Present (ของขวัญปีใหม่)ที่จักรวาลมอบให้คุณ

The Present ของขวัญ ที่ต้องหาด้วยตัวเราเองเท่านั้น

 

เพราะอะไร เราจึงเรียก Present ว่าเป็น ของขวัญ

ลองมาอ่านนิทานเรื่องนี้ดูสิคะ อาจมีคำตอบ

​

ผู้เฒ่าใจดีผู้อยู่ข้างบ้านบอกเด็กน้อยว่า ในโลกนี้มีของขวัญ (PRESENT) อยู่ชิ้นหนึ่งที่เลิศกว่าของขวัญใดๆทั้งสิ้นที่เจ้าหนูจะได้รับในชีวิต เพราะมีคุณค่าอย่างที่สุด


เจ้าหนูถามว่าทำไมมันจึงมีค่ามากนัก ผู้เฒ่าก็ตอบว่า เพราะเมื่อใครได้รับ THE PRESENT นี้แล้วจะมีความสุขมากขึ้น และสามารถทำสิ่งต่างๆตามที่ต้องการได้ดีกว่าเดิม


เมื่อเจ้าหนูโตขึ้น ในเวลาว่างก็รับจ้างตัดสนามหญ้า มีความสุขร้องเพลงไปทำงานไป ใจจดจ่ออยู่กับงานที่ทำอย่างเต็มที่ และมักถามผู้เฒ่าว่า THE PRESENT คือไม้วิเศษที่ชี้และเสกคาถาบันดาลให้เกิดอะไรก็ได้ ให้รวยก็ได้ ไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ ... ใช่ไหม


ผู้เฒ่าตอบว่าไม่ใช่โดยตรง แต่ THE PRESENT นี้จะทำให้เจ้ารวยได้ในหลายลักษณะ มูลค่าของมันไม่อาจวัดได้ด้วยทองคำหรือเงิน

เจ้าหนูก็รู้สึกมึนๆกับคำตอบนี้

<!-- google_ad_section_end -->

​

 

หลายปีผ่านไป เจ้าหนูก็โตขึ้นเป็นหนุ่มและเริ่มทำงาน เมื่อพบกันก็รบเร้าถามอีกว่า THE PRESENT นั้นคืออะไร จะทำให้ประสบความสำเร็จได้อย่างไร และความสำเร็จคืออะไร


ผู้เฒ่าก็ตอบว่า ความสำเร็จคือ การก้าวกระเถิบเข้าใกล้สิ่งอะไรก็ได้ที่เราคิดว่าสำคัญ อาจเป็นการได้คะแนนดีขึ้น เล่นกีฬาเก่งขึ้น มีความสัมพันธ์ที่ดีกับพ่อแม่ ได้เงินเดือนขึ้น มีความสุขกับชีวิต ร่ำรวย ได้รับการยอมรับจากคนอื่นๆ ...


ความสำเร็จคือสิ่งที่เราทุกคนต้องให้คำจำกัดความด้วยตัวของเราเองในแต่ละขั้นตอนของชีวิต

เมื่อเจ้าหนูทำงานก็ประสบปัญหาผิดหวังที่ไม่ได้เลื่อนตำแหน่ง รู้สึกเหนื่อยหน่ายกับชีวิตเพราะทำงานหนัก และผิดหวังกับความรัก เวลาทำงานใจก็คิดล่องลอยว่าถ้าทำงานที่อื่นจะมีความสุขกว่าไหม ทำงานนานกว่านี้จะได้เป็นอะไร หรือจะถูกไล่ออกไหม ถ้าได้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ก็คงไม่ต้องเลิกกับแฟน โกรธ ผิดหวังที่ไม่ได้เลื่อนตำแหน่ง กล่าวคือขาดความสนใจในงานที่ทำอย่างแท้จริง เพราะไปอยู่ในอดีตและในอนาคตเสียหมด ไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน จนการงานตกต่ำ ชีวิตขาดความหวัง เมื่อหาทางออกไม่ได้ ก็ไปหาผู้เฒ่าทวงถาม THE PRESENT เพื่อจะเอามาแก้ปัญหา


