ปัจจัตตังซัมเมอร์ ^O^ มหาสติ มหาสติ

ยินดี ยินร้าย ในอารมณ์ ที่จิตรู้ นั่นแหละมีตัณหาครับ....ถ้ามีสติระลึกรู้เท่าทันก็ไม่มีปัณหา...ไม่มีตัณหา มันก็ไม่เกิด อุปธิ แต่ทั้งนี้ยังต้องเจริญต่อไป........

 

อ้างอิง : หลวงตามหาบัว

 

รายชื่อบุคคลที่สอบไม่ผ่าน

เตชพโล ป3
น้องโหน่ง ซัวเจ๋ง เตรียมอนุบาล
เคขวัญ ตกซ้ำชั้น ป1
แปะแปะ ตกซ้ำชั้น อนุบาล

ยังมีอีกหลายคน ที่ไม่เอ่ยชื่อ หัดเจริญมหาสติให้ชำนาญก่อน ไปหาสถานที่ฝึกก็ได้ แล้วขึ้นวิปัสสนาเมื่อไร มาที่นี่จะสอนให้

 

ลุงแสดงตลกคณะิเชิญยิ้มเหรอครับ

หลวงตามหาบัวท่านก็บอก
ท่านเป็นหลวงตา ป.3

ตอนนี้ผมจบป2 กำลังจะทำป1 ครับ

 

อ้างอิง : หลวงตามหาบัว

 

เอ็งยกธรรมตอนไหนของหลวงตามา
ไม่ใช่ว่าเราจะไปจับให้เหมือนท่าน
ที่ท่านพูดนั่นท่าน ได้ธรรมภูมิไหน หรือ ธรรมนั้น เผ็นแกงหม้อเล็กหม้อใหญ่ดูด้วย

 

ท่านสอนให้ทำตามท่าน
แล้วทำไมจะทำไม่ได้ล่ะครับลุง

 

แล้วตกลงใครสอบตกครับ
ผมว่าลุงยังอยู่ที่ nursery อยู่เลยครับ

 

ในสายตาผมลุงนี่ยังไม่ใช่แค่อ่อนหัดทางธรรมเท่านั้นนะครับ
ทางการเมืองลุงก็ยังอ่อนหัดเช่นเดียวกันครับ

 

ท่านไม่ได้สอนให้ทำตามนะเรื่องนั้น ท่านเล่าให้ฟัง นั่นเป็นตาทิพย์เห็นกายในกาย แล้ว
นี่สมาธิต้องมีภูมิสูงแล้ว วิชชาเกิดแล้ว

แต่เอ็งยัง มีกำลังสติไม่มากพอเลย เอาแค่อริยาบท ภายนอกนี้ยังไม่แน่นเลย จะไปพิจารณาแบบหลวงตาได้ไง ธรรมคะขั้นละตอนกัน

 

หัดพิจารณาก่อนนะ วันนี้ขอตัวพักผ่อน

 

ผิดแล้วครับลุง
ทำไมสติผมจะไม่มากพอ
กายผมก็เคยเห็นอย่างชัดเจนมาแล้ว

หลวงตาท่านกล่าว
ผมปฏิบัติไปก็เจอเหมือนที่ท่านกล่าวไว้แบบจังจัง

อย่างนี้สติยังไม่มากพอเหรอครับ

 

อย่าลืมทานวิตามินก่อนนอนนะครับลุง

 

ใครเพ่งรูปหว่าาาาา

จิตสงบจากโลภะ โทสะ โมหะ เพราะมระณา
น้อมไปพิจารณาเหตุทุกข์ คืออารมณ์
น้อมไปพิจารณาเหตุอารมณ์ คือ อายตะนะภายนอกภายใน
เข้าใจความ...ในรูป จึงรู้ว่านามก็...เหมือนกันเพราะนามมีรูปเป็นปัจจัยเกิด เมื่อรูป...ซะแล้วนามจะไม่...ได้ยังไง จิตก็ปล่อยเหมือนคนที่เคยนอนหลับแล้วฝันไป พอตื่นก็มองดูความฝัน พอปล่อยมันก็สุขดี ก็รู้จักพ้นเจตนาเ็ป็นยังไง ก็คิดว่าโอเคแล้วคงแบบนี้

แต่ที่ไหนได้ชักเริ่มเห็นตัวโง่ตัวจริง โง่เพราะรู้แล้วแต่ก็ยังเสพยังปรุงยังยึด ตามนิสัยของมัน
ก็ดูมันโง่ไปเรื่อยๆจนปล่อยหรือทำลายตัวโง่นั้นละมั๊ง
ระหว่างนี้ก็พิจารณาอย่างเดิมด้วย ระรึกสัญญาเก่าที่เป็นเหตุให้ปล่อยด้วย เอาผลของการปล่อยมาเจริญสติอย่างอื่นด้วยแต่แบบที่แหมะสมก็เห็นว่าเป็นกายคตาสติ .แต่ไม่ได้ทิ้งสมาถะนะเดี๋ยวไม่บอกคนคิดมากอีกเซ็ง

พูดมากคนอ่านคิดมากเปล่าๆ:'(

 

อ๋อ อ๋อ แบบนี้ก็ไม่คิดมาก ยังปรารภมาที่ กายคตาสติ อยู่ ก็มะมีปัญหา

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

แต่ตามธรรมเนียมเนาะ ทักเฉยๆ ไม่ได้จะสอนอะไร

งานเกาะหัวคืองานของเรา ฮิววววส์

 

ท่านเตช...

ลุงขันธ์ท่านกล่าวถูกต้องแล้วครับ


ท่านค่อย ๆ ฝึกไปเรื่อย ๆ ก็ได้ครับ

เพียงแค่เรารู้จักสังเกต และดับความอยากในใจของเราไปเรื่อย ๆ

ถ้ามันเกิดอยากจะคิดจะพิจารณาอะไร (บางทีไม่ได้อยากหรอก แต่บังเอิญไปเข้าใจผิดว่า ให้ยกรูปขึ้นมาพิจารณาแบบนั้น แบบนั้นมันก็ได้อยู่ครับ เป็นการปรับทิฏฐิความเห็นของเราให้มันตรง มองรูปก็ให้มองอย่างรอบคอบขึ้นก็เท่านั้นเอง) เราก็ดับไว้ก่อน หยุดคิดไว้ก่อน เอาสติมารู้ความเคลื่อนไหวอยู่กับปัจจุบันแทน เอาให้นิ่ง ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องกลัวว่าจะไปตกในร่องสมถะอะไร ติดฌานอะไร ตกเป็นตก ติดเป็นติด เรากล้าไปเลย แล้วคอยสังเกตความเปลี่ยนแปลงของใจ สังเกตความอยากที่มันกระเพื่อมขึ้นมา พาให้ไปคิดต่อ ปรุงไปต่าง ๆ นานาบ้าง หรือพาให้นั่งไม่ติด พาให้ใจคิดวนเวียนวกวน ให้เห็นทุกข์จากการหลงปรุงแต่งพวกนั้น ให้เห็นอาการที่มันเข้าไปหลงปรุงสร้างภพในใจพวกนั้นขึ้นมา ให้ชัด ๆ ชัีด ๆ เอาให้ชัด ๆ เห็นด้วยใจที่เป็นอุเบกขา

เราฝึกไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องเร่งร้อนอะไร ต่อไปก็เอาให้ได้ทุกเรื่องครับ ถ้ามันเกิดอยากขึ้นมาเราก็ดับ ไม่ทำตามมัน ฝืนมันไว้ พอหายอยากแล้วค่อยทำ หรือถ้ากำลังทำ ความอยากมันเกิดขึ้นมา เรารู้เราก็ดับความอยาก แต่ทำต่อไป เพียงแค่เรารู้ทันมัน ความอยากก็จะดับไป พอเราไม่ได้ทำด้วยความอยากเวลาใด เวลานั้นก็คือเราทำด้วยสติด้วยปัญญาแล้ว ค่อย ๆ ใจเย็น ๆ นะครับ อย่าใจร้อน ถ้าใจร้อนมันจะกลายเป็นกิเลสต่อไปอีก เรามาฝึกละกิเลส ดังนั้นไม่มีคำว่าเสียหายอะไร มีแต่จะพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น เผลอก็เริ่มใหม่ ๆ เริ่มใหม่ตลอดเวลา ใหม่สดตลอดเวลา เริ่มที่ปัจจุบันนี้เองครับ

