ช่วย ต่อ อารมณ์คิด ให้ด้วยครับ

ช่วยด้วยครับ กายนี้ ไม่ใช่เราไม่ใช่ ของเรา เห็นสักแต่ว่า เห็น ได้ยินสักแต่ว่าได้ยิ รู้ สักแต่ว่ารู้ ร่มเย็น กายเย็นใจ ตายก็ได้ ไม่ตายก็ไม่เป็นไร ไม่อยาก เป้นอะไรอีกแล้ว มันทุกข์ ตาม สถานะ แล้วยังไงต่อดีครับ ช่วยแนะนำ กันด้วยครับ จัดมาเลย ครับ ต่อ อารมณ์ให้ด้วยครับ55555555555555 จัดเลยครับ คำติ ของท่าน คือ การมองเห็น ในมุม มองที่เราคิดไม่ได้

 

ทุกข์ตรงไหนเราก็พิจารณาไปครับ การที่จะรู้อะไรเราต้องทำลายตัวไม่รู้ก่อน
พอเราทุกข์ขึ้นมาเราก็ดูเข้าไป ความทุกข์นี่มันเกิดจากอะไร แก้ตัวไม่รู้ไปเรื่อยๆ
เพราะการที่เราทุกข์เกี่ยวกับเรื่องอะไรเพราะเรายังไม่รู้จักขันธ์ 5 ตามความเป็น
จริง คือมีสติกำหนดรู้ความไม่รู้ก่อนมันจะย้อนไปเรื่อย ความไม่รู้มันมีหลายชั่น
แก้หมดมันก็จะรู้ขึ้นมาเอง

 

................ ตัณหาครับ...โลภ โกรธ หลง ยังมีอยู่ ในชีวิตประจำวันใหม?...ถ้า ยังมี แสดงว่า คุณแค่ มองข้ามมันไปเท่านั้นเองครับ....เช่น มีใคร กวนคุณคุณ มีโทสะหรือ ไม่?....หรือ ตัณหาที่ทำให้คุณ ตั้งคำถามนี้ นะครับ...อาการที่คุณ ทนสภาวะที่คุณเป็นอยู่ ไม่ได้...ถ้าคุณปล่อยแล้ว ผมว่า มันจะต้องบรมสุขเลยละครับ ไม่ต้องมาตั้งคำถามให้เสียเวลา

 

ท่านจงถือเอานิพพานเป็นอารมณ์อย่างนี้

ในเมื่อท่านพิจารณาทุกขณะจิตว่าเป็นทุกข์

หากเกิดสุขนั้นมันก็สุขไม่จริงเพียงแค่ทุกข์น้อยลงเท่านั้น

ไม่มีที่ใดในโลก ที่มีความสุข

ในเมื่อเกิดมาแล้วทุกข์ขนาดนี้ยังจะอยากเกิดอีกไหม

ให้ถือพระนิพพานเป็นอารมณ์อย่างเดียว

เมื่อเกิดอารมณ์ดังนี้แจ่มชัดแล้ว อินทรีย์แก่กล้าแล้ว

ก็จะเกิดความเบื่อหน่ายในทุกสรรพสิ่งในโลก เมื่อเกิดความเบื่อหน่ายแล้ว

ปัญญาก็จะเกิด เห็นว่าสิ่งต่างๆที่เห็นนี้ พังแน่ แก่แน่ ตายแน่

ตัวเราเองก็เช่นกัน เหี่ยว แก่ตาย เห็นตัวเราเป็นเพียงโครงกระดูกมีผ้าห่มเอาไว้

ที่สำคัญทีุ่สุด ห้ามฟุ้งซ่านเด็ดขาดนะท่าน

ทำอารมณ์ให้สบายๆ เย็นๆเข้าไว้ เขาชม เขาด่า ช่างเขา ใครทำดีก็ยินดี ทำชั่วเฉยไว้

ไม่แพ่งโทษ ไม่ตำหนิบาป ให้ยิ้มไว้ อานาปานสติไว้คือรู้ลมหายใจเข้าไว้

อย่าให้สิ่งต่างๆมาทำให้อารมณ์หมอง อารมณ์ร้อน

มิเช่นนั้น มารจะเข้าแทรกเป็นเหตุให้สติเพี้ยนได้นะท่าน[/COLOR]

หากเผลอทำอารมณ์หมองก็อย่าตำหนิตัวเองนะครับ ให้เริ่มต้นใหม่

เหตุเพราะเรายังอยู่ในเพศฆราวาส ยังไม่ผิดมากนัก ยังพอแก้ตัวกันได้

ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ครับ สู้ๆนะท่าน กระผมเป็นกำลังใจให้

ขอบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์พระประทีปแก้วพระบรมจอมตรัยบรมศาสดา

ไ้ด้โปรดช่วยให้ คุณ หมี พลเสน ได้รู้แจ้งเห็นจริง เห็นทีี่สุดแห่งทุกข์ รู้แจ้งแทงตลอดในทุกสรรพสิ่ง

เจริญในธรรมครับ....

