ถามตอบปัญหาเกี่ยวกับพระโสดาบันและจิต : พระอาจารย์จวน กุลเชฎโฐ

ถาม: อยาให้ท่านอาจารย์อธิบาย "สีลัพพตปรามาส" ในแง่ปฏิบัติ
ท่านอาจารย์: อธิบายว่าเป็นผู้งมงาย ผู้ลูบคลำาถือมงคล ตื่นข่าว ก็เพราะเป็นผู้บ่รู้จริง ความเป็นจริงนั่นแหละให้เป็นไป เป็นผู้ลูบคลำ ผู้สงสัย โย้หน้าโย้หลัง บ่ตัดสินใจลงได้ ผู้ที่ละสีลัพพตปรามาสได้ ละสักกายทิฎฐิได้ ก็ตัดลงเลยวัฎฎะท่้ังหลาย กัมมวัฎฎะ กิเลสวัฎฎ มันเกิดขึ้นจากไส เกิดขึ้นจากกรรม กรรมกิเลสตัวนี้ ตัวนี้เป็นตัววัฏฎะ อันนี้มามันก็วนอย่างโน้น อันนี้มาก็เป็นอยางหนึ่ง ถ้าบ่มีมันก็ถึงหมดแล้ว จะสงสัยอะไรมหา สีลัพพตปรามาส

ถาม: สงสัยที่ว่า ลูบคลำสีลัพพต ที่ว่าเราแปลตามศัพท์ ศีล เอาละ สีลัพพต ข้อวัตรปฎิบัติต่างๆ ศีลที่เรารักษาก็ตามที่ว่า สีลัพพต แปลว่าการลลูบคลำศีลพรต ในทางปฎิบัติอยากจะทราบว่า ถ้าอธิบายตามแบบก็คือว่า รักษาศีล หรือ ปฎิบัติอย่างนี้เพื่อหวังอยากเป็นเทพเจ้า เป็นเทพองค์นี้ อยากได้เป็นโน่นเป็นนี่ แนวในทางปฎิบัติมันเป็นอย่างไร ที่มันจะเป็นสีลัพพตปรามาส หรือว่าไปยีดศีล ไปยึดวัฎฎะ ไอ้นี่ดี ไอ้นี่ไม่ดี

ท่านอาจารย์: สักกายทิฎฐิ วิจิกจฉา สีลัพพตปรามาสสนี่ คนไม่ได้ยึด มีแต่คนละออก พูดง่ายๆ ละสังโยชน์
แต่เรามาพิจารณาตอนนี้ว่า พระโสดาบันละสักกายทิฎฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส ไม่ต้องพูดเป็นปัญหาเลย ละสักกายทิฎบิเท่านั้นก็พอแล้ว ในน้ันมันรวมหมดแล้ว คือหมายความว่าละสักกายทิฎฐิเหล่าน้ันมันก็หมดไปแล้ว ไม่มีปัญหาเลย เราไม่มีตนเลย พระโสดาบันท่าน
ไม่เห็นกายโดยเป็นตน ไม่เห็นตนโดยเป็นกาย
ไม่เห็นกายมีในตน ไม่เห็นตนมีในกาย
ไม่เห็นเวทนาโดยเป็นตน ไม่เห็นตนโดยเป็นเวทนา
ไม่เห็นเวทนามีในตน ไม่เห็นตนมีในเวทนา
ไม่เห็นสัญญาโดยเป็นตน ไม่เห็นตนโดยเป็นสัญญา
ไม่เห็นสัญญามีในตน ไม่เห็นตนมีในสัญญา
ไม่เห็นสังขารโดยเป็นตน ไม่เห็นตนโดยเป็นสังขาร
ไม่เห็นสังขารมีในตน ไม่เห็นตนมีในสังขาร
ไม่เห็นวิญญาณโดยเป็นตน ไม่เห็นตนโดยเป็นวิญญาณ
ไม่เห็นวิญญาณมีในตน ไม่เห็นตนมีในวิญญาณ
พระโสดาบันนี่ท่านไม่ได้ถือขันธ์ว่าเป็นตน ไม่เห็นตนเป็นขันธ์ ไม่เห็นขันธ์มีในตน ไม่เห็นตนมีในขันธ์
เมื่อเป็นเช่นนี้พระโสดาบันท่านเห็นอะไรเป็นตน เห็นตนเป็นอะไร เห็นอะไรมีในตน เห็นตนมีในอะไร มันยุ่งกันอยู่นี่ละ

ท่านเจ้าคุณ:ให้ฟังกันให้ดีนะ
ท่านอาจารย์จวน: พระโสดาบันท่านเห็นกรรม...!
เห็นกรรมเป็นตน เห็นตนเป็นกรรม
เห็นกรรมมีในตน เห็นตนมีในกรรม
มันยังแก้ไม่ตกนี่นะ กรรมกิเลส กัมมวัฏฏะ มันเป็นวิบากอยู่นี่ ราคะ โมหะ โลภ โกรธ หลง ตัณหาล้วนแต่เป็นกรรมหมด เป็นเหตุเป็นปัจจัย อวิชชา ตัณหา สังขาร มันเป็นกรรมหมดแหละ

ท่านเจ้าคุณ: เอาละเมื่อเห็นอย่างนี้ เมื่อเห็นว่าขันธ์ ๕ ไม่เป็นตน มันเป็นอนัตตา เพราะขันธ์ ๕ นี่มันไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน แต่ผู้เห็นนี่เป็นปัญญา หรือเป็นอะไร
ท่านอาจารย์จวน: เป็นปัญญาครับผม

ท่านเจ้าคุณ: ปัญญาเป็นผู้เห็น นี่ปัญญาที่เห็นนี่ ไอ้ตัวที่เห็นนี่ทางฝ่ายปฏิบัติท่านเรียกว่าอะไร
ครับ
ท่านอาจารย์จวน: ปัญญาท่านเห็น "ตัวเหตุ" ให้เป็นวัฏฏะ ให้เกิดทุกข์ เห็นกิเลส เห็นตัณหา ตัวสมุทัย แต่ว่าพระโสดาบันนี่ วิปัสสนาญาณไม่แก่กล้า แต่เห็นว่ามีอะไรอยู่ในตนเกี่ยวพันอยู่กับตน มีกรรมกิเลส กรรมกิเลสเป็นตัววัฏฏะให้หมุนอยู่ เพราะฉะนั้นท่านจึงพยายามละตัวนี้ ทำลายตัวนี้ ไม่ให้มีกำลัง มีแต่ให้อ่อนลงไปให้หมดไป เพราะฉะนั้นพระโสดาบัน ที่ท่านอายุ ๗ ขวบ ฟังเทศน์พระพุทธเจ้าสำเร็จโสดา ท่านได้ศีกษามาจากไหน พระพุทธเจ้าท่านว่ากรรมมันเป็นบาป กรรมตัวนี้มันเป็นบาป อย่าไปทำ ท่านก็เชื่อต่อกรรม เชื่อต่อผลของกรรม เชื่อต่อวิบากของกรรม เชื่อต่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ท่านจึงเป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์เท่านั้น

ธรรมสากัจฉาระหว่างท่านเจ้าคุณ เจ้าอาวาสวัดหนึ่งในกรุงเทพมหานครและหมู่ศิษย์ กับพระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐในเดือนกุมภาพันธื ๒๕๒๑


http://www.thammasatu.net/forum/index.php?topic=11637.0