เพิ่งนั่งสมาธิค่ะ มีข้อสงสัยว่าเราควรจะฝืนไหมคะ

เพิ่งเริ่มนั่งสมาธิค่ะ มีคำถามจะรบกวนถามหน่อยค่่ะ
(อาจจะยาวและ เรียบเรียงไม่ค่อยถูกนะคะ ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบด้วยค่ะ)

ตั้งใจว่าจะนั่งสมาธิไปเรื่อยๆ โดยพยายามจับยุบ-พอง ในห้องที่นั่งสมาธิมีนาฬิกาอยู่ด้วย และมีเสียงรถข้างนอกตลอดเวลา (บ้านติดริมถนนค่ะ)

เริ่มแรกก็ได้ยินเสียงนาฬิการบกวนตลอดเวลา จับยุบ-พองได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
เพราะรู้สึกว่าฟุ้งซ่านด้วยค่ะ จิตคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ตลอด
มีบางช่วงได้ยินเสียงคนขึ้นบันไดมา ใจก็ภาวนาว่าอย่าเพิ่งเข้ามารบกวน
เมื่อรู้สึกว่าเหงื่อไหล ใจก็คิดสงสัยว่าเราควรกำหนดรับรู้ว่าเหงื่อไหลจากหน้าผากลงมาถึงจุดไหนแล้ว หรือกำหนดยุบ-พองต่อไป (สับสนมากค่ะ เพราะจับ ยุบ-พอง ไม่ค่อยจะได้) แต่พยายามตั้งสติไว้ตลอด และนั่งนิ่งมาได้ตลอดแม้่จะมีอาการชา แล้วปวดเมื่อยบ้าง จนมาถึงจุดหนึ่ง ที่ปวดเอวแล้วรู้สึกว่าร่างกายค่อยๆเอนไปด้านหลังทีละน้อยๆ แบบไม่หยุด (ใจก็คิดตลอดว่า หรือนี่คือตัวยืดที่เคยได้ยิน แต่ไม่น่าใช่เพราะรับรู้ได้ว่า แค่ค่อยๆเอนไปข้างหลัง และถ้าเอนไปไม่หยุดก็จะล้ม )

ขณะที่เอนมาเรื่อยๆ ก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเรื่อยๆ ไม่ปวด ใจก็กำหนดรับรู้เฉยๆว่าเรากำลังเอนอยู่ พยายามจับยุบ-พองเท่าที่ทำได้ จนในที่สุดหลังก็แตะของที่อยู่ด้านหลัง เลยออกจากสมาธิโดยปริยาย โดยไม่มีอาการชา หรือปวด

และเพิ่งมาระลึกได้ทีหลังว่า ที่นั่งสมาธิมาตลอด ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกา และเสียงรถเลยนอกจากช่วงแรก จึงอยากถามว่า ที่เราไม่ได้ยินเสียงนี่แสดงว่าเรามีสมาธิแล้วหรือไม่ค่ะ

แล้วอาการที่ค่อยๆเอนหลังนี่เกิดขึ้นจากอะไรคะ (เป็นวิธีที่ร่างกายปรับอัตโนมัติ ให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายจากการเกร็งที่เกิดจากการพยายามนั่งสมาธิหรือเปล่า) เราควรจะฝืน และพยายามนั่งตัวตรงหรือไม่ หรือแค่กำหนดรับรู้

เราควรมีวิธีกำหนดอย่างไรคะ เพื่อให้มีสมาธิที่ดีขึ้น

 

ยังไม่เรียกว่าสมาธิครับ เวลาคุณเอนกายลงแล้วใจไปจับอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย แสดงว่าคุณละจากการจับยุบพองแล้ว มันเป็นมายาแห่งจิต ต้องไม่สนใจ กำลังไปได้ดีเป็นกำลังใจให้ครับ

 

พึงกำหนดรู้ตามที่รู้สึก หรือตามที่มันเป็น

ภาคปฏิบัติ

 

สาย พองยุบ เขาให้รู้ในทุกสถาวะอาการนิครับ...แต่รู้แล้วละนะ....แล้วมาจับตรงท้องต่อ...

ถ้าเป็นผมผมจะนอนภาวนาเลยนะครับ...เอามือจับตรงท้อง สังเกตอาการพองยุบได้ง่ายมากๆ.....

อันนี้แน่นอนครับ...ถ้าจิตคุณตั้งมั่นกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งจนเป็นสมาธิแล้ว มันจะไม่ไปสนใจในสิ่งอื่นครับ.....ทำอย่างนี้หละครับ...ถูกต้องแล้วนะ....