ผู้เฒ่าก็ถามว่าทำไมตอนเป็นเด็กตัดสนามหญ้าจึงมีความสุขมาก เจ้าหนุ่มก็บอกว่า เพราะตอนนั้นคิดเรื่องตัดหญ้า ยิ่งตัดได้ดีก็ยิ่งมีคนจ้าง

ผู้เฒ่าก็บอกว่า ฟังให้ดีนะ THE PRESENT นั้นคือของขวัญที่เจ้าจะต้องหาให้ตัวเอง ไม่มีใครให้ใครได้ และตัวเองเท่านั้นที่จะมีอำนาจค้นพบว่ามันคืออะไร

เจ้าหนุ่มหลบไปอยู่กระท่อมบนภูเขาคืนหนึ่งคนเดียว ได้ไปเห็นเตาผิงที่เรียงด้วยก้อนหินสวยงามยิ่ง ก็ฉุกคิดว่า ตอนสร้างเตาเขาคงต้องให้ความสนใจและทำงานอย่างเต็มที่แก่งานนั้น โดยไม่นึกถึงสิ่งอื่นใดเลยจึงสามารถสร้างสิ่งที่สวยงามเช่นนี้ได้และนึกถึงคำพูดของผู้เฒ่าที่ว่า หากจะหา THE PRESENT ให้พบ ต้องพยายามนึกถึงเวลาเมื่อมีความสุขที่สุด คิดไปๆ ก็นึกได้ว่า คนเราเมื่อมีจิตมุ่งเต็มที่ และมีความพอใจกับสิ่งที่ทำ ก็จะมีความรู้สึกดีมีความสุข

เขานึกขึ้นมาได้ทันทีว่า THE PRESENT (ของขวัญ) ที่เขามองหาอยู่ที่แท้ก็คือ THE PRESENT ที่หมายถึงปัจจุบันนั่นเอง


<!-- google_ad_section_end -->​

 

ขอบคุณค่ะ THE PRESENT คือของขวัญที่เราสร้างได้ด้วยตัวของเราเอง และส่งต่อมันแก่ผู้อื่น เราต่างเป็นของขวัญของกันและกัน

 

<TABLE class=tborder id=post3561565 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1 id=td_post_3561565 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">การหา ... ของขวัญ... เจอก็คือการตระหนักว่า ต้องอยู่กับห้วงเวลาปัจจุบัน

เน้นให้ความสำคัญกับสิ่งที่เกิดขึ้นและกระทำอยู่ในปัจจุบัน ซาบซึ้งในสิ่งที่เกิดขึ้นและมีอยู่ในปัจจุบันเท่านั้น คนเราเมื่ออยู่ในปัจจุบันโดยไม่ถูกกระทบกระทั่งโดยสิ่งที่เรียกว่า noises or disturbances จากการกระทำในอดีตหรือจากความฝันเฟื่องหรือจากความกังวลใจกับอนาคต แล้วก็จะรู้สึกมีความสุขและรู้สึกว่าประสบผลสำเร็จ

เขาดีใจมากรีบไปหาผู้เฒ่า ผู้เฒ่าก็หัวเราะชอบใจและบอกว่าเจ้าได้พบ THE PRESENT แล้ว มันเป็นของขวัญที่เจ้าให้กับตัวเอง

