ฝากคำถามถึงขันธ์ครับ...

ก็ใช่อีกแหละ ขอบคุณ เราจะไม่ประมาท
อานิสงส์ใดที่เราทำไว้ดีแล้ว ก็ให้ท่านได้รับอานิสงส์นั้นด้วย ให้ท่านสมปรารถนาทุกประการ สาธุ ๆ

 

จ้า ไม่ได้ประมาทอะไรนีนา หนูไม่ได้ใช้ บัตรเติมเงา นี้น่า
ทุกคนมีกิเลสหมดแระเนอะ แต่ว่า การเห็นแต่ละคนมันมันเท่ากันลูกพี่
ไม่ซินะ หนูมองพี่ว่า พี่อ่ะมีธุระ แต่กับสัญญาเจตสิค
เนี้ยพูดภาษาอภิธรรม ด้วยนะ เอ จะคิดว่าเค้าติดตำราหรือเปล่า

อย่าใช้บัตร เติมเงา มากนะ มันเปลือง

 

นี่ ๆ น้องนานา อย่ามัวแต่ไปวัดผลวัดกำลังใจคนอื่นอยู่เลย วัดผลตนเองก่อนดีกว่า

เอางี้จะชวนชี้ให้สำรวจใจตนเองนะ ว่าเธอพัฒนาขึ้นหรือแย่ลง เราไม่ตัดสินเธอแต่ให้เธอพิจารณาตัวเธอเอง

เอาง่าย ๆ นะ ลองกลับไปทบทวนตัวเองดู ตั้งแต่วันแรก ๆ ที่รู้จักกันมาจนกระทั่งถึงวันนี้ นิสัยของเธอเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นหรือแย่ลง เธอทำตัวให้เกิดมงคลกับชีวิตบ้างหรือไม่ เอามงคล ๓๘ ประการมานั่งไล่ดูก็ได้ อย่างเช่นข้อ คาระโว จะ
ความอ่อนน้อมถ่อมตนของเธอ เป็นอย่างไร ตั้งแต่เรารู้จักกันจนกระทั่งถึงวันนี้ ดีขึ้นหรือแย่ลง ตอบใจตัวเองไม่ต้องตอบพี่

หากเธออยากวัดความโกรธของพี่ ๆ หรือใคร ๆ ก็ให้ลองสำรวจใจตนเองเสียก่อน ลองมองย้อนกลับไปดูตัวเองก่อนว่า เวลาเธอโกรธนั้น เธอยังสามารถเตะแมวได้อยู่หรือเปล่า ถ้ายังโกรธถึงขั้นเตะแมวได้นี่ เธอก็อาจจะเตะพี่ได้เหมือนกัน ถ้าเป็นแบบนั้น จะหมายถึงว่าอารมณ์ใจของผู้นั้นยังหยาบอยู่มาก

การฝึกสมาธิถ้าผลออกมาเป็นแบบนี้ แสดงว่ายังใช้ไม่ได้ เมื่อสมาธิที่ฝึกยังใช้ไม่ได้ เรื่องการสัมผัสจะเชื่อได้หรือ เพียงคุณธรรมง่าย ๆ เช่น สัมมาคารวะ ความเคารพ อ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ถ้ายังไม่มี นี่มงคลหายอัปปมงคลเริ่มเกิดแล้ว รีบแก้ไข

ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่อย่าเพิ่งมาคุยมาวัดใครให้เสียเวลา จะเป็นบาปแก่ตัวเปล่าๆ อย่ามัวมาวัดรอยเท้าผู้อื่นอยู่เลย ถึงบอกไงว่า อย่ามองข้ามตัวเอง ให้เห็นตัวเองให้จริง ๆ เสียก่อน ทำให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาคุยกันใหม่

ถ้าเธอเข้าใจได้เมื่อไหร่นะ อีกหน่อยเธอจะนึกถึงคำของพวกพี่ ๆ บางคนที่นี่เอง จะรู้แล้วว่า อันไหนจริงอันไหนปลอม หาของจริงในตัวเองให้เจอก่อน...หาของจริงในตัวเองให้เจอก่อน แล้วค่อยมาคุยกันใหม่ก็ยังไม่สายนะ

