อภัยทาน คืออย่างไร ?

อภัยทาน คืออย่างไร ?

...อภัยทาน ก็คือการยกโทษให้ คือการไม่ถือความผิดหรือการล่วงเกินกระทบกระทั่งว่าเป็นโทษ

อภัยทานนี้เป็นคุณแก่ผู้ให้ ยิ่งกว่าแก่ผู้รับ เช่นเดียวกับทานทั้งหลายเหมือนกัน คืออภัยทานหรือการให้อภัยนี้ เมื่อเกิดขึ้นในใจผู้ใด จะยังจิตใจของผู้นั้นให้ผ่องใสพ้นจากการกลุ้มรุมบดบังของโทสะ

อันใจที่แจ่มใส กับใจที่มืดมัว ไม่อธิบายก็น่าจะทราบกันอยู่ทุกคนว่าใจแบบไหนที่ยังความสุขให้เกิดขึ้นแก่เจ้าของ ใจแบบไหนที่ยังความทุกข์ให้เกิดขึ้น และใจแบบไหนที่เป็นที่ต้องการ ใจแบบไหนที่ไม่เป็นที่ต้องการเลย

ความจริงนั้น ทุกคนที่สนใจบริหารจิต จะต้องสนใจอบรมจิตให้รู้จักอภัยในความผิดทั้งปวง ไม่ว่าผู้ใดจะทำแก่ตน แม้การให้อภัยจะเป็นการทำได้ไม่ง่ายนัก สำหรับบางคนที่ไม่เคยอบรมมาก่อน แต่ก็สามารถจะทำได้ด้วยการอบรมไปทีละเล็กละน้อย เริ่มแต่ที่ไม่ต้องฝืนใจมากนักไปก่อนในระยะแรก

ตัวอย่างเช่น เวลาขึ้นรถประจำทางที่มีผู้โดยสารคอยขึ้รถอยู่เป็นจำนวนมาก หากจะมีผู้เบียดแย่งขึ้นหน้า ทั้งๆ ที่ยืนอยู่ข้างหลัง ถ้าเกิดโกรธขึ้นมาไม่ว่าน้อยหรือมาก ก็ให้ถือเป็นโอกาสอบรมจิตใจให้รู้จักอภัยให้เขาเสีย เพราะเรื่องเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องที่ควรถือโกรธกันหนักหนา เป็นเรื่องเล็กน้อยเหลือเกินควรจะอภัยให้กันได้ แต่บางที่ไม่ตั้งใจคิดเอาไว้ก็จะไม่ทันให้อภัยจะเป็นเพียงโกรธแล้วจะหายโกรธไปเอง

โกรธแล้วหายโกรธเอง กับโกรธแล้วหายโกรธเพราะให้อภัย ไม่เหมือนกัน โกรธแล้วหายโกรธเองเป็นเรื่องธรรมดา ทุกสิ่งเมื่อเกิดแล้วต้องดับ ไม่เป็นการบริหารจิตแต่อย่างใด แต่โกรธแล้วหายโกรธเพราะคิดให้อภัย เป็นการบริหารจิตโดยตรง จะเป็นการยกระดับของจิตให้สูงขึ้น ดีขึ้น มีค่าขึ้น

ผู้ดูแลเห็นความสำคัญของจิต จึงควรมีสติทำความเพียรอบรมจิตให้คุ้นเคยต่อการให้อภัยไว้เสมอ เมื่อเกิดโทสะขึ้นในผู้ใดเพราะการปฏิบัติล้วงล้ำก้ำเกินเพียงใดก็ตาม พยายามมีสติพิจารณาหาทางให้อภัยทานเกิดขึ้นในใจให้ได้ ก่อนที่ความโกรธจะดับไปเสียเองก่อน

ทำได้เช่นนี้จะเป็นคุณแก่ตนเองมากมายนัก ไม่เพียงแต่จะทำให้มีโทสะลดน้อยลงเท่านั้น และเมื่อปล่อยให้ความโกรธดับไปเอง ก็มักหาดับไปหมดสิ้นไม่ เถ้าถ่านคือความผูกโกรธมักจะยังเหลืออยู่ และอาจกระพือความโกรธขึ้นอีกในจิตใจได้ในโอกาสต่อไป

