ช่วยชีวิตหนูตัวน้อยๆ

เรื่องราวก็ไม่มีอะไรมากครับเพียงแต่อยากถ่ายทอดเรื่องราวที่ผมได้กระทำมาในวันนี้...เมื่อเวลาประมาณ 12:40 น.(20/12/2554) หลังจากพักรับประทานอาหารกลางวันและกำลังเดินกลับไปที่ทำงานได้เห็นกรงดกหนูวางอยู่ข้างๆ ตึกโดยภายในมีหนูบ้านถูกขังอยู่ตัวหนึ่ง พร้อมกันนั้นก็มีหมาอีกตัวหนึ่งนอนเฝ้าอยู่ ผมก็นึกสงสารขึ้นมาอย่างจับใจแต่ก็ยังไม่ได้ทำอะไร จากนั้นก็เดินขึ้นมาถึงห้องทำงานแต่ใจก็ยังคิดถึงหนูตัวนั้นอยู่ตลอดเวลาแล้วถามตัวเองว่าถ้าเป็นเราติดอยู่อย่างนั้นบ้าง ในขณะที่มีคนผ่านไปมาแต่ไม่มีใครสนใจจะช่วยเลยเราคงรู้สึกแย่มากๆ ผมจึงตัดสินใจกลับลงไปอีกครั้งจากนั้นก็เปิดกรงให้หนูตัวนั้นวิ่งออกไปในขณะที่หมาตัวที่นอนเฝ้าก็วิ่งตามไปไม่รู้ว่าจะถูกตามทันหรือไม่ (คิดว่าคงไม่ทันเพราะหมาอ้วนมาก) หลังจากที่ผมได้ช่วยเหลือหนูตัวนั้นแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นโล่งสบายอย่างบอกไม่ถูก จริงอยู่ว่ามันเป็นนโยบายของที่ทำงานที่ต้องกำจัดหนูเพราะสร้างความรำคาญให้กับสถานที่ แต่ในทางกลับกันชีวิตหนึ่งชีวิตถึงแม้จะเป็นหนูบ้านก็ตาม มันจะไม่มีค่าขนาดนั้นเลยหรือเราถึงไม่ยอมให้ความช่วยเหลือทั้งๆ ที่เรามีกำลังและความสามารถเพียงพอ ไม่รู้จะเป็นบาปหรือไม่ที่เปิดกรงให้หนูตัวนั้นหนีออกไป แต่ตอนนี้รู้สึกว่าสบายใจมาก ฝากถึงหลายๆ คนนะครับ ถ้าเรามีโอกาสช่วยเหลือสิ่งมีชีวิตใดๆ ก็ตามก็จงช่วยเข้าเสียเถอะชีวิตทุกชีวิตย่อมมีคุณค่าในตัวเองเสมอ

 

อนุโมทนาครับ

แต่จากที่ คุณ เล่า ผมเห็นมีอีกอย่างที่ติดในกรงอยู่
คือไร รู้ไหม คือ คุณ และ ผม และ พวกเราอีกมากมาย
ที่ยังติดหลง ว่ากามคุณทั้งหลายเป็นของดี ว่ากายนี้ใจนี้เป็นเรา

มาร่วมมือกับผมไหม แหกกรงนี้ด้วยกัน

 

ปล่อยสัตว์ด้วยอารมณ์แบบนี้อะนะ ถึงได้บุญเต็ม ๆ
ซื้อหน้าวัดปล่อย ปล่อยหวังต่อชีวิตตนเอง หวัง108 1009กิเลสตัณหานำหน้า ตัวเบ่อเ่ร่อเลย..

 

ร่วมมือ กับ คนบ้า อย่างผมมั้ย อ่าครับ

 

ดีใจที่มีคนร่วมขบวนการ
เพราะตัวเราเป็นเอามากๆ ถ้าเป็นมดขึ้นจานข้าว เราจะไม่ตัดชีวิตเขาเด็ดขาด และจะยอมเสียเวลา เคาะหรือเขี่ยออกทีละตัวจนกว่าจะหมด
เคยกวาดหยากไย่บนเพดาน ไปพังเอาบ้านของแมงมุม ตัวแม่แมงมุมและลูกแมงมุมตัวน้อยๆนับสิบวิ่งหนีแตกกระเจิงคนละทิศละทาง พอเราเห็นดังนั้นก็อึ้งไปเลย นึกถึงเด็กตัวน้อยๆที่ถูกยักษ์ใจร้ายรังแกจนไร้ที่อยู่อาศัย แมงมุมทำผิดอะไรหรือ เขาเป็นสัตว์โลกที่ขออาศัยมุมเล็กๆในบ้านเรา เพื่อสร้างบ้าน เลี้ยงลูก หาอาหาร แค่นี้ เราแบ่งพื้นที่ให้เขาบ้างไม่ได้หรือ ตั้งแต่นั้นมาเลยไม่อยากกวาดใยแมงมุมอีกเลย ทำเอาบ้านสกปรกจนโดนพี่สาวว่า เราเป็นโรคประสาทขนาดหนัก ทำไงได้ ก็สงสารมันอ่ะ

 

อนุโมทนาค่ะ เรื่องที่ดูเหมือนจะเล็กน้อยแต่ทำด้วยใจยิ่งใหญ่นะคะ ^^

 

เจ้าของกระทู้เหมือนเราเลยเวลาเห็นสัตว์โดนขังแล้วทรมานใจอย่างหนัก ตอนเราเด็กๆพ่อดักหนูไว้แล้วเอากรงไปตั้งนอกบ้านฝนตก หนูเปียกไปทั้งตัว ดูมันจะหนาวมาก ตัวสั่นเลยละ เราเลยตัดสินใจปล่อยหนูนั้นไป ต่อให้โดนพ่อดุก็ยอม
;aa43

