ร้อน ที่ ใจ

ร้อนที่ใจ
ตามนั้นครับ

 

ครับ ร้อนที่ใจ ร้ายที่ใจ คือ มะเร็ง
ปล่อยวางเป็น ร้อนที่ใจ กลายเป็นเย็นคนทั้งบ้าน

 

ใครรู้...ครับ.............................

 

อัตตาผมเองครับ
อัตตาผมเองครับ

 

..ธรรมใดเกิดแต่เหตุใด..เหตุอะไรล่ะครับ..ที่ทำให้ร้อน..
..ก็ดับตรงที่เหตุนั้นให้เป็นครับ..วิปัสสนาให้หนัก ให้จิตเป็นสมาธิ ก็จะดับได้นานนนครับ

 

ผมเห็นมันร้อนตรงหัวใจเลยครับ มันร้อนออกมาจากใจ แต่เคยได้ยินว่ามันต้องอยู่กลางอก

 

เห็นมันอยู่อย่างนั้น

 

ร้อนเย็ลลล์ ร้อนฮ้อนนนนน

ร้อนสั่นนนนนนน ร้อนไหววววววววว

ร้อนจี่...ไม่ใช่จี๋....แต่จี่จี่.........

ก็ดูไป ตรงนี้คือ กิเลสกำลังถูกเผา หรือที่เรียกว่า เพียรเผา

ไม่รู้ว่าอะไรโดนเผาบ้าง แต่มันโดนเผาแน่ๆ

ตรงนี้ยังถือว่าเป็น สมถะ บ้างก็เรียกว่า ตบะ จะเป็นปัญญา
ก็ต่อเมื่อเห็นมันเกิดดับ จะมาตอนไหน เห็นตอนไหน มัน
ไม่บอก แต่ถ้ามาแล้วหากสถานที่เหมาะก็ใส่ใจสิ่งนั้นเสีย ละ
การงานอย่างอื่นไปถ้าสามารถ ดูจนกว่าจะหายไปเอง

แล้ว.....ยังมีละเอียดกว่านี้อีกนะ ...ตรงนี้หาก ส่งออกไป
ดูส่วนอื่น ก็จะร้อนไปทั้งกาย อาจจะแสบๆผิว ( ตรงนี้พระ
ทางท่านเลยเรียกว่า กิเลสหนังเริ่มถลอก แต่ โดยส่วนตัว
คือ กรรมชั่วกำลังให้ผลแต่ขึ้นวิถีไม่ได้ไปมากกว่า แสบร้อน
หรืออีกนัยหนึ่ง ไม่ต้องไปลงหม้อ รับกรรมกันตรงนี้ไปเลย)

พอภูมิภาวนาเห็นอะไรตรงฐานนี้ละเอียดขึ้น จะเริ่มชนกับ มัจจุมาร
ได้บ้างแล้ว จะเริ่มเห็นช่องข้ามฝากตายได้บ้างแล้ว พอเห็นได้
ตรงนี้บ่อยๆ จิตด้านสมถ หรือ ปุญญาภิสังขาร กรรมฐานสมถะแปลกๆ
ที่เคยทำในอดีตจะเริ่มแสดงตัว ก็ขอให้บริหารให้ดี อย่าไปติดอีก

ต้องแม่นๆว่า มาถึงตรงนี้ได้เพราะ เพียรเหตุอะไร ถ้าหลักเกณฑ์หลุด
ก็จะกลับไปติดสมถะแบบเดิมๆ ไม่พ้น

* * **

พอเห็นตรงนี้ได้ละเอียดพอประมาณ จะเริ่มเห็นแล้วว่า สมถะ และ
วิปัสสนา บางอย่างที่เราเพียรอยู่ ล้วนแต่เสริฟอัตตาหมดเลย โดน
กิเลสเอาไปกินหมด จะมองไม่ออกเลยว่า อย่างไรถึงจะพ้นอัตตา
ได้ ทำอย่างไรจะพ้นไปได้ หากนึกจะหาอะไรมาทำเพื่อให้เกิดความดี
ก็จะเห็นเลยว่า อัตตาหลอกรับประทานอีกแล้ว เห็นแล้วก็ ทุกข์

ไม่รู้จะพ้นอย่างไร .....ก็...นะ มันยังเห็น ทุกข์ไม่พอ จิตเลยหาอุบาย
นำออกที่ผ่านไปผ่านมาไม่ได้ ถ้าเห็นได้ ก็จะ "จิตรวมเล็กใหญ่ มีงอก"
กะเขาบ้าง

