

 

อนุโมทนาครับผม
ผมเองก็สดพระปริตรหนึ่งธารณปริตร น่ะครับ อย่างน้อยวันไหนต้องถือศีลครบในความคิดน่ะครับ และสวดติดขังบ้าง บางช่วงแต่ตั้งใจสวดเพื่อขอกุสลให้แก่สรรพสัตว์น่ะครับ
เมี่ยว วิธีมหัศจรรย์อาตยะหกสะอาด
สาน สัมพันธ์ดีแปรเปลี่ยนเป็นธาตุ
กวน เพ่งว่างเพ่งรูปรู้สึกแน่
อิม เสียงแท้หากได้ยินแสวงหา

 

หายแล้ว ครับ ขอบใจครับที่