ไม่รู้แต่ไม่หลง ยังนิพพานได้ ส่วน "รู้แต่หลงรู้" ยังนิพพานไม่ได้

ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย เฉยๆ

 

นครศรีธรรมราชคับ แต่ก็ไม่แน่ว่า แล้วๆมาเคยอยู่เชียงใหม่หรือเปล่า

 

คนปรารถนาหมดกิเลส แต่เรามีรัก รู้และเหลือครบ<!-- google_ad_section_end -->

คนหมดกิเลส ละกิเลสได้ เขาตายก็ไม่เกิดแล้ว สุคติหรือทุคติก็ไม่มีสำหรับท่านเหล่านั้น

แต่คนมีกิเลสน่ะ มีรัก มีรู้ เหลือครบๆเนี่ย มีทั้งสุคติและทุคติเป็นที่ไปอยู่แล้ว

นิพพานก็เข้าไม่ได้ เพราะกิเลสตัณหามายาร้อยแปดมันค้ำคอหอยอยู่

พอมีสุคติกับทุคติเป็นที่ไป ก็อยุ่ที่จิตใต้สำนึกของตัวเองแล้วว่ามันใฝ่กุศลกหรืออกุศล

คนที่ยังต้องท่องเที่ยวอยู่ในวัฏฏะไปไหนไม่ได้น่ะ แล้วทำตัวหัวหมอ สุดท้ายมันก็ตายเพราะ

หัวหมอของตัวเองน่ะแหละ ไม่มีใครอยู่เหนือกรรมได้ตลอดไปหรอก มันต้องแพ้ภัยตัวเองอยู่ดี

ยิ่งไม่รู้จริงแล้วไปพาคนอื่นหลงตาม พาลูกหลงไปด้วยอีก มันจะวนซ้ำซ้อนไม่รู้จบ

ไม่ใช่เหตุบังเอิญหรอก ที่ทวีต้องมาเจอแม่สอนให้ฆ่าไก่

แล้วทวีก็มาสอนให้ลูกฆ่าตัวเองตั้งแต่อายุ 5เดือน นี่

มันไม่จบหรอก นอกจากทวี จะแก้ไขให้ได้ในช่วงชีวิตของตัวเองตอนนี้

ไม่งั้นจะพากันตกหนักไปเรื่อยๆ ป้าเตือนจากใจเลยนะ ศึกษาธรรมต้องให้รู้จริง

ไม่งั้นจะทำให้ทายาทลำบากไม่รู้จบ ไม่รู้ว่าใครเริ่มก่อน ระหว่าง เรา พ่อ แม่ ลูก ญาติ

 

ตอนนี้หาย แล้วรึ

หรือว่าหายชั่วคราว แต่คิดว่าหายถาวร

 

คนที่เปิดคลื่นตัวเอง น่ะ มันก็รับหมดแหละ
คนที่ยังเล่นอยู่ในเรื่องแบบนี้ เขาเรียกว่า หลงในอภิสังขาร

เหมือนคนได้ฌาณก็หลงฌาณ พอบอกว่าอย่าหลงในฌาณก็ทำลายฌาณทิ้งเลย

ไม่เคยเอาสิ่งที่ได้มาฝึกให้เป็นประโยชน์กับตัวเอง มีแต่เอาทำร้ายตัวเองและลูก

ด้วยความไม่รู้ของตัวเอง

เอาเป็นว่า ป้ากับทวีเห็นต่างกันก็แล้วกันนะ ทางใครก็ทางมัน จบ

ใครชอบทางนี้ไปไปทางนี้ คนไม่ชอบก็ไปตามทางของตัวเอง

 

ถ้าเจ้าของกระทู้อยู่ ฝันผมก็ไม่ตรงละสิ อิอิ

 

ปิดคลื่นไม่เป็น ก็แพ้ทางเขาไปหมดแหละ

มันฝังเป็นทิฏฐิ ไปแล้ว แก้ยาก

 

เขาเรียกว่า ฉันทะ และปณิธาน มันหมดไปแล้วไง

ที่เหลือ ก็ลอยเท้งเต้งไปแล้วแต่จะโดนใครชูทเอา

เหมือนคนไม่มีเข็มทิศ ใครจูงไปไหน ก็ไปกับเขาหมด

ได้เพื่อนดีก็ไปดี ได้เพื่อนเป็นมิจาทิฏฐิก็ไปมิจฉาทิฏฐิ

เพราะไม่มีอะไรไห้ยึดเหนี่ยวแล้ว หมด

 

วิธีคนอื่นไม่รู้
แต่ของป้าใช้วิธีไม่ส่งจิตออกนอก
ให้รู้ดูที่ใจตัวเองไปตรงๆ เท่านั้น ของจริงคือที่ใจตัวเอง
นอกนั้นมันก็เป็นของปรุงแต่ง
พวกนั้นเขาไม่มีจิตแบบเรา เขามีแต่มายาจิต
แต่ที่เราไปรับรู้เขาได้ เพราะเราไปสร้างอุปทานขึ้นไปรับคลื่นของเขาเอง
ถ้าทวี ทนได้ ทำเฉยๆ เหมือนเห็นผีแล้วเฉยๆ ไม่ต้องไปสะดุ้งไปทำท่าให้เขารู้ว่ารู้เขาได้
อุปทานมันจะลดลง เพราะเราไม่ส่งคลื่นตอบกลับไป
ยิ่งไปแสดงว่าเป็นงั้นเป็นงี้ให้พวกมันเห็นนะ มันยิ่งมาใหญ่
เคยเล่นคลื่นโซน่าไหม จะหลบคลื่นโซน่าทำไง ก็ต้องไม่สะท้อนคลื่นกลับ
ก็กลายเป็นสเต็ลว์ เครื่องบินล่องหนไง

ต้องอุเบกขา มีสติ รู้ที่ใจตัวเองอย่าให้มันเตลิด อย่าให้มันคิดฟุ้งซ่านไร้สาระ
ถ้าจิตมันสงบมีสติปัญญาเกิดมันรู้หลบได้เอง

 

ก่อนที่ อยู่แบบไม่มีอะไรให้ยึดเหนี่ยวให้ได้ ก็ต้องยึดเหนี่ยวก่อนไม่ใช่หรือ
จะข้ามฟาก นั่งเรือไป พอถึงฝั่งจะขึ้นก็ต้องทิ้งเรือ (จำมานิ)เข้าใจ แต่ยังไม่เข้าถึง

 

เหมือนคนอยู่ในทะเล ไม่มีหลักยึดไง
แต่ไม่รู้ตัวว่าอยู่ในทะเล มีฉลามรองาบอยู่
คนที่เขาขึ้นฝั่งได้เท่านั้นแหละ ถึงไม่ต้องมีหลักยึดแล้ว

คนส่วนมากมักเอาผลขั้นสุดท้ายของพระอรหันต์ มาเป็นจุดเริ่มต้นที่ผิดพลาด
เพราะสภาพจิตใจและกายมันต่างกัน

 

ถ้ายังไม่ได้เป็นพระอนาคามีขึ้นไป ก็ไม่จำเป็นต้องบวชถ้าไม่อยากบวช
ไม่นับเรื่องการบวชตามค่านิยมประเพณี หรือพ่อแม่ร้องขอนะ

แต่ถ้าเป็นคนที่ตั้งใจสละโลกจะเข้าทางธรรมะแล้ว ก็บวชได้ตามสมัครใจไม่มีใครบังคับ
ถึงไม่ได้มรรรคผล ก็ได้สะสมปัจจัยทางธรรมฝึกละกิเลส ฝึกสมถะวิปัสสนาได้เต็มที่เต็มเวลา

 

เคยได้ยินหลวงพ่อเกษม วัดป่าสามแยก ที่เพชรบูรณ์ ที่กำลังดังๆน่ะ
เคยได้ยินท่านพูดว่าต้องปิดคลื่นตัวเองเหมือนกัน
ไม่งั้นไม่สงบสุข
ถ้ามีเวลาลองไปหาท่านดิ เรื่องรับคลื่นปิดคลื่น คิดว่าท่านชำนาญอยู่นะ
มันเปิดได้ก็ปิดได้ ถ้ารู้วิธี แต่ละคนก็มีวิธีของตัวเอง นะ

