อยากถามเรื่อง สมาธิ ค่ะ

คือขณะนั่งมีความคิดฟุ้งซ่าน มีเสียงเพลงอยู่ในหัว แบบนี้มีวอธีแก้ยังไงค่ะ

 

ทำสัมมาสมาธิให้เกิดสิครับ
หลักการของพระศาสนา คือ ละชั่ว ทำความดี ทำใจให้ผ่องใส
ดังนั้นก่อนจะไปสู่ขั้นของการภาวนาทำความดี จะข้ามขั้นของการละความชั่วไม่ได้ ไม่งั้นเราจะทำความดีไม่ขึ้น คือใจจะถูกรบกวนจากอารมณ์ฟุ้งซ่านจนไม่เป็นอันตั้งมั่นเป็นสมาธิ อย่าลืมนะครับว่าก่อนที่เราจะมาภาวนานั้น ตลอดทั้งวัน ทวารต่างๆของเรารับอารมณ์มาปรุงแต่งจนฟุ้งซ่านเยอะแยะเก็บไว้ในจิต
เราจึงยังไม่ควรใจร้อนภาวนา ก่อนภาวนาจึงจำเป็นที่เราต้องทบทวนข้อธรรมเพื่อชำระใจละความชั่วความฟุ้งซ่านให้ใจสะอาดซะก่อน

อุปมาว่าการภาวนาคือการทาสีใหม่ลงไปที่ผิวชิ้นงาน ก่อนทาสีเราก็ต้องลอกคราบสกปรกหรือละความชั่วความฟุ้งซ่านออกไปจากชิ้นงานหรือจากจิตซะก่อน สีใหม่หรือการภาวนาจึงจะทาลงไปที่ผิวชิ้นงานได้อย่างราบรื่น

อย่างน้อยต้องเริ่มจากทบทวนในศีลที่เราตั้งใจรักษา อย่าลืมว่าศีลเป็นพื้นฐานของสัมมาสมาธิ ถ้าพื้นไม่แน่นเราจะทำสมาธิให้ดีไม่ได้
จึงควรทบทวนว่าในวันนี้ที่ผ่านมา เราผิดพลาดในศีลอะไรมาบ้าง เมื่อรู้ว่าพลาดให้ขอขมาพระรัตนตรัย แล้วตั้งใจเอาใหม่ให้ดี ทบทวนว่าเมื่อก่อนที่เราไม่มีศีล ชีวิตเราแย่ยังไง เมื่อเราตั้งใจรักษาศีล ชีวิตเราดีขึ้นอย่างไร ทบทวนให้ใจเชื่อมั่นว่าคนที่มีศีลจะมีความสุขในปัจจุบันและสุขเมื่อตายไปแล้วขนาดไหน ทบทวนให้เห็นว่าถ้าคนทั้งโลกมีศีล โลกนี้จะมีความสุขขึ้นอย่างไรแค่ไหน

