ขอคำแนะนำครับ *ไม่มีพวก ไม่มีทีม เกี่ยวกับที่หลบภัย

ขอคำแนะนำครับ *ไม่มีพวก ไม่มีทีม เกี่ยวกับที่หลบภัย**

หมายถึง หากเราไม่มีพรรคพวกหรือไม่มีทีมงาน ที่ได้เตรียมการสถานที่หลบภัย ในสภาพความเป็นจริง เราควรทำอย่างไรให้รอดพ้นภัยได้
แนะนำด้วยครับ
ขอบคุณครับ

 

เหมือนกันค่ะ คุณเอกณัฐยศ ไม่มีทีมเหมือนกัน ที่ไปโน่นมานี่ก็ไปอนุโมทนากับเขา
ทั้งนั้น พวกก็พอมีอยู่บ้างแต่ก็เป็นพวกที่ยังไม่พร้อมจะเตรียมอะไรค่ะ นอกจากเตรียม
ใจ เตรียมไว้ทั้งเผื่อรอดและเผื่อไม่รอด 2 ทางเลยค่ะ

 

ลองตระเวนไปตามวัดป่าดูบ้างครับ เข้าไปกราบครูบาอาจารย์เปรยท่านเรื่องภัยพิบัติ ถ้าท่านปฏิบัติจริงส่วนมากจะรู้เพียงแต่ไม่พูด แล้วก็ลองบอกท่านว่าถ้าเกิดจริงขอมาพึ่งพาอาศัย

 

ถ้าเรื่องที่กล่าวขวัญกันอยู่ และหวาดกลัวกันมากมายได้เกิดขึ้นจริงๆ พิจารณาว่าอยากจะอยู่ต่อหรือจบๆ ไป ถ้าปราถนาจะอยู่ต่อ ก็คงต้องหนี ทีนี้จะหนีก็ต้องหนีขึ้นบน เพราะใต้คงลงไม่ได้ น้ำมาเยอะ ทางขึ้นข้างบนหลักๆ ก็มีด้วยกัน 3 เส้นทาง(เหมือนทางสามแง่ง...ไม่ใช่สามแพร่งนะครับ) ขึ้นเหนือสายเชียงใหม่ ผ่านอะไรบ้างล่ะ สระบุรี นครสวรรค์ ตาก เชียงใหม่ พิจารณาต่อ เค้าว่าเขื่อนที่ตากจะแตก แล้วจะน่าไปทางนี้ไหม??? ทางต่อไป ทางอิสาน สระบุรี นครราชสีมา ขอนแก่น อุดร พิจารณาต่อ เค้าว่าน้ำเค็มจะแทรกเข้าใต้ดิน อิสานดินจะเค็ม เพาะปลูกอะไรก็ไม่ได้ คนต้องหนีข้ามฝั่งลาว ทางที่ 3 สายกลางๆ สระบุรี แยกลพบุรีเลี้ยวขวาไปเพชรบูรณ์ วิ่งกันยาวๆ 222 กิโลเมตรจากจุดนี้(ถ้านับจากกรุงเทพฯ ก็ประมาณ 350 กิโลเมตร) แต่กว่าจะถึงตัวอำเภอเมืองจะผ่านอำเภออื่นๆ ของจังหวัด ประมาณ 4 อำเภอใหญ่ อย่างน้อยก็เป็นชุมชนให้หาของกินได้ ชัยภูมิของจังหวัดเพชรบูรณ์ เป็นจังหวัดที่อยู่กลางแนวเขาหรือร่องเขา มีภูเขาขนาบข้าง ถ้าพิจารณาดีๆ มันอาจจะคล้ายๆ แนวกันภัยเขาด้านซ้าย กันพายุตะวันตกเฉียงใต้ ทิวเขาด้านขวา กันคลื่นความหนาวเย็นจากลมตะวันออกเฉียงเหนือ ที่สำคัญเป็นจังหวัดที่ส่งผักเป็นหลักเข้ากรุงเทพฯ เรื่องผักไม่มีกินหายห่วง แต่เรื่องเนื้อสัตว์จะหากินก็ต้องไปดูในพื้นที่ ถ้าแถว อำเภอบึงสามพัน มีฟาร์มไก่ของสหฟาร์มอยู่ใหญ่มาก(มันใหญ่และไก่มาก) พื้นที่ไม่รู้กี่พันไร่ แต่เมื่อถึงยุคภัยพิภัติ ไม่รู้จะบริหารจัดการยังไง เพราะถึงเวลานั้นไก่อาจจะตกใจ ตายยกฟาร์ม(มันคงตกใจแล้ววิ่งมาเซ็นทรัลเวิรด์ไม่ทัน - -*) ที่สำคัญ เปิดแผนที่ประเทศไทยดู มันอยู่กลางประเทศพอดี(อ้าว!!...แล้วด้ามขวานหายไปไหน)