ที่เหลือก็ยังต้องว่ากันไป อีกเยอะ

 

เอาละ เห็นเหมือนกัน ขอบคุณ ครับ
พอดีมีเรื่องเข้ามา ให้ทุกข์ได้ ก็เลยย้อนเข้ามาดูตัว เอง ดูอารมณต่างๆ ดูเวทนาต่างๆ แต่เคยได้ยินท่านว่า มันเกิดกลางอก แต่เราเห็นที่ใจชัดเลยก็เลย ลองตั้งกระทู้ดูความเห็นของกัลยาณมิตรดูครับ

 

ร้อนแบบกระเพื่อม หรือร้อนแบบรู้สึกอยูที่เดียวล่ะครับ..สำหรับท่าน จขกท..รู้วิธีคลายอยู่แล้วครับ ระดับท่าน ผมเชื่อเพราะสนทนากันมานาน..สาธุครับ

 

มันกลางอก แต่อย่า พึงปักใจว่าเป็น หัวใจ แล้วก็อย่าปักใจตามวิทยาศาตร์ว่าเป็น
กระแสไฟฟ้าที่ผลิตโดยหัวใจ ตรงนี้จะทำให้เขว

การเขวนั้น จะได้แค่เตือน เพราะ เอาเข้าจริงๆ จิตย่อมแล่นไปตรึก เนื่องเพราะ ศรัทธา
เจตสิกยังไม่ถูกส่วน ซึ่งมีได้อยู่

ลองสังเกตุดีๆ

สภาวะธรรมนั้น พ้นอำนาจจากเราโดยสิ้นเชิง จะประครองไว้ จะผลิกไปสู่
การหมายเอาหัวใจ หรือกายเป็นตน ทันที หากเพ่งเข้าไป ก็จะหมายจิต
เป็นตนทันที ซึ่งผิดหมด

แท้จริงแล้ว สภาวะตรงนั้น เขาเป็น วิโมก3 คือ เป็น สุญญตา อนิมิต และ อัปนิหิต
คือ ไม่มีเรื่องตัวตนเกี่ยวข้อง ไม่มีนิมิตเกี่ยวข้อง ไม่มีที่ตั้ง เพราะ เห็นแต่การเกิดดับ
เร็วจี๋

ถ้าเราเผลอเอาตนมาสอด ไม่เอาตนไปเพียรเผา จิตจะผลิกภูมิสู่ สมถะกรรมฐาน
จะเกิดอาการ "อันตรายของสมาธิ10 ประการ" ซึ่งโดยมากจะหวาดเสียว จะเห็น
แสง จะเห็นการเพ่งรูป .... ( ไปหาเพิ่มเอา เรื่อง "อันตรายของสมาธิ" )

สังเกตุดีๆอีก ตรงสภาวะนั้น จะไม่เกี่ยวกันกับ สภาวะปุถุชน ที่กำลังใช้ชีวิตอยู่

หากภาวนาดีๆ จะเห็นเลยว่า มันขนานกันไป เคียงคู่กันไป แต่ไม่ใช่ส่วนเดียว
กัน ส่วนนั้นทำลายกิเลสไป แต่ ส่วนที่เป็นขันธ์5ก็ยังเกิดสภาวะที่จมกองกิเลส
อยู่ไปตามวาสนา

หากภาวนาจนได้ชื่อว่าข้ามพ้นปุถุชน สภาวะนี้จะไม่หายไปเลย จะมีตลอด จะ
ไม่เอาก็ไม่ได้ ไม่มีทางปฏิเสธแล้ว

แต่ถือว่า ได้อะไรมาไหม ไม่ได้ ( เพราะตอนปรากฏ เราไม่ได้มีส่วนเกี่ยว
ข้อง มันเป็นเพียง เหตุที่อบรมไว้ดีแล้ว)

เสียอะไรไปไหม ไม่เสีย

บางท่านก็ปรารภอย่างสงสัยต่อครูบาอาจารย์ว่า เอ ผมยังไม่ได้ทำลาย
กิเลสสักตัวแล้วทำไมมันข้ามมาได้

ก็มันคนละส่วนกัน เรื่องทำลายกิเลสมันก็เป็นส่วนของธรรมจักรที่หมุนจี๋ๆ นั่น
ส่วนกิเลสที่ห้อมล้อมเพราะขันธ์5 นั้นก็ถือว่าเป็นภาระหน้าที่ วาสนา กันไป

 

