การนั่งสมาธิ หรือ การเข้าฌาน โดยลำดับๆ เขียนโดย ผมเอง เพื่อการศึกษา ที่ถูกต้อง

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> [FONT=&quot]ทำความเข้าใจก่อน ::::: [FONT=&quot]ทุกๆท่านที่ปฏิบัติสมาธิ จะต้องทำความเข้าใจเสียก่อน ว่าสมาธิ ที่ถูกต้อง จะต้อง เบา สบาย โปร่ง โล่ง มีสติ มีสัมปชัญญะ และไม่ฝืนธรรมชาติ เพราะฉะนั้น การนั่งสมาธินั้น เราจะต้องทำท่านั่ง ทำร่างกายให้ สบายๆ ถ้าเรานั่งแล้วปวดๆเมื่อยๆ กายเป็นทุกข์ สมาธิ มันจะเกิดขึ้นไม่ได้เลย เพราะถ้ากายทรมาณ ปวด เมื่อย จิตก็ดิ้นรณ สมาธิก็ไม่เกิด แต่หาก กาย สบายๆ ไม่ปวด ไม่เมื่อย จิตก็ไม่ดิ้นรณ สมาธิ ก็เกิดขึ้นได้แน่นอน เพราะฉะนั้น ถ้าจะทำสมาธิ ต้องทำร่างกายให้สบายๆ ประการที่สอง ลมหายใจ จะสั้น จะยาว จะแรง จะเบา อย่าไปบังคับมัน อย่าบังคับให้ยาวๆ อย่าบังคับให้หายใจช้าๆ ให้ปล่อยไปตามความต้องการ ปล่อยไปตามธรรมชาติ เพียงแต่เอาสติไปรู้ มัน รู้อยู่เฉยๆ ส่วนสติ ก็ไม่ต้องไปตั้งสติ ถ้าตั้งสติมาก จิตก็ตึง สมาธิก็ไม่เกิด ถ้าตั้งใจกำหนดภาวณา ตั้งใจภาวณา สติจะมาเอง สติมันมาของมันเอง ไม่ต้องไปตั้งใจตั้งสติมาก แค่เราภาวณา สติมันมาเองอยู่แล้ว อย่าไปทำสติให้แรง ประการต่อมา นิมิตและอาการทางกาย เมื่อพบเจอนิมิตและอาการทางกายเกิดขึ้น ให้ทุกท่านที่อ่าน สรุปลงไปทันที ว่า นิมิตและอาการทางกาย ทั้งหมด เป็นของปลอมทั้งหมด อย่าไปสนใจนิมิตและอาการทางกายเด็ดขาด วิธีการง่ายๆ ให้ประคองจิต ค่อยๆประคองทรงตัว เอาไว้ ในการภาวณาของเราไป เมินเฉยนิ่งเฉยต่อนิมิตและอาการทางกายซะ เพราะฉะนั้น ถ้ามีนิมิต หรือมีความรู้สึกต่างๆมีอาการเกิดขึ้นทางกาย ก็จงอย่าไปถามไครอีก ให้เมินเฉยนิ่งเฉยไปซะ ประคองจิตภาวณาต่อไป[/FONT][/FONT]

[FONT=&quot]เริ่มต้นภาวณา ::::: [FONT=&quot]เลือกท่านั่งเอาตามใจชอบ นั่งมันเมื่อยก็ยืน ยืนเมื่อยก็นอน ทำท่าใดๆก็ได้ เพาะสมาธิ ฝึกใจ ไม่ไช่ฝึกกาย ทำท่าสบายๆ ทำร่างกายให้เบาๆ สบายๆ กำหนดสติเบาๆ สบายๆ รู้ลมหายใจเข้า นึกว่า พุธ หายใจออกนึกว่า โธ เพียงแต่นึกเบาๆ รู้อยู่เบาๆ กำหนดสติเบาๆ สบายๆ ต่อเนื่อง ภาวณาไปเรื่อยๆ เบาๆ สบายๆ[/FONT][/FONT]

[FONT=&quot]อุปจารสมาธิ :::::[FONT=&quot] เมื่อภาวณามาได้สักระยะ หนึ่ง จะรู้สึกเคลิ้มๆๆ เหมือนกับจะง่วงนอน เคลิ้มๆ ให้ทราบไว้ว่า สมาธิ เริ่มเข้าสู้ อุปจารสมาธิแล้ว ตอนแรกต้องตั้งใจภาวณา หลังๆ มันภาวณาเอง โดยอัตโนมัติ คือมันเริ่มชิน การภาวณา เริ่มต่อเนื่อง เริ่มรู้สึกว่า จิตมันภาวณาเองเป็นอัตโนมัติแล้ว หูได้ยินเสียงชัดเจน สัมผัสทางกายยังชัดเจนหายตามปกติ แต่ต่อเนื่องเป็นจังหวะ ใจเบา กายสงบ จิตสงบ[/FONT][/FONT]

[FONT=&quot]ปฐมฌาน ;;;;; [FONT=&quot]อาจจะมีอาการเหมือนตกจากที่สูง วูบเหมือนขึ้นลิฟ ลงลิฟ มีอาการเคลิ่มๆ วูบวาบ แต่สติดีมาก การภาวณา ภาวณาเอง ต่อเนื่อง เป็นอัตโนมัติ หูได้ยินเสียง แต่ไม่สนใจ ยังรู้สึกถึงกายชัดเจน แต่ไม่สนใจ กายรู้สึกเบาขึ้น สบายขึ้น จิตโปร่งขึ้น[/FONT][/FONT]

[FONT=&quot]ทุติยฌาน ::;:: [FONT=&quot]จิตจะทิ่งคำภาวนา จิตทิ้ง พุทโธ ไปเสีย[/FONT] [FONT=&quot]ลืมภาวนา[/FONT] [FONT=&quot]ถ้าจิตถอยหลังไปที่ปฐมฌาน จะมีความรู้สึกว่า [/FONT]“[FONT=&quot]เอะ เราลืมภาวณาไปเสียแล้วหรือ[/FONT]” [FONT=&quot]สติประคองรู้อยู่เฉยๆ ในลมหายใจไม่พลากจากลม ความเอิ่มอิ่มมากขึ้น ความสุข[/FONT] [FONT=&quot]มีมากขึ้น เบาขึ้นกว่าปฐมฌาน โปร่งขึ้นกว่าปฐมฌาน รู้สึกกำลังใจ นิ่งๆ หูได้ยินเสียงเบาๆ สัมผัสทางกายเบาลง ไม่ค่อยรู้สึก ลมหายใจเบาลงมาก[/FONT][/FONT]

[FONT=&quot]ตติยฌาน :::::[FONT=&quot] จิตจับลม[/FONT] [FONT=&quot]เบาน้อยๆ ลมหายใจเบามากจนแทบไม่มี หูแทบไม่ได้ยินเสียง[/FONT] [FONT=&quot]สัมผัสทางหายแทบไม่มีเลย ลมหายใจเบามากเหมือนกับจะไม่มี กำลังใจรู้สึกว่า แน่นเปรี๊ยะ จิตแน่นมากไม่กระดุกกระดิก สติประคองเอาไว้[/FONT] [FONT=&quot]ต่อเนื่องเองเป็นอัตโนมัติ ความเอิ่มอิ่มหายไป เหลือแต่สุขล้วนๆ[/FONT] [FONT=&quot]ร่างกายแข็งทือรู้สึกว่าขยับไม่ได้ ไม่อยากขยับเลย รู้สึกถึงกายเบาๆ จิตกับกายแยกออกจากกันจนรู้สึกได้[/FONT][/FONT]

[FONT=&quot]จตุถฌาน ::::[FONT=&quot] ลมหายใจ หายไปในความรู้สึกรู้สึก เหมือนๆว่าจิตจะลืมลมหายใจ แต่กำลังใจไม่มืด ไม่กลัวตาย กำลังใจโปร่ง[/FONT] [FONT=&quot]สว่าง สะอาด ร่างกาย หายไปในความรู้สึก สุขที่เคยมีในสมาธิ หายไปหมด[/FONT] [FONT=&quot]ทุกข์ที่เคยมีในการเมื่อยต่างๆทางกายหายไปหมด ไม่รับรู้สัมผัสใดๆ คือไม่รู้สึกถึงกายอีกต่อไป จะว่าไม่รู้สึกก็ไม่ไช่ ในขณะนั้น มันเหมือนจะไม่สนใจกายเลย จนมีสภาพไม่รู้ว่ามีกายไหม กายหายไปโดยสิ้นเชิง ทั้งหมด เสียง ไม่ได้ยิน จิตมีแต่ความเป็นกลาง ไม่สุข ไม่ทุกข์ สว่าง โปร่ง แต่ประกอบด้วย สติชัดเจน สัมปชัญญะ ชัดเจน จิต อยู่ได้ด้วยตัวเอง จิตไม่อิงอาศัยสิ่งใด[/FONT][/FONT]