ผู้อบรมจิตให้คุ้นเคยอยู่เสมอกับการให้อภัย แม้จะไม่ได้รับการขอขมา ก็ย่อมอภัยให้ได้ ในทางตรงกันข้าม ผู้ไม่เคยอบรมจิตใจให้คุ้นเคยกับการให้อภัยเลย โกรธแล้วก็ให้หายเอง แม้ได้รับการขอขมาโทษ ก็อาจจะไม่อภัยให้ได้ เป็นเรื่องของการไม่ฝึกใจให้เคยชิน

อันใจนั้นฝึกได้ ไม่ใช่ฝึกไม่ได้ ฝึกอย่างไดก็จะเป็นอย่างนั้น ฝึกให้ดีก็จะดี ฝึกให้ร้ายก็จะร้าย...
………………………………………………………………………………………………………………………
:: การบริหารจิตสำหรับผู้ใหญ่
:: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
ที่มา http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=6185

 

ว่าแต่ว่า อภัยทานกับธรรมทานอย่างไหนสูงกว่ากันละครับ อย่างไหนได้อานิสงส์มากกว่ากันครับ

ช่วยสาธยายธรรมหน่อยครับ คุณคนฝั่งโขง

 

อภัยทานเป็นทานอันสูงสุด แต่ทำได้ยาก พูดง่ายแต่เวลาจะทำมันต้องใช้กำลังใจอย่างหนัก ภัทรก็คอยบอกคอยสอนคนอื่นให้รู้จักคำว่าให้อภัย แต่พอถึงเวลาที่ตัวเองเจอกับสภาพ ที่การอภัยเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก ก็มารู้ว่าเวลาเราพูดมันง่าย แต่ถึงเวลาจริงๆทำไมเราทำไม่ได้

ภัทรทำงานที่นึงมา ทำงานหนักมาก ทุ่มเท แรงกาย แรงใจ จนข้อมือทั้งสองข้างล๊อก เพราะทำงานหนักมาก หมอบอกว่าเ้ส้นเอ็นกระดูกหัวนิ้วโป้งข้อที่สาม ทั้งสองข้างอักเสบ ทำให้ข้อมือเจ็บปวดมาก บิดฝาขวดเปิดไม่ได้ ยกของหนักก็ไม่ได้ สะบัดมือ บิดมือไม่ได้เลย แต่จากงานที่เราทำมาทั้งหมด จนกระทั่งข้อมือพัง ตอนนี้ใช้แต่นิ้วพิมพ์ได้อย่างเดียว ถามว่าที่ทำงานยังไม่เห็นคุณค่า สิ่งที่เราทุ่มเททำให้ ไล่ให้ภัทรออกจากงานอย่างไม่เป็นธรรม โดยไม่ยอมจ่ายชดเชยใดๆทั้งสิ้น เขาบอกให้เขียนใบลาออก ภัทรก็เขียนให้ ตั้งใจทำงานวันสุดท้ายต้นเดือนกุมพา แต่พอเราเขียนเสร็จเขากับให้เราออกวันนั้นเดี๋ยวนั้นเลย ทั้งช๊อก ทั้งเสียใจ ผ่านมาหลายวันแล้ว ก็ยังทำใจให้อภัยเจ้าของ และผู้จัดการโรงแรมที่ทำกับเราไม่ได้ แต่จิตใจเป็นปกติ นิ่งๆเฉยๆ ไม่รุ่มร้อน ไม่กระสับกระส่ายที่ตกงานกระทันหัน เพียงแต่ให้อภัยคนเหล่านั้นไม่ได้ แล้วทีนี้คำว่าอภัยทานเห็นไหม ต้องใช้กำลังใจอย่างสูง เขาถึงได้บอกว่าถ้าใครทำได้มันจึงเป็นทานอันสูงสุด ขอเวลาสักพักนึงก่อน แล้วจะรองให้อภัยดู ตอนนี้ไม่อยากฝืนความรู้สึกตัวเองค่ะ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ และขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคและบททดสอบครั้งนี้ไปให้ได้นะกั๊บ