 

นานาจะรับไว้พิจารณาค่ะ

นานาเตะแมว แล้วมาบอก เอออันนี้เราทำไม่ดีมา เราจะปรับปรุงตัว
บางคนเตะเมีย แล้วไม่บอกก็อาจจะมีได้นะ

 

นอกเรื่องนิดนึงนะครับ
นานาจังเตะแมว จิตตินนท์เตะหมาครับ
แล้วสอนให้หมาเตะกลับด้วย ตอนนี้พอพูด เตะหมาๆ หมาก็จะยกขาหน้ามาเตะกับเท้าจิตตินนท์ทันที(บางทีหมาก็ขี้เกียจ เลยโดนจิตตินนท์เตะเล่นจริงๆ)

 

สงสัยคุณคงสับสนอะไรแน่ครับ
ตกลงจิตมีหรือไม่มีครับ
เดี๋ยวโพสต์นั้นพูดถึงจิต แ่ต่โพสต์นี้้กลับบอกว่าจิตไม่มี

ว่างในขั้นสมาธินี่มันว่างจากความคิดความปรุงแต่ความรู้นี่ไม่ว่างครับ
ที่คุณพูดมานี่มันยังหยาบอยู่จิตยังไม่เป็นสมาธิเลย
อยู่ดี ๆ ก็บอกว่าว่าง ๆ มันว่างยังไง
เดี๋ยวมันก็คิด แล้วคิดอีก ยังจะมาบอกว่าว่างอีก
เดี๋ยวโล่งเดี๋ยวโปร่งเดี๋ยวตึงเดี๋ยวแน่นมันมั่วไปหมด
สมาธิอะไรเป็นแบบนั้น

ถูกแล้วครับคุณยังต้องฝึกอีกมาก
พูดออกมามันมั่วไปหมด
จับหลักจับเกณฑ์อะไรยังไม่ได้เลยคุณนี่

 

ความเห็นส่วนตัวแล้วแต่จะเชื่อหรือไม่เชื่อ...

จิตในความหมายของพระโสดาบันคือความรู้สึกนึกคิด หรือผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน จิตในความหมายของพระสกทาคามีคือผู้ที่เป็นองค์สมาธิอยู่ที่กลางท้อง เป็นดวงกลมๆใสๆสว่างมากหรือน้อยขึ้นกับความบริสุทธิ์ใจของผู้ปฏิบัติ จิตในความหมายของพระอนาคามีคือเป็นองค์รวมอยู่ที่กลางหน้าอก ถ้าภาวนาถึงขั้นนี้ก็ปักลงที่ตรงนี้.........ท่านอื่นเชิญแบ่งปันกันด้วยนะครับ.........

 

คงไม่ใช่แบบนั้นหรอก ที่กล่าวมานั้น นั่นยังวนเวียนอยู่กับรูปเท่านั้น ไม่ได้เป็นตัวจำแนก พระอริยบุคคล

พระอริยบุคคล ต่างกัน รู้จักกิเลส ต่างกัน มีอวิชชา มากน้อยต่างกัน แต่เห็น อริยสัจเหมือนกัน

ไม่เกี่ยวว่าเห็นจิตตรงนั้นตรงนี้

 