เมื่อทบทวนในศีลแล้วก็ทบทวนในคุณความดีของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์
ทบทวนให้เห็นว่าพระท่านดีต่อเราและสรรพสัตว์ทั้งหลายเหลือเกิน ที่ท่านให้ศีลมาเป็นเครื่องรักษาใจเราให้มีความสุข เราคงไม่มีทางรู้เรื่องศีลได้เองแน่ๆ ถ้าพระท่านไม่เคยสอนเรา พระท่านจึงเป็นผู้มีพระคุณใหญ่ต่อเราและสรรพสัตว์ทั้งหลาย ในเมื่อพระท่านสอนมาว่า ชีวิตนี้ไม่เที่ยง แต่ความตายเป็นของเที่ยง แปลว่าวันนี้เราอาจตายก็ได้ เราจึงขอใช้ลมหายใจที่ยังเหลืออันน้อยนิด เอาบุญอันเกิดจากการมีศีลของเราตั้งแต่ชาติแรกจนถึงชาติปัจจุบัน อุทิศถวายตอบแทนพระคุณพระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์ ขอคุณพระรัตนตรัยได้โปรดโมทนาในกุศลนี้ที่เราตั้งใจทำถวายด้วยเถิด เมื่อพระท่านโมทนาแล้วขอจงเมตตานำส่งบุญกุศลนี้ ให้สำเร็จแก่ท่านผู้มีพระคุณทั้งหลายในชีวิตเรา ไม่ว่าจะคุณพ่อคุณแม่ ครูบาอาจารย์ ผู้มีพระคุณตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่เคยปกปักรักษาเรามาในทุกภพทุกชาติ อีกทั้งท่านเจ้ากรรมนายเวรของเราตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบัน และเพื่อนร่วมเวียนว่ายตายเกิดทั่วจักรวาลทั้งสี่ ก็ขอให้ทุกท่านที่เรากล่าวมาจงโมทนาบุญนี้ แล้วอโหสิกรรมให้เราด้วย เมื่อโมทนาแล้วก็ขอให้ทุกท่านได้พ้นทุกข์โดยทันที มีความสุขยิ่งๆขึ้นไป ถ้าบุญนี้ช่วยให้ท่านได้สิ้นทุกข์ดับเชื้อ ไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดได้อีกเลย เราก็ยิ่งยินดี
และขอให้ผลบุญที่เราทำครั้งนี้จงช่วยให้เราทำความสงบใจได้ง่าย ในทุกที่ทุกสถาน ในกาลทุกเมื่อ นับแต่บัดนีไป

แล้วสุดท้ายก็ทบทวนในอธิษฐานความตั้งใจของเราว่า เราต้องการภาวนาทำความสงบใจไปเพื่ออะไร เพื่อจะได้เด่นดีกว่าคนอื่นหรือเปล่า หรือเพื่อให้ได้ชื่อว่าเป็นผู้ทรงฌานหรือเปล่า หรือเพราะเราเข้าใจแล้วว่า เราอาจตายได้เสมอ ถ้าเราตายคราวนี้ เราขอตายไปด้วยใจที่สงบจากความชั่วทั้งหลาย การภาวนาให้ใจมีสติอยู่กับความดี จึงเป็นสิ่งดีที่สุดแล้วที่เราควรทำตอนนี้ เพื่อให้เราตายแล้วไม่พลาดจากพระนิพพาน

แล้วก็ภาวนาไปตามถนัดได้เลยครับ เพราะใจตอนนี้เป็นกุศลเต็มที่แล้ว สะอาดเต็มที่แล้ว การทำสมาธิต่อจากนี้ไปจึงเป็นสัมมาสมาธิ เป็นสมาธิที่ถูกตรงตามหลักมรรคคาอันมีองค์แปดของพระพุทธเจ้า เป็นสมาธิที่จะทำให้เกิดปัญญาดับทุกข์ได้

 

วิธีแก้ก็ตรงๆตามที่มันเป็นนั่น เป็นยังไง รู้สึกยังไงกำหนดรู้ยังงั้น ทุกๆขณะที่เป็น ที่รู้สึก

ทำสมาธิคิดฟุ้งซ่าน มีเสียงเพลงอยู่ในหัว

 

ถ้าศิล5ไม่สมบูรณ์สมาธิก็ไม่ได้ครับ

เริ่มต้นด้วยการรักษาศิลให้บริสุทธินะครับ

 

