บุคคลผู้ไม่ยอมรับธรรม มิใช่สักกายทิฐิ แต่เพราะ "เขามีครูอยู่แล้ว"

บุคคลบางจำพวกไม่รับธรรมจากผู้อื่นนั้น ยังไม่อาจ
กล่าวได้ว่าเขามีความดื้อรั้นหรือทิฐิ เพราะเขาอาจมี
"ครูบาอาจารย์ของเขาอยู่แล้ว" ซึ่งเขา "พิจารณา"
ดีแล้วว่า "ควรเชื่อผู้ใด" และผู้ใดที่ไม่อาจเชื่อได้จริง


ดังนั้น "การสรุปโดยลวกๆ" ว่าถ้าคนๆ หนึ่งไม่ยอม
รับฟังเรา แล้วเขาคนนั้นจะต้องมีสักกายทิฐิ จึงเป็น
"การด่วนสรุปที่โง่เขลานัก" เพราะคนเราไม่ใช่ว่าจะ
เชื่อคนทุกคน แต่คนเรา "เลือกที่จะเชื่อ" จากใคร
บางคน แม้เขาไม่เชื่อคนๆ หนึ่ง ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เชื่อ
คนทั้งโลก ก็หาไม่

 

ทุกคนมี "ครูบาจารย์ตามบุญวาสนาของตน" ไม่ต้องแย่งเป็นครูใคร


หน้าที่ของมนุษย์แต่ละคนต่างกัน ดังนั้น ไม่จำเป็นต้องแย่งเป็นครูของใคร
เพราะเขาคนนั้นอาจมี "ครูบาอาจารย์ตามบุญวาสนา ของเขาเองอยู่แล้ว"
จึงไม่ต้องไปกระทำเกินหน้าที่ของตัว การศึกษาธรรมนั้น มวลปราชญ์พึง
แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ในฐานะ "สหายธรรม" เป็นธรรมดา แต่ไม่
ใช่ในฐานะ "ครูบาอาจารย์" เพราะการจะบำเพ็ญบารมีเป็นครู "ผู้มีบารมี"
ได้นั้นไม่ธรรมดา ยกตัวอย่างเช่น ท่านตั๊กม้อ เดินทางไปโปรดเหลียงบู๊ตี่
ฮ่องเต้ แต่ผลลัพท์คือ "ถูกเนรเทศออกจากแคว้น" ไป นี่เพราะแม้ได้ธรรม
แล้วแต่ "บารมีความเป็นครู" เฉพาะของพระเจ้าเหลียงบู๊ตี่นั้น "ยังไม่ได้"
นั่นเอง ดังนั้น ไม่ต้องไปเป็นครูใคร ไม่ต้องพยายามให้ใครมาฟังเรา หรือ
เขาจะฟังไม่ฟัง ก็ช่างเขา เพราะการเป็นครูใคร จำเป็นไปด้วย "บุญวาสนา"
ที่ทำร่วมกันมาแต่ปางก่อน มิใช่ว่าตนมีธรรมแล้ว จะโปรดสัตว์ สอนคนได้
ทุกคนก็หาไม่ แม้แต่ในสมัยโบราณ พระอาจารย์ของพระนาคเสนยังต้องมี
เฉพาะเจาะจง เลือกมาหนึ่งท่าน ไม่ใช่ว่าทุกท่านจะกระทำได้ ก็หาไม่ ดังนี้


อนึ่ง "พระพุทธเจ้า" เป็น "บรมครูสูงสุด" อยู่แล้ว อันสัตว์ทั้งหลายในยุคนี้
ล้วน "สื่อตรงถึงได้" ไม่ต้องใช้สิ่งอื่นใดมาขวางกั้น แต่ใช้ครูบาอาจารย์อื่น
เป็น "พื้นฐานเพื่อส่งไปให้ถึงพระพุทธเจ้าที่แท้จริง" นั้น ย่อมสามารถทำได้

 