ทั้งหมดทั้งมวล บอกเล่าจากข้อมูลและข้อความทั้งหลายที่อยู่ในเว็ปไซด์นี้ จะเกิดหรือไม่เกิด ผมไม่ได้เป็นผู้เปิดประเด็น แค่เข้ามาแนะนำตามความเห็นส่วนตัวตามหัวข้อกระทู้

แต่ที่ผมรู้และมั่นใจ หากเกิดอะไรขึ้นจริงๆ ทำยังไงก็ได้ให้หลุดจังหวัดสระบุรี ให้เร็วที่สุด จะขึ้นไปเที่ยวหรือไปธุระข้างบนทีไร รถมันต้องไปแออัดที่สระบุรีทุกที มันเป็นเหมือนคอขวด ไปออกันอยู่ตรงนั้นทุกเทศกาล ส่วนท่านที่จะบอกว่ามีทางอื่นเป็นเส้นเล็กเส้นน้อยอีกเยอะแยะ อันนี้ผมไม่เถียง เพราะผมคิดว่าหากเกิดอะไรขึ้นจริงคนคงจับเส้นทางหลักไว้ก่อน เพราะสติสะตังคงไม่มีอารมณ์สุนทรีวิ่งหาเส้นทางอื่นนอกจากเส้นทางหลักเป็นแน่แท้ แต่ถ้าท่านทั้งหลายมีเส้นทางดีๆ แจ่มๆ จะแบ่งปันก็จะเป็นพระคุณ ลองพิจารณากันดูครับ

 

การหนี มันต้องหนีตั้งแต่เนิ่นๆครับ ไม่ใช่มารอให้ฟ้ามืดแล้วค่อยหนี
มันจะไม่ทันครับ เพราะคนอื่นๆเค้าก็หนีเหมือนเรา

ลองคิดดูว่าวันนั้น
ฝนตกน้ำท่วม ฟ้ามืด ระบบไฟฟ้า+น้ำประปา+ระบบสื่อสาร ล่มทั้งหมด
น้ำค่อยๆขึ้นสูงท่วมถนนจนรถวิ่งได้ยาก แถมรถติดยา่วเหยียด
มันจะหนีไม่รอดครับ

วางแผนตั้งแต่ก่อนสงกรานต์ได้แล้วครับ ว่าจะไปไหน แล้วไปก่อนสงกรานต์
ได้ยิ่งดี

แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับ กรรมมันไม่ยอมให้คุณหนีง่ายๆหรอก มันจะหน่วงขา
คุณไว้ไม่ให้ไปไหนด้วยหน้าที่การงาน การเรียน บ้าน ทรัพย์สิน ฯลฯ

คนกรุงเทพทำบาปกรรมไว้มาก เอารัดเอาเปรียบคนจังหวัดอื่นเสมอมา
คิดว่าตัวเองเป็นเทวดา คนจังหวัดอื่นจะเดือดร้อนยังไงช่างหัวมัน กั้นน้ำ
ไม่ให้ผ่านกรุงเทพ เพียงเพื่อจะให้ตัวเองแห้ง โดยอ้างเศรษฐกิจ จริงๆแล้ว
ห่วงตัวเองนั่นแหละ คนจังหวัดอื่นเค้าจะหมดเนื้อหมดตัวก็เรื่องพวกเอ็ง

ถึงเวลาที่กรรมและธรรมชาติให้ผล กรุงเทพกลับโดนหนักที่สุด จมทะเล
ถาวร ก็สาสมแล้ว เพราะทำกับคนอื่นไว้มาก

 

ใจเย็นๆ ครับ ใจเย็นๆ

 

- ขอบารมีพระรัตนตรัยคุ้มครองครับ

- ปฏิบัติใน ทาน ศีล ภาวนา ทุกวันก็จะช่วยได้มากมายมหาศาลครับ

 

