ถ้าเราดูถูกคนที่สภาวะธรรมสูง จะเป็นอย่างไร

ผมคิดว่าเวปฯนี้มีสภาวจิตระดับโสดาบันหลายท่าน แล้วเผื่อว่าเราไม่รู้สภาวะจิตของท่านละ อย่างท่านเป็นพระโสดาบัน แล้วเราต่อว่าท่านในกระทู้ถือเป็นคาวมผิดรุนแรงมั้ยครับ

 

เพราะเราคิดว่า เราด้อยกว่าเขา หรือสูงกว่าเขา มันเลยระแวง
เขาให้เอาสติมาสัมรวม กาย วาจา ใจก็พอ ไม่มีอะไรน่ากังวล

 

การต่อว่า ถ้าต่อว่าด้วยธรรม แม้กระทั่งปุถุชนติเตียน พระอรหันต์ ก็ไม่ผิด
เช่น พระที่เคยกล่าวว่า พระสารีบุตรกระโดดเป็นลิง ไม่สำรวม
หรือ คนที่กล่าวว่าพระศาสดา ว่า พระศาสดาทำไมจึงเป็นคนที่ ไม่เคารพนบไหว้
พระศาสดาก็ชี้แจงไป

แต่บางจำพวกที่มีจิตใจอาฆาตพระศาสดาบ้าง ปรามาสพระอริยะ คอยดูถูกเพื่อนพรหมจรรย์ โดยไม่ได้ดูหลักธรรมก่อน
เช่น กล่าวว่า ไปกินยาไป หัดเข้าวัดเข้าวาบ้างหรือ หัดไปสวดมนต์บ้าง หรือไปกลั่นแกล้ง ดูถูก กล่าวว่าเสียๆหายๆ แบบนี้รับรองถึงผล ตามที่พระศาสดา พยากรณ์เอาไว้แน่นอน ไม่ต้องสงสัย

แต่ในกรณีที่ตั้งจิตเอาไว้ว่า เราเคารพธรรม เรากระทำไปด้วยเหตุผลบางประการ ไม่ได้มีเจตนาดูแคลน หรือ ปรามาส แบบนี้ ไม่มีผล

 

เมื่อวางใจไม่เป็นกลางแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าอะไรผิดอะไรถูก และโดยมากความผิดพลาดมันมีมากกว่า อุปมาเหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืนความมืดย่อมมีมากกว่าแสงสว่างเป็นธรรมดา และสิ่งที่ดีๆจะเกิดกับชีวิตจิตใจได้อย่างไร หากเป็นผู้ไม่สามารถวางใจให้เป็นกลางได้ขากสติระลึกรู้อยู่เนืองๆ ก้าวล่วงต่อผู้หนึ่งผู้ใด นั่นแหละเขาเรียกว่า มิจฉาทิฐิ เพราะหลงคิดว่าความมืดเป็นธรรมดามีมากและมีความสุขกับการอยู่ภายใต้เงามืดนั้น เลยไม่รู้ว่า แท้จริงก็ยังมีแสงสว่างอยู่อีกฟากหนึ่งแต่ไม่ทันได้เห็น ไม่ได้มีโอกาส เพราะความหลงคิดว่าตนเป็นแบบนั้นดีแล้ว ความหลง เลยเป็นเรื่องใหญ่และระเอียดอ่อนมาก อย่ามั่นใจอะไรจนเกินไป อย่าคิดว่าตนเองถูกเสมอไป หากยังไม่แจ่มแจ้งดีแล้วมีสิทธิ์ผิดหมด ทำในสิ่งที่รู้ชัดแน่นอนทั้งเหตุและผล ถึงเขาจะเป็นหรือไม่เป็นอะไร เราก็ไม่สมควรคิดอกุศลกับเขา เพราะความไม่เป็นกลางเพราะความหลงจะเป็นเครื่องฉุดรั้งเราไว้ไม่ให้ไปไหนได้ เลยต้องอยู่แต่ในตอนกลางคืน...ลองพิจารณาดูเอานะคั๊บ
สาธุคั๊บ

 

เอาแบบเหตุผลง่ายๆ (ไม่ใช่ตัดสินคนเพียงเวลาสั้นๆ)
ผู้มีสภาวธรรมสูง
หากเขาแสดงถึงคุณธรรมสูงก็ดี เราดูไม่ออก ดูถูก เราก็ไม่อาจเข้าถึงคุณธรรมนั้นได้
หากเขาแสดงธรรมความจริงก็ดี แต่เราไม่เข้าใจ ดูถูก เราก็ไม่อาจเข้าถึงความจริงนั้นได้

ถ้าดูไม่ออก ก็ให้รักษาใจรักษาจิตของเราให้ดี
แล้วเข้าหาอาจารย์ที่เราศรัทธา การฟังทัศนะของครูบาอาจารย์อีกที ก็อาจเปิดโลกทัศน์ในสิ่งที่เราไม่รู้ไม่เห็นได้ กับสิ่งที่เราเห็นคนอื่นค่ะ

 

ยังเขินๆที่จะโพสครับ

แต่คิดว่า คุณคงมีปัญหาเหมือนผม ลองหาอ่านคำสอนของสมเด็จองค์ปฐมดูครับ

(สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปฐม)

 

ยอมรับผลกรรมที่ทำไปแล้วด้วยความนอบน้อมจริงใจ
ไม่ก่อกรรมใหม่
ย่อมหมดกรรมจ้า

 

สุดยอดครับต้องเคารพๆ คนที่มีสภาวธรรมสูง ธรรมของท่านสว่างไสวมากๆๆ ถึงมากที่สุด

 

เราไม่รู้หรอกค่ะว่าใครได้สภาวะธรรมแบบไหน ถ้าเรานั้นไม่มีภูมิจิต ภูมิธรรม อยู่ในสภาวะเดียวกัน หรือว่าสูง กว่านั้น เพราะฉะนั้นตอนสวดมนต์ ก็สวดบทขอขมาพระรัตนตรัยและ ที่สำคัญ กว่านั้น ควร มี ศีล หิริโอตัปปะ และพรหมวิหารสี่ค่ะ

 

เรามาปฎิบัติธรรมแสวงหา ความเป็นอนัตตา ลงในจิต แต่กลับนำทิฐิ มาสร้างอัตตาจิต เสีย
อย่าลืม อะไรๆ ก็ไม่แน่ ในโลกสมมุตินี้ สิ่งที่เขาเห็นเขาเข้าใจอาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ใช่ สิ่งที่เราเห็นก็อาจจะใช่หรืออาจจะไม่ใช่ เมื่อไหร่คิดว่าที่เราเห็นรู้ แต่กลับมองว่าของคนอื่นไม่ถูกอย่างที่เราเห็นนั้น ก็จะหลงอยู่ในอัตตา ความยึดมั่นถือมั่น ในโลกสมมุตินี้
สาธุครับท่านทั้งหลาย