 

ขอบพระคุณมากนะค่ะสำหรับกำลังใจ แต่ถ้ามานั่งคิดดีๆอุ้มก็คิดว่าสิ่งใดที่เกิดขึ้นกับตัวเรามันก็เป็นไปเพื่ออะไรบางอย่าง ก็ดีที่อุ้มปลีกตัวออกมาจากสังคมสกปรก สถาณที่อโคจร กลุ่มคนที่ตอหลด ตอแหล ไม่รักษาสัจจะวาจา แต่จะทำยังไงให้เรามีกำลังใจ อภัยให้เขาได้นี่แหละสำคัญที่สุด คนอื่นจะเลว จะชั่วยังไงก็ช่างหัวมัน หัวเผือก แต่ตัวเรานี่สิจะทำยังไงให้สร้างทานอันสูงสุดได้

ในความคิดของอุ้มนะไม่มีทานอันใดที่ยิ่งใหญ่กว่าอภัยทานแล้วละค่ะ ตามที่คุณสงสัยนะ ธรรมทานเราทำได้ตลอดทุกเวลา ตอนไหน เมื่อไหร่ก็ได้ โดยทำได้ไม่ยาก ไม่มีขีดจำกัด ไม่ต้องใช้กำลังใจไรมากมาย ใช่แค่ความเมตตา ความอยากเห็นผู้อื่นพ้นทุกข์ แต่อภัยทานเนี่ยต้องอาศัยจิตใจ กำลังใจที่เข้มแข็งมากๆค่ะ ต้องตัดกิเลส ตัดความอาฆาต แค้น พยายาท ซึ่งมันยากสุดๆแล้ว ปกติอุ้มก็ไม่ค่อยจะเป็นแบบนี้หรอกนะ แต่อะไรที่ไม่ยุติธรรม ไร้คุณธรรม รับไม่ได้จริงๆค่ะ

 

ขอให้คุณภัทรอังคาร ผ่านเหตุการณ์ต่างๆ ไปได้ด้วยดี นะครับ

 

ขอบพระคุณมากนะค่ะ คุณคนฝั่งโขง ทุกวันนี้อุ้มก็ใช้วิกฤตให้เป็นโอกาสค่ะ คิดเสียว่าการตกงานก็เป็นการทำให้เรามีเวลาไปทำอะไรของเราได้มากขึ้น ตอนนี้ก็หันหน้าเข้าวัดปฎิบัติธรรมอย่างเดียว ที่วัดที่อุ้มขึ้นเขามีสวดมนต์ข้ามคืนทุกวันพระ แบบเนสัชชิก อุ้มก็ถือโอกาสที่มีเวลาว่างช่วงนี้แหละ ไปร่วมปฎิบัติกับเขา เอาจริงเอาจังมาก เรียกว่าไม่ต้องหลับต้องนอนกันเลยถ้าฟัาไม่สราง หลังไม่แตะพื้น เมื่อคืนอุ้มก็ไปมา พึ่งกลับลงมาจากวัดตอนตีสี่ครึ่ง ตอนแรกว่าจะอยู่ทำวัตรเช้าต่อเลย แต่ไม่ไหว นั่งมาทั้งคืนแล้วค่ะอนุโมทนาบุญได้เลยนะค่ะ บุญที่อุ้มทำมาทั้งหมดดีแล้ว ขอน้อมให้เพื่อนกัลญานิมิตรทุกท่านในกระทู้นี้ด้วยค่ะ

เมื่อวานไปกรมแรงงานมาก็ต้องผิดหวังกับเจ้าหน้าที่ๆ อัธยาศัยไม่ดี ไม่ยิ้มไม่แย้ม แถมพูดจากับเราเหมือนเราไปขออะไรเขา เขาถามอุ้มว่าคุณจะมาฟ้องเอาอะไร อุ้มเนี่ยงงเลย อุ้มก็บอกไปว่าแค่อยากมาสอบถามว่าในกรณีเคสอุ้มเนี่ย มีสิทธิเรียกร้องอะไรได้บ้างไหม ไม่ได้ก็ไม่ได้ จะบอกแล้วว่าถ้าคุณไม่เต็มใจจะเซอร์วิส คุณก็ไม่ต้องมาทำงานด้านนี้ดีกว่าไหม แต่ก็ไม่พูด พยายามวางอุเบกขามากสุดแล้ว พักหลังนี่รู้สึกตัวเองอดกลั้น และอดทนเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่รู้จะปรี๊ดแตกอีกวันไหน