เอาเถอะท่านเตชฯ ผมเชื่อในความปรารถนาดีของท่าน ตรงนี้มันเป็นกุศลอย่างหนึ่ง

ท่านเตชฯ เรามีวิธีเช็ควัดผลการปฏิบัติของเราเองว่า มีความก้าวหน้ามากน้อยเพียงไรได้ โดยดูจากคนที่อยู่รอบ ๆ ตัวเรา เช่น คนที่อยู่ในบ้านเดียวกันกับเรา หรือเพื่อนร่วมงานก็ได้ครับ โดยใช้วิธีสังเกตอากัปกิริยาของพวกเขาที่มีต่อเรา ถ้าพวกเขาแสดงอาการอิดหนาระอาใจ ไม่พอใจ เหนื่อยหน่าย เบื่อหน่าย เจอหน้าเป็นเดินหนี ไม่พูดด้วย หรือในบ้านมีแต่เรื่องเดือดเนื้อร้อนใจ มีแต่เรื่องวุ่นวาย มีคนเสียใจเพราะการกระทำของเราบ่อย ๆ มีคนหาว่าเราเป็นคนดื้อมีทิฏฐิมาก มีอาการงอนเกิดขึ้น อันนี้แสดงว่า จะต้องมีอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ แสดงออกหรือกระทำออกไปจากตัวเรา

ธรรมดาแล้วเมื่อปฏิบัติธรรมจนมีความเข้าใจตนเองได้มากขึ้น การเข้าใจผู้อื่นก็จะมากขึ้นด้วย ยิ่งเข้าใจในธรรมได้มากขึ้นเท่าใด ความเมตตาก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น และใจที่เป็นกลางอิสระจากความยึดมั่นถือมั่นในตัวตน จะทำให้ความรู้สึกลำเอียง เลือกที่รักมักที่ชังลดลง ที่จริงต้องไม่มีเลย ผิดว่าตามผิด ถูกก็ว่าตามถูก แม้แต่คนชั่วร้าย (ในสายตาเรา) ถ้ากล่าวธรรมถูกต้องก็สามารถสรรเสริญได้อย่างสนิทใจ นี้เป็นวิสัยของผู้เห็นความจริงแล้ว

ด้วยความเห็นที่ถูกตรง เป็นสัมมาทิฏฐิ รู้ชัดถึงในเหตุที่ทำให้หลงเป็นทุกข์ได้ชัดเจนแล้ว เราผิดพลาด เราหลงอะไรมาเรารู้ชัดแล้ว จึงทำให้เป็นคนที่มีความซื่อตรงต่อความรู้สึกของตนเอง เมื่อเห็นว่าที่ผ่านมาเราได้หลงทำทุกข์โทษภัยให้กับตนเองมากมายเพียงไร ก็พลอยทำให้รู้สึกสงสารเพื่อนร่วมโลกด้วยกัน ตั้งแต่ญาติสนิทมิตรสหายเป็นต้นไป แต่เพราะเรารู้จัก เราปล่อยวางได้แล้ว การแนะนำจึงมักไม่กระทำอย่างผลีผลาม เอาตนเองเป็นใหญ่ รักษาน้ำใจกันไว้ เมื่อมีผู้ไม่รู้หลงโกรธหลงกล่าวโทษให้ เรามีสติไม่หลงโกรธตอบได้ มีจิตว่างพิจารณาตามเหตุตามผลด้วยเมตตาแล้ว ไม่กระทำการใด ๆ อันเป็นเหตุซ้ำเติมผู้นั้นให้จิตตกต่ำลงไปอีก นี่คือการเจริญเมตตาอย่างหนึ่ง ความโกรธฆ่าผู้อื่นได้ฉันใด ความโกรธอันนั้นก็ฆ่าเราได้ด้วยฉันนั้น เรื่องราวในครั้งพุทธกาลเป็นตัวอย่างที่ดีดังนี้ครับ

พระพุทธเจ้าประทับ อยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ พราหมณ์อสุรินทกะ ทราบว่าเพื่อนรัก ไปบวชในสำนักพระพุทธเจ้า เขารู้สึกโกรธแค้นพระองค์มาก ได้รีบไปเฝ้าถึงที่ประทับ เมื่อพบพระพุทธเจ้าแล้ว เขาก็ระดมคำด่าอันหยาบคาย ใส่พระองค์จนนับไม่ทัน พระพุทธเจ้าทรงนิ่งให้เขาด่าข้างเดียว เขาด่าจนพอใจแล้ว จึงคิดว่า พระพุทธเจ้ายอมแพ้เขาแล้วจึงพูดว่า

“พระสมณะ! เราชนะท่านแล้ว พระสมณะ! เราชนะท่านแล้ว”

พระพุทธองค์ตรัสตอบด้วยพระเมตตาว่า

“ – คนพาลกล่าวคำหยาบด้วยวาจา ย่อมสำคัญว่าชนะท่าเดียว
- แต่ความอดกลั้นไม่ได้ตอบโต้ เป็นความชนะของบัณฑิต
- ผู้ใดโกรธตอบคนผู้โกรธแล้ว ผู้นั้นเป็นคนเลวกว่าผู้โกรธก่อน
- ผู้ไม่โกรธตอบคนที่โกรธแล้ว ชื่อว่าชนะสงครามที่ชนะได้ยาก
- ผู้ใดรู้ว่าผู้อื่นโกรธแล้ว เป็นผู้มีสติสงบอยู่ได้ ย่อมเกิดคุณทั้งสองฝ่าย”

สุดท้าย พราหมณ์อสุรินทกะเกิดความเลื่อมใส ทูลขอบวช ครั้นบวชแล้วไม่นาน ปลีกตนไปบำเพ็ญเพียร ก็บรรลุเป็นพระอรหันต์.

เครดิตที่มาตามลิ้งค์นี้ครับ
ท่านเตชฯก็ลองสังเกตดูเล่น ๆ ก็ได้ครับ


โชคดีนะครับ...

 

คุณคิดไปเองทั้งนั้นครับ
คิดว่าคนอื่นจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
ดูเหตุดูผลที่ผมโพสต์สิครับ
อย่าเอาอารมณ์ความรู้สึกของตนแทรก
อ่านดูให้ละเอียดแล้วจะเห็นเนื้อหาของธรรมในนั้น

ถ้าเอาแต่อารมณ์เราถูกเขาผิดนำหน้า
มันจะจับประเด็นไม่ถูกครับ

ผมบอกตรงผมเอาธรรมที่รู้ที่เห็นมาพูด
ถึงจะให้พูดอ่อนพูดหวานก็ไม่มีใครฟังหรอกครับ
มันต้องกระแทกแดกดันบ้างครับถึงจะมีคนฟัง

 

จิตเป็นภาคปฏิบัติ..........

อะไรชื่อว่าหนึ่ง?.........

 

ท่านเตชฯ ที่ผมกล่าวอ้อม ๆ มาทั้งหมดในส่วนที่เกี่ยวข้องกับท่านนั้น จุดประสงค์จริง ๆ เพื่อจะบอกเป็นนัย ให้ท่านทราบว่า ที่ท่านกำลังเข้าใจว่าตัวเองได้หรือเข้าถึงภูมิอะไรอยู่นั้น ยังไม่ใช่ภูมิของอริยบุคคลหรอก ซึ่งระดับท่านน่าจะพอเดาออกได้อยู่แล้วว่าผมต้องการสื่ออะไร เพียงแต่กิเลสมันปิดใจท่านไม่ให้รับในส่วนนั้นเอง โดยเอาเรื่องอื่น ๆ มากลบความจริงตรงนั้นไว้ ไม่ให้ท่านเห็นจริงตาม กิเลสมันกลัวท่านจะรู้ความจริงน่ะ ตอนนี้ผมคงช่วยอะไรท่านมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว แต่คนที่ยังพอจะช่วยท่านได้สำหรับในเว็บนี้นั้นก็ยังพอมีอยู่บ้าง ซึ่งเท่าที่ผมตามอ่านมา ท่านเหล่านั้นก็ได้มีเมตตาแก่ท่านไปบ้างแล้ว แต่กิเลสในตัวของท่านมันกลับปิดใจของท่านจนหมด มันไม่ยอมรับฟังแถมยังแฝงใจของท่านให้ไปปรามาสท่านเหล่านั้นเข้าเสียอีก กิเลสมันปิดโอกาสของท่านหมดเลย น่าเสียดาย ๆ ๆ ยังไง ๆ เสียขอให้ท่านรู้ทันและเอาชนะกิเลสตัวการร้ายตัวนั้นให้ได้นะ

