กรรมที่คิดไม่ถึง...

แม้เพียงคิดไม่ดี คิดร้าย คิดกล่าวโทษ ตำหนิ ติเตียน....ผู้อื่น

นั่นคือ การส่งจิตที่เป็นความชั่ว เข้าใส่ผู้อื่น ผลของการทำชั่ว ผู้ทำย่อมต้อง

ได้ผลกรรมที่กระทำอย่างแน่นอน............. จากการคิดของเราเอง

สนทนาธรรมกับพระบ้านนอก คาดไม่ึถึง ว่าท่านคิดได้ละเอียดมาก.

 

ถ้าการตั้งใจก็ต้องสำรวมค่ะ แต่มันจิตปรามาส ที่เขาทำของเองเราก็คงเฝ้าดู
เป็นนะ มันคิดแต่อกุศล เราไม่ได้อยากคิด อันนี้ไม่ล่วงออกมา คงไม่บาป เพราะเราไม่ได้เจตนา แต่การตั้งใจคิด คิดให้ร้าย คิดอาฆาต อันนี้ก็คงเป็นกรรมผูกพันธ์ไป

เรารู้ขนาดนี้แล้ว ยังคิดไม่ได้ดีได้ขนาดนี้มันก็ต้องโทษใจตัวเองน่ะ

 

ติเตียนกิเลส เป็นธรรม
แต่ถ้ากิเลส ติเตียนธรรม อันนั้น นรก

 

ติเตียนกิเลส เป็นธรรม
แต่ถ้ากิเลส ติเตียนธรรม อันนั้น นรก

อนุโมทนาสาธุครับ ขอ copy ไปเผยแพร่ด้วยนะครับ :>

 

เป็นเรื่อง ละเอียด จริงๆครับ ในทางกลับกัน ก็กล่าวได้ว่า

การส่งจิตที่เป็นความดี เข้าใส่ผู้อืน ผลของความดี

ผู้ทำย่อมต้องได้รับผลกรรมที่กระทำอย่างแน่นอน เช่นกันครับ

จากความเข้าใจ ส่วนตัวครับ

 

เป็นเรื่อง ละเอียด จริงๆครับ ในทางกลับกัน ก็กล่าวได้ว่า

การส่งจิตที่เป็นความดี เข้าใส่ผู้อืน ผลของความดี

ผู้ทำย่อมต้องได้รับผลกรรมที่กระทำอย่างแน่นอน เช่นกันครับ

จากความเข้าใจ ส่วนตัวครับ

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งเลยคะ โมทนา จขก และ ขอใช้ คำตอบนี้ด้วยนะคะ

 

สาธุ อนุโมทามิ

 

อนุโมทนาบุญ สาธุ กับคำกล่าวที่เกิดประโยชน์ค่ะ

แค่คิดอกุศล ก็ เสพอกุศลในจิตเกิด บาป สืบต่อไปในวิถีจิต
ส่งผลถึงจุติจิต ยิ่งล่วงออกมาทางกายวาจา สำเร็จไปอีก ก็เสพอกุศลไว้เต็มๆ สมบูรณ์ค่ะ
และรอให้ผลในชาตินี้ ชาติหน้า และต่อจากชาติหน้าชาติที่3จนถึงนิพพานค่ะ
ผลของการคิด ก็ได้รับ
ผลของการกระทำทางกายวาจา ก็ได้รับ

 

มาร เนี่ยเขาใช้ความไม่รู้ของคนเสี้ยมให้คนหลงผิดอยู่เสมอ
การหลงผิดอยู่เสมอ เพราะแยก ธรรม ออกจาก กิเลสไม่ได้ ทั้งสองอย่างจึงคลุกเคล้าไป
เวลาทำอะไรก็ตัดสินใจผิดว่า นั่นธรรม แต่จริงๆ้วมันเป็นกิเลส หรือ นั่นกิเลสแต่จริงๆแล้วเป็นธรรม ทั้งนี้ เพราะเรายังขาดหลักในใจ เราอาศัยความคิดที่ยังเต็มไปด้วยโมหะ ขาดการพิจารณาอย่างแยบคาย มันก็เลยกลับตาลปัตร ยกตัวอย่าง

หลวงตาออกมาช่วยชาติ กิเลสมันจะว่า ไม่ใช่กิจสงฆ์ ถ้าพิจารณาดีๆ เราก็ต้องคิดว่า ท่านมาสร้างแต่ประโยชน์ ไม่มีโทษ เป็นเมตตา กรุณา ถ้าท่านมีปัญญา ไม่ช่วยแล้วใครจะช่วย
พระพุทธองค์ตรัสรู้ ก็ตรากตรำเอาธรรมมาบอกหมู่สัตว์ นั่นก็เพราะเมตตา
นี่เห็นไหม กิเลสมันตำหนิ พระเมตตา พระกรุณาของ องค์ท่าน

