วิญญาณ ..หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์และปาฏิหาริย์มีจริงไหม

หลายท่านได้ถามข้าพเจ้าว่า

 

วันหนึ่งผมได้ขับรถออกไปนอกเมือง ในชนบทอำเภอบ้านนอกห่างไกลมาก เมื่อขับรถออกไปไกลเพื่อดูชีวิตชาวชนบทและอาชีพ ก็พอดีไปเห็นชาวบ้านกำลังจับปลาในคูอยู่ข้างถนนกลุ่มหนึ่ง ขุดกั้นเป็นทำนบวิดน้ำจับปลา เห็นหลายคนวิ่งไล่ตะครุบปลาช่อนตัวใหญ่โดดหนีไปมา

ชาวบ้านเหล่านั้นไม่สามารถจะจับ ตัวมันใหญ่โต ต่างก็วิ่งไล่ล้อมเพื่อจับปลาช่อนตัวเดียว แต่ปลาตัวนั้นว่องไวโดดเร็ว และดีดตัวสูงข้ามหัวชาวบ้านที่ล้อมไว้ออกมาได้ ผมจึงหยุดรถข้างถนนออกมายืนดู ทันใดนั้น ปลาช่อนก็กระโดดขึ้นมาบนถนน และกระเสือกกระสนมาจนมุมข้างหน้าแทบเท้าของผม

พวกชาวบ้านเหล่านั้นก็ตะครุบตัวได้อย่างง่าย ไม่ดีดตัวโดดหนีต่อไป ผมก็เกิดมีความสงสารขึ้นมา นึกในใจว่าปลาช่อนตัวนี้แปลกประหลาดหนีขึ้นมาที่ผมยืนอยู่ คล้ายจะขอร้องให้ช่วยชีวิตมันไว้ ไม่หนีต่อไป ผมก็เกิดเมตตาจิตสงสาร จึงบอกกับพวกชาวบ้านเหล่านั้นว่า ผมขอซื้อปลาช่อนตัวนี้เถิดจะไปปล่อยเอาบุญ

เมื่อตกลงซื้อขายกันแล้ว ผมก็จ่ายเงินตามราคาที่ค่อนข้างจะแพงกว่าธรรมดา แล้วผมก็ให้นำปลาช่อนตัวนั้นไปใส่ในรถ คล้ายว่าปลาจะรู้ตัวว่ามีคนช่วยให้พ้นภัยแล้ว มันก็หยุดไม่ดิ้นไม่โดดต่อไปอยู่นิ่งในรถ ระหว่างที่กำลังตกลงใจซื้อปลาช่อนนำไปปล่อย ก็มองเห็นมีรถแล่นมาข้างหลังแล้ววิ่งผ่านขึ้นไปข้างหน้าเป็นรถขนาดเดียวกับของผม ครู่เดียวก็ลับสายตาไป

เมื่อผมซื้อปลาแล้วก็ต้องใช้ความคิดว่า จะเอาไปปล่อยที่ไหนที่จะปลอดภัย ควรเป็นหนองน้ำลึกใหญ่หรือคลองหรือแม่น้ำ ซึ่งชาวบ้านไม่สามารถจะติดตามไปจับมาอีก ผมขับรถพลางตาก็จ้องทั้งซ้ายและขวา เพื่อหาบึง คลอง หนองน้ำ ผมขับรถช้าๆ ส่ายตาเพื่อหาที่ปล่อยปลา ได้เห็นบึงใหญ่ห่างข้างทางไปประมาณ ๑๐๐ เมตร ก็หยุดรถข้างถนน

คราวนี้จะทำอย่างไรดี จับปลาช่อนตัวนี้เดินลงข้างทางโดยปลาไม่ดิ้นไม่โดด ปลาขนาดสองกำมือก็นับว่าใหญ่ไม่ใช่เล่น และปลาช่อนเป็นปลาที่แข็งแรง ทำอย่างไรจึงไม่ให้มันดิ้นหลุดมือไป ก่อนจะเดินทางไปถึงบึงน้ำห่างจากถนน หากปลาตัวนี้เป็นตัวผู้ ก็คิดว่าเป็นปู่ปลาตัวหนึ่งที่ใหญ่โตเท่าที่ผมเคยเห็นมา