เอาไว้มีโอกาส กิเลสตัวนั้นมันอ่อนกำลังลงบ้างแล้ว ถึุงตอนนั้นเราค่อยคุยกันใหม่นะ

 

นี่มันความคิดของคุณครับ
จะผิดจะถูกมันก็แค่ความคิดของคุณ
จะให้ผมไปห้ามคุณคิดอย่างนี้มันก็ไม่ได้
อยากคิดอะไรก็คิดไปถึงครับ
มันก็แค่ความคิดเท่านั้นล่ะ
อย่าไปหลงเชื่อมันมาก
มันหลอกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
เมื่อรู้ว่ามันหลอกเมื่อไหร่ก็พอจะเห็นทางได้บ้างครับ

 

Apologize..........

ขอโทษคุณขันธ์ครับ คุณขันธ์ปรารถนาพุทธภูมิหรือเปล่าครับ? ถ้าถามผมว่าอะไรชื่อว่าหนึ่ง ผมตอบตามภูมิธรรมว่า "จิต" ชื่อว่าหนึ่งครับ ย้ำว่า ตามภูมิธรรมนะครับ ขอแบ่งปันนะครับ ตัวสมุทัยน่ะประกอบไปด้วย อวิชชา ตัณหา อุปาทาน อุปาทานละด้วยสมถะกรรมฐาน.........

 

เรื่องปัญญาวิมุตติ และเจโตวิมุตติ หลวงปู่มั่นได้เคยอธิบายไว้แล้วใน "มุตโตทัย" ท่านว่า ไม่ควรไปแยกประเภทแบบนั้น เนื่องจาก ศีล สมาธิ ปัญญา ต้องบริบูรณ์เสียก่อน จึงจะวิมุตติได้ จะอาศัยเฉพาะปัญญา หรือ สมาธิ ยังไม่เพียงพอ เพราะมรรคไม่ครบองค์

 

ก้าวหน้าไปเรื่อย...

ตอนนี้จิตผมย้ายมาอยู่ที่ใจแล้ว คุณขันธ์ คุณสับสน คุณแพทริกซ์ช่วยวิจารณ์หน่อย ขอสัญญาว่าไม่โกรธ ท่านใดจะชี้แนะเชิญครับ ทิฏฐิของผม รูปกายเป็นอนัตตา ส่วนวิญญาณเป็นอัตตา ธรรมไม่เกิดไม่ดับนั้นมีอยู่ คือธรรมนิพพาน เป็นอสังขตธรรม ปราศจากความปรุงแต่งและไม่เจือด้วยสิ่งปรุงแต่ง ผมยังทำไม่ได้ครับแต่รู้ อ้าว! ก็ไม่มีใครถาม 555

 

มันก็เป็นเวรกรรมของเขาแล้วเราจะไปเอามาเทียบกับตัวเองทำไม เขาไม่ดีมันก้อตัวเขาเราไม่ดีมันก็ตัวเรา เมื่อมันไม่ดีหากเราอยากจะดี ก็อย่าเอาไปเทียบว่าเตะแมวตัวเล็กกว่าไม่เป็นไร เตะเมียตัวใหญ่กว่าบาปกว่า คือ เรื่องของเรื่องถ้ามันไม่ดีก็อย่าไปคิด หากเราควบคุมเราเองได้ก็มีแต่คนอนุโมทนาเทวดาก็ชอบ ผีสางทั้งหลายก็รัก ใคร่เอ็นดู (เดาเอา) ช่างเหอะใส่ใจตนเองดีกว่าใส่ใจคนอื่น การเตะเมียมันไม่ดีมันบาป แต่หากเทียบได้การทำแบบนั้นกับบุพการีมีบิดามารดานั้น บาปเป็นร้อยเป็นพันเท่า สุดท้ายก็อย่าไปเทียบดีกว่า ทำดีไว้มากๆก็พอครับ

 

คุณ KENNY ชอบนั่งกำพระรึเปล่า ^^

 

......................ดูอภิชฌา และ โทมนัส นั่นแหละครับ...สิ่งนี้พอบอกเราได้

 

ดูยังไง ^^