♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

น้ำตาลก้อนกร่อนหวานลิ้น

ใครชิมลิ้มรสเป็นใจหาย

เช้าค่ำหวานซึ้งลืมคาย

มืดวายจมสิ้น ซบดิน



มาร่วมแต่งกลอน ( มือใหม่คับ )

 

ขอพื้นที่ นี้ให้ฉัน บ้างได้ไหม
ฝากกลอนไว้ ยามว่าง นั่งเฉยๆ
แล้วมือก็ บรรจงคีย์ ลงไปเลย
ใครก็ได้ ช่วยมาอ่าน อย่าผ่านไป

ผู้รอคอย อะไรอยู่ รู้บ้างไหม
ใครคอยใคร คอยอะไร ที่ไหนเล่า
บ้างผิดหวัง บ้างสมหวัง คนอย่างเรา
เดี๋ยวก็เฉา เดี๋ยวก็สด สลดเอย

จินตนาการ เหนือความคิด จิตกำหนด
ความสลด โศกเศร้า เข้ามาหา
ความเสียใจ ดีใจ ผ่านไปมา
เดี๋ยวก็ลา เดี๋ยวก็พบ จบหรือยัง

ความคิดถึง เป็นอย่างไร ใครรู้บ้าง
ว่าระหว่าง ความจริง และความฝัน
ฉันกับเธอ เป็นอย่างไร ใจผูกพัน
อยู่ไม่นาน ก็คลาย หายกันไป

ความรู้สึก แสนจะดี ที่เกิดขึ้น
ชั่วข้ามคืน แต่ซึมลึก ดึกสงัด
เหมือนฟ้าแลบ แบบผ่านไป แค่ลมพัด
............. ............ ........... แต่งไม่ถูกแล้วค่ะ

ปล. พอดีว่างมากน่ะค่ะ เลยแต่งดูเล่นๆ หากท่านใดจะขัดเกลาให้สละสลวย
ก็ตามสะดวกนะคะ

 

ธรรมดาจิตเปิด.....เกิดปัญหา
คนโน้นมาคนนี้มา.....วุ่นเสมอ
แต่ดีแล้วที่มีธรรม.....ค้ำจิตเธอ
แต่อย่าเพลิอให้จิตใคร.....ไปครอบครอง

วิสัยเจ้ามีฤทธิ์.....ติดสงสัย
โถ๋ ทรามวัยกลอยเจ้า.....อย่าเศร้าหนา
ดูใจเจ้าซิ.....อ๋ออยากเจรจา
ถึงเวลาเดี๋ยวจะมา.....บอกให้เอง

ไม่เป็นไรพี่จะค่อยๆ.....ทรมานเจ้า
ไล่ความเขลา มีสติ.....จิตสดใส
อย่าได้คิดผิดหวัง.....หรือเสียใจ
เพราะอย่างไรก็หนีไม่พ้น.....ทนรับไป
(หรือข้ามชาติต่อไปก็ไม่ว่ากัน เธอต้องพึ่งตนเอง หากทำได้แล้วเราก็ไม่ติดค้างกันอีกต่อไป)

 

ตกลงพี่รักแบบไหนกันแน่

รักแท้แท้ตามมาใช้หนี้หรือ

รักลวงลวงลวงให้อยู่ในอุ้งมือ

หรือรักถือถือรักปักดวงใจ

ที่ผ่านมาแล้วผ่านไปไม่อยากคิด

เป็นเพราะจิตจริตมารยาสาไถย

ให้รักนั้นเป็นเครื่องดึงดูดใจ

แล้วผลักไสให้ตกหลุมกาลเวลา

ตกลงมันคืออารมณ์กลอนพาไป ใช่ไหมพี่หน่อนรคุณ

บัวมรกต @ 22/12/54

 

ความรู้สึก แสนจะดี ที่เกิดขึ้น

ชั่วข้ามคืน แต่ซึมลึก ดึกสงัด

เหมือนฟ้าแลบ แบบผ่านไป แค่ลมพัด

แต่รักมัด รัดใจไว้ ไม่ไกลกัน

 