ปัจจัตตัง

หายใจ "เข้า" ภาวนา "พุท"
(สติกำหนดรู้ลมกระทบที่ชัดที่สุด เช่นปลายจมูก (ไม่ต้องติดตามลม)
เสมือนน้ำ(ลมหายใจ)ไหลผ่านกระทบหลักปัก(สติ)ในน้ำนั้น ให้ตลอดลมหายใจ
รับรู้ถึงความรู้สึกที่สัมผัสลมหายใจ เข้า-ออกนั้นต่อเนื่องตลอดสายลมว่า ลมสัมผัส หนัก-เบา รู้ชัด ; หยาบ-ละเอียด รู้ชัด; สั้น-ยาว รู้ชัด )
หายใจ "ออก" ภาวนา "โธ"
(สติกำหนดรู้ลมกระทบที่ชัดที่สุด เช่นปลายจมูก (ไม่ต้องติดตามลม)
เสมือนน้ำ(ลมหายใจ)ไหลผ่านกระทบหลักปัก(สติ)ในน้ำนั้น ให้ตลอดลมหายใจ
รับรู้ถึงความรู้สึกที่สัมผัสลมหายใจ เข้า-ออกนั้นต่อเนื่องตลอดสายลมว่า ลมสัมผัส หนัก-เบา รู้ชัด ; หยาบ-ละเอียด รู้ชัด; สั้น-ยาว รู้ชัด )
นับในใจ ๑ (นับในขณะที่ สติกำหนดรู้ชัดถึงกองลมอยู่นั้น)
V
V
หายใจ "เข้า" ภาวนา "พุท"
(สติกำหนดรู้ลมกระทบที่ชัดที่สุด เช่นปลายจมูก (ไม่ต้องติดตามลม)
เสมือนน้ำ(ลมหายใจ)ไหลผ่านกระทบหลักปัก(สติ)ในน้ำนั้น ให้ตลอดลมหายใจ
รับรู้ถึงความรู้สึกที่สัมผัสลมหายใจ เข้า-ออกนั้นต่อเนื่องตลอดสายลมว่า ลมสัมผัส หนัก-เบา รู้ชัด ; หยาบ-ละเอียด รู้ชัด; สั้น-ยาว รู้ชัด )
หายใจ "ออก" ภาวนา "โธ"
(สติกำหนดรู้ลมกระทบที่ชัดที่สุด เช่นปลายจมูก (ไม่ต้องติดตามลม)
เสมือนน้ำ(ลมหายใจ)ไหลผ่านกระทบหลักปัก(สติ)ในน้ำนั้น ให้ตลอดลมหายใจ
รับรู้ถึงความรู้สึกที่สัมผัสลมหายใจ เข้า-ออกนั้นต่อเนื่องตลอดสายลมว่า ลมสัมผัส หนัก-เบา รู้ชัด ; หยาบ-ละเอียด รู้ชัด; สั้น-ยาว รู้ชัด )
นับในใจ ๒ (นับในขณะที่ สติกำหนดรู้ชัดถึงกองลมอยู่นั้น)
V
V
หายใจ "เข้า" ภาวนา "พุท"
(สติกำหนดรู้ลมกระทบที่ชัดที่สุด เช่นปลายจมูก (ไม่ต้องติดตามลม)
เสมือนน้ำ(ลมหายใจ)ไหลผ่านกระทบหลักปัก(สติ)ในน้ำนั้น ให้ตลอดลมหายใจ
รับรู้ถึงความรู้สึกที่สัมผัสลมหายใจ เข้า-ออกนั้นต่อเนื่องตลอดสายลมว่า ลมสัมผัส หนัก-เบา รู้ชัด ; หยาบ-ละเอียด รู้ชัด; สั้น-ยาว รู้ชัด )
หายใจ "ออก" ภาวนา "โธ"

(สติกำหนดรู้ลมกระทบที่ชัดที่สุด เช่นปลายจมูก (ไม่ต้องติดตามลม)
เสมือนน้ำ(ลมหายใจ)ไหลผ่านกระทบหลักปัก(สติ)ในน้ำนั้น ให้ตลอดลมหายใจ
รับรู้ถึงความรู้สึกที่สัมผัสลมหายใจ เข้า-ออกนั้นต่อเนื่องตลอดสายลมว่า ลมสัมผัส หนัก-เบา รู้ชัด ; หยาบ-ละเอียด รู้ชัด; สั้น-ยาว รู้ชัด )
นับในใจ ๓ (นับในขณะที่ สติกำหนดรู้ชัดถึงกองลมอยู่นั้น)
V
V
ทำเช่นนี้ ซ้ำๆกัน นับไป ๔,๕,๖,๗,๘,๙ ( เรียกว่า อนุโลม)และ
๙,๘,๗,๖,๕,๔,๓,๒,๑ (เรียกว่า ปฏิโลม)และ
๑,๒,๓............,๙
( อนุโลม,ปฏิโลม) ไปเรื่อยๆ
********************
เป็นวิธีที่กระผมใช้ได้ผล....ลองดูครับ
หาความรู้เพิ่มเติมได้ในหนังสือ วิสุทธิมรรค ครับ