พรหมภูมิไม่มีโทสะแต่ยังมีโลภะและโมหะ

แม๋ เจ้ ก็คงไม่ทุกคนหรอกค่ะ อิอิ อาจมีข้อยกเว้น
เป็นข้อสังเกต ของ เค เฉยๆ

แต่อ่านเจอมา รากเหง้าของโทสะ คือความกลัว
มีพื้นโทสะแรงมาก ก็แปลว่ามีความกลัวลึกๆซ่อนอยู่มาก
ปมของจิตก็จะเขื่องมาก มานะทิฏฐิ ก็จะมากตามไปด้วย ไม่รู้จะเกี่ยวกันรึป่าว
สังเกตจากคนใกล้ตัว นี่แหละ

อย่าง เค นะ อะไรก็ได้ ไม่ค่อยถือตัว ไม่เข้มงวดกับใคร
ลูกไม่เคยกลัว เค เลยนะ ดื้อตลอด
แต่กับ พ่อ เขาไม่ค่อยกล้าดื้อ เท่าไร
ถ้าดื้อกับพ่อก็จะโดนอบรม พูดจนลูกซึมเลยแหละ (ดูดิ ไม่ใช่แต่หมาเท่านั้นที่ซึม)

ยกเว้น เค แหละ ที่เขาจะพูดยังไง อบรมยังไง ก็ไม่เคยซึม อิอิ

 

มันทำให้เรา เข้าใจว่า ศีล สมาธิ ปัญญาเป็นไง
แต่ว่ากว่าที่จะเข้าใจได้ ไม่ได้เห็นคำนี้แล้ว อืม ๆ อย่างนี้นะเอง
มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก สีละ เป็นตัวระบาย แล้วจะมีสมาธิ แต่ปัญญาไม่มีเลยตอนนี้
เข้าใจไปก่อน ว่า ปัญญามันจะตามมาไหม

ดูจากภาพนี้ซิ มันบอกเรื่องราวได้หมด

 

เนี่ยะ อย่าไปแปลกใจ เวลาจะ เจออะไรที่เป็นของจริง

มันจะเห็นว่า ฟ้ากับเหว นี่มันต่างกันจริงๆ แต่ไม่ตำหนิหนทางเก่าๆเด็ด
ขาด เพราะ มันคือ รากฐานของการขัดเกลาทั้งนั้น

ตรงนี้จะเห็นแล้วนะว่า

มรรคญาณ ญาณ ที่รู้ว่า อะไรคือมรรค อะไรไม่ใช่มรรค
มันเริ่มก่อตัวแล้ว

พอก่อตัวสำเร็จ จะไม่ต้องอาศัยการฟังจากภายนอกอีก

แต่ก็ไม่ปฏิเสธ เพราะ ว่า แม้แต่ สัตว์เดรัจฉาน ยังสามารถ
เป็นธรรมภายนอกที่เป็นธรรมภายในได้

ดังนั้น ต่อให้ สัตวเดรัจฉานแสดงธรรมให้เราฟัง เราก็ไม่ปฏิเสธเด็ดขาด

 

เหตุนี้ พระในสมัยพุทธกาลบางท่าน

ท่านก็อาศัย นกกระยางกินปลา สอนธรรม

บางท่าน ก็อาศัย เพลงกลอนของชาวบ้านที่ร้อยจากพุทธวัจนะ สอนธรรม

....................................

บางท่าน อาศัย แสงวับๆๆ ส่องมา ก็เห็นธรรม

 

ปัญญา จะตามมาไหม

อย่าไปเชื่อมันนะ

ภาวนามาขนาดนี้แล้ว ยังต้องถามอีกเหรอว่า ปัญญาจะมาไหม

หากห่วงว่า ปัญญาจะมาไหม ป๊าปเข้าให้ โดนมันหลอกให้ถามแล้วหละ

 

เคยเจอไหม มีคนที่เห็นโทสะ เป็นของดี น่ะ เขาไม่เห็นโทษของโทสะ เลยนะ
บางคน แปลงพลังงานโทสะ เป็นกำลังของจิตเอาใช้ฟาดฟันคนอื่นอีก
ไปบอกให้เขาเห็นโทษของโทสะเขาก็มองไม่เห็นหรอก เขาเห็นแต่ประโยชน์ของเขา
หรือถ้าเห็นโทษก็เห็นเพียงเล็กน้อย เขามองไม่เหมือนเรา

