ปัจจัตตังซัมเมอร์ ^O^ มหาสติ มหาสติ

คุณชาติแกไม่ได้โชว์์โง่หรอกครับ
แกก็ยังบอกรู้รูปนามแล้วก็ยังไม่แล้ว
แต่เพราะจิตเองนั่นแหละที่โง่เข้าไปเสพรูปเสพนาม

ก็ถูกของแกครับจิตแยกจากขันธ์ 5 แล้วยังไม่พอ
เพราะเหตุอยู่ที่จิตไปยึดขันธ์ 5
ก็ต้องเข้ามาแก้ที่จิตอีก

ใครเป็นผู้โง่ก็ต้องไปแก้ที่ผู้นั้นเหมือนลุงขันธ์บอกล่ะครับ

 

อ้าว พี่เตช ไปเอา ของเก่ามาเสริมแก้

เอาไงดีหว่า

ถ้า ให้เสริมแก้ด้วยคำปรารภเก่า ก็ โอนะ ไม่ขัด

แต่ถ้า เอาการกลับกรอก ใน ปัจจุบันเป็นหลัก มันจะคนละเรื่องเลย

 

เท่าทีิ่อ่านดู ดำรงกำลังค้นเงานะสิ

มันต้องโผล่มาปั๊บ พิจารณาเลย

เช่น จิตยังรับทุกข์อยู่ก็ ต้องค้นกันเดี๋ยวนั้นเลยว่าทุกข์ตรงไหน ทำไมจึงทุกข์ มันก่อจากอะไร

ไม่งั้นมันไปค้นอะไร สมุทัยก็ปลอมๆ ถ้าเรานึกเอา

 

อาหารเก่ายังเอามาอุ่นทานใหม่ได้ไม่ใช่เหรอครับถ้ายังไม่เสีย
ขนาดของเสียแล้วอย่างปลาร้าปลาจ่อมเค้ายังเอามาำทำสะอาดแล้วบริโภคได้อีก

ปััจจุบันบริโภคได้ก็อิ่ม เป็นปัจจุบันครับ

 

สงกะสัย โรค อาหลง ระบาด

เสียของเลยนะ หากพุทโธมาอย่างดี รวมมาอย่างดี ออกมาปั๊ป เพ่งรูป!!
ดูธาตุกระทบ ดักดานเลยนะ สมาธิก็หาย สติก็ไม่เกิดสักแอะ

ท่านสอนให้พิจารณา เห็นความแปรปรวน จนกระทั่ง มันออกไปพิจารณา
ของมันเอง พอมันออกไปเอง อ้าว ทำไมมันออกไปเห็นบัญญติร้อยแปด
หละ มันส่งออกหมด มันแปรปรวนไปหมดทั้งสิ่งที่ถูกเห็น และ เจ้าตัว
ที่ทะลึ่งพรวดออกไปเห็น

กำลังจากปัญญาพิจารณามันถึงจะเกิด ไม่ใช่ ให้ใช้หมดสิ้นเปลืองไปเสียเมื่อไหร่

เขาให้ พิจารณาเพื่อเพิ่ม ไม่ใช่หาทางใช้ให้หมดไป

พอไปหาทางใช้ให้หมดไป โอยยย หลงเข้ามา หลงเข้าไป จี้ๆๆๆๆ อยู่ที่ธาตุ
โง่บรมเลย สมาธิไม่เกิด แถมยังไม่อยากสร้างสมาธิอีกเลย เพราะคิดว่า เห็น
แล้ว นิพพานลวง อะซิ วันหนึ่ง สติ เกิดครั้งเดียวก็แจ่มแล้ว

 

เวลามัน คลายทุกข์แต่ละตัว เราก็สำรวจสิว่า เราเจอตัวโง่แล้ว จิตน้อมรับธรรมมาแล้ว
เอาใจไปสัมผัสกับเรื่องเดิมที่เราทุกข์นั่นแหละ แล้วดูว่าใจตนกำเริบอีกไหม ในทุกข์นั้นๆ
ถ้ากำเริบอีก ก็ค้นมันลงไปอีกว่ามีเชื้ออยู่ตรงไหน เชื่อนี่คือความโง่ และ สายปฏิจสมุปบาท ที่เราเผลอปล่อยใจไป ทำแบบนี้แล้ว นี่เราจะถอนความโง่ได้

 

อันนี้มันคุณหลงครับ คนละคนและปฏิบัติคนละอย่าง

ถ้าคุณเพ่งที่รูปด้วยสมาธิ
คุณก็จะเห็นนิมิตของกายชัด
แล้วนิมิตของกายจะลุกลามไปยังอวัยวะอื่น ๆ
เมื่อเป็นปฏิภาคนิมิตก็กำหนดทำลายกาย
เพื่อสอนจิต จิตจะค่อยคลายจากกามราคะครับ

เพ่งกายนี่ไม่ได้เพ่งเฉย เหมือนกสินครับ

ส่วนคุณหลงก็เรื่องของคุณหลงแกครับ ไม่เกี่ยวกัน

 

ผิดแล้ว เตชพโล จะไปทำลายกิเลสด้วยปฏิภาคอย่างไร

เอาแค่จิตเป็นสมาธิ กามราคะก็ไม่กำเริบแล้ว

ไม่ใช่ไปเอาปฏิภาคมาตี นั่นมันจับปลาสองมือ

 