ความรู้สึก แสนดี ที่เอ่ยนั่น
ห่างหรือไกล ไม่เห็นหน้า ไม่รู้จัก
เป็นเพียงตัว อักษร แปลกใจนัก
รักแต่จอ(com) รอคำตอบ ขอบใจจัง

 

ความรู้สึก แบบนั้น ประหลาดนัก

เรียกว่ารัก จะได้ หรือเปล่า

จึงปล่อยฝัน ให้เป็น เพียงรอยเงา

ไม่มีเขา ไม่มีเรา ในจอคอม

รักคนอ่านนะ ^^


บัวมรกต @ 22/12/54

 

ยินดียิ่งครับ ท่าน.....คุณผู้หญิง
อุตส่าห์พิมพ์กลอนแต่ง.....คลายเหงา
ไม่รังเกียรติ ณ ท่าน.....พี่น้องเรา
เพื่อนคลายเหงากลอนสนุก.....จิตครื่นเครง

 

อันอ้อยตาลหวานลิ้น.....แล้วสิ้นซาก
แต่ลมปากหวานหู.....มิรู้หาย
รสแห่งธรรมหวานซึ้ง.....มิรู้คลาย
กายสลายใจสถิตร.....ด้วยจิตธรรม

ยินดีต้อนรับครับท่าน ซัวเจ๋ง

 

กลิ่นน้ำหอมของเธอช่างทำพิษ

ติดจริตมารยาสาไถย

กลิ่นตลบอบอวลมาแต่ไกล

ใคร่จะได้ดอมดมตัวทั่วสรรพางค์

ก็ขนาดฉันเป็นผู้หญิง ยังปรารถนาได้อยู่ใกล้ชิดเธอ ^^ ฮี่ฮี่

บัวมรกต @ 23/12/54

 

แก้มนางแดงระเรื่อเห็นเลือดฝาด

บุปผชาติบัวปทุมพุ่มเกสร

ราวกักเก็บรสปรารถนากามาพจร

ชายตาย้อน ตาชาย ชม้ายชม

บัวมรกต @ 23/12/54

 

ส.ค.ส.๒๕๕๕

พระพุทธเจ้าเหล่าใด ทรงรู้แจ้งธรรมทั้งปวง ข้าพเจ้าขอนอบน้อมพระพุทธเจ้าเหล่านั้น
ขอพระพุทธเจ้าเหล่านั้น จงคุ้มครองท่าน ขอนอบน้อมแด่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย
ขอนอบน้อมแด่พระโพธิญาณ ขอนอบน้อมแด่พระพุทธเจ้าผู้หลุดพ้นแล้ว
ขอนอบน้อมแด่วิมุตติธรรม
******** _/|\_********
ที่มา : โมรปริตร (บางส่วน)​

 

มารรำพึง

0.จริงก็ได้ลวงก็ดี.....ถ้ามีรัก
ถูกศรปักรักติดตรึง.....คนึงหา
ถูกมารผูกไว้ใน.....เพลิงมายา
ภาพลวงตาหลอนจิต.....ติดบ่วงเวร

1. จริงก็ได้คือภักดี.....ใจจงรัก
ถือความสัจสัญญามั่น.....ไม่หวั่นไหว
ว่าจะร่วมสุขแลทุกข์.....ตลอดไป
กายสลายใจยังอยู่.....เคียงคู่กัน

2. ลวงก็ดีคือมารยา.....หลอกหลอนจิต
ให้หลงติดในรัก.....สมัคสมาน
ถูกกิเลสราคะโหม.....โทสะตาม
ต้องทรมานในเพลิงหลง.....กลมายา

(ปุจฉา 0. หรือ 1. หรือ 2. หมายถึงอะไร ใครอธิบายได้ แล้วจะมาวิสัชณาให้ฟัง...)
(ข้อสอบไม่ยาก สำหรับบัวน้อย... เก่งจริงอธิบายให้ฟังหน่อยจิ)

 