แต่ละคน ก็มีอุบายแก้ไข จริต ต่างๆ ของตน ต่างๆกันนั่นแหละนะ

ไม่มีสูตรสำเร็จตายตัว บางคนเขาเก็บโทสะ ไว้ประหานตอนสุดท้ายม้วนเดียวจอด

ตอนนี้ สามีเจ้ เขาลิ้มรสเรื่องเมตตาจิต ได้บ้างแล้ว ก็ค่อยเป็นค่อยไปอยู่

ต้องไปอยู่ใกล้ๆพระที่มีเมตตาจิต หรือไปอยู่ใกล้คนที่มีเมตตาจิตมากๆ

ช่วยเหลือคนอื่นแบบไม่หวังผลตอบแทน น่ะ จะเข้าใจเร็ว ซึมซาบเร็ว

 

ปัญญา ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้เกิดลอยๆ หรือจงใจให้เกิด
จึงไม่ปรารภถึงปัญญาว่าอย่างไร เป็นอย่างไร
เพียรสร้างเหตุที่ดี ศีล สมาธิ ให้มีสติ สัมปชัญญะพร้อม จิตที่ตั้งมั่น จะเดินปัญญาได้เอง

 

คิคิ นะนา อั้นโกรธ จนถึงกับหน้าเขียว เลยหรอ

น่าฉงฉาน

เจ้ เค ไม่เคยโกรธใครถึงขั้นหน้าเขียวหน้าเหลืองเลยนะ

อย่างมากก็เดินหนี ถ้าหนีไม่ได้ ก็หัวเราะสวนมันไปเลย

ถ้าถึงที่สุด ก็น้ำตาไหล แค่นั้นจบ ไม่มีอั้นให้หน้าเขียวหรอก

 

ตรงเรื่อง ห่วงปัญญาจะเกิดไหม

ผมจำได้ว่า ดังตฤณเคยเสวนาชี้ไว้ ในหัวข้อ ธรรมมานุปัสสนา

เวลาเข้าได้เข้าเข็ม หรือ "ปัญญาตัดกิเลส"

ปัญญาตัดกิเลสจริงๆ มันทำงานของมันแล้วนะ แต่ทว่า เราอยากมีส่วนร่วม

มันเกิดอัตตามาแทรกหน่อยเดียว คือ อยากเป็นผู้แสดงกริยาตัดกิเลส ตรง
นีแหละเป็น นิวรณ์ธรรมอันยากยิ่ง สลัดออกยากมา

เราไม่รู้ว่า จริงๆแล้ว ต้องเป็น ผู้ตามรู้ เห็นการตัดกิเลส ที่ทำโดยจิต ( ตามเห็นธรรมในธรรมไม่เที่ยง )

เราอยากจะได้ผลงาน อยากดี อยากมีผลงาน อยากประหารกิเลส

เราเลยไปยึดอำนาจ ยึดจิตไว้อยู่

แทนที่จะ อนุโลมรู้

แล้วทำอย่างไร จะอนุโลมรู้ ....เอ่อ ท่านว่า เวลามันอนุโลมไปเนี่ยะ
คนภาวนาไม่รู้เรื่องหลอก วู๊บตกต้นไม้ไปแล้ว อะไรทำนองนั้น

 

ผมยังยืนยันแบบเดิมครับ เพราะผู้ที่จะก้าวขึ้นชั้นรูปพรหมได้

อย่างน้อยต้องวางความโลภะได้แล้ว หากยังมีความโลภอยู่

ยังอยู่ในแดนสวรรค์ครับ และ ชั้นพรหมนั้นอุเบกขาจะมาก

การวางเฉยจะมากกว่าปกติ จึงสนใจที่จะเสวยกรรมดีมากกว่า

แต่ก็ยังมีโทสะอยู่ การจะอยู่ในชั้นรูปพรหม ก็ต้องมีพรหมวิหาร 4 แล้ว

แต่จะโกรธ เมื่อตั้งใจที่จะโกรธ และ จะโกรธอย่างรุนแรง

จึงไม่ค่อยอยากสนใจในอารมณ์โกรธ ผมอาจจะอธิบายแบบ"งง"

ผู้อ่านอาจจะไม่เข้าใจ ก็เป็นได้ เพียงแต่อยากจะบอกว่า

ถึงแม้ถือพรหมวิหาร 4 แล้ว แต่ก็ยังไม่หมดอารมณ์แห่งความโกรธ

หากบอกกล่าวว่า ชั้นอรูปพรหม หมดโทสะ ผมคงไม่เข้ามาแย้งครับ

สาธุครับ

 

