รู้เฉย Vs รู้แจ้ง

นายรู้เฉย:: กำลังยืนซื้อผัดไทที่ร้านรถเข็น

นายรู้แจ้ง:: ก็กำลังยืนซื้อผัดไทที่ร้านรถเข็นเดียวกัน

นายอยากรู้ :: ถามขึ้นมาว่า "ผัดไท" เข้าใส่อะไรบ้าง" และ ขั้นตอนกรรมวิธีเป็นอย่างไร ?



จงอธิบายลักษณะของอาการ "รู้เฉย" และ "รู้แจ้ง" ในทางธรรมโดยเปรียบเทียบกับลักษณะของนายรู้เฉย และ นายรู้แจ้ง พอสมควร


ขอเชิญเสวนาธรรมเพื่อความเป็นวัฒนะทางจิต และเพื่อแบ่งปันธรรมอันเป็นกุศลครับ

 

นายรู้เฉย เห็นเขาปรุง เขาใส่ จบ

นายรู้แจ้ง เห็นเขาปรุง เขาใส่ รู้ว่ากุ้งที่หยิบใส่เป็นกุ้งสดกุ้งไม่สด กุ้งแม่น้ำ กุ้งกุลา

รู้ว่าใช้น้ำมันอะไร ไฟเท่าไหน มะนาว หรือ มะขาม ที่ให้รสเปรี้ยว

เส้นผักไท เป็นเส้นจัน หรือเส้นอะไร สีจะออกมาเป็นอย่างไร ก็รู้

และสามารถแก้ไขรสได้

 

นายรู้เฉย กำลัง อยู่ระหว่างการรู้อยู่ เห็นเขากำลังผัด
นายรู้แจ้ง รู้จนหมด จบแล้ว เขาผัดเสร็จแล้ว
นายอยากรู้ ถามตอนใหนละครับ

 

เข้าท่าครับ ประโยคนี้

อนุโมทนาครับ

 

มันเป็น สภาวะอันเดียวกันนั่นแหละครับ..(ต้องแจ้งก่อน จึงเฉย ถ้าเฉยก่อนแจ้งก็เฉยโง่..ครับ)
.. แต่ใช้ตามลำดับ คุณต้องรู้แจ้งก่อน..จึงจะวางเฉย..ไม่ปรุงแต่งต่อไปได้..นี่คือสภาวะรู้แจ้งจึงรู้และเฉยได้..เพราะการรู้แจ้งนั้นคือการผ่านวิปัสสนาไปแล้วครับ พี่บอย เข้าใจเล่น.

 

ไม่รู้เฉยก่อน ก็ไม่รู้แจ้ง

ไม่อยู่นิ่งๆดูเค้าทำ
มันก็ไม่รู้ว่าเค้าทำอะไร​

 

พี่ปราบรึนี่..เอาน้องหลบหลีกผมไปซ่อนไว้ไหนครับ

 

แหมพี่เกิด คนมีสมาธิดีก็มองเห็นเอง
แต่อย่าไปปรุงนะ เดี๋ยวจะเพี้ยน ต้องรู้เฉยๆก่อน ​

<DT class=gallery-icon> </DT>

 

เห็นชื่อนี้..มานานแล้วแต่ไม่แน่ใจว่าเป็น.. มะกอกนิวรณ์..ของผมรึปล่าวเลยไม่ทักทาย อย่าโกรธนะครับ.:'(
น้ำท่วม ฟารม์ไก่ใช่ไหมพี่ปราบ

 

ต้องดูก่อนว่า นายรู้แจ้งนั้นแจ้งในอะไร แค่แจ้งในวิธีการ หรือแจ้งในผัดไท
แจ้งในวิธีนั้นแจ้งยังไง แจ้งแบบคนเรียนวิธีการผัดมาอย่างดีและกำลังผัด แต่ยังไม่เคยผัดเสร็จเป็นผัดไท
หรือแจ้งแบบคนที่เคยทำเสร็จเป็นผัดไทแล้ว

ถ้านายอยากรู้อยากจะรู้แค่ ผัดไท เข้าใส่อะไรบ้าง" และ ขั้นตอนกรรมวิธีเป็นอย่างไร ? นายรู้แจ้งก็ช่วยได้

 

<DT class=gallery-icon> สงสารไก่เน๊าะ </DT>
นั่นแน่ นั่นแน่ อยากกินไก่ย่างละซิ ยังไม่เที่ยงเลยนะ

 

กินกบทอด พี่ชาติดีกว่าครับ..ผงคนอนิดเดียวแซบ..(ห้ามใช้กระทู้เรียกไก่ กินข้าวเที่ยงอีกนะออิจฉา)

 

รู้เฉย เฉยเพราะสาธิคลุม รึ

ว่าเฉยเพราะสังขารุเปกขาญาณ(ญาณที่๑๑)

..... รู้แจ้ง แต่ยังไม่แทงตลอด ก็ไม่ไช่นะ

อยาำกรู้ไม่ผิด แต่อยากรวยนี่สิ น่าคิด

 

รู้เฉย เห็นแล้ว ก็สักแต่เห็น
รู้แจ้ง(ธรรม) เห็นแล้ว ก็พิจารณา แล้วก็วางเฉย
มันต้องไปด้วยกันเหมือนรถกับล้อ
ล้อไม่มีรถ รถไม่มีล้อ ไปไหนไม่ได้

 