การที่ยังไม่มีกลุ่ม แล้วเมื่อเกิดภัยจะหนีอย่างไร
-คุณได้มาคุยได้มาดูในเวป พลังจิตนี้ก็ถือว่าเป็นกลุ่มๆหนึ่งแล้ว หล่ะ
-การจะรู้หรือไม่รู้ว่าจะเกิดไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดที่นั่นที่นี่ แต่เมื่อเกิดมาคุณจะเอาตัวรอดอย่างไร
-การเตรียมพร้อมในขณะที่ยังไม่เกิดนี่แหละสำคัญมากๆ เมื่อคุณพร้อมคุณก็ไม่ต้องไปกลัว เช่น มีเต้นท์สามารถกางนอนที่ใดก็ได้ เครื่องหุงอาหารยังชีพ สเบียงอาหาร เครื่องนุ่งห่มกันความหนาวเย็น ยารักษาโรคและที่สำคัญที่สุดคือ สติ นี่แค่นี้คุณก็อยู่ได้แล้ว เมื่อถึงเวลานั้นคุณก็จะมองเห็น(ดังเช่นภัยจากน้ำท่วมที่ผ่านมา) ความโกลาหลของผู้คน แก่งแย่งอาหาร สิ่งของเครื่องใช้ ความอดยากจนต้องทำในสิ่งที่ไม่สมควรทำ(ไม่มีใครเห็นใจกันนอกจากการใช้กำลังในการเอาตัวรอด) แต่เมื่อคุณพร้อม มีรถปิกอัพก็ขนของขึ้นแล้วหนีไปที่ปลอดภัย ไปกางเต้นท์นอนสบายๆหุงหาอาหารกินพร้อมครอบครัว มีรถอะไรก็ใช้ได้ทั้งนั้น เช่นมอเตอร์ไซค์ จักรยานก็ได้ สิ่งของใส่เป้สะพาย ติดไปเพียงแต่การบรรทุกได้น้อย ถ้าบรรทุกได้มากก็ทำที่พ่วง หรือ กล่องใส่ดู เตรียมการณ์ไว้ก่อนที่มันจะเกิดครับ อย่าไปอาศัยใคร พร้อมไว้ก่อนดีกว่าเมื่อถึงเวลานั้นแล้วเตรียมอะไรไม่ทัน
-กระผมว่าไม่ใช่คนที่ไหนหรอกครับ จำนวนประชากรโลกเพิ่มขึ้น มากทำให้การบริโภคสิ่งต่างๆเยอะขึ้น เป็นปัจจัยทำให้รุกธรรมชาติเพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว ดังรูปที่กระผมโพสให้ดูนี่แหละครับ จะเห็นว่าเตียนไปหมด ทั้งขุนเขา ดินฟ้าอากาศจึงแปรปวน ธรรมชาติจึงลงโทษเอาครับ

จากภาพป่าไม้มันสูญหายไปกีร้อยไร่ก็ไม่รู้ แต่ที่แน่น มองดูสุดตาเลย หล่ะ ​

 

1.ไม่มีพรรคพวก จะทำอย่างไรเพื่อให้มี
2.ไม่มีทีมงานที่เตรียมการเรื่องหลบภัย ทำยังไงจะไปหาได้่
เพราะส่วนมาก แต่ละทีมได้จัดเตรียมการไว้เฉพาะกลุ่มของตัวเองเท่านั้น คนนอกเข้าได้ยาก

ตอนนี้แต่ละท่านได้เตรียมอะไรไว้แค่ไหนแล้วครับ
ผมกำลังหาที่ย้ายไปขอนแก่นหรือเพชรบูรณ์อยู่ครับ แต่มันไม่ง่ายเหมือนไปเซเว่น เลย

 

ไม่มีทีมก็คล่องตัวไปอย่างนะครับ++

 

1. เวปพลังจิต...ทำงานเรื่องภัยพิบัติมานานพอสมควรครับ โดยเฉพาะ...พี่เกษม...พวกเราได้รับแรงบันดาลใจจาก...คุณลุงคนเชียงใหม่ (ขณะนี้บวชแล้ว)...ที่ได้กรุณามาเล่าเรื่องของคุณลุงไว้

อีกทั้งบทความของ...อ.มงคล กริชติทายาวุธ...ก็เป็นต้นแบบและแนวทางในการศึกเรื่องนี้

หมายรวมถึง...ความรู้สมัยใหม่จาก ดร.ก้องภพ และความชำนาญในด้านอุตุนิยมวิทยาของ ดร.สมิทธ (และท่านอื่นๆอีกมาก)...ทำให้พวกเราได้วิเคราะห์เหตุการภัยพิบัติในเชิงวิทยาศาสตร์...นอกเหนือจากพยากรณ์ศาสตร์....และพุทธศาสตร์