 

ขอบคุณครับ
เวลาผมน้่งสมาธิ ไปสักพัก มีความรู้สึกว่าร่างกายจะเริ่มหายไปเรื่อยๆ จากส่วนขาขึ้นมาถึงลำตัว จนเกิดมีความกลัวว่าถ้านั่งต่อไป จะหายไปทั้งตัว

 

ขอบคุณค่ะ
มีต่อไหมคะ ..

 

ขอบคุณมากค่ะ ^^

 

อันนี้มีประโยชน์ แต่ช่วงอาการของจิตจะต้องศึกษาเพิ่มหน่อยนะคับ มาถูกทางแล้ว.รู้แล้วละ รู้แล้วละ

 

อันนี้ใช้ได้

เจริญธรรม

 

ช่วงอาการของจิตจะต้องศึกษาเพิ่มหน่อย
ช่วยเพิ่มให้ผมหน่อยนะคับ ตรงไหน จุดไหน
บอกผมหน่อย

คุณนฤเทพ
รักษาสุขภาพด้วย ^^

 

แม้ฌานนี้ก็ไม่ใช่เรา เป็นแต่เพียงยอดของอุปาทาน เพื่อความสงบระงับ

แต่ฌาน ช่วยเสริมสร้างพลังงานของจิต(อภิญญา)

หากใครชำนาญในวสี เพื่อแค่นึกน้อม สร้างสัญญาอารมณ์แม้ในขณะลืมตา มันก็พุ่งถลำเข้าไปได้เลย


Darkever

​

 

จับลมหายใจก็เป็นวิตก วิจารครับ เมื่อถึงฌานที่ไม่มีวิตก วิจาร จิตไม่จับลมหายใจแล้ว แต่ยังรู้ว่าหายใจอยู่ คนทำอานาปานสติคงจะรู้จักปฏิภาคนิมิตของอานาปานสติดีนะครับ ขอบคุณครับ

 

อืม อ่านดูเหมือนทำง่ายเลย.. แต่ก็คงไม่ยากถ้ามีอินทรีย์แก่กล้า แต่คนอินทรีย์น้อย ๆ แค่ให้ว่างจากการยึดติดความคิดปรุงแต่งความอยากก็ยากแล้ว

 

รบกวนขอวิธีคิดในการวางด้วยครับ เผื่อเป็นแนวทางในการภาวนา

 

มาดันกระทู้ ให้อ่านทบทวน เดียวกระทู้จะตกไปหน้าหลังๆซะ

 

ไม่มีต่อแล้ว..
จบแค่นี้เหรอคะ

 

อยากจะฝึุกต่อหรือ.????

กำหนดให้ได้อารมณ์นี้เสียก่อน จะระดับไหนก็ได้แล้วแต่
เมื่อกำหนดอารมณ์นี้ได้จะมั่นคง ก็ใช้เป็นพื้นฐานของเราอย่างน้อยก็สงบได้
หากเราประสบกับอารมณ์อื่น ๆ ที่ทำให้มันวุ่นวาย เราก็ย้ายมันกลับมาสู่อารมณ์

พื้นฐานของเราที่ฝึกไว้นี่ไง .....อย่าลืม ก็แล้วกัน อารมณ์มันเกิดจากผัสสะที่มาก
มายหลายอย่างในวันหนึ่ง ๆ ถ้าเรามีพื้นฐานของเราแล้ว มันก็ไม่วุ่นวายเป็นทุกข์ ยังมีที่พึ่งได้ คือ ตัวเรานั้่นเอง.

 

...........................