ตัวท่านเย็นเป็นน้ำแข็งขั้วโลกเหนือ

ท่านไม่เหลือความว่างเปล่าให้ยึดถือ

ส่วนตัวเรานั้นเล่า...ถือไฟในมือ

ถ้าหากยื้อถือไว้ก็ไหม้ตัวเอง

บัวมรกต @ 23/12/54

 

ท่านหน่อพุทธางกูร

ศูนย์ ก็ดีกว่า 1 และ 2

ไม่ใช่ของของใครให้ยึดถือ

มีรักร้อนก็เหมือนถือไฟในมือ

ถ้าหากยื้อถือไว้ก็ไหม้ตัวเอง

อันตัวเรายังเขลาเบาปัญญา

มีเวลาอีกไม่นาน เร่งสะสาง

อีกไม่ไกลแต่ไม่ใกล้ทุกเส้นทาง...ต่างรวมสู่ความว่าง ไม่มีตัวตน

จะให้ดีต้องไม่มีศูนย์ ไม่ติดลบ แล้วก็ไม่บวกเพิ่ม ไม่เป็นเลขคู่ เลขคี่ หรือเป็นอนันต์ ท่านจึงเลือกเป็นอศูนย์ (สูญสิ้น ไม่เหลือแม้แต่ศูนย์)


บัวมรกต @ 23/12/54

 

เมื่อคืนนี้ได้นิมิตรฝัน.....แปลกๆ
ฝันว่าได้แก้วดวงงาม.....สีแดงสดใส (คงหมายถึงฤทธิ์)
ครั้นพอหยิบจับขึ้นดู.....ก็แปลกใจ
แก้วบิ่นไปกลายเป็นสีเขียว.....คลายหยกเอย (แต่เนื้อสวยงามมากๆ)
(สีเขียวเหมือนบัวมรกตหรือปล่าว ! แต่ทำไม่มีรอยบิ่น อ่ะ บัวน้อย !)

 

นอกประเด็นอ่ะ วิสัชชนาเสียทีสิ

นิมิตก็คือนิมิตอ่ะแหละ มีทั้งจริงและลวง


อ่อกลอนบทนี้แต่งให้ท่านพระอาจารย์นะ ไม่ใด้ให้พี่หน่อ

 

1.คือสวรรค์ในอกเฝ้า.....รอคอย
สุขเล็กน้อยแต่เปรี่ยมล้น.....ความหวัง
ผ่านคืนวันล่วงหยั่งซึ้ง.....ตรึงใจ
เปรียบความสุขนี้ไซร้.....กามาพจรภูมิ

2. คือนรกในจิตเศร้า.....อิดหนา
รักโรยราร่วงหล่นพื้น.....เจ็บช้ำกำสวร
ถูกเวรกรรมซ้ำหนัก.....หมกไหม้
เปรียบความทุกข์นี้ไซร้.....ตกสู่อบายภูมิ

0. คือวางอุเบกขาจิตเที่ยง.....หมั่นไว้
ฉลาดหาอุบายคุมจิตซ่าน.....ในรักในชัง
เปรียบ 0 ดั่งเมืองฟ้าสวรรค์ว่าง.....อรูปาวจรภูมิ
ใครดับ 0 คือกิเลสได้ จักถึง ฝั่งฟ้า.....นฤพาน เอย

(โห...บัวน้อยเก่งจังเลย อธิบายได้ใกล้เคียงกัน)
good good

 

จำไว้เลยเราไม่เคยรู้จักกัน
ไม่มีวันนั้นไม่มีวันนี้
จะจดจำเรื่องราวดีดี
เพราะไม่มีบ่วงห่วงผูกพันธ์
(สิ้นสุดชาตินี้ ไม่มีพี่หน่อนรคุณ)
บัวมรกต @ 23/12/54

 

พี่ได้ยินเสียงหัวใจเจ้า.....เรียกหา จึงมา
นางแก้วของพี่ยานี้.....อยู่ไหน
เราห่างกันเกินใจไขว่ขว้า.....เฝ้าคิดรำพึง
จึงแต่งกลอน กวีขับซึ้ง.....น้ำใสใจจริง พี่นี้ทรมาน (อภัยให้พี่นะ นางแก้วเอย)