 

ขอบพระคุณครับ ใช่ครับ มัน คือ ทุกข์ที่น้อย ลง อนุโมทนา กับคำชี้แนะของทุกท่านครับ ท่านอื่น มาเลยครับ ไม่ต้องยั้งครับ อยาก ทำได้ใน ชาตินี้ครับ สงเคราะผมด้วย จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

 

หากปรารถนาในชาตินี้ ท่านจงเร่งรีบเถิด

พระพุทธศาสนาต่อไปจากนี้จะเสื่อมมากขึ้น

สักวันหนึ่งอาจจะเห็นแค่ผ้าเหลืองร้อยไว้ที่หูเพื่อแสดงว่าเป็นบรรพชิต

 

พิจารณานา ในเรื่อง ภพชาติ ว่าถ้าเรายังปราถนาการเกิด อยู่ต่อไป ก็เป็นทุกข์มีขันธ์ห้าต่อไป ถ้าอยากไปเกิดเป็นเทวดา พรหม ยังไงก็ต้องเกิด เอานิพพาน เป็นอารมณ์ ถ้าจะดีเวลากินข้าวพิจารณาว่า เวทนา คือ สุข และ ทุกข์ สุขก็ดีทุกข์ก็ดี มันเป็นทุกข์ไม่เที่ยง อนัตตา ในที่สุด พอจิตรู้แบบนี้ พิจารณาบ่อยๆนะครับ แบบไม่ใช่ครั้งเดียวเลิก ต้องให้จิตมันชิน พอชินมันก็เบื่อ คลายกําหนัดพอคลายกําหนัด ก็หลุดพ้น นิพพานนั้น เองXD

 

สาธุท่านกล่าวดีแล้ว..

หากแต่ต้องละ สังโยชน์ 10 ประการเพิ่มเพื่อความสมบูรณ์ครับ

 

ทุกสิ่งในโลก ล้วนเป็น อนิจจัง หาความเที่ยงแท้ ไม่ได้ แล้วจะหาอะไร ให้สมควร อาลัยอาวรณ์ กับโลกนี้ทั้งโลก แม้ชีวิต อินทรีย์ก็ไม่มีความหมาย สรุป ไม่เอาอะไรอีกเลย คนสวยก็ไม่มีประโยชน์ เด๋วมันก็เหี่ยว เด๋วมันก็ตาย ถ้าไปยึด เอา อนิจจังทั้งหลาย รังแต่จะหาความทุกข์ มาใส่ใจมากกว่า สรุป ไม่เอาและ เบื่อโคตร ๆ มะไหร่ จะตายซะที ว้าาาาาาาาาาาาา

 

"ผู้ใดเห็นทุกข์ ผู้นั้นเห็นอริยสัจ ผู้ใดเห็นอริยสัจผู้นั้นเห็นนิพพาน"
มองให้เห็นทุกข์อยู่ทุกวันครับเอาง่ายๆที่เห็นทุกวัน ตื่นมาปวดท้อง สายหน่อยก็หิว
กลางวันก็ล้า ตกเย็นก็ง่วง ซ้ำๆทุกวันอย่างนี้มันก็ทุกข์

 

ทุกวันนี้หมดทุกข์ให้พิจารณา แล้วอ่ะดิครับ รอแค่วันตายอย่างเดียวเลย

 

การ รอ เป็น ทุกข์ ไหมครับ

ถ้าไม่ รอ จะไปตัดสินอะไรเอาเอง ก็ไม่ชื่อว่า รู้ธรรม
รู้ทุกข์แท้จริง ใช่ไหมครับ

กลับมา หายใจ พิจารณาลมเข้าออก ต่อดีกว่า

มันมีอย่างไร ก็ดูไปอย่างนั้น

มันมีสลับกันไป ก็ดูไปอย่างนั้น

ดูจนมันไม่เกิดความแตกต่างระหว่าง ลมเข้าลมออก ซึ่งไม่ง่าย
เลยนะ ลองไป สมาทานดู พอ สมาทาน หรือ ปฏิบิตดู

