ประสบการณ์เรื่องผีผี 14 เรื่อง จากเรื่องจริงของเราเอง ตอนที่ 2

กลับมาเล่าต่อจ้า เริ่มเลยแล้วกัน


.....เรื่องที่ 4 หลังจากเราขึ้น ม. 5 เราก็ย้ายออกมาอยู่บ้านสวนของน้าเราข้างนอก ซึ่งบ้านสวนนี้อยู่ห่างจากตัวจังหวัดประมาณ 20 กิโล แต่ถ้านั่งรถไปเรียนก็แค่ครึ่งชั่วโมงก็ถึง เป็นบ้านเรือนไทยตั้งอยู่ท่ามกลางทุ่งนา มีบ้านใกล้กันเยื้องกันไปแค่หลังเดียว ซึ่งสิ่งที่เจอบ่อยๆ ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรมากมาย เวลาทุกคนขึ้นบ้านกันหมดแล้ว ตอนกลางคืน ใต้ถุนบ้านด้านล่างจะมีเสียงกุกกัก กุกกักทุกวัน มันไม่เหมือนเสียงหนูที่วิ่งผ่านไปผ่านมา มันเหมือนเสียงคนนั่งแล้วทำอะไรอยู่ที่แคร่ใต้ถุนบ้าน ซึ่งเราได้ยินทีแรกก็ไม่กล้าลงไปดู เพราะกลัวอยู่เหมือนกัน แต่พอได้ยินบ่อยๆ เข้ามันก็เกิดความสงสัยว่ามันจะดังอะไรทุกคืน ก็เลยลองเปิดประตูแล้วชะโงกลงไปดูที่ใต้ถุนบ้าน ปรากฏว่าไม่มีอะไรเลย แล้วเสียงที่ได้ยินก็เงียบไปด้วย หลังจากนั้นทุกคืนเสียงก็ยังดังแบบเดิมอยู่ทุกวัน แต่ข้างล่างกลับไม่มีอะไร เราจึงปล่อยเลยตามเลย อะไรจะดังอยู่ข้างล่างก็ช่างมัน เราคิดเสียว่ามันก็เป็นแค่เสียง ทำอะไรเราไม่ได้ แค่อย่ามาให้เห็นเป็นตัว ตัว ก็พอ
ซึ่งเรื่องที่ 4 นี้เราก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้ว่าตกลงเป็นอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆ ใครมาบ้านนี้ทุกคนจะบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า น่ากลัว ใครนอนค้างก็จะผวาถามเราว่านั่นเสียงอะไร เราก็จะบอกเค้าไปทุกทีว่า “ไม่รู้มันเป็นงี้ทุกคืน นอนไปเหอะ ไม่มีไรหรอก ช่างมัน ก็แค่เสียง” ซึ่งบ้านหลังนี้ก็ไม่ได้เป็นบ้านเก่าอะไร น้าเราสร้างใหม่ เพียงแต่ของในบ้านน่ะเก่า เพราะน้าเราเป็นคนชอบสะสมของเก่า แล้วชอบเอาของเก่ามาเก็บไว้ที่นี่ เราก็เคยคิดเล่นๆ เหมือนกันว่า จะมีผีของเก่าออกมาทวงของกะเรามั้ย แต่ยังไม่เคยเจอนะผีของเก่าเนี่ยะ