ลุงขันธ์เอาแต่สมาธิมันก็หินทับหญ้าดีดี นี่เองครับ
ก็เมื่อลุงยังไม่ก้าวออกจากสมาธิก็รู้ไม่ได้ครับ

 

ที่พูดมานี่แสดงว่า เอาสมถะมาปนกับวิปัสสนา
จริงๆ แล้วมันรวมกันได้ หากว่าเข้าถึงวิปัสสนาญาณ

แต่ จะต้อง ยก รูป นาม เป็นหลัก ในการพิจารณา วาง สังขาร

ไม่ใช่ ไปจับสมาธิแล้วสร้างรูปนิมิตเพื่อทำลายกิเลส นี่ไปผิดทาง

 

ทิฏฐิ มันมาซ้อน ไง เรากล่าว หา ไปแบบนั้น

นี่ ยังเซ็งไม่หายเลย พอนึกถึงเคสแบบนี้

นราสภา เน่าไปแล้ว การภาวนา คงเน่าไปแล้ว

*******

ดีนะนี่ เห็นบาตรเสียก่อน ไม่งั้น ขึ้นอีกรอบ เซ็งกันตายเลย

 

อ้าว นี่ไง ประเภทเดียวกับน้องโหน่ง ใครชี้ไม่ฟัง
พิจารณาก่อน สติตอนนี้นะมีไหม

 

เมื่อจิตเป็นสมาธิ แล้วก็ก้าวทางปัญญา
แล้วมันจะผิดตรงไหนครับ

 

ใครกันครับที่ไม่ฟังครับ
อยู่ดีลุงก็โวยวายว่าไม่ฟัง
ก็ลุงพูดไม่ถูกผมก็บอกว่าำไม่ถูก
ไม่ได้หมายความว่าผมไม่ฟังนี่ครับ

 

การก้าวทางปัญญาคือการพิจารณากายคตาสติ
เมื่อจิตเป็นสมาธิ การพิจารณากายคตาสติก็เกิดนิมิต
เป็นการก้าวเดินทางปัญญา

 

สงบเป็นแล้ว ออกเดินทางปัญญาด้วยการพิจารณา จิตใจ เวทนา เพื่อ ดูกิเลส ตัวโง่ที่แฝงอยู่

นี่เอ็งไปทำในสมาธิ มันไม่ได้ มันคนละเรื่อง

แต่การเดินปัญญานั้นก็เพื่อ เข้าสู่สัมมาสมาธิให้เป็น

สัมมาสมาธิ นี่ปล่อยหมด ไม่ใช่เข้าไปในสมาธิ ที่เอ็งสร้างปฏิภาค

คือ รู้ว่าอะไรที่ยึดอยู่ รู้แล้วปล่อย ปล่อยไปเจอรู้ตัวใหม่ ปล่อยอีก

การจะปล่อยได้ ต้องรู้ตัวว่ายึด การรู้ตัวว่ายึดต้องรู้จาก ธัมมวิจย จะมีธัมมวิจย ต้องมีมหาสติ

นี่เป็นโลกุตระธรรม

 

เตือนหน่อยดีก่า เตือนเป็นการทั่วไปนะ

น้องๆหนูๆ คนไหน ภาวนามาแล้ว รู้สึกว่า สติมีกำลัง ปัญญามีกำลัง อีกทั้งศรัทธามีกำลัง

เรียกว่า จิตกำลังเปิด สมาธิกำลังรอให้ผลวิบาก ต้องระวัง การพูดคุย การเสวนาธรรม
กับ บุคคลที่ไม่มีสมาธิจิต

เขาจะพูดความแปลกใหม่ ที่เป็นของให้ ตะลึงพรึงเพลิดที่ได้ยิน จิตที่มีกำลังสมาธิมันจะ
รวบแล้วพุ่งไปจับ ทิฏฐิอันเลวนั้น

เสร้จเลยนะ

กว่า วิบากตัวนี้จะคลายตัว อาจจะ 3เดือน อาจจะ 3ปี หรือ 3ชาติ ก็บอกไม่ได้

ขึ้นกับ จิตที่กำลังเป็นสมาธิพร้อมดีดตัวออกไปจับ "ทาง" ( วิริยะพละ )

ล้มละเนละนาด คำถามง่ายๆ ยังตอบไม่ได้เลย

พอพลาดไปแล้ว จิตมันจะรู้นะว่า พลาดไปแล้ว มานั่งทบทวน กุไม่น่าไปเสวนากับ...เลย
นี่ สายไปเสียแล้ว ต้อง รอวิบากหมดกำลังสถานเดียว

 

ลุงมั่วแล้วล่ะครับ
ตัวรู้อะไรของลุงมันมีหลายตัวนัก

 

นี่แสดงว่า มหาสติปัฎฐาน เจริญ รูป นาม ยังไม่เอาไหนกันเลยนี่หว่า

เจริญสติให้มีกำลังมากกว่านี้ เตชพโล

 

ผู้รู้ของลุงมีหลายตัวอย่างนี้มันมั่วแล้วครับลุง

เมื่อลุงมั่วลุงจะมาชี้ว่าผมไม่เอาไหน
มันไม่ใช่ฐานะของลุงจะมาชี้อย่างนั้นครับ