วันนี้อธิษฐาน ดับสนิท 90 นาที ถวายแด่ พ่อหลวง

วันนี้ข้าพเจ้า อธิษฐานเข้าดับสนิท 90 นาที ถวายแด่พ่อหลวงไทย

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

 

โอ้โหคุณเข้าอัปนาได้เหรอ ภาวนาคำว่าอะไร ใครคืออาจารย์ของท่าน

 

คุณแว๊ดครับ ดับสนิทนี่ทำอย่างไรครับ จิตตั้งที่ไหนครับ เมื่อดับสนิทแล้วมีสภาวะเป็นอย่างไรครับ

 

ดับสนิทก็ไม่มีอะไร ดับไฟ ดับเทียน ประมาณนั้นมั้งครับ
เดาเอา อิิอิ

 

ภาวนา พองหนอ ยุบหนอค่ะ

 

ดับสนิทนี่ต้องอธิษฐานเข้า และอธิษฐานว่าจะเข้านานแค่ไหน ซึ่งต้องฝึกเข้าในช่วงแรก ๆ โดยดับบ่อย ๆ ก่อน แล้วกำหนดเวลา ซึ่งจะค่อย ๆ มากขึ้นตามลำดับ

จากนั้นจึงจะอธิษฐานให้ได้อาการดับโดยตรง และฝึกเข้าอาการดับสนิท ตั้งแต่ห้านาทีขึ้นไป เป็นสิบนาที สิบห้านาที สามสิบนาที ตามลำดับ

ระหว่างที่เข้าอาการดับ จะมีอารมณ์นึงขึ้นมา คืออารมณ์วางเฉย ไม่ใช่คิดให้อยากให้มันวางเฉย อารมณ์เขาจะวางเฉยเอง จะรู้ตั้งแต่ศรีษะลงมาทั้งตัวว่านั่งอย่างไร หรือเข้าขณะยืน ก็จะทราบตั้งแต่กระหม่อมถึงปลายเท้า แต่เขาจะไม่วิจารณ์ว่านี่ศรีษะ แขนขา แต่จะรู้พร้อมทั้งตัว และไม่ว่าเกิดสภาวะใดขณะก่อนเข้า ซึ่งแต่ละบุคคลจะแตกต่างกันไป อารมณ์เขาจะวางเฉยต่อสภาวะนั้น ๆ

แว๊ดจะขอพูดในด้านปฏิบัติเท่านั้น เพราะไม่เคยศึกษาปริยัติ ระหว่างที่กำหนด พองหนอ ยุบหนอ ที่เกิดดับเป็นอารมณ์อันเป็นขณิกสมาธิอยู่ ไม่เป็นอารมณ์เดียวที่แน่นอนเหมือนกรรมฐานในสมถะ (ซึ่งคนที่กำหนดพองยุบจริง ๆ จะทราบว่าไม่ใช่แค่กำหนดพองยุบ ถ้ามีอารมณ์คิดแทรก จะต้องย้ายมาปักจิตที่ลิ้นปี่ มีเวทนาจะปักจิตที่เวทนา ซึ่งจะไม่อยู่อารมณ์เดียว)

ซึ่งการกำหนดนี้ ขึ้นด้วยอารมณ์รูปนาม อันเป็นขณิกสมาธิอยู่ จนกระทั้งจิตดับจากอารมณ์ทั้งปวง ไม่มีความรู้สึกในอารมณ์ใด ๆ ทั้งสิ้น ดับสงบนิ่งอยู่โดยไม่มีอารมณ์ใด ๆ มาเกาะเกี่ยวให้จิตได้รับรูัทั้งสิ้น เพราะจิตไม่รับรู้อารมณ์จากทางใดทั้งสิ้น แม้แต่ทางความคิด ไม่มีนิมิตใด ๆ เหลือไว้ให้สังเกตุ จึงไม่สามารถจะกำหนดได้เลยว่า ขณะที่ดับลงไปนั้นช้านานเพียงใด จะมีความรู้สึกว่าแป๊บเดียว