ตอนนี้ก็แค่รอๆว่าเมื่อไหร่อุ้มถึงจะอภัยให้คนกลุ่มนี้ได้ ก็คงเมื่อเห็นความเป็นธรรมเกิดขึ้นบ้าง

 

การปฏิบัติแบบเนสัชชิก เป็นการปฏิบัติแบบอุกฤษ ใครทำได้ถือว่าเป็นการฝึกความอดทน บางคนปฏิบัติถึง7วัน7คืน จิตจะนิ่งสงบและรวมได้เร็วและผู้ปฏิบัติต้องมีจิตใจที่เข็มแข็งจริงๆ ผมขออนุโมทนาด้วย ครับ.. ถ้ามีโอกาสจะขอลองดูบ้าง

ส่วนเรื่องทางโลก ก็เป็นแบบโลกๆเหมือนเดิม จิตใจคนเราหยาบขึ้นกว่าเดิม ความเห็นอกเห็นใจ ความเอื้ออาทร มีให้พบเห็นน้อยลง..ต้องทำใจจริงๆ และต้องใช้ธรรมะที่เราฝึกปฏิบัติมาอย่างเต็มที่ ...แต่ผมเชื่ออย่างผู้ปฏิบัติผู้มีศีลมีธรรม ไม่มีตกอับหรอกครับ จะต้องมีทางออกทางเดินที่เหมาะสมกับเรา บางครั้งที่ผมมีปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ในตอนนั้น แก้อย่างไรก็แก้ไม่ได้เลย ผมเลยปล่อยวางปัญหา ทำนองว่าอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เพราะเราทำอะไรไม่ได้แล้ว...เมื่อเราปล่อยวางปัญหาลง พอจิตสงบก็จะผุดวิธีการและแนวทางในการแก้ไขปัญหาขึ้นมาได้เอง ก็เป็นเรื่องที่แปลกดี คิดเท่าไหรก็ไม่รู้ทางออก เมื่อหยุดคิด(ปล่อยวางปัญหา)จึงรู้...

ก็เล่าประสบการณ์ให้ฟังในฐานะที่ผ่านโลกมาพอสมควร ก็มีทั้งสุขทุกข์ เศร้าระคนปนกัน มาก็มากแล้ว...ถ้าเราดูให้ดีชีวิตนี้มีแต่ทุกข์นะครับ มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป ความสุขเป็นแค่ของหลอกๆเท่านั้น...ผมว่าคุณภัทรอังคาร อาจใช้วิกฤตนี้ให้เป็นโอกาสนะครับ..

ขออนุโมทนาในธรรมด้วยครับ

หมายเหตุ ผมชอบเรื่องเล่าเกี่ยวกับพญานาคของคุณภัทรอังคาร จะคอยติดตามผลงานเรื่อยๆ

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ ตัวเองเคยผ่านเรื่องนี้มาเหมือนกัน กะทันหันแบบไม่ทันตั้งตัว เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ

 

มาตอบช้านิดนึงนะค่ะ พอดีภัทรมาทำบุญงานออกนิโรธกรรมของท่านครูบาเหนือชัย ที่ถ้ำป่าอาชาทองที่เชียงรายเจ้าค่ะ ขอน้อมบุญกุศลทั้งหมดที่ได้ทำมาแล้วนี้ให้ คุณคนฝั่งโขง ได้มีส่วนในอานิสงค์ผลบุญที่ภัทรจะได้รับจากการนี้นะเจ้าค่ะ มีความสุขมาก จิตอิ่มเอมเป็นปลื้มมาก