.....เรื่องที่ 5 เราขอบอกไว้ก่อนเลยว่าประสบการณ์ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นผีจะ จะ ได้ยินเสียงแบบ จะ จะ กันไปเลย ช่วงนั้นเราได้เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยในกรุงเทพและได้เช่าหอพักอยู่แถวแยกลำสาลี ซึ่งตอนนั้นหาหอยากมากไม่มีห้องว่างเลย แล้วก็ได้มาเจอหอหนึ่งมีห้องว่างอยู่ 1 ห้องพอดี ห้องนั้นค่อนข้างสกปรก พื้นฝุ่นจับหนาเตอะมาก แต่ก็ตกลงเช่าห้องเลยเพราะขี้เกียจหาหอพักแล้ว ซึ่งมาอยู่ช่วงแรกๆ ก็ไม่มีอะไร ตอนนั้นเราก็ยังอยู่คนเดียว เพราะยังไม่เปิดเทอมเพื่อนร่วมห้องอีกคนเลยยังไม่มา แล้ววันหนึ่งเวลา 11.00 น. เราจำได้แม่นเพราะเราเป็นคนชอบตื่นขึ้นมาดูนาฬิกาเป็นอันดับแรก และเห็นว่ายังไม่บ่ายก็เลยจะขอนอนต่อ พอหลับไปได้สักพักหนึ่งเราก็รู้สึกว่าเตียงที่เรานอนอยู่มันโยกเหมือนมีคนมาขย่ม แต่ด้วยความง่วงเราก็เลยคิดว่าเป็นเพื่อนก็เลยจะนอนต่อ.....สักพักสติมันเริ่มมา เริ่มคิดได้ว่าตอนนี้เราอยู่ห้องคนเดียว แล้วประตูก็ล็อคไว้เพื่อนจะเข้ามาได้ยังไง เท่านั้นแหละเราลืมตาแล้วพยายามจะลุก ปรากฎว่าลุกไม่ขึ้น ขยับตัวไม่ได้ เราลองขยับทุกส่วนขยับได้เพียงแต่มือ กับตาที่กลอกไปกลอกมาได้แค่นั้น เราก็เลยกลอกตาไปรอบๆ (เตียงยั่งสั่นอยู่) แล้วเราก็เหลือบไปเหนือหัวของเรา และก็พบสาเหตุของเตียงสั่น เราเห็นผู้ชายเป็นเงาลางๆ นั่งขย่มเตียงอยู่ เท่านั้นแหละเราก็สวดมนต์ทุกบทที่ท่องได้มั่วกันไปหมด (แต่ตาเราก็ยังมองผู้ชายคนนั้นอยู่น่ะ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ตาฝาด) สักพักก็มีเสียงหนึ่งมากระซิบข้างหูของเราว่า "จะนอนอะไรกันนักกันหนา" และก็หัวเราะ แล้วก็หายไป....โห เราลุกขึ้นได้นั่งร้องไห้เลย เป็นครั้งแรกที่เจอผีจังๆ กลัวมาก......แต่ไปเล่าให้เพื่อฟังเพื่อนหัวเราะค่ะ หาว่าเราโม้ป่าว...ตลกว่ะผีมาบอกว่าจะนอนอะไรกันนักกันหนา...ดูดิ่เพื่อนยังไม่เชื่อ แต่ขอบอกว่านี้เรื่องจริงไม่ตลก ผีเค้าพูดอย่างนั้นจริงๆ....

+++++คุณคงคิดว่าดิฉันเจอผีแล้วเราจะย้ายออก แต่เปล่าเลยเรายังอยู่ต่อ แต่อยู่เฉพาะเวลากลางวันนะ กลางคืนไปนอนห้องเพื่อนแถวลาดพร้าว เพราะกลัว++++

 

ฮ่าๆแม้เป็นผีก็ยังมีอารมณ์ขันนะครับ ^^

 

เขาหวังดี ไม่อยากให้นอนมากไงค่ะ คิดในแง่ดีสิ

 

แหม...ลองเป็นใคร มาเจอตอนนั้นนะ สุดยอดดอ่ะ โคตรกลัวเลย

แต่เล่าให้ใครฟังก็มีแต่คนขำ ปนขนลุก

 

แหม...ลองเป็นใคร มาเจอตอนนั้นนะ สุดยอดดอ่ะ โคตรกลัวเลย

แต่เล่าให้ใครฟังก็มีแต่คนขำ ปนขนลุก

 

เขาคงถูกชะตาด้วยเลยมาหยอกเล่นๆ ทีหลังถ้าเจอผีอารมณ์ดีอย่างนี้น่าจะลองขอหวยแม่นๆ นะ เผื่อถ้าถูกก็จะได้ทำบุญให้เขาด้วย 5555