" อารมณ์นี้ เรียกว่า อะไรคะ "

สวัสดีคะ

เริ่มเลยนะคะ

เป็นมา นาน พอตัวกับอาการแบบนี อยู่ๆมัน
ก็ "โง่ " ขึ้นมา แบบ อึ้งๆ
เป็น อาการเหมือนคนเฉื่อยชา
มอง หรือ หยิบจับ ช้า ลง
ทำอะไร ผิดจากครั้งก่อนๆ

ยกตัวอย่างนะคะ
เมื่อครั้งก่อน ล้างหน้า เราจะล้างๆแล้วก็เสร็จ
เสร็จช้า มี หงุดหงิด คราวนี้ไม่ แต่ ดันช้ากว่าเดิม
และเจาะจงการล้างกว่าเดิม
จากเมื่อครั้งก่อนเราล้างไม่ จับจุดเลย ล้างๆ แล้วไป
แต่นี้ เริ่ม ล้าง ตรง นี้ ตรงนี้ หัวคิ้ว หาง คิ้ว แบบนี้จนเสร็จ
มีอาการหงุดหงิดเกิด แต่มันไม่เหมือนครั้งก่อนๆ

เมื่อครั้งก่อนๆ เรานั้น ถ้าเกิด อาการหงุดหงิด หรือไม่พอใจ
จะเกิดอาการ และท่าทางออกมาทันที
แต่คราวนี้ มันเหมือน "คนโง่ " ที่ได้แต่มอง
คนที่ทำให้เราโกรธ มัน เฉยๆ เฉื่อยๆ ชาๆ
บางครั้งเป็น ทั้งวัน มาก สุด เกือบ สาม วัน กับอาการนี้
เมื่อมันเป็นมากๆ มันอยากแต่จะ หลบให้พ้นกับ เสียง ถาพ และกลิ่นต่างๆ
เพราะ เมื่อ มัน เฉื่อยๆชาๆ แล้วมัน เกิดอาการหงุดหงิดมานั้น
มันไม่แสดง กิริยา ออกมา แต่จะ หยุด นิ่ง ภายนอก แต่ ลึกๆ ที่สมอง มันเหมือน บีบกดไว้
จนบางครั้ง มึน และปวด จนต้องไปหาสถานที่เงียบๆ ให้มันคลายตัวลง
เป็น มานานแล้วคะ เฮ้อ

มีทางแก้มั้ยคะ หรือ ยึดติดมากไป

 

ผมก็เป็นครับ
ของผมน่ะเป็นผลจากการทำสมาธิไปด้วยทำงานไปด้วย วันละ 6-8 ชม.
ผมก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญนะครับ แต่คิดว่าน่าจะเป็นการที่ตามทันความคิดตัวเองก่อนจะลงมือทำอะไรน่ะครับ
การที่เราคิดช้าลงกว่าเดิม ไม่ใช่โง่นะครับ แต่กลับเป็นการที่เราคิดได้ลึกซึ้งกว่าเดิม
เพราะจิตจะจับความคิดช้าๆ ไม่เปลี่ยนไวเหมือนเมื่อก่อน แล้วเราก็รู้ตัวตามทันมันตลอด
ผมยังเป็นมากกว่าคุณอีกนะครับ บางทียืนเหม่อได้เป็นชั่วโมง ไม่คิดจะทำอะไร ในใจมีปีติที่เกิดจากสมาธิ ทั้งที่ไม่ได้นั่งทำสมาธิอะไรเลย จนต้องเตือนตัวเองว่า ขยับได้แล้ว จะมายืนอยู่อย่างนี้ ตลอดกาลหรือยังไง

 

อย่างแรกคุณควร เลิก
คือ เลิก ที่จะ ดูถูกตัวเอง ว่าเป็น คนโง่ ก่อนครับ

 

ธรรมดาๆ มันก็ผ่านไป
เห็นมัน ช่างมันเถิด

 

เขาเรียกสั้น ๆว่า เหม่อลอย หรือใจลอย

 

เป็นอาการของ โรคซึมเศร้า หรือปล่าวครับ ??