ไม่ต้องพยายาม "ยัดเยียดธรรมะ" ให้แก่ใคร เพราะเขามีวิจารณญาณเลือกได้เอง


การเสนอธรรมะ เป็นเรื่องที่ทำได้ แต่ไม่จำเป็นต้อง "พยายามยัดเยียดธรรมะ" ให้แก่ใคร ก็
ได้ เพราะนั่นเป็น "ความหลงตัวเองอย่างยิ่งประการหนึ่ง" หลงอย่างไรหรือ? ก็หลงว่าตนนี่
แหละจะสั่งสอนเขา ตนนี่แหละ จะปราบทิฐิของเขา ไม่จบไม่สิ้นเสียที สุดท้าย ตนนั้นจึงติด
"บ่วงวังวนในความคิดของตนนั้น" ทำให้ต้องมาทำซ้ำๆ พยายามสอนใครบางคนซ้ำๆ ไม่มี
ทางจบสิ้นไปได้ จนกลายเป็น "จิตที่อาฆาตผูกมัด" ไปโดยไม่รู้ตัว อนึ่ง การให้ธรรมแก่คน
โดยทั่วไปไม่ได้เฉพาะเจาะจง ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร เป็นการทำหน้าที่อย่างหนึ่ง แต่การที่มีจิต
ผกมัดอาฆาตตามล้างผลาญว่าจะต้องเล่นงานคนนั้น จะต้องสั่งสอนคนนี้ นั่นคือ การทำจน
เกินหน้าที่อันควรแล้ว เช่น ถ้าท่านขัดแย้งทางความคิดกับเพื่อนๆ ในเว็บ แล้วท่านตามจ้อง
เล่นงานคนๆ นั้น ไม่จบไม่สิ้น ไม่ต้องสงสัย ท่านว่าได้อะไร จิตที่ผูกมัดอาฆาตจะแนบเนียน
ซ่อนลึก ไม่ให้เจ้าตัวรู้ตนว่าตนนั้นผูกมัดอาฆาตเขาเสียแล้ว จากนั้น จิตย่อมดำมืดลงทั้งยัง
หลอกตัวเองว่า "ตนมีเมตตาคิดโปรดเขาผู้นั้น" นั่นคือการหลอกตัวเองไปเรื่อยๆ อย่างหนึ่ง


การนำเสนอข้อมูลทางสาธารณะนั้น ผู้รับจะใช้วิจารณญาณของเขาเอง ซึ่งไม่ได้ผิดอะไร
แต่การจ้องเล่นงานและตามจิกจี้ใครบางคน นั้น ไม่ใช่ "จรรยาบรรณที่ดีของผู้ใช้สื่อ" เลย

 

โพสนี้ของท่าน..ขอเทกระหน่ำโมทนาครับ..ท่านวัชรธร..ได้ใจๆ..(พอดีว่ามีประสบการณ์ตรง ฮ่า ฮ่า ฮ่า..)..

 

THANK YOU SO MUCH....WATCHARATORN..

 

เห็นด้วยอย่างแรงครับ

 

สมมติ น่ะ หาก ธรรม ของ ท่าน ที่ แสดง เป็น สิ่ง ที่ น่า

เชื่อ ล่ะ แต่ เขา ไม่ เชื่อ จะ เป็น สักกายทิฐิ หรือ ไม่ จ๊ะ

 

เขาก็ได้อธิบายไปแล้วไงท่าน

 

อธิบาย อย่าง ไร

เรา สมมติ ว่า ผู้ ที่ มี อาจารย์ นั่น สอน ศิษย์ แบบ ผิดๆ

แต่ ธรรม ที่ (สมมติว่าท่าน) แสดง ไป ถูก แต่ เขา เหล่า นั้น

ไม่ เชื่อ ฟัง แบบ นี้ เขา เรียก ว่า อะไร เรา ก่ ถาม ว่า อยู่ ใน

กลุ่ม ทิฐิ หรือ เปล่า

... เออ แน่ะ ถาม ก่ ไม่ ได้ ... พิลึก

ถ้า รู้ ก่ ควร จะ ตอบ ว่า อยู่ หรือ ไม่ อยู่ ก่ จบ

... ถ้า รู้ ว่า ไง ก่ ตอบ แทน จขกท ก่ ได้

 

คำสอนสำนักโปเยวัชรธรและพ้องเพื่อน
พระเจ้า
ผลแอปเปิล
มาร์คไรเดอร์
อุลตร้าแมน
มหาบุรุษเพศ
พลัง "หยาง-เอี๊ยง"
พลัง "อิม-เอี๊ยง"
มีกามกัน
แลกเปลี่ยนลมปราณกัน
เทพราหู
จิตวิญญาณมืด
ปีศาจ
ครึ่งปีศาจ
เซียน
ธรรมผ้าขาว
พลังปราณทิพย์
ความรัก
ดวงใจทิพย์
พระวิญญาณบริสุทธิ์
พลังฟ้า
โลกเที่ยง
สรรพสิ่งเที่ยง
การรับธรรม ดุจรับยารักษาโรค