การรู้ตัว รู้ตนเป็นการฝึกสติ แต่ การจะเห็นอายตนะที่ละเอียดไปกว่า เดิมๆ มีสติปัญญาละเอียดกว่าเดิม จนถึงรู้แจ้ง ก็ต้องทำให้ใจนิ่งให้เป็น ทำใจนิ่งให้เป็นก็ต้องรู้จัก ศีล กับ สมาธิ
เมื่อใจนิ่ง จึงรู้จักสุขที่ประณีตขึ้น เป็นเหตุให้ปล่อยวางตัวหยาบที่เรายึดไว้ได้
หากใจไม่นิ่ง ไม่ทำสมาธิ เหมือนรถวิ่งเร็วๆ เรานั่งอยู่บนรถ อะไรผ่านตาไปข้างทางเราก็ไม่ทันสังเกตุเห็น
แต่หากเราเดินสำรวจ เราก็เห็นละเอียดละออ เพราะเรานิ่งแล้ว
นั่นแหละใจคนที่มันแล่นไปก็เหมือนรถ เราจะรู้เหตุปัจจัยได้ก็ต้องนิ่ง นิ่งแล้วใช้ปัญญาใคร่ครวญ แล้วมันจึงจะแยกแยะได้ว่า อะไรเป็นกิเลส อะไรเป็นปัญญา อะไรละเอียด อะไรหยาบ

 

สาธุ ชัดเจนครับท่านขันธ์

 

คำว่า "รู้เฉยๆ" มันเป็นประเด็น สำหรับ คนโง่ ที่ต้องการ พูดปรักปรำ
เพื่อการแสดงธรรม แบบแก่งแย่ง

ด้วยความที่ ไม่รู้ มีความเฮียในจิตเต็มกบาล ก็เลย สำคัญเอาดื้อๆว่า "รู้เฉยๆ"
คืออาการอะไรสักอย่าง ที่มีอยู่โดยปรกติประจำสัตว์ ประมาณว่า เป็นอาการ
รู้แบบเซื่องๆ รู้แบบโบ๋เบ๋ รู้แบบว่างๆว่างๆ

พอจิตใจมันเฮีย เต็มที่ ก็เลย คว้าเอาอาการ "รู้เฉยๆ" อะไรแบบนั้น คงเป็น
คำที่ของสอนธรรมะกันตามสำนักนู้น สำนักนี้

พอความเป็นเฮียได้ที่ เกาะกบาลเต็ม ก็สำคัญจริงว่า สำนักเหล่านั้น คงสอน
ให้รู้เฉยๆ แบบที่ตนกำลังวาดขึ้นในจิต

พอได้ที่ ก็เรียบร้อย สำคัญว่า สิ่งที่ตนฝึก ตนรู้ นั้นเลิศกว่าแน่นอน ก็มันจะ
ไม่แน่นอนได้ไง ความเป็นเฮียของมันปรุงเรียบอาการของเขาเพื่อแสดงกริยาระยำ
เพื่อเหยีบย่ำอยู่แล้ว

หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรมาก ความเป็นเฮียก็ผุดขึ้นเป็น คำถามบ้าง คำสอนบ้าง

ว่ากันไป มีแต่ความเฮียเท่านั้นที่แสดงออกมา

ไม่เชื่อลองกลับไปสังเกตคำถามสิ

ไม่มีหรอก มันมีความกลัวครอบงำจิต เกรงว่า รู้เฉย ที่ตนปรุงขึ้นมานั้น จะมี
อะไรมากกว่าที่ตนจะปรักปรำ ก็เลย นู้น เอาอาการ รู้เฉย ซึ่งเป็นเรื่องของ
มรรค ไปเทียบกับ รู้แจ้ง

แบบเนี่ย เขาเรียกว่า ความเป็นเฮียมันสมบูรณ์แบบ

คือ สร้างคำถามขึ้นมาก็วิ่งเข้าป่า เอากะละมังมาบังหัวไว้เรียบร้อยแล้ว กะว่า
คำถามนี้ ยังไงก็สร้างความแตกต่าง เหยียบย่ำการ "รู้เฉย" ที่ตนไม่รู้จักได้
แน่ๆ

 

มันมีอยู่จริงสำนักที่ สอนแต่รู้เฉยๆ ด้วยความรู้ไม่ครอบ ไม่รู้ว่าองค์ธรรมใด ควรเจริญตอนไหน ไม่แยกแยะให้ดี เมื่อไม่แยกแยะก็ สอนแบบเหมารวม ให้เป็นแบบยาทันใจ คือใช้ครอบจักรวาล
นั่นเป็นเพราะ ผู้สอนยังไม่รู้จักทาง มันเป็นข้อเท็จจริง ไม่ใช่เรื่องแก่งแย่งความดีความเด่น

 

เนี่ยะ ตัวอย่างของความเป็น เฮีย

เอาอย่างนี้สิครับ คุณเดินเข้าไปในสำนักที่สอนอะไรแบบนั้น แล้ว
นำศิษย์ที่เขาชอบไปสำนักนั้น มาสักสองสามคน

ต้องเอาที่เขาชอบไปสำนักเหล่านั้นนะครับ ไม่ใช่พวกจับพลัดจับพลู

เสร็จแล้วก็ให้เขาถามปัญหาสักสามสี่ข้อ

หลังจากนั้น คุณก็ลองสอนพวกเขาดู

ถ้าคุณไม่พูดคำว่า ให้ "รู้เฉยๆ" คุณก็เอา ท้าวเธอมาเกาหูได้เลย

 

คุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Mr.Boy_jakkrit<!-- google_ad_section_end --> ตั้งคำถามได้ดีนะครับ...