 

ใจลอย

คงจะใช่มั้งคะ
เพราะเรายืนเฉยกับสถานการที่เกิด
อย่างเช่นโมโห
ใจเกิดรู้มัน โมโห
แฅ่กิริยาไม่ตอบสนอง
ยืน อึ้ง สะงั้น
บางครั้งมันเกิน พอดี
เหมือนคน แบบภาพสโล
หรือเพราะเราไม่ชิน

 

ไม่น่าจะใช่ซึมเศร้ามั้งคะ
สถานการภายในบ้ๅน
อลเวงมาก คนในบ้านยังถาม

ช่วงนี้พูดช้าลงเนๅะ
เฮอะ เฮอะ

 

อย่าไปคิดว่า มันเป็นเรื่อง ผิดปรกติสิ

มันเป็นเรื่องดี ที่ได้รู้ได้เห็น ต่างหากหละ

แต่เราเอา ความรู้แบบโลกเข้าตัดสิน ไม่เอา"ธรรมเป็นที่พึ่ง" ก็เลย
ไม่รู้ว่า ที่พึ่งอันเกษม อยู่ตรงไหน เลยจับต้น ชนปลายไม่ได้ แทน
ที่จะรู้ว่า ตนภาวนาก้าวหน้า ก็จะพลอยเข้าใจว่า เกิดปัญหา

* * * * *

เราดูลงไปเลย ตา หู หาง คิ้ว คือ เหตุอันเป็นที่อาศัยของ โกรธ หรือ ?

เราพิจารณาลงไปเลย ว่างจากการจำได้ หรือจำไม่ได้ มันเป็นที่ อาศัย
ของความ หลง(โมหะ) หรือ ? ใชหรือ เขาตัดสินกันที่ จำได้ หรือ จำไม่
ได้ แค่นั้นหรือ ความหลง ที่เป็นเรื่องราวของผู้ปฏิบัติธรรม เนี่ยะ

พิจารณาลงไป แล้วจะรู้ว่า ภาวนาได้ก้าวหน้าขึ้นมาต่างหาก ไม่ใช่ ถอยหลัง

* * * **

ส่วนเรื่อง เห็นโกรธ แล้วยืนอึ้ง ก็พิจารณาลงไป ว่า ที่กดไว้ นั้น มันมีทั้งคุณ
และ โทษ ไม่ใช่แค่ตัวโกรธ มีคุณและโทษตัวเดียวซะเมื่อไหร่ ไอ้ตัวที่กด
โกรธไว้ได้ นั่นก็ด้วย มันมีทั้งคุณและโทษ ก็พิจารณาไปตามลำดับของการ
ค้นพบ จนกว่าจะเจอสัจจธรรมว่า ทุกๆสิ่ง มีคุณและโทษ ทั้งนั้น และมันไม่เที่ยง
ทีนี้ จะออกอย่างไร ออกไปจากภาระเหล่านี้อย่างไร ต้องสมาทานสิกขาของ
พระพุทธองค์ให้ได้ ก็จะทราบซึ้งกับ ที่พึ่งอันเกษม เอง

 

เป็นอาการของ..สติเกิดมากว่าความคิด และหรือปัญญาครับ
สติมาก ข้อมูลน้อย หรือความรู้น้อย การตัดสินใจจะช้าเพราะงงกับปัญหาเฉพาะหน้า ยกเว้นคุณจงใจฝึกสติแบบนี้มาครับ เช่นเข้าค่ายคุณแม่สิริกรินชัย คอร์ส 7 วัน เป็นต้น
หากมิได้ฝึกสติมา แต่มีอาการคล้ายคนไม่ค่อยออกมารับรู้กับเรื่องภายนอก..ปัญญาน้อยกว่าสติ สมองคิดไม่ทันจึงเกิดการแช่อาการไว้ ช้าลงไม่ตัดสินใจสักที หรือนานกว่าจะตัดสินใจ นั่นคือการไม่สมดุลย์ของ สติ กับปัญญา
..แก้ไม่ยากครับ อ่านปริยัติมากๆจดจำแบบ เข้าใจหรือดูทีวี กริยาคุณจะเปลี่ยนไวเลยครับ

 