อโสภณจิต เกิดได้ใน 30 ภูมิ แต่ไม่ใช่อโสภณจิตทุกดวงเกิดในทุกภูมิ โลภมูลจิต เกิดได้ทั้ง 30 ภูมิ แม้ในรูปพรหมภูมิและอรูปพรหมภูมิ โลภมูลจิตก็เกิดได้ โทสมูลจิต เกิดใน กามภูมิ 11 ภูมิ ไม่เกิดในรูปพรหมภูมิและอรูปพรหมภูมิ ขณะที่เป็นพรหมบุคคลในรูปพรหมภูมิและอรูปพรหมภูมินั้น ไม่มีปัจจัยให้โทสะเกิด โมหมูลจิต เกิดได้ทั้ง 30 ภูมิ ผู้ที่ไม่ใช่พระอรหันต์มีโมหะ ฉะนั้นโมหมูลจิตเกิดได้ทั้ง 30 ภูมิ เว้นในอสัญสัตตาพรหมภูมิ

http://buddhiststudy.tripod.com/ch20.htm

 

เอางี้ มีบางเวลา ที่เราต้องกินปิติ
อยากถามว่า ใครเคยกินปิติ เพื่อข่มเวทนาบ้าง
บางเวลาที่ต้องออกมาใช้ บางเวลาก็เอาทุกข์เวทนามาภาวนาไป
เคยทำตอนที่ปวดสุด(ไม่ได้ปวดขี้นะ) เอาปิติมาข่มไว้
เคยกันไหม

 

เมื่อก่อนชอบกินปิติ จนปราบเทวดาเคยห้าม บอกว่า ลองเลิกกิน หันมาเจอมันตรงๆ
แต่ปกติถ้าทำสามาธิ ไม่เคยหลบเวทนาหรอก
หลบตอนป่วยเฉยๆ แต่ปราบก็บอกว่า ใช้ไม่ได้ (ใช่ซิ ตัวเองไม่ได้ปวดนี่หว่า)

 

น่าจะทำได้ครับ
แต่ผมว่า ต้องเห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ก่อนนะ
แล้วน้อมเอาปิติมาข่มไว้

 

ไม่เคย อะ
มีแต่อ่านธรรมะ แล้วซึ้ง ขนลุกซู่ น้ำหูน้ำตาไหล อะมี
ถ้าเวทนามาก ก็ พึ่งยา พารา มอร์ฟีน ฯลฯ.

 

คนฝึกเข้าฌาณที่มีวสี เขาทำได้กันเป็นส่วนใหญ่นะ
แบบว่า ปิติ สั่งได้ ไม่ต้องรอเห็นไตรลักษณ์ ก่อนหรอก
ได้ฌาณ ก่อน แล้วค่อยเอาสมาธิตั้งมั่นไปพิจารณาพระไตรลักษณ์ ในภายหลัง ก็มี

 

คือ ต้องการจะสื่อให้ดูว่า หากใครสามารถเอาปิติ มาข่มเวทนาได้
ดังนั้น เมื่อจิตสงบ เราก็สามารถข่ม โทษะได้เหมือนกัน หลักการเหมือนกัน
ถามว่า เวทนายังมีไหม มีซิ แต่มันเล่นงานเราไม่ได้ช่วงนึง
แล้วโทษะยังมีไหม มี แต่มันเล่นงานเราไม่ได้ มันก็เลยเหมือนไม่มี

นะคะ เข้าใจไหมจ๊ะ

 

ซึมไร นั่งทำงานอยู่ครับ

ก็เห็นมีแต่ซึมซับคำหมา สำเร็จรูป ไปพูดกัน ^^

พวกรู้ลักษณะรูปนาม ดูโลภะ โมหะ มีแล้วไม่มีนั้นแหละ ^^

เดี๋ยวพอรู้ตัวกัน จะพากันดูปัจจุบัน เฉพาะหน้า จนลืมพิธีรีตรองกันไปเลย

เป็นเรื่องน่าปลื้มใจนะ

 

ก็ดีนินา ไม่ต้องใช้ยา ดีต่อสุขภาพ
เรื่องเจริญปัญญา ต้องมีสุขภาพจิต และสุขภาพกายดีก่อน
จิตมีความสุข ก็เจริญปัญญาได้
แต่อย่างว่า นะ บางคนเขาชอบซาดิสท์ ทนปวดเอาปวดมาเป็นองค์เจริญปัญญา
แล้วแต่คน แหละ นะนา ถ้าเจริญปัญญาเป็นแล้ว อะไรก็เอามาเป็นองค์ภาวนาได้

แต่เอาสมาธิ มารักษาตัวเองให้หายให้แข็งแรงก่อนก็ดีนะ
มีคนบอกว่า สมาธิ เป็นยาครอบจักรวาล ใช้รักษาตัวเองและฟื้นฟูร่างกายให้ปกติได้

 

หล่อตลอดเลยนะ พี่โหน่ง