หรือเวลาที่เรา ตำหนิกิเลส ของผู้อื่น ด้วยเหตุด้วยผล นี่คือการที่เราชี้กิเลส ให้มิตร
เป็นหน้าที่ของมิตร ที่พระศาสดาได้สินว่า ตักเตือนกันเมื่อมิตรประมาท แม้จะกล่าววาจาไม่รื่นหู แต่ถ้าเป็นความจริง เราก็ควรต้องฉุกคิด แต่ถ้าไม่เป็นความจริงก็ไม่เป็นไร
แต่บางคน แม้เพื่อนประมาท ยังชม ยังสรรเสริญเยินยอ กิเลสมันไปชม นี่เห็นไหมว่า ผิดทางแค่ไหน

นั่นแหละ พิจารณาก่อนทุกครั้ง เพราะตัวโมหะเรายังมี ความคิดเราจะแล่นไปในทางโมหะเสมอหากไม่ฉุกคิดพิจารณา

 

การคิดไม่ดี คิดร้าย คิดกล่าวโทษ ตำหนิ ติเตียน.....ผู้อื่น

จะส่งผลให้จิตใจเจ้าของ มีโทสะเกิดขึ้นอยู่ตลอด เป็นคนหงุดหงิดง่าย

มองเห็นแต่ผลเสีย มองไม่เห็นประโยชน์ในคำกล่าวของผู้อื่น ยกเว้นบุคคลที่ตนนั้นนับถือ

และ จะเป็นนิสัยที่เลิกได้ยาก แม้แต่เรื่องเล็กน้อยที่ผู้อื่นทำผิด ก็จะเห็นเป็นเรื่องใหญ่

และ ยังส่งผลต่อไปในอนาคตชาติ ยาวนานอีกหลายชาติ จนกว่าจะพบเจอพระอริยะสงค์

สาธุครับ

 

เอ้า ฮิววววส์

ใครหน้าหัก ก็เร่เข้ามา เร่เข้ามา

กระทู้นี้ กระทู้ คาถาชุมนุม คนหน้าหัก !!

 

เรารู้ว่าอะไรคือ อกุศล เพราะเรารู้ว่าอะไรคือ กุศล

เรารู้ว่าอะไรคือ กุศล เพราะรู้ว่าอะไรคือ อกุศล

เรารู้ว่าอะไรคือเหตุ ของอกุศล เพราะว่ารู้ว่าอะไรคืออกุศล

เรารู้ว่าอะไรคือเหตุ ของกุศล เพราะเรารู้ว่าอะไรคือกุศล

คำว่าเรารู้ ก็มีสองสิ่งมาเป็นเหตุปัจจัย คือ เกิดมี ผู้ที่เข้าไปรู้ กับ สิ่งที่รู้ มาเป็นเหตุปัจจัยกันเกิดมีขึ้น กลายเป็นเรารู้ ปรากฏเกิดมีขึ้นมาครับ

 

แง่การติเตียนอุปมาเหมือนนั่งรถไปด้วยกันกับญาติมิตร เห็นเพื่อนขับเร็ว ประมาท ไหล่ทาง จี้ตูดคันหน้าจะเป็นโทษภัย เราก็ควรบอกกล่าวสิ่งควรไม่ควรอย่างนี้ครับ

การคิดอกุศล มีสติเห็นมีความคิดอกุศลอยู่ มาแล้วพิจารณาเป็นอุกศลพึงระงับหักด้วยกำลังกายเอาน้ำเย็นรดหัว(ชั่วคราว) หักด้วยธรรมะตรงข้ามกิเลส(ชั่วคราว) พึงหักด้วยกำลังฌาน(ชั่วคราว) พึงหักด้วยกำลังปัญญาเห็นความไม่เที่ยง ความคิดมีเสื่อมไปในที่สุด จึงคลายความถือมั่นในความคิด

สมมติว่าอ่านแล้วไม่เข้าใจ ก็ให้เป็นแนวทางว่า
สำคัญคือละอกุศลกรรมให้ได้ ทำกุศลกรรมเพิ่ม
เจริญสติให้ยิ่งๆเป็นทางไป จะเข้าใจขึ้นมาเองตามลำดับด้วยตัวเองนะครับ

มีสติตลอดเวลาเห็นอกุศกลก่อตัวก็ระงับเสียประหารกิเลสให้สิ้น อย่าให้หลุดออกมาก่อกรรมทำชั่ว ก่อภพชาติวิบากกรรม ที่หลวงตาบัวท่านสอนว่าปัญญาออกประหารกิเลสติ้วๆนั้นหล่ะครับ

 

กรรมทั้งหมด เจตนาเจ้าตัวเป็นผู้รู้ดีที่สุด กรรมหากเราไม่กลัวแล้วก็ฝืนทำ

วาจา ที่เป็นโทษ หรือเป็นประโยชน์ไม่ได้ยึดหลักความถูกต้องของตัวเองฝ่ายเดียว

หากพูดแล้วไม่เกิดประโยชน์เราก็ต้องหยุด การพูดเพื่อหวังอามิสนี่ก็ลามก