 

ปล่อยตัวรู้นึง ไปจับตัวรู้นึง แล้วปล่อยจับไปเรื่อย ๆ
อย่างลุงขันธ์นี่เหรอครับ ที่คุณว่าถูกต้อง
ตัวรู้มีเยอะแยะมากมายนี่เหรอครับที่ถูกต้อง

ผู้รู้มีผู้รู้เดียวเท่านั้นล่ะครับ
ไม่มีครูอาจารย์องค์ไหนสอนว่ามีหลายผู้รู้ซักองค์

คุณเอาความรู้อนุบาลของคุณมาประเมิน
ความรู้ระดับมหาลัยไ่ม่ได้หรอกครับ

คนเราเก่งน้อยกว่าคนอื่นก็ได้หรอกครับ
ไม่มีใครเก่งที่สุดหรอกครับ
ยกเว้นพระพุทธองค์

 

ไม่ต้องเกาะหัวผมหรอกเพราะ ผมมีเทวดามายืนยันครับตอนนั้นก็มี
เมื่อคืนก็มี คืนก่อนก็มี
คืนก่อนเป็นพระส่งบาตรมาให้ในนั้นมี...3-4ตัว
เมื่อคืนเป็นพระรูปร่างสูง ผมขาว แต่หน้าคล้ายหลวงปู่แหวน
เทวดามายืนยันผมเยอะไม่ต้องมาเกาะหัวผม:'(

 

555 อยากขำเป็นภาษาฮิบบรูจัง ฮาๆๆเบือก...เบือก สงสัยจะเป็นหัวหน้าคณะตลก...จิงๆ ก็จะไม่ขัดศรัทธาแล้วกันขอขำอีกภาษาแล้วกัน...จะได้สมกับตัวโง่(อยู่ไหนหนอ) เจ้าทุยอยู่ไหน...โฮๆๆๆ 555 โคตะระขำเลย อะไรขอแกกันนี่เล่นแบบนี้ตัวโง่เขารับไม่ทัน ตัวโง่เขาก็จะพากันขำ...แบบฮาไม่รู้จบเลยนะนี่
ขนาดคนที่ว่าตนมีสตินักหนา ก่อนกับหลังนี่ยังดูแปลกๆเลย หมายถึงก่อนทำและหลังทำสิ่งต่างๆ อาการมันคงแปลกๆดีนะนี่ ไม่มีอะไรจะถามแล้ว เพราะสงสัยเราก็คงสอบตกเหมือนกันเพราะเถียงคนออกข้อสอบ...ตัวโง่

 

คนเราอาจจะพูดถูกหรือพูดผิดก็ได้ถ้ายังอาศัยความเป็นคนปุถุชนดำรงอยู่ แต่การที่คนเราอะไรๆก็ถูกเสียหมดนี่ บางทีแม้พระโพธิสัตว์เองก็ต้องกังวลนะ ว่าทำไมมันง่ายจัง ทำไมมันไม่มีอุปสรรคเลย จะทำอะไรก็ง่ายแสนง่าย อันนี้ต้องกังวลหนักเข้าไปอีกเป็นสองเท่า เพราะอะไร...บางคนว่าเพราะมีบารมีมาก แต่เราว่าไม่ใช่...เพราะอะไรก็ต้องคิดเอา...เพราะกิเลสที่ฝังมาช้านานนี้จะไปกับเราจนกว่าจะหมด จนกว่าจะล้างทำลายได้หมด ผมว่าการเห็นว่าสิ่งที่ถูกนั้นถูกต้องแต่เพียงด้านเดียว ไม่ลดละไม่ทำให้เป็นกลางก็ไม่ต่างกับพวกซ้ายจัดหรือขวาจัด สิ่งสำคัญกว่าคือ อุเบกขาหรือกลางอย่างไร จึงเรียกว่า กลาง กลางแล้วคนอื่นสับสนหรือกลางแล้วคนอื่นเข้าใจหรือกลางแล้วตนเองเข้าใจ ความหมายคงไม่ต้องอธิบาย เพราะอธิบายไม่เป็นหรอก ว่าอุเบกขาค่ากลางเป็นอย่างไร