นั่นก็คือการมุ่งเน้นคิดถึงสิ่งที่เกิดอยู่ในปัจจุบันเท่านั้นเพราะมันจะทำให้เจ้ามีพลังและศักยภาพในการทำงานได้เต็มที่และจะมีความรู้สึกเป็นสุข ในเวลาปัจจุบันเมื่อประสบบางสิ่งที่เลวร้ายขอให้นึกถึงสิ่งดีๆ ที่เจ้ามีอยู่ และพยายามมองหาสิ่งดีๆที่อาจเกิดขึ้นจากสิ่งร้ายๆ นั้น เพื่อให้มีพลังและความเชื่อมั่นไปสู้กับสิ่งเลวร้ายนั้น
<!-- google_ad_section_end -->
</TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

หลัก 3 ข้อที่ต้องจำก็คือ

1.เน้นให้ความสำคัญแก่ห้วงเวลาปัจจุบัน
2.ซาบซึ้งและหาความสุขจากสิ่งที่มีอยู่
3.ให้ความสำคัญต่อสิ่งที่สำคัญในปัจจุบัน

ในกรณีของเจ้าถึงไม่ได้เลื่อนตำแหน่ง ผิดหวังในความรัก เจ้าก็ยังมีงานที่ดีทำในองค์กรที่มั่นคงมีอนาคต มีโอกาสพบผู้หญิงอีกมากมาย อย่าปล่อยให้ความผิดพลาดหรือความเจ็บปวดในอดีตหรือความกังวลเกี่ยวกับอนาคตมารบกวน

วันเวลาผ่านไป เจ้าหนุ่มก็กลับมาหาผู้เฒ่าอีกและถามว่าผมไปคิดๆ ดู เราจะมุ่งเน้นแต่ปัจจุบันโดยไม่สนใจอดีต และอนาคตเชียวหรือ ของขวัญชิ้นสำคัญนี้จะเพียงพอต่อการมีความสุขในชีวิตและในการทำงานตลอดไปจริงหรือ

ผู้เฒ่าก็บอกว่า เพียงพอแน่นอนแต่เจ้าต้องจัดการเกี่ยวกับเรื่องอดีต อนาคต และปัจจุบันอย่างสมดุลกัน เราต้องเรียนรู้อดีตที่ผิดพลาดเพื่อเอาไว้เป็นบทเรียนหรือถ้าเป็นสิ่งที่ทำไว้ดีในอดีตก็ต้องเอามาศึกษาเช่นกัน ส่วนอนาคตนั้นเราต้องวางแผนเพราะการวางแผนสำหรับอนาคตจะช่วยลดความกลัวและความกังวลใจลง เราต้องมีการวางแผนตราบที่เราต้องการให้อนาคตดีกว่าปัจจุบัน

ผู้เฒ่ากล่าวต่อว่า ลองจินตนาการกล้องถ่ายรูปที่ตั้งอยู่บนฐานสามขา ขาแรกคือการเรียนรู้จากอดีต ขาที่สองคือการมีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน และขาที่สามคือการวางแผนสำหรับอนาคต ทั้งสามขาต้องสมดุลกันเพื่อสนัสนุนกล้องถ่ายรูปที่หาค่าไม่ได้นั้น

ถ้าไม่อยู่กับปัจจุบันก็จะไม่ตระหนักถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นรอบตัวเรา ถ้าไม่เรียนรู้จากอดีตก็วางแผนอนาคตไม่ได้และถ้าไม่มีแผนสำหรับอนาคตก็จะล่องลอยอย่างไร้ความหมาย

 

วันหนึ่งชายหนุ่มก็ประสบกับโลกแห่งความเป็นจริงว่าผู้เฒ่าได้จากเขาไปแล้ว เขาเศร้าเสียใจและยิ่งคิดก็ยิ่งเห็นความยิ่งใหญ่ของผู้เฒ่าซึ่งประสบความสำเร็จในชีวิตและการงาน