 

การช่วยเหลือสัตว์โลกเป็นการสั่งสมบ่ม วิสัยแห่งโพธิ แสดงว่า เมตตาได้บังเกิดในจิต ความเป็นโพธิ ได้บังเกิดในจิต จิตของคุณตื่นจาการหลับไหลแล้ว

เมตตาโดยไร้ขอบเขต ต่อทุกชีวิต ต่อเพื่อนร่วมวัฏตะสงสาร
โพธิญาณ โพธิจิตได้บังเกิดขึ้นแล้ว
สาธุ​

 

อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ และผู้ใจบุญทั้งหลายนะครับที่เห็นคุณค่าในชีวิตของเพื่อนร่วมวัฏสงสารทั้งหลาย

 

อ่านเเล้ว คันหู ไม่รู้เป็นอะล่ายยยยยยยย

กามคุณ ทั้งหลายน่ะเป็นของดี หรือ ไม่ดี มันก็อยู่ตรงเจตนา ส่วนผลของเจตนา นั้นก็ต้องมาว่ากันอีกที

หาใช้ชี้นํา ไปทาง ที่ตนหลง ตนเลือก ตนเข้าใจ ในฝ่ายเดียวว่านั้นดี นั้นควร

ในกุศลกรรม บางบทก็เช่นกัน เมื่อเขาปฎิบัติดี ปฎิบัติ ชอบ เเล้วด้วยใจ สําเร็จเเล้วด้วยใจ ก็ คือเขาเข้าใจในสภาวะ ธรรม ของเขาเช่นนั้น เป็นบุพกรรม ของเขาผู้นั้น
ในความพึงใจ ของใคร ก็ ย่อมมีฐานกําลังเป็นส่วนของ บุคคล หาใช้ ใครจะมาวกเวียนเปลี่ยนให้ต่าง ได้ไม่ น่ะจ๊ะ คนดีศรี อโยธยา


เเอบตามมาเลยน่ะเนี้ยยยยย อย่าเอ็ดไปเดี๋ยว เเขกเขาตื่น

(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)(k)(k)(k)(k)(k)(k)

รักหลอกจึงหยอกเล่นนนนนนนนน

 

อย่าว่าแค่หนูเลย ยุงซักตัว หรือมดซักตัวที่มากัดเราหรือดูดเลือดเรา เราไม่ตบหรือบี้ ก็ช่วยให้เรามีจิตเมตตาต่อสรรพสัตว์ขึ้นตั้งเยอะ บางทียุงเข้าห้องนอนมีเลือด(ของเรา)เต็มท้อง ก็ต้องไล่หรือจับไปปล่อยข้างนอก แม้เมื่อก่อนเคยตบ แต่ตอนนี้ไม่ละ ฝึกบ่อยๆ จะดี สาธุ

 

อนุโมทนา สาธุครับ เค้าก็เหมือนเรา แค่ต้องการอาหารเลี้ยงชีวิตเค้าเท่านั้นเอง แต่ระวังไม่ให้กัดเลยก็จะดี เพราะยุงบางสายพันธุ์ เป็นพาหะนำโรคครับ กัดแล้วกัดไป เราก็ไล่ซะ ถ้าตัวใหม่จะกัด เราก็วิ่งหนีซะเลย ดีมั้ยครับ

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีกับเจ้าของกระทู้ด้วยค่ะ

 

นึกว่าเป็นอยู่คนเดียว.....หลายคนเหมือนกันนะ
เจออะไรนอนอยู่ข้างถนนไม่ได้เลย เป็นต้องติดใจ กลับมาช่วยทุกที :boo:

 

มนุษย์เราชอบมองว่าสัวต์ก็คือสัตว์ไม่สำคัญเท่าชีวิตคนเราแต่เรากลับลืมไปว่าเราเองก็เป็นสัตว์เช่นกันนั่นก็คือสัตว์ประเสริฐ แต่ในความคิดของดิฉันคิดว่าคนไม่ได้ต่างจากสัตว์เดรัจฉานเลนสักนิดเพราะเราก็กินเลือดเนื้อของสัตว์เช่นกันแค่เพียงเขามากินเล็กๆน้อยเช่นพวกเศษขนมต่างๆเราก็หาว่าเขามาวุ่นวายแล้วถ้าเราลองมองตัวเองดูดีๆเราไม่วุ่นวายเบียดเบียนเขามากกว่าหรือไปล่าเอาเขามาเป็นอาหารเสียงกรีดร้องของเขาเราไม่เคยได้สนใจกันสักนิดกินกันรู้อย่างเดียวว่าอร่อยดิฉันเองก็ยอมรับว่าตัวเองก็ยังกินอยู่แต่กินเพื่อใช้กำลังใช้สมองในการเรียนแต่หลังจากนี่คงเลิกแค่เห็นก็เหมือนเรากินซากศพกินแล้วคาวด้วยซ้ำไปแต่ดีใจค่ะที่เจ้าของกระทู้คิดได้แบบนี้แล้วก็อนุโมทนากับทุกๆท่านด้วยนะคะ^^

ปล.ข้องความที่พิมพ์ไปหากใครอ่านแล้วไม่พอใจเชิญติชมได้ตามสบายนะคะเพราะมันเป็นเพียงแค่ความคิดที่มองจากหลักความเป็นจริงที่ได้มองเท่านั้นค่ะ

 

อ่านแล้วรู้สึกดีจัง ^_^ อนุโมทนาบุญที่ได้ช่วยปล่อยหนูตัวนั้น กับจขกท.ด้วยคะ

 

อนุโมทนา สาธุๆๆๆ ครับ
จิตใจดีมากเลยครับ
แต่ระวังหัวหน้ามาเห็นนะครับ อิอิ