ก็พลิกวิกฤตเป็นโอกาสจริงๆค่ะ คิดดูถ้าภัทรยังมัวนั่งทำงานอยู่ป่านนี้ก็คงไม่ได้มาเอาบุญใหญ่ บุญที่ทำได้ยากมาก พรุ่งนี้เย็นกลับพัทยาแล้วค่ะ เพราะวันจันทร์ต้องไปสวดมนต์ข้ามคืน ที่วัดทรงเมตตาอีก อุ้มจะฝึกถือเนสัญชิกทุกคืนวันพระให้ได้ เป็นการทดสอบจิตใจ ความอดทนไปในตัวค่ะ ทำแล้วก็เบา สบาย โล่ง สงบ เย็นมีความสุขมากๆค่ะ

วันไหนหาเวลามาพัทยาในวันพระสิค่ะ อุ้มจะพาขึ้นไปปฎิบัติค่ะ แต่ถ้าไม่มาก็ถือเอาวันพระเป็นวันปฎิบัติอยู่กับบ้านได้เลยค่ะ ก็คงเหมือนกัน แต่ที่อุ้มไปที่วัดเพราะว่าผู้คนมากมาย เรามีเพื่อนร่วมปฎิบัติ กำลังใจเราก็จะมาเหมือนเราจะไม่ยอมแพ้ คนอื่นเขาทำได้เราก็ต้องทำให้ได้ แต่ถ้าอยู่บ้านพอเราง่วงเราก็อาจจะเอนตัวลงนอนซะเฉยๆอย่างงั้น เราก็เหมือนไปแข่งเอาบุญ เอากุศลแหละค่ะ

ส่วนเรื่องที่ทำงานวันก่อนที่อุ้มจะมาเชียงราย อุ้มไปฟ้องกรมแรงงานแล้ว อุ้มถือว่าอุ้มทำได้แค่นั้น ส่วนผลจะออกมาเป็นเช่นไร ก็สุดแ้ท้แต่ค่ะ อุ้มไม่ใส่ใจแล้วคนมีความรู้ ความสามารถเดี๋ยวงานมันก็มาหาเอง แต่หากท่านทั้งหลายอยากให้เรานั่งอยู่บ้านเป็นคุณนาย ครูบาอาจารย์ท่านก็คงไม่ปล่อยให้เราอดหรอกนะเจ้าค่ะ เดี๋ยวต้องไปหาตาชั่งมาแขวนไว้ที่บ้านบ้างแล้ว เอาหัวมันมาชั่งไว้เตือนสติเรา ชั่งหัวมัน ชั่งหัวมัน ตลอดเวลา

ขอบคุณนะค่ะที่มาตอบ ส่วนเรื่องพญานาคไว้มีโอกาสอุ้มก็จะมาเล่าต่อไปเจ้าค่ะ วันนี้ก็โดนคทาพญานาคของหลวงปู่โขกหัวให้ อิอิอิ

 

ขอบคุณนะค่ะ ก็เป็นกำลังใจให้ซึ่งกันและกันเนาะ เพราะโลกใบนี้มีแต่ความวุ่นวายหนอ ทางเดียวที่เราจะหนีทุกข์ได้ คือเร่งหาทางออกจากทุกข์ และมีนิพพานเป็นที่สุด ตราบใดที่เรายังเกิดดับอยู่ เราก็จะเห็นทุกข์ทุกชาติไป งานก็เป็นแค่สัมมาอาชีพ เพื่อความเป็นอยู่ ดำรงอาศัย ดูแลอุปถรรม์บิดา มารดา แต่ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต ที่เราควรจะไปยึดมั่น ถือมั่น เพราะเมื่อเรายึดเมื่อไหร่ เมื่อนั่นแหละทุกข์ก็จะมาหาเราเพราะมัน

 

อนุโมทนาในบุญกุศลทั้งมวลของคุณภัทรอังคารด้วยครับ บุญย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม ..นิพพานัง ปัจจโยโหตุ สาธุๆๆ ครับ

 

แจ้งข่าว ภาระของลูกกตัญญู http://palungjit.org/forums/ข�...ml#post5637061[.108/COLOR]<!-- google_ad_section_end -->

 

การอภัยทาน เป็นทานที่ทำได้ยาก แต่สามารถทำได้
อนุโมทนาสาธุ

สาธุ