เป็นคนมีความสุขมีความสงบมีพลังล้นเหลือและเป็นที่รักเคารพของคนทั่วไป

เขาสงสัยว่าทำไมผู้เฒ่าถึงยอมเสียเวลามากมายกับเขาและเด็กๆแทนที่จะเอาเวลาเหล่านั้นไปหาความสุขอย่างอื่น และเขาก็ตระหนักว่าเพราะผู้เฒ่ามีจุดมุ่งหมายในชีวิตที่จะเผยแพร่เรื่อง THE PRESENT และให้ปัญญา (wisdom) แก่คนรุ่นใหม่ เพื่อให้พบความสุข ทุกอย่างที่ผู้เฒ่าทำไปล้วนมี sense of purpose ทั้งสิ้น

และเขาก็เข้าใจว่า sense of purpose ในชีวิตนี้แหละที่เป็นตัวเชื่อมต่ออดีต ปัจจุบันและอนาคตเข้าด้วยกัน และให้ความหมายแก่ชีวิต

เขาเข้าใจว่าการมีชีวิตอยู่อย่างมีจุดมุ่งหมายนั้นไม่ได้หมายถึงการรู้ว่าจุดหมายคืออะไรหรือรู้ว่าต้องทำอะไรเท่านั้น หากต้อง รู้ว่า..ทำไม..ด้วยการมีชีวิตอย่างมีจุดหมายอย่างคำนึงถึงแต่ปัจจุบันโดยเรียนรู้จากอดีตและมีการวางแผนชีวิต ไม่ใช่การวางแผนชีวิตที่ใหญ่โตอะไร มันเป็นวิธีการปฏิบัติในการดำเนินชีวิตประจำวันที่ได้ผลและทำให้มีความสุขในชีวิต ซึ่งในที่สุดจะทำให้มีความสามารถในการนำ บริหารจัดการ สนับสนุนช่วยเหลือ เป็นมิตรกับผู้คนและให้ความรักกับคนอื่นๆได้ดียิ่งขึ้น

เสียงหัวเราะของเด็ก เสียงร้องอันไพเราะของนก ความงดงามของต้นไม้ดอกไม้ ใบหญ้า ความสุขจากการอยู่กับคนที่รัก ความสุขจากความรักในครอบครัว ความงดงามที่ได้รับจากเพื่อนมนุษย์ ความสุขจากการให้ ความสุขทางกายและใจต่างๆแม้เล็กน้อยเพียงใด ไม่ว่าจะมีเงินมากหรือน้อยล้วนเป็นเรื่องของปัจจุบันที่สามารถตักตวงความสุขมาได้อย่างเบิกบานทั้งสิ้นโดยมิพักต้องกังวลกับอดีตที่ผ่านไปแล้ว หรืออนาคตที่ยังมาไม่ถึง


บทความจาก วรากรณ์ สามโกเศศ หนังสือพิมพ์มติชน<!-- google_ad_section_end -->

 

<TABLE borderColor=#fac963 cellPadding=0 width=725 align=center bgColor=#e2e2e2 border=5><TBODY><TR><TD bgColor=#ecfae0>ถ้าจิตทำงานเหมือนนาฬิกา ขันธ์ห้าเหมือนเฟืองนาฬิกา </TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE borderColor=#fac963 cellPadding=0 width=725 align=center border=5><TBODY><TR><TD bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=3 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR bgColor=#ffffcc><TD vAlign=center> </TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD class=A2 vAlign=top>
เพราะจิตของเรานี้มันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อทำหน้าที่ โดยผ่านการรับรู้ของระบบประสาททั้ง ๕ คือ ประสาท ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ เมื่อไปกระทบกับรูป เสียง กลิ่น รส สมผัส อารมณ์ แล้วก่อให้เกิด รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

โดยอาศัยระบบประสาทวิญญาณรับรู้ผ่านทางอายตนะทั้งหกทาง เป็นตัวรับข้อมูลให้ แล้วส่งให้แก่จิต จดเป็นฮาร์ดดิสก์เก็บข้อมูลอีกทีหนึ่ง