 

เมื่อเข้าถึง[FONT=&quot]จตุถฌาน ต่อไปต้องทำอะไรต่อ ? และทำอย่างไร ไม่มีอธิบายไว้ด้วยหรอ เอาภาษาชาวบ้านนะ
[/FONT]

 

นับเป็นเรื่องที่เป็นประโยชน์มาก ผมกำลังศึกษาการฝึกสมาธิอยู่ ขออนุโมทนากับธรรมนี้ครับ

ขอให้ท่านทั้งหลายเจริญในธรรมครับ

 

ต้องทำ ปฐมฌานให้ได้ก่อน แล้วค่อยไปลำดับต่อไป ต้องรู้ปฐมฌานมี องค์ วิตก วิจารณ์

ปิติ สุข เอกัคคตารมณ์( ร่วมเป็นหนึ่ง) ถ้ายังไม่รู้ตรงนี้ด้วยตัวเอง ว่า วิตก เรื่องอะไร

วิจารณ์เรื่องอะไร ปิติ เป็นความรู้สึกแบบไหน สุข อย่างไร รวมเป็นหนึ่ง รวมยังไง ถ้าเกิดอา

การแบบนี้เวลาไล่ ๆ กันไป ก็ใช่ แต่ต้องออกจาก ฌานแล้วมาค่อยพิจารณาถึงจะได้นะ

ครับ เพราะคุณจะติดสุขในนั้นนานพอสมควร แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะออกไม่ได้นะครับ เพราะ

ถ้าอิ่มเมื่อไรก็จะออกมาเอง แล้วค่อยมาพิจารณา ถ้าอยู่ในองค์ ฌาน นิ่งอย่างเดียวครับ สงบ

 

นึกถึงกท. ของหลวงปู่สรวงวัดถ้ำขวัญเมือง ที่อยู่หน้านี้ กับวิธิปฏิบัติภาวนาตามแบบ ฉ.ของหลวงตามหาบัว ซึ่งหลวงปู่หลวงปู่สรวงบอกว่าได้ฌาน4 ให้ได้ก่อนแล้วถอยมาฌาน3อ่อนๆแล้วเจริญวิปัสสนาทับบนฌานได้เลย
สำหรับหลวงตาบัวท่านบอกว่า ให้จิตถึงอัปนาสมาธิพอนิ่งได้ที่ แล้วจิตคลายตัวออกมาเองจนมาอยู่ในฐานกลางคืออุปจาระ ก้เอาขั้นนี้แลเจริญสติปัฏฐานหรือเจริญวิปัสสนาได้เช่นกัน ก้มาจากจิตที่ถึง"เอกัคคตา" ล้วนๆ เกิดสมาธิตั้งมั่นเต็มที่ในฌาน4 นี่แหละ จิตนิ่งสงบและได้พักสมบูรณ์แล้ว ต่อจากนั้นก้เหลือแต่ผู้ปฏิบัติเท่านั้นจะเอามาทำไรหลังจากนั้นต่อไป
จะทำให้ได้ ก้อาศัยการฝึกฝนบ่อยๆเหมือนกันนะ(มีเวลาฝึกและสถานที่ๆน่าฝึกและรุ้วิธฝึกนะ) แต่ที่คนส่วนใหญ่ยังทำไม่ได้กันเพราะยังตัดปลิโพธิไม่ขาด และข่มนิวรณ์ยังไม่ได้ จิตเลยไม่มีหนทางสู่ความสงบอันเปนจิตดั้งเดิมของมัน เรียกว่า จิตต้องรักการปฏิบัติจริงๆจังๆหากจะทำให้ได้ฌาน4 อย่างที่จขกท.ว่าไว้ โดยส่วนตัวผมคิดว่าคงมีผู้รู้หลายท่านในนี้ทำได้ฌานไปบ้างแล้ว หรือแม้แต่ตัวจขกท.เองที่มายืนยันประสบการณ์ตัวเอง.....(แต่เราก้อย่าเพิ่งเชื่อทั้งหมดละฟังไว้ประดับความรู้ไปก่อน) ถ้าใครยังไม่ได้ฌาน4 ก้ทำให้ถึงฌาน1 กับอุปจาระสมาธิให้ได้ก่อนแระกันนะครับ จะได้ไม่ท้อ
แค่ฌาน1 กับอุปจาระ(มีปฏิภาคนิมิตเป็นอารมณ์ ทั้งนิวรณ์ต่างๆก้สงบเงียบทำไรไม่ได้แต่บางท่านก้อาจจะไม่นิมิต) นี่สำหรับผมๆว่าเหลือกินเหลือใช้แล้ว