อ้อ สำหรับพวกโคตรภู เวลาทะลึ่งไปเพ่ง สภาวะจิตนั้น จะเกิดอาการ ฟ้าแล๊บ

เหตุนี้ คนสมัยก่อนที่เน้นเป็น โคตรภูเลยเรียก สภาวะธรรมนี้ว่า วัชร แล้วเพิ่ม
ให้สวยงามว่า วัชรญาณ

ดังนั้น อย่าไปเพ่งตัวนี้นะ ปล่อยมันหมุนของมันไป ไม่ต้องเข้าไปรู้กับมัน
ก็ได้ว่า มันทำอะไรอยู่ หวาดเสียวเปล่าๆ ไม่ถูกทางการถึงที่สุดแห่งทุกข์ด้วย

* * * *

ส่งท้าย :

ขอสังเกตุ ภูมจิตที่ปริวัฏ

หากเป็น สาวกภูมิ จะเห็น ความคับข้อง คับแคบ ของส่วนที่เป็น ขันธ์5 ว่าเป็น ทุกข์ เห็นแต่ ทุกข์ตลอด

หากเป็น พวกโหลยโถ่ย จะเห็น การไหลออกของพลังที่เกิดจากการซักฟอก ให้ผลเป็น ญาณทัศนะ กรรม
ฐาน40 หรือ ให้ผลเป็น อภิญญา5

ดังนั้น พวกโหลยโถ่ย หากโหลยโถ่ยสมบูรณ์แบบ ไม่มีอธิษฐานจิตอื่น จะสำคัญตว่า สำเร็จ หรือ ตรัสรู้
เพราะ เวลาจิตมันผลิกให้ผลเป็นอภิญญา5 จะเหมือนมันได้มาเปล่าๆ เหมือนมันรู้เอง แล้วเอาไปเทียบ
คำว่า ตรัสรู้ แล้วก็เมาเละเทะกันไป แต่ถ้ามีอธิษฐานอื่นก็จะต้องชนเข้าไปให้หนักกว่านั้น มุ่งถอดถอน
อธิษฐานนั้นด้วย ไม่เอาอะไรไว้สักอย่างเดียว เมื่อเพียรถึงที่สุดแล้ว พ้นหนี้สาธารณะต่างแล้ว มันไม่
ข้ามก็ว่ากันไปตามเรื่องตามราว ที่เพียรถึงที่สุดแล้วแต่ไม่อาจพ้นทุกข์ไปได้

 

ที่เห็นนี้ จุดเดียวที่ใจแล้วแ่ผ่ออกครับ ยิ่งไม่ทันยิ่งแผ่ออกไป

 

สภาวะธรรมนั้น พ้นอำนาจจากเราโดยสิ้นเชิง

 

ถ้าค่อนข้างแจ่ม ตรงจุดนี้นะ มีเรื่องตลกจะเล่าให้ฟังเหมือนกัน

จะเห็นนะว่า ส่วนนั้นคืออีกส่วน ไม่เกี่ยวกับขันธ์5 ส่วนที่เป็นขันธ์5
ตรงนี้มันจะมีสารพัด สิงสา ราสัตว์ รวมทั้ง กิเลส นิวรณ์ แล .......
เยอะไปหมดเลยนะ

เมื่อไหร่ก็ตาม ที่เราจะพยายามยัดเยียดเอา ขันธ์5 ให้ไปเป็นสมบัติ
ของสภาวะนั้นนะ โอยยยยยยย

สินเจริญเชิญแขกคือกิเลสเข้าบ้านเนี่ยะ ทำหน้าตาซื่อบื้อๆ เห็นใน
กระจกทุกวันเลย

 

แอ้ม..สภาวะนั้นมี2 คือ รูป-นาม..เดี๋ยวเจอเหนี่ยว นี่ขนาดพยายามรักษาอารมณ์ธรรมนะนี่..ชิชะ..อดมิได้..!
ตัวเรานี่ มีเรานี่ เกิดจาก รูป-นาม มันรวมกันจึงเป็น.."เรา" ใช่ไหม ถ้าไม่มีเรา ก็ต้องแยก กายเดิน ไม่ใช่เราเดิน..กายนอนไม่ใช่"เรานอน"..ใช่ม้ายเดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวไปโน่น..ขันธ์5 คือตัวกำเนิดสภาวะชัดเจน..แล้วอย่ามาร้องว่า.."กูไม่สึก"..ไม่ได้นะจะบอกให้ นิวรณ์.:'@