[สับสน!]เป็นอาการของ..สติเกิดมากว่าความคิด และหรือปัญญาครับ
สติมาก ข้อมูลน้อย หรือความรู้น้อย การตัดสินใจจะช้าเพราะงงกับปัญหาเฉพาะหน้า ยกเว้นคุณจงใจฝึกสติแบบนี้มาครับ เช่นเข้าค่ายคุณแม่สิริกรินชัย คอร์ส 7 วัน เป็นต้น
หากมิได้ฝึกสติมา แต่มีอาการคล้ายคนไม่ค่อยออกมารับรู้กับเรื่องภายนอก..ปัญญาน้อยกว่าสติ สมองคิดไม่ทันจึงเกิดการแช่อาการไว้ ช้าลงไม่ตัดสินใจสักที หรือนานกว่าจะตัดสินใจ นั่นคือการไม่สมดุลย์ของ สติ กับปัญญา
..แก้ไม่ยากครับ อ่านปริยัติมากๆจดจำแบบ เข้าใจหรือดูทีวี กริยาคุณจะเปลี่ยนไวเลยครับ

 

ขอบพระคุณมากๆคะ

รับทราบคะท่าน บุคคลที่สาม

ส่วนเรื่องอาการที่เป็น มันอาจจะดู
เหมือนเราเว้อๆ แล้วมาลงกระทุ้
แต่ที่เป็นมันอาจจะใหม่ที่เกิดขึ้น
เพราะมันเหมือน กับสิ่งที่เกิดมันช้าลง
เราเองทำอะไรดูช้าลงจนเริ่มเอะใจว่า
เกิดอะไรขึ้น หากว่าเป็นแป๊บๆแล้วหาย
อาจจะไม่ติดใจ แต่นี้
มันเป็นแบบนี้ทั้งวัน
และยาวนาน
จนผิดสั่งเกตว่า มันดีหรือไม่ เพราะเคยปล่อย เลยตามเลย
มัน วุ๊บ เหมือนดับไฟ
ทั้งๆที่น่งอ่าน นั่งดู นั่งฟัง
แต่ถ้ามันดี จะ พิจารณาต่อไป
บางที นั่งพิม มัน ก็วุ๊บ เหมือนหลบเข้าในตัวเอง
มันแปลกๆ ยิ่งปล่อย ยิ่งเข้าลึกลงๆ
บางครั้ง รุ้ว่านั่งทับขาจนเป็นตะคิว
ก็ยังนั่งเฉย ขยับขา เจ็บ แต่ ยังเฉยๆ
เฉื่อย ชา ความ รุ้ สึก เจ็บ ช้า สะงั้น
ถ้ามันเป็นเรื่องปกติ
ก็ไม่เป็นไรคะ

ส่วนเรื่องการฝึก
มีพี่เลี้ยงท่านหนึ่ง
ท่านสอนให้สวดมนต์
ยาวๆ และต่อด้วนกรรมฐาน
และตอนนี้ทำอย่างต่อเนื่อง
แต่มาเจออาการแบบนี้
มันอดถามไม่ได้
เพราะมันเป็นนาน จนเรา เริ่มจะสงสัยว่า
"ปกติ ดีอยู่เปลาเนี๊ยะ"

 

โรคเครียดครับ ไปหาหมอเถอะ

 

ปรกติๆ เป็น สภาพธรรมที่เกิดขึ้นได้

สภาพธรรมใดๆ เกิดขึ้น ย่อมอาศัย เหตุ หรือ อาหาร

การวูบ หากดูจาก สิ่งที่พี่เลี้ยงของเราให้ แล้วเราสมาทานไปทำ
ก็พอจะชี้ได้ว่า วูบ เพราะจิตหมดกำลัง

จิตมันจะหมดกำลัง ก็ต่อเมื่อ เราใช้มันส่งออกไปหลากหลาย
บางคนส่งจิตออกไปฝุ้งเรื่องธรรมะ บางคนส่งจิตออกไปฝุ้ง
เรื่องมนตรา คาถา มันก็ปรกติอยู่เอง ที่ ปรุงเหตุเอาไว้ จิต
ส่งออกเสมอ จิตปล่อยพลังงานไปในความคิด มนตรา คาถา
อยู่เสมอ พอหมดแรงก็วูบ!!

แต่ วูบนี้ มีคุณภาพไหม ต้องสังเกต วูบที่ลงไปแล้ว กลับออก
มาจิต มึน!! ไม่แจ่มใส การวูบนั้นเสียหาย ไม่ใช่สมาธิที่ดี

แต่ถ้า วูบลงไแล้ว กลับออกมา จิตมั่นสดชื่น สดใส ผ่องแผ้ว
กระตือรือร้น ใครเรียกไปทำงาน(ที่ไม่เป็นโทษ) กายมันกระเด้ง
ไปก่อนจิตเสียอีก แบบนี้ วูบ พอใช้ได้

หาก วูบไปแล้ว ตอนกลับออกมา สดชื่นด้วย แจ่มใสด้วย แล้ว
จิตมั่นตั้งมั่นรู้กาย รู้อาการ32(อวัยวะน้อยใหญ่) แบบนี้ วูบดีสุดๆ

วูบตัวหลังนี้ วูบซ้ำๆ วูบมากๆ

วูบแบบแรก แบบมีมึน ชา โลกช้า ต้องสังเกตการปักจิตก่อนวูบ มัน
วางผิดไปนิดเดียว ไปเสียท่าให้กับ ถีนะมิททะ เข้า

วูบแบบ สดใส การงานทางโลกคล่อง อันนี้ ก็ไม่มีอะไรมาก ไม่ต่าง
จากหลับผักผ่อน ดีต่อโลก แต่ ไม่ดีพอต่อธรรม

 

จะยกตัวอย่าง วูบแล้วงานเด้ง บางประการ ที่ใช้อ้างอิงว่า ยังไม่ดีพอต่อธรรม

บางศาสนาในโลกนี้ มีการสวดมนต์ให้มากๆ สวดแล้วก็เอาน้ำลูบตัวให้ตื่น ตื่น
แล้วก็สวดอีก สวดจน วูบ

พอตื่นกลับขึ้นมาอีกที โอ้ย งานเด้ง ขัยรถใส่เกียร5 ชนประตูสถานทูต บึ้ม!!!

นั่น ตัวอย่างหนึ่งของ สวดแล้วเอาวูบแล้วงานเด้ง

แต่ถ้า งานมันเด้งทางศีล เรามีศีลดี งานเด้ง คือ การงานไม่มีโทษ อันนี้
ถึงจะ "พอใช้"

 

พี่มณี จะมาถามเอาความรู้ หรือจะเข้ามาสอนเขากันเเน่

รู้ดีอยู่เเล้วมิใช้หรือ ว่า มันคืออะไร เเล้วจะถามไปใย ตอบเองได้ตั้งเเต่เริ่มเเล้ว


เเตาถ้าจะเพื่อ นําไปเสริมความมั่น ของ ใจ อันนี้ก็ไม่ว่ากัน

 

ดูจากที่คุณมณีน้อย อธิบายมาอย่างละเอียด ความจริงน่าจะรู้ตัวแล้ว แต่คงต้องการคนยืนยัน

ดังนั้นผมขอยืนยันว่า "เป็นอารมณ์ของผู้ทรงฌาน" และเป็นแบบฌานใช้งาน ซึ่งดูได้จากใช้ตัวเองไปล้างจานได้ในขณะทรงฌาน

และอาการหงุดหงิดที่เกิดขึ้นนั้น เป็นเพราะ กิเลสมันดิ้น เพราะการทรงฌานของคุณมณีน้อยเหมือนกับการที่เราเอาหินไปทับหญ้า ถ้าทับแค่แปปเดียวหญ้ามันก็ยังไม่ตาย แต่ถ้าวางทับไปนานๆ หญ้ามันก็ตายไปเอง

ผมจึงขอแนะนำให้ทรงอารมณ์อุเบกขาไปด้วย พร้อมทั้งยอมรับกฎของความธรรมดาไปด้วย ครับ


เจริญในธรรมครับ

 

รับทราบคะ

 

ลุงตอบแบบไม่มีอะไรนะสั่นๆ ง่ายๆแต่เข้าใจนานๆนะ

"...สติมันรู้ทันอารมณ์..."

เป็นอันว่าสติมันดีขึ้นแล้ว มันทันอาการที่เข้ามากระทบดีขึ้น
การรู้อาการอย่างนี้ ถือว่าเป็นการเจริญสติ ก็ให้พิจารณาธรรมบ้างนะจ้า