ถามว่าแป๊บเดียวยังไง ตอนที่ดับไปแล้วรู้สึกตัวทั่วพร้อมนั้น ไม่ทราบว่ากินระยะเวลานานแค่ไหน เหมือนหลับตาแล้วลืมตาตื่นขึ้นมา แม้แต่เข้า 8 ชั่วโมง หรือ 24 ชั่วโมง จะรู้สึกว่าแป๊บเดียว และขณะที่ออกจากอาการดับนั้นแล้ว ร่างกายจะยังแข็ง อยู่โดยเฉพาะมือจะยังแข็งเกร็งอยู่

พอจะอธิบายได้เท่านั้น หรือถ้าจะให้ดี ถามผู้ที่เข้าถึงอาการดับได้ และท่านทราบปริยัติจะอธิบายได้ละเอียดกว่านี้คะ เพราะอธิบายได้ยากมาก

 

จะให้ผมพูด ปริยัติ แทนไหมหละ

จะทนไหวไหม

ทนไหว ก็ลองให้ผม ละเมอ พูดปริยัติดู

หากทนไม่ไหว ก็ เอ่ยปากห้ามเสีย

 

พี่อยากพูดก็พูดเลยพี่ เพราะแว๊ดรู้ว่พี่ทนไม่ไหว

 

ป่าวหรอก ผมหนะ ทนไหวสบายๆ

แต่ คนไม่รู้ปริยัตินี่สิ มันจะไม่รู้นะ ว่า ตัวเองกำลังทำอะไร ถูกหรือผิด

โง่ หรือ ฉลาด กับ สิ่งที่ตนปฏิบัติเป็นผลอยู่

ไม่มีทาง รู้ได้เลย

 

นึกถึงพ่อหลวง นึกถึงพ่อตัวเองด้วยเน้อออ

 

โง่ หรือ ฉลาด

ดี หรือ เลว ไม่ได้อยู่ที่คำพูดใครหรอกพี่

และสิ่งที่ทำ ที่ปฏิบัติ ต้องรู้ว่าอย่างไร ไม่ใช่อยู่ ๆอึกอัก จะทำได้

ไม่ใช่นึกอยากจะทำ อยากจะได้ก็ได้เอง

อย่างคำอธิษฐาน ถ้าหลวงพ่อท่านไม่แน่ใจ ท่านจะไม่ให้คำอธิษฐาน คำอธิบายท่านมีให้ไว้หมดแล้ว เพียงแต่ไม่ได้เป็นในแง่ปริยัติ จะเป็นด้านปฏิบัติทั้งหมด

ทำเอง รู้เอง ได้เอง

 

แน่นอนอยู่แล้วคะ พระในบ้านต้องนึกถึงท่านก่อน เพียงแต่ไม่ได้พูดถึง ไม่ได้หมายความว่า ไม่ได้นึกถึงท่าน

 

ขออนุโมทนาในบุญกับท่านเจ้าของกระทู้...........สาธุจร้า

 

ใช้คำผิดน่ะ แทนที่จะใช้คำว่า "ระงับ" กลับไปใช้คำว่า "ดับสนิท"

อาการดับ นั่นเป็น "สมุทเฉทประหาน" ขั้นอริยภูมิ

อาการระงับ นั่นเป็น อาการที่ข่มไว้ "วิขัมภนประหาน" ยังอยู่ในขั้นของปุถุชน

ที่ว่าดับสนิทนี้ อะไรดับ อะไรระงับ ?
กายสังขาร วจีสังขาร หรือ จนถึงขั้น จิตตสังขาร(สัญญา เวทนา)

พึงสำเหนียก..!

 

งั้นเหรอ

งั้น อธิษฐานเข้าสมาธินี่ บังเอิญว่า ผมจำได้แค่ว่า สัญญาเวทยิตนิโรธน
เท่านั้น ที่จะอธิษฐานได้ เคยเห็นในตำราชั้นหลังนะ ไม่ใช่ ตำราชั้นแรก

เพราะตำราชั้นแรก จะระบุว่า ดำริไม่ได้ จะดำริเข้า หรือดำริออกไม่ได้ จะทราบ
ได้ด้วยจิตที่ทราบในเหตุปัจจัยของการเกิด จึงทำให้ทราบว่า จะออก หรือหมด
ปัจจัยเมื่อไหร่ จึงทำให้คล้ายกับว่า กำหนดเวลาได้ แต่จริงๆ ไม่ใช่เรื่องกำหนด
เวลา แต่เป็นเพราะ ทราบชัดในเหตุปัจจัยที่มีอยู่และจะต้องสิ้นไป คือไม่
กำหนดก็จะรู้ว่า ยังไงก็ไม่เที่ยง สัญญาเวทยิตนิโรธน นี้ไม่เที่ยง เกิดตามผัสสะ
คือ มีอาหาร ไม่ใช่ไม่มีอาหาร เมื่อมีอาหารจึงมี ชีวะ เมื่อมี ชีวะ จึงมี ชรา มรณะ
ดังนั้น ไม่ต้องกำหนดออก มันก็ต้องออกอยู่แล้ว

ซึ่งจะต่างกับตำราชั้นหลัง ที่มีการพูดเหมือนว่า กำหนดเวลาได้ และ บางท่าน
ก็พูดด้วยว่า ต้องกำหนดด้วย หากไม่กำหนด จะไม่ออก ถึงกลับยกว่า เป็นวิชา
ชั้นเลิศไปเลยก็มี ไอ้เรื่องอธิษฐานกำหนดนิพพานพรหมนี่ สุดยอด!!!

ก็ในทางตำราอีกนั้นแหละ ตัวเดียวที่จะยกพูดได้ว่า หากเผลอลืมกำหนดเวลา
แล้วมันไม่ออกนี่ เขาเรียก อาสัญญีสัตตาภูมิ พวกกำหนดไปที่ รูป เพ่งเหลือ
แต่รูป ปักเข้าไปที่รูป นั่นแหละ อาสัญญีสัตตาภูมิ นิพพานพรหม โง่บรมเป็น
แสนกัปแสนกัลป หากไม่กำหนดเวลาถอนนะ ..........หมดคำบรรยาย

ที่นี้ ก็ไปพิจารณาเอา ว่า แว็ด เข้า สัญญาเวทยิตนิโรธน ได้เหรอ ถ้าทำได้
ก็ว่ากันไปนะ

แต่ถ้าไม่ใช่ .....ไปไหนหละ จะไปไหนต่อหละ ก็ว่ากันไป เช่นกัน

 

อนุโมทนา สาธุครับ ไว้วันไหนโอกาสดี สอนพี่บ้าง ^ ^

 

สอนให้ แสดง คำโกหก ถวาย นะเหรอ

อืมมมมม........

 

ได้ค่า ^^

เขาห้ามเขียนเม้นท์น้อย ๆ จะกดส่งข้อความไม่ได้ หุหุ

 

ลองพิจารณาเอาเด้อ ความดีส่วนความดี เราเห็นช่องโหว่ จึงชี้ช่องที่มันโหว่

ไม่มีหรอกที่ใคร เห็นคนทำดีแล้ว ไม่สนับสนุนคนทำดี

นอกจากคนเลวขึ้นบัญชีดำ ชะอุ้ย..เข้าตัว

"ชีวิตคือการเรียนรู้ น้ำเต้าหู้ ให้เอาไปโยนทะเล"

"พึงสำเหนียกๆ" เคยได้ยินหรือป่าว

 

ใช้คำไม่ผิดหรอกคะ ลองถามครูอาจารย์ท่านที่ได้ ว่าอาการแบบเดียวกันไหม ค่อยมาต่อ

พึงสำเหนียก ต้องพิจารณาตัวเองด้วย อย่าพิจารณาคนอื่น