ถ้าสามารถมีร่างกายเป็น-อมตะ เอาไหมหรือแก่ตายปรกติดีกว่า

สัตว์นรกก็เป็นอมตะนี่นา
ไม่มีวันตาย มีแต่ทรมานอย่างเดียว อิอิ

 

นิพพาน เป็นอมตะ ไม่เปลี่ยนแปลง แต่ไม่มีชีวิต และไม่มีทุกข์อีกเลย


เลือกที่จะอยู่ไปจนกว่าจะหมดสิ้นกิเลส สบายๆดีครับ สามารถอยู่รอจนคนที่เรารัก

ครอบครัวของเราได้หมดจากอาสวะทั้งปวงเป็นที่สุด คงไม่ต้องถึงกับมีชีวิตตลอดไปก็ได้ครับ

มีเท่าที่อยากจะมี ก็จะดีกว่า


คราวนี้ ก็ win-win ทั้ง อยู่ และ ตาย

แต่ถ้า คนเป็นอมตะมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ดีครับ ถ้าทุกคนเป็นคนดี


บทสรุป ชีวิตจริงคงทำอย่างนั้นไม่ได้ละครับ แม้แต่จินตนาการก็ยังมีขอบเขต

แต่คำว่า อมตะ นั้น ไปไม่ถึง เพราะไร้ขอบเขต มีอยู่เป็นอยู่อย่างนั้นตลอดไป

ดังเช่น ความว่างเปล่า เป็นต้น

 

เอาครับ ใครเคยอ่านนิยายหรือการ์ตูนเรื่อง "การินปริศนาคดีอาถรรพ์" มั่ง ถ้าเคยอ่านต้องรู้จักตัวละครที่ชือ "เชียร" อ่ะคับ นั่นแหละผมอยากเป็นอมตะแบบนั้น ^^

 

ส่วนตัวผม คิดคล้ายๆ ท่านครับ


มันคงจะเบื่อไปซะทุกอย่าง เพราะอะไรอะไร มันไม่สิ้นสุดซะที

ทุกข์ไม่สิ้นสุด สุขไม่สิ้นสุด ติดกับทุกข์และสุข ไปตลอดการ นิพพานไม่ได้ เพราะ ออกจากกายเนื้อไปไม่ได้ เหมือน จิตวิญญาณโดนกักขังอยู่ในร่างตลอดการ ต้องมารับรู้ความทุกและความสุขของผู้อื่นอีก วุ่นวายไปกันใหญ่ ต้องไปหาความสงบที่ขอบจักรวาลเหมือน

ดร แมนฮัดตั้น ในเรื่อง watchmen ในหนัง ที่แสดงให้เห็นว่า ถึงจะอมตะ ก็วุ่นวายอยู่ดี ( คล้ายๆวิญญาณ-พลังงาน อมตะ)



ด้วยเหตุนี้กระมัง พระพุทธเจ้า จึงชี้ทางสู่ นิพพาน คือความสงบ มิได้ชี้ทางไปสู่ ความเป็นอมตะ ของกายเนื้อ หรือ ความเป็นอมตะ ของวิญญาณ

 

เพื่อ !!!







The message you have entered is too short. Please lengthen your message to at least 20 characters

 

เหตุผลแรก ที่อยากเป็นอมตะก็เพราะคิดว่า น่าจะมีคนตอบว่าไม่อยากเป็นอมตะเยอะ 5555

อีกเหตุผล
อยากอยู่เหมือนเป็นอมตะ ก็เพื่อที่จะได้เจอกับใครซักคน เพื่อที่จะทำให้ผมได้รู้ว่าชีวิตอมตะที่ผ่านมานั้นไม่ว่าจะซัก 1000ปี 10000ปี เวลาที่ผ่านมานั้นมันแทบจะไร้ความหมายไปอย่างสิ้นเชิงเลยเมื่อเปรียบเทียบกับเศษเสี้ยวเวลาเพียงน้อยนิดที่ผมได้พบเจอกับใครคนนั้น :VO

 

ผมอยากเป็นอมตะ เพื่อรอใครบางคน อิอิ.. (เอามั่ง)

 

มุกนี้....หลีสาวชัดๆ ฮ่าๆๆ

 

ท่านอย่าไปแซวเค้านะ เค้าผู้นี้แหล่ะ คือ สัญลักษณ์ของรักแท้..คอนเฟิร์มๆ..

 

ถ้ารวย และมีอำนาจ...ในบ้านเมือง......ก็อยาก อมตะ แน่นอน หรือ ก็ซัก สองหมื่นปีก็ได้

 

ขอคิดในฐานะที่เ็ป็นชาวพุทธ

เรามีชีวิตที่สุขสบาย

หลังความตายจากภพนี้

จากบุญกุศลที่เราได้สะสมเอาไว้

ไม่ดีกว่าหรือครับ

 

ทำไมไม่คิดว่าผมอยากเจอพระพุทธเจ้า หรืออะไรแบบนี้หละครับ ???

 

ถ้าเราตายตามธรรมชาติไปสู่สุขคติภูมิจากบุญกุศลที่เราทำไว้

โอกาสได้เจอพระพุทธเจอก็ย่อมมีเปอร์เซ็นต์สูง

ต่อใ้ห้สมมติว่าอยากเจอสาวๆแบบที่ คุณ Numtrn ว่า

เราจะโง่มีชีวิตเป็นอมตะเพื่อรอเลือกสาวสวยจากโลกมนุษย์ทำไม

ทำบุญมากๆแล้วไปเจอนางฟ้าบนสวรรค์ไม่ดีกว่าหรือ

 

แต่การที่เรามีชีวิตในรูปของมนุษย์ที่ยืนยาวก็ถือว่าดี

เพราะอายุยิ่งยืน

จะได้สะสมบุญมากๆ

 

ขอเป็นอมตะครับ ไม่ต้องเกิดอีก ไม่ต้องตายอีก ไม่แก่ ไม่เจ็บ เป็นสิ่งที่เราๆท่านๆ ปฏิบัติกันอยู่นิครับ
เหตุผล เพราะไม่อยากเกิด ไม่อยากตาย อีกต่อไปครับ แต่ก็นะ คำว่า อำ มะ ตะ มันแปลว่าอะไรหว่า ???? อิอิ

 

ความสบายหลังความตายขึ้นกับ

บุญกุศลที่ได้สร้างตอนเป็นมนุษย์

เท่านั้น

และ

ไม่มีวันไหนเลย

ที่ผมเหนื่อยกับการมีชีวิตอยู่เปนคน

เพราะมันเปนโอกาสเดียวในการสร้างบุญบารมี

 

ท่านนิพพานไปแล้ว จะไปเจอได้ยังไง ดับสูญสงบนิรันดร์

มีแต่พระธรรม เหลือไว้ให้คนรุ่นหลัง

 

คนเรามันติด แหง็ก อยู่ตรงนี้แหละท่าน

ทุกข์ ไม่เอาแน่

ถามว่าสุข เอาไหม

ใครบ้างตอบว่า ไม่เอา




เลยไปได้แค่ เทวดา ไม่ถึงนิพพาน

ละสุขได้ ก็นิพพานแล้ว


"ทำบุญเยอะๆ สร้างบุญเยอะๆ เกิดใหม่ชาติหน้า จะได้สุขสบาย ไม่ต้องลำบากเหมือนชาตินี้" ........เป็นอะไรที่ได้ยินได้ฟังบ่อยมากๆ

 

ก็รอเจอพระพุทธเจ้าองค์หน้าก็ไงครับ (ในกรณีที่ผมเป็นอมตะนะ อย่างหัวข้อกระทู้ที่ถามมานะ)

 

น้อยคนที่จะเห็นว่าทุกข์ สุข แท้จริงแล้วตัวเดียวกัน แล้วไม่เอาทั้งทุกข์และสุข
(||)(||)(||)(||)(||)(||)