 

ถือว่า ดีแล้วแหล่ะ ครับ ผมก็เคยเป็นแบบนั้น แต่จากที่ผม ได้ ทำสมาธิดูนะครับ แนะนำว่า ให้ ลองนอนสมาธิ ก่อนครับ แล้ว แล้วค่อย นั่งสมาธิ จากที่ หลายๆ ท่านได้แนะนำ ผมมา นั่ง ครับ :d

 

ต้องขอขอบคุณทุกท่านสำหรับคำแนะนำนะคะ
ห่างหายจากการนั่งสมาธิไปนานเลยค่ะ คงต้องเข้มงวดกับตัวเองมากกว่านี้ ^^

ขอให้โชคดีปีใหม่กันทุกคนค่ะ

 

ควรฝึกสติก่อน คือ ศีล ศีลคือการสังเกตุ กริยาและเจตนา เช่น การพูดความจริงประกอบด้วย คำนั้นต้องจริง ต้องมาจากใจ เป็นประโยชน์ ถูกกาละเทศะ สุภาพออ่นหวาน แต่ถ้าคนอื่นเดือดร้อน ก็ผิด อีกกรณี ศีลข้อ 1 กายคนและสัตว์ เป็นมายาว่างเปล่า ทำไมการฆ่าจึงปาบ เป็นต้น ฝึกสังเกตุจนจิตรยอมรับ สติจะขาดยากและไม่หลงกระทำตามอำนาจของจิตร

 

เป็นห่วงอนาคตพี่ชาย

เป็นห่วงอนาคตพี่ชาย
คือตอนนี้พี่ชายอายุ 24 ปี เรียนคณะนิติศาสตร์ปี 6 ของมหาลัยราชภัฎ แห่งหนึ่ง เกรดได้อยู่ที่ 2.1-2.2 เทอมที่แล้วติดเอฟ 1 วิชา เรียนเทอมล่ะ 3 วิชา แกบอกแกอยากเป็นผู้พิพากษา แต่ วันๆ เอาแต่เล่นเกม dota ทั้งวันบอกเล่นแล้วจะทำใหห้ฉลาด จริงหรือค่ะ เราว่ามันเป็นไปในทางตรงกันข้ามมากกว่ามั้งค่ะ ทุกวันนี้แม่เรายังไปรับไปส่งพี่ที่มหาวิทยาลัย อยู่เลยค่ะ เพื่อนก็ไม่มี แม่เรายังเคยตามไปด่าที่ร้านเกมอยู่เลย อายเขามาก มันบอกว่ามันไปหาหมอดูมา หมอดูบอกมันจะได้เป็นใหญ่เป็นโต ใน วงการผู้พิพากษา เราไม่รู้ว่ามันจะจริงไหมค่ะ หรือว่าหมอดูก็แค่หมอเดาอนาคตเปลี่ยนแปลงได้อยู่ที่ตัวเรากระทำ เราไม่ค่อยอยากเชื่อค่ะ เรากลัวพี่ชายอนาคต จะ ลำบาก อยากขอคำปรึษาค่ะ สำหรับ อายุ 24 นี้พวกคุณคิดว่าเด็กอยู่ไหมค่ะ สำหรับเราเขาโตมากแล้วน่ะค่ะ จะปรับปรุงตัวพี่ชายได้ไหมขอคำแนะนำ

 

ผมก็เพิ่มเวลาเดินจงกรมและนั่งสมาธิครับ
ร้องออกตัวก่อนว่าผมทำสมาธิตามแบบพระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์
ช่วงปีแรก เดินจงกลมและนั่งสมาธิ อย่างละ 30 นาที
หลังๆพยายามเพิ่มเป็น 45 นาที
ก่อนอื่นต้องถามท่านก่อนว่า เราทำสมาธิไปเพื่ออะไร...
เราได้เรียนรู้จากประสบการณ์ตรงการทำสมาธิว่า ทำมาก/น้อยให้ประโยชน์อะไร ถ้าเข้าใจ ทั้ง 2 สิ่ง คิดว่านะจะได้คำตอบชัดเจนด้วยตัวของเราเอง
อย่างไรก็อย่างให้เป็นผลเสียกับกิจกรรมในแต่ละวันนะครับ

 

เล่นเกมทำให้มีไหวพริบฉลาดขึ้นครับ แต่ก็เฉพาะบางเรื่องครับ ถ้านำมาใช้ให้ถูกวิธีแต่ที่แน่ๆไม่มีทางเป็นผู้พิพากษาได้ครับถ้าไม่อ่านหนังสือ ผมได้รู้จักคนที่เขาอยากเป็นผู้พิพากษาเหมือนกัน เขาเรียน จบป.ตรีกับเนติตอนอายุ24ปี ตอนนี้เขาอายุ26 อ่านหนังสือทุกวันเขายังไม่มั่นใจว่าจะได้เป็นเลย ถ้าพี่คุณยังทำตัวแบบนี้คงจะยากครับ แต่อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ถึงจุดหนึ่งเขาอาจเปลี่ยนแปลงได้ครับ