 

เขาเคยบวชมาแล้ว

แต่ก็พูดว่าจะบวชอีกครั้ง ถ้าไม่บวชผ้าเหลืองก็บวชผ้าขาว
เขาตั้งใจว่าจะบวช เดือนนึง หรืออาจจะตลอดชีวิตก็ได้ ต้องดูสภาวะตอนนั้นอีกที
เขาบอกว่างั้นนะ
ป้าไม่ห้ามเขาหรอก รออนุโมทนาอยู่เหมือนกัน

 

เท่าที่อ่านมา ถ้าอรหันต์แล้ว ไม่สึกแล้วนะครับ ถ้าสึก และมีชีวิตอยู่เกิน 7 วัน ไม่ใช่อรหันต์ แน่นอน ปุถุชน ธรรมดาก็เช่นกัน ถ้าอรหันต์แล้ว ถ้าไม่บวช ก็มีชีวิตอยู่ไม่เกิน 7 วัน ถ้าในธรรมบท ก็โดนควาย(ไม่รู้มาจากไหน) ควิดตาย แต่ถ้าปัจจุบัน น่าจะเกี่ยวกับอุบัติเหตุทางรถ ที่หารถคันที่ชนไม่ได้ จำมาและเสริมนิดหน่อย

 

ขออนุญาติ แสดงความเห็นนะ
มิจฉาทิฏฐิ เต็มๆใบเลยนะ ที่คิดแบบนี้

 

เพราะขาดความใส่ใจในธรรมที่ถูกต้อง
ขาดการสดับฟังธรรมที่ถูกต้อง
มันก็เลยเป็นแบบนี้ไง ขาดการสังเกต
แต่ก็อยู่ที่การคบเพื่อนนั่นแหละ
ทวี เลือกแล้วก็ตามนั้น

 

ป้าเห็น ....

คนเปลี่ยนจากสัมมาทิฏฐิ เป็นมิจฉาทิฏฐิ

ป้าไม่ได้ยึดหลวงพ่อไก่ เป็นสรณะ

แต่อาศัยคำแนะนำของท่านมาปฏิบัติ ต่อเอง

เหมือนที่ ทวี เปลี่ยนความคิดนั่นแหละ จากทิฏฐิหนึ่ง ไปเป็นมิจฉาทิฏฐิ ที่ยิ่งห่างไกลนิพพาน

ถ้า นิพพาน คือจุดหมายปลายทาง ของวัฏฏะสงสาร

การเบี่ยงออกจากนิพพาน ก็คือทางหลงในวัฏฏะสงสาร แต่คิดว่านั่นคือนิพพาน

หรืออะไรก็แล้วแต่ที่มิจฉาทิฏฐิเขาหมายเอานั่นแหละ คนละทางเดินกับที่พระพุทธเจ้าสอน

แต่มาทำเนียนเลียนแบบ บอกว่าเป็นทางเดียวกัน

 

ที่แยก เพราะต้องทำกิจมุ่งทางธรรม แบบเพียวๆ

เขาไม่ได้บังคับ มีแต่สมัครใจ

คนทางโลก ไม่เข้าใจ คนทางธรรม

แต่คนทางธรรมที่เข้าถึงธรรม ท่านเข้าใจคนทางโลก เสมอ

ถึงสอนคนทางโลกในทางที่ถูกได้

นี่เห็นสิ่งที่พระพุทธเจ้า เพียรให้เกิด พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นแค่เหลือง

ที่แยกจากสังคมโลก หรือ แต่ก็น่าเห็นใจนะ เพราะขาดวาสนาจะได้เห็นพระสงฆ์แท้

เจอแต่สมมุติสงฆ์ ก็ว่ากันไปนะ

 

อย่าไปยึดตึดกับผ้าเหลือง(ผ้าเหลืองชั่วๆมีเยอะ)บวชใจที่นี่และเดี๊ยวนี้ดีกว่าง่ายไม่เปลืองตังค์และสัมผัสกับทุกข์ของจริงเห็นของจริง