นำเสนอของสำนักโปเยวัชรธรก็เสนอไป แต่ที่ทำอยู่เสนอคำพวกนี้ปนอยู่กับธรรมะของพระพุทธเจ้า ถูกย้าย ถูกลบไปกี่กระทุ้แล้วครับ ทำไมไม่หยุดคิด และไตร่ตรองดูว่าทำอะไรผิด ไปอ่านกฎกติกาของเว็บบอร์ดพลังจิตสักหลายรอบก็จะเข้าใจครับ

PaLungJit.com - กฎกติกา

 

สักกายทิฐิแปลว่า ความยึดมั่นในขันธ์๕ ว่าขันธ์๕นี้คือเรา เป็นของเรา

เอ่อ... แต่ที่เห็นคุยๆกัน ไม่น่าจะใช่นะ
ไปถึงไหนกันแล้วเนี่ย...- -!

ทิฐิแปลว่า ความเห็น
เป็นคำกลางๆมีความหมายกลางๆ ใช้ร่วมกับคำอื่น เช่น สัมมาทิฐิ แปลว่า ความเห็นที่ถูก ส่วนมิจฉาทิฐิ แปลว่า ความเห็นที่ผิด
........................:d

 

สาธุ สาธุ สาธุ

 

แล้ว ทิฐิมานะ แปลว่า อะไร หรือ ฮับ

ข้าง บน น่า จะ ใช่ ทิฐิมานะ ใช่หรือ เปล่า

 

แปลว่าดื้อด้านรึป่าวน้าาาา ^ ^

 

แปลกดี ก็อธิบายชัด แต่ก็ยังถามสงสัยทิฐิมานะแน่ๆ

 

เขียน ผิด นิด หนึ่ง

ให้ เปลี่ยน จาก ใช่ เป็น ใช้ ครับ

 

เอ้อละเหยลอยมา ลอยมาแล้วจะลอยไป น้ำท่วมทุ่งเต็มตลิ่งเราทั้งหลายชายหญืงสนุกกันจริงร่วมสนทนา

 

คู่ กรณี มา แซว

 

ยังไม่สามารถสรุปได้นะครับ


พระพุทธเจ้าแสดงธรรมมากมาย ธรรมบางอย่าง
เช่น เรื่องสุขาวดี ล้ำลึกและไม่น่าเป็นไปได้ ไม่
น่าเชื่อเลย (ว่าจะมีพระพุทธเจ้าในโลกธาตุอื่น
คือ สุขาวดีอยู่ด้วยขณะนี้) พระพุทธเจ้าจึงถาม
พระสารีบุตรว่า "ท่านเชื่อหรือไม่?"


พระสารีบุตรตอบประมาณว่า "อะไรที่ท่านพอ
แจ้งด้วยปัญญา อันนั้นท่านก็เชื่อ อะไรที่นอก
เหนือจากนั้น ก็ยังไม่ใช่ทั้งเชื่อและไม่เชื่อ"


พระสารีบุตรบรรลุอรหันต์แล้วในตอนนั้น ย่อม
ไม่มีสักกายทิฐิ แต่ท่านก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อใน
ธรรมะทั้งหมดที่พระพุทธเจ้าแสดง แต่นั้นไม่
ใช่ "ความไม่เชื่อ เป็นการ ฟังไว้เฉยๆ" ก่อน
ถ้าแจ้งด้วยตนเองเมื่อไร ก็เชื่อได้เมื่อนั้น


ดังนั้น ไม่แปลกที่คนฟังจะไม่เชื่อ มีเหตุผล
มากมาย จะด่วนสรุปว่าเป็นสักกายทิฐิ ไม่ได้

 

ดี ครับ รับ ฟัง อยู่

เป็น ตัว อย่าง สำหรับ ผู้ อื่น ด้วย

การ ตอบ .... ตอบ ด้วย การ อ้าง ถึง

หรือ นำ จาก ตำรา โบราณ

เพื่อ แจ้ง แถลง ไข ข้อ สงสัย

ไม่ ต้อง ถก เถียง กัน ไป มา