แล้วแปลงข้อมูลที่รับมานำออกมาใช้เป็นหน้าที่ต่างๆ โดยผ่านทางความคิด เรียกว่า "ขันธ์" คือรูปขันธ์ ได้แก่ ภาพที่เกิดจากจินตนาการแล้วเกิด เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์ รวมเรียกว่า "จิต"

ความคิดแต่ละครั้ง เป็นผลรวมของทุกขันธ์ที่ทำงานร่วมกันโดยอัตโนมัติ เหมือนกับการทำงานของนิ้วมือ ซึ่งจำลองมาจากการทำงานของขันธ์ห้านั้นเอง

ดังนั้น นิ้วมือนิ้วเท้ามนุษย์จึงมีแค่ห้านิ้ว ถ้ามากหรือน้อยกว่านั้น ถือว่าผิดปกติ

พอคิดปั๊บ เรื่องราวก็ปรากฏทันที หรือเหมือนกับการทำงานของนาฬิกา เฟืองแต่ละตัวของ Clock Machine ข้างในมันหมุนติกๆ มันทำงานไปวันละ ๒๔ ชั่วโมง

แม้เฟืองทุกตัวของมันจะหมุนอยู่กับที่ก็ตาม แต่ว่าเข็มนาฬิกามันหมุนไปเรื่อยๆ บอกเวลาเป็นหน่วยวินาที นาที เป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี เป็นหลายปี

มันบอกเรื่องราวและเหตุการณ์ต่างๆ แต่ว่าฟันเฟืองที่หมุนอยู่กับที่ มันไม่เคยบอกอะไร มันเพียงทำหน้าที่หมุนอยู่เท่านี้ ลูกตุ้มของมันทำงานตามหน้าที่ ฉันใด

จิตหรือขันธ์ทั้งห้าของเราก็เหมือนเฟืองนาฬิกาฉันนั้น ทำให้เกิดระบบการทำงานของจิต อันอาศัยเฟืองทั้งห้า คือ นามรูป ที่รวมเอา รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เข้าด้วยกัน แล้วแปลงออกมาเป็นความคิด และสามารถคิดได้สารพัดอย่าง

ทวารทั้งสาม คือ กาย วาจา ใจ ก็เหมือนเข็มวินาที เข็มนาที เข็มชั่วโมง มันจะบอกเวลาได้ตลอดไปเป็นกัปป์เป็นกัลป์

ดังนั้น การเจริญสติทำให้เราเกิดญาณปัญญา และสามารถจัดการกับความคิดได้ เราจะต้องรู้จักโครงสร้างของจิตเสียก่อน ว่าความคิดเกิดจากอะไร มันประกอบด้วยอะไร ความคิดเริ่มต้นทำงานอย่างไร สิ้นสุดอย่างไร

ในขณะที่เราคิด เราเคยเห็นความคิดของตัวเองบ้างไหม ความรู้สึกกับความคิดต่างกันอย่างไร

เราต้องตอบปัญหาเหล่านี้ให้ได้ก่อน

ถ้าไม่แจ่มแจ้งกับคำถามาเหล่านี้ เราจะปฏิบัติวิปัสสนาไปด้วยความสงสัยและท้อแท้ และล้มเลิกในที่สุด


พระพุทธยานันทภิกขุ (หลวงพ่อดิเรก พุทธยานันโท</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

จักรวาลมอบของขวัญให้มนุษย์อยู่บ่อยๆ แม้ว่าบางครั้งมนุษย์ทำผิดแล้วจำเป็นต้องมีการลงโทษบ้างก็ตาม
ของขวัญแต่ละชิ้นแต่ละอย่างในที่สุดจักรวาลก็จะทยอยออกมาให้มุนษย์ทุกคนจนครบทุกชิ้นตามสัญญาก่อนลงมาเกิดในโลกมนุษย์(สัจจะ)อย่างแน่นอน

 

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ ^^

 

ชอบบทความนี้ค่ะ ขอบคุณ