ทันใดนั้น ผมก็คิดได้ว่าหลังรถมีผ้าขาวม้าอยู่ผืนหนึ่งเอาไว้สำหรับเช็ดรถยังดีพร้อม ไม่ขาดไม่เปื่อย คิดว่าเอาผ้าขาวม้าหุ้มห่อตัวปลาแทนสวิง ปลาคงจะดิ้นไม่ได้เหมือนเราจับด้วยมือคงไปไม่ทันถึงไหนคงจะอาละวาด ดิ้นหลุดมือเพราะตัวปลามันลื่นทั้งได้เห็นฤทธิ์ตอนปลาตัวนี้อาละวาดเวลาชาวบ้านต้องวิ่งไล่จับ

เมื่อก่อนที่ผมจะได้จัดการจับปลาหุ้มห่อผ้าขาวม้า ผมได้พูดว่าเราได้ช่วยชีวิตเจ้าไว้จะนำไปปล่อยลงน้ำ เจ้าอย่าดิ้นอาละวาดนะ พูดแล้วก็เอาผ้าขาวม้าห่อ แล้วก็เดินออกจากรถลงไปข้างล่างเดินลุยตามคันนา ปลาตัวนั้นเหมือนจะรู้ภาษาคน ไม่ดิ้นสะบัดกระโดดเหมือนทำกับชาวบ้านเหล่านั้น

มันนิ่งให้ผมใช้สองมือประคองเดินไป หรือมันอาจดิ้นจนเหนื่อยอ่อนมาก่อนก็เป็นได้ เมื่อมาถึงบึงก็มองดูน้ำใสมีบัวข้างบึงและต้นสาหร่าย และต้นไม้น้ำขึ้นทั่วไป แล้วผมก็หาที่น้ำลึก ผมแก้ห่อผ้าขาวม้าแล้วเอาปลาปล่อยลงน้ำผมยืนมองดูครู่หนึ่ง เห็นมันผุดขึ้น แล้วดำลงเหมือนจะแสดงความชอบใจที่ได้รอดชีวิตมาได้ มันคงดีใจมากที่กลับมาอยู่ในน้ำตามเดิม

ผมยืนมองดูอยู่ ในใจนั้นเกิดปีติขึ้นมาที่ได้ช่วยปลาช่อนตัวนี้ให้มีชีวิตยืดยาวอยู่ต่อไป ผมยืนมองอยู่ครู่หนึ่งเห็นปลานั้นผุดขึ้นผุดลงหลายหน เหมือนจะแสดงความขอบใจที่ได้ช่วยชีวิตไว้แล้ว ก็ดำหายลงไปในก้นบึง เมื่อผมยืนมองดูอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อไม่เห็นปลาช่อนตัวนั้นโผล่ขึ้นมาอีก ผมก็เดินกลับมาขึ้นรถเพื่อขับต่อไปให้ถึงอำเภอหรือหมู่บ้านตามที่ผมตั้งใจไว้ เป็นทางที่ผมไม่เคยผ่านมาก่อน

เมื่อขับรถไปได้สักพักหนึ่ง มองดูข้างหน้าเห็นคนมุงดูกลุ่มหนึ่งแต่ไกล เมื่อรถผมเข้าไปใกล้ ก็มองเห็นเป็นสะพานไม้ข้ามคลองกว้างพอสมควร ผมจึงจอดรถข้างทางแล้วก็เดินมองดูและชะโงกดูข้างล่าง เห็นรถยนต์คันหนึ่งตกลงไปอยู่ข้างล่างในห้วยตอนท้ายยับยู่ยี่ ผมก็นึกสงสัยทำไมรถคันนี้ไม่เอาหัวลงกลับเอาท้ายไปกระแทกกับเสาสะพานตอหม้อ ผมเห็นรถคันนั้นทำให้ผมตื่นเต้นตกใจมาก เพราะจำได้ว่ารถคันนี้วิ่งออกหน้าผมตอนผมกำลังซื้อปลาช่อนกับชาวบ้าน ผมรีบถามชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์เพราะอยากรู้ว่า คนในรถมีบาดเจ็บสาหัสตายบ้างหรือเปล่า

ชาวบ้านที่ผมถามรู้สึกว่าจะเป็นผู้อาวุโสในหมู่คนเหล่านั้นบอกว่า

 

พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นี่หละศักดิ์สิทธิ์ แน่แท้ ...ส่วนสิ่งอื่น ไม่ว่าจะเป็น เทพ เทวดา มีแต่การแสดงอิทธิฤทธิ์และอภินิหารย์ ยั่วกิเลส...ยังดับทุกข์ไม่ได้

 

เหมือนจะแยกกันไม่ออกนะหลอมรวมกัน แล้วรวมกันเป็นรูปร่างตามเราต้องการ สิ่งที่พ้นทุกข์น่ะอยู่ที่ใจและการปฏิบัติของตัวเราต่างหาก ความเห็นส่วนตัวนะครับ