วินาทีแรก ก็เห็นเป็น ลมเข้า กับ ลมออก ไม่เห็นมันจะ
เหมือนกันได้เลย ไม่เห็นมันจะเป็นหนึ่งเดียวกันได้เลย ยิ่ง
ดูก็ยิ่งแยกมันออก มีลมเข้า มีลมออก เข้าไปแทรกแซงก็
อึดอัดขึ้นมาอีก

เนี่ยะ ลองดู ดูไปเรื่อยๆ จนพบอุบายในการนำออก พอ
นำออกปั๊ป เอ้าไม่เห็นจะต้อง รอวันตาย อะไรเลย เห็นได้
ตรงนี้ เห็นลมเข้าออกเป็นไปตามธรรมชาติ แล้วก็ปล่อยมัน
อย่างนั้น เพราะ ทราบแล้วว่า หนทางออกมันอยู่ตรงไหน
ช่องประตูพ้นทุกข์ มันคืออะไร และ อย่างไร และ แบบไหน

พอเห็นแล้ว ก็ทำให้มากๆ ตราบใดที่ ยังมี ลมหายใจอยู่
ก็พิจารณาไป ไม่คับข้องใจแม้แต่เรื่อง ลมหายใจ

 

สาธุ...
จะนำไปทำต่อครับ เพราะทุกวันนี้ แค่พิจารณาตัวเอง ในแต่ละวันคอยระวัง
ตัวเองแค่นั้นเอง

 

ลองดูๆ เห็นไม่ยากหรอก

ลำพัง แค่ รู้เข้ามาที่ลมหายใจ ทุกข์ก็ย่ำหัวอกจนอึดอัดได้อยู่นี่

อย่าไปรีบร้อนพูดว่า ทุกวันนี้ ไม่ทุกข์แล้ว

* * * *

แล้ว ถ้าพิจารณาให้ไวๆ นะ แค่ลำพังเข้ามาระลึกรู้ลมหายใจ
เข้าออก ต้องรู้ชัดด้วยนะว่า ว่าสั้นยาว แตกต่างกัน แล้วก็รู้
ลงไปอีกว่า แท้จริงมันไม่ต่าง

เนียะ พอรู้แบบนี้ แล้ว อึดอัดขึ้นมา สิ่งแรกเลยที่จะยกพิจารณา
ได้คือ เกิดสัมมาทิฏฐิ หรือ ไม่เกิด

นี่แค่ รู้ลมหายใจนะ ถ้าเป็น สัมมาทิฏฐิได้ เนี่ยะ ก็ที่เขา
บอกต่อๆกันมา2500ปีว่า อานาปานสติ เป็นกรรมฐานที่
อกุศลจิตแทรกไม่ได้ มี สุคติพึงหวังได้ หากสมาทานไว้
บ่อยๆ รู้ให้มากๆ

 

ถ้าเป็นน้องจะวิ่งไป จับ เอาตรงนี้ขึ้นมาดู

มันทุกข์ ตาม สถานะ

เข้าไปดูว่าไอ้ตามสถานะ ที่ว่าเนี้ย มัน สถานะใหน เเล้วอะไรทําให้มันเกิดในสถานะ นั้นๆ


ส่วนตัวน่ะเจ้าค่ะ

เจริญในเจริญเจ้าค๊าาาาาาาา

 

มันทุกข์ ตามสถานะ ทุกข์ๆๆๆๆๆๆ แล้วได้อะไร จับดู แล้วปล่อยมันไป อย่าถือไว้นาน เดี๋ยวมันกระจายยยยยยย ไปหาผู้ที่อยู่รอบ................

 

ผมพิจารณา แล้วนึก ออกแล้วครับท่าน ผมเคยเป็นทุกข์ อย่างมากเลยถึงขั้นที่พิจารณาว่าทำไม องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านจึง อยู่ได้กับสังขารณ์ ธาตุขันที่น่า เบื่อ น่ารักเกียจ นี่เหลือเกิน จนเอามานั่งพิจารณนา จนพบว่าในเมื่อมันยังไม่ถึงเวลา เราก็ต้องวางอุเบกขา กับมัน แล้วก็ใช้มัน เจริญบำเพ็ญบารมีต่อไป หลังจากนั้นก็เลยไม่เคยใส่ใจมันอีก เลย จนท่าน นิวรณ์ มาเตือนนี่แหละ ก็เลยมีสาวอีกหลายคนอกหัก เพราะผมไม่สนใจร่างกายเน่าๆ นั้นไปหลายคนเลย เพราะผมชวนแต่ทำบุญอย่างเดียวเลย ขอบคุณ ท่านนิวรณ์ครับ ที่มาเตือนในสิ่งที่ผมลืมไปและว่ามันเป็นทุกข์ 555+