ดังนั้น...ความรู้เหล่านี้จึงถูกรวบรวมไว้ที่นี่ ( แหล่งรวมคนบ้าและนักเสพภัยพิบัติเขย่าโลก )

พวกเราบางคนอาจรวมกันเป็นคณะ เป็นกลุ่ม...แต่บางคน...ด้วยความจำเป็นก็ไม่มีโอกาสไปร่วมกับใครได้

เวปพลังจิต...จึงเป็นศูนย์รวมของทุกคณะ ทั้งมีกลุ่มและไม่มีกลุ่ม...ทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย...ได้มาแลกเปลี่ยนความเห็นกัน

อย่างน้อยที่สุด...ท่านก็มีเวปพลังจิต...และชาว war-room...อยู่ด้วยกัน...ครับ

2. การเตรียมตัวเรื่องภัยพิบัติ...ต้องเตรียมด้วยตนเอง...จากน้อยไปมาก

2.1 เป้ และของใช้ส่วนตัวของแต่ละคน
2.2 เส้นทาง / เส้นทางสำรอง / พาหนะ และแผนอพยพของครอบครัว
2.3 เป้าหมายที่จะไป / สถานที่ปลอดภัย เช่น บ้านญาติ บ้านเพื่อน วัดที่รู้จัก

ตัวผมเอง...ก็...อาจออกจาก กทม. ได้ไม่เร็วนัก...สถานที่ก็...จ.เพชรบูรณ์ สถานที่สำรอง...จันทบุรี...ครับ

ปล.ช่วงน้ำท่วมที่ผ่านมา...แม้บ้านไม่โดนน้ำท่วม...แต่ก็ได้ซ้อมอพยพทั้งครอบครัว...ครับ


.

 

ผมก็อยุ่ภาคใต้ครับแถมเกือบใต้สุดด้วย รู้ทั้งรู้ว่าภัยจะมาก็ไปไหนไม่ได้ เพราะแม่ป่วยเดินเหินไม่สะดวกต้องดูแลตลอด ช่วงนี่ทำใจได้แล้ว แล้วแต่เวรกรรมแล้วกัน ยังดีที่ยังมีเพื่อนขอบคุณ

 

กรุงเทพฯเต็มไปด้วยคนต่างจังหวัดที่เข้ามาอาศัย มาประกอบอาชีพ ภาษีเงินได้ต่าง ๆ ที่จัดเก็บได้เป็นกอบเป็นกำ รัฐบาลก็จัดสรรไปให้ท้องถิ่นทุกจังหวัด อบต.หลาย ๆ แห่ง ยังเลี้ยงตัวเองไม่ได้เลย น่าจะขอบคุณกรุงเทพฯมากกว่า
ที่จะมาโจมตีให้เกิดความแตกแยกกันอย่างนี้

 

ในกลุ่มพลังจิตฯนี้ มีอยู่หลายกลุ่มเท่าที่พอทราบก็มีคุณNirvana ที่จะจัดกลุ่มลงที่กาฬสินธุ์ เห็นว่าจะจัดสัมนาอีกครั้ง ลองติดต่อดูครับ หรือคุณเตอร์จัดกลุ่มลงแถวที่เชียงใหม่ กลุ่มคุณAunyasit ที่หนองคายเห็นว่าพอจะรับคนเพิ่มได้บ้าง ลองติดต่อดูครับ หรือกลุ่มคุณอา K-97 ที่ฐานผาแบ่น จ.เลย ก็ได้ครับ ในส่วนของเพชรบูรณ์ ภูทับเบิก เท่าที่ทราบก็มีกลุ่มของอาจารย์ปิยะชีพครับ หากมีข้อมูลใดไม่ถุกต้อง ก็ต้องขออภัยด้วยครับ.

 

เพชรบูรณ์ มีกลุ่ม คุณศิวะกร อีกกลุ่มครับ

 

ขอให้บุญรักษาพระคุ้มครองทุกๆ ท่าน

 

พยายามทำบุญบำเพ็ญศิลภาวนาธรรมให้ได้ ธรรมะจะจัดสรรให้ ถ้าจะต้องเป็นผู้หนึ่งจะต้องยกยอพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรือง หรือผู้จะอยู่เพื่อช่วยเหลือประเทศชาติ ก็อาจจะรