มาสาย-กลับดึก

วันแรกที่เข้าเรียนในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ผมพบเรื่องอัศจรรย์อย่างหนึ่งเมื่อรุ่นพี่บางคนบอกว่า
"การอดนอนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเรียนในคณะนี้"
วันสุดท้ายในคณะนี้ ผมพบว่าตั้งแต่เรียนมาห้าปี ไม่เคยต้องอดนอนเลย
ยกเว้นเมื่อต้องทำงานกลุ่ม ทั้งนี้มิใช่เพราะผมทำงานเร็วกว่าคนอื่น แต่เพราะผมไม่เชื่อในทัศนคตินั้น
จึงพยายามพิสูจน์ว่ามันไม่จริงและพบว่า การวางแผนที่ดีแก้ปัญหาได้ทั้งหมด แม้แต่การสร้างสรรค์งานศิลปะ ที่น่าขันก็คือ น้อยคนที่อดนอนได้คะแนนดี

ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนมานานร่วมสามสิบปี ห้าปีในนั้นผมทำงานในต่างประเทศ
เมื่อกลับมาเมืองไทย ผมพบเรื่องอัศจรรย์อีกเรื่องหนึ่ง
นั่นคือหลายคนมองการก้าวเท้าออกจากสำนักงานตรงเวลาเป็นเรื่องประหลาดที่สุดในโลก
(มิพักเอ่ยถึงการออกก่อนเวลาเมื่องานเสร็จแล้ว)
ผมรู้ความจริงภายหลังว่า คนจำนวนมากไม่ยอมออกจากสำนักงานตรงเวลา เพื่อแสดงให้เจ้านายเห็นว่า ตนเองขยันขันแข็ง ยิ่งอยู่ดึก ยิ่งเป็นพนักงานตัวอย่าง เสียสละเพื่อองค์กร น่ายกย่องชมเชยบ่อยครั้งมีผลถึงการได้รับโบนัสตอนท้ายปี

เนื่องจากเจ้านายมักเห็นหน้าเห็นตาใครคนนั้นหลังเวลาเลิกงานแล้วเสมอ
หากไม่เคยทำงานในต่างประเทศมาก่อน ผมอาจเข้าร่วมวงไพบูลย์ "มาสายกลับดึก"ด้วย แต่หลายปี
ในชีวิตการทำงานในประเทศที่มีประสิทธิภาพในการจัดการที่สุด ทำให้เห็นค่าเวลาทุกนาทีในชีวิต

ผมกลับมองว่าคนที่อยู่ดึกเป็นประจำคือพวกไร้ประสิทธิภาพไม่สามารถทำงานให้เสร็จทันเวลา จึงต้องอยู่ดึก ยิ่งทำงานมากชั่วโมงยิ่งแสดงถึงการทำงานโดยไม่มีการวางแผน ไม่มองภาพรวม

ลองคิดดู การอยู่ดึกเพื่อทำงานพิเศษหนึ่งคืนหมายถึงค่าไฟฟ้าที่เพิ่มขึ้น
เครื่องปรับอากาศทำงานมากขึ้น
ค่าทะนุบำรุงสูงขึ้น ผลกระทบต่อคนทำงานคือพักผ่อนน้อยกว่าที่ควรเป็น
ยิ่งอยู่ดึก ประสิทธิภาพของงานในวันถัดไปยิ่งตกต่ำลง

มือกระบี่ชั้นหนึ่งในแผ่นดินมองท่วงทีของศัตรูอย่างระวัง
ตวัดกระบี่ในมือเพียงฉับเดียวก็เข่นฆ่าฝ่าย
ตรงข้าม มือกระบี่ชั้นรองต้องประกระบี่ดังโคร้งเคร้งนานนับชั่วโมง
ราวกับอยากบอกโลกว่า ข้าก็ใช้กระบี่นะโว้ย

โลกรับรู้ แต่คมกระบี่ก็บิ่น ต้องเสียเวลาลับกระบี่อีกหลายวัน

งานดีอย่างเดียวไม่พอ ต้องตรงเวลาด้วย งานดีไม่มีทางเกิดขึ้นตามยถากรรม
หรืออารมณขึ้ึ้นลง ไปจนถึงความหนาแน่นรัดกุมของกฎเกณฑ์ "ตอกบัตร"
ปริมาณเวลาในการทำงานชิ้นหนึ่งไม่ได้เป็นสัดส่วนกับคุณภาพของผลงานเสมอไป
บ่อยครั้งเป็นปฏิภาคกัน หลายครั้งงานที่ให้เวลาน้อย กลับออกมาดีกว่างานที่ให้เวลามาก

"คนเก่งไม่เรื่องมาก คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง"
"ทำงานเสร็จแล้วก็เลิก ไม่ต้องรอเทวดาบนสวรรค์วิมานมารับรู้ เพราะถึงเวลานั้นเทวดาก็กลับบ้านไปแล้ว"

 

อ่ะนะ ชีวิตคนทำงาน

 

ก็อปมาจาก forward mail อีกทีนะ ไม่ใช่ชีวิตข้าพเจ้านะ

 

วัฒนธรรมบริษัทญี่ปุ่นที่เอมทำงานอยู่ มีเจ้านายเป็นคนญี่ปุ่นเขาจะไม่ยินดีกับการทำงานที่ต้องเอี่ยวโอที แต่เขาจะยินดีกับคนที่ทำงานจบตามเวลาค่ะ เพราะเชื่อว่าเป็นผู้ที่จัดสรรเวลาได้ดี แต่เวลาเปลี่ยนไปตอนนี้นายญี่ปุ่นเริ่มกลับดึก และเอี่ยวให้เรากลับดึกไปด้วย เซ็งสุด ๆ เพราะไมชอบกลับดึกเลย เฮ้อ..

 

ก็มีเพื่อนเคยทำงานอยู่ที่นึงเป็นบ.คนไทย เวลาตอนเย็นเลิกงานแล้ว คนที่ก็บอกให้เพื่อนอยู่ต่อทั้งที่ก็ไม่มีงานแล้ว เค้าบอกว่าให้อยู่เพื่อให้ลูกน้องมีกำลังใจให้เห็นว่ายังมีหัวหน้าอยู่ แล้วก็อยู่เล่นเนตไปเรื่อย เพื่อนเราก็รับไม่ได้กับการทำงานแบบนี้ เพื่อนก็บ่นใหญ่ก็บอกว่ามันก็ถึงเวลาเลิกงานแล้วก็กลับได้แล้ว แต่อย่างที่เอามาโพสก็คงมีบางที่เป็นอย่างนี้แต่คงเป็นกับบ.คนไทยกะจีน หรือเปล่า

การทำงานของคนไทยจะยืดหยุ่นเวลาเลิกงานบางทีก็ขอให้ทำต่อได้ก็มีข้อดีไปอย่าง เคยอ่านเจอในนิตยสารเกี่ยวกับหนังเค้าบอกว่าเวลาไปถ่ายที่เมืองนอกถ้าถึงเวลาเลิกงานของเค้าแล้ว เค้าก็ไม่ทำแล้ว แต่ถ้าเป็นคนงานไทยก็ยังมีขอร้องให้ช่วยทำต่อได้ ถ้าในกรณีที่ต้องเร่งทำ

แล้วเอมกลับดึกงี้ก็มีโอทีให้น่ะสิ

 

ก็ได้โอทีด้วย แต่ถ้าแลกกับเวลาแล้วขอเวลาดีกว่า เนี่ย ๆๆ วันมาฆะยังต้องมาทำอีกเลย

 

เหอๆ มาฆะก็ทำงานด้วยก็ บ.ญี่ปุ่นนี่เนอะ

 

ค่ะ..งั้นขอบ่นเลยแล้วกัน งุงิ งุงิ งุงิ :'(

 

ไม่เคยรู้จัก โอทีเลยคับ มีแต่โอฟรี

 

สำหรับผม งานไม่เสร็จไม่เลิกลา ถ้าสั่งต้องทำ ไม่ว่าที่ไหนตะลอนไปทำทั่วประเทศ สำหรับชีวิตคนทำงานโปรเจค จะเป็นแบบนี้เสมอ ปัจจุบัน ก็ยังมีนิสัยติดมาเสมอ ทั้งๆที่ โค -ตร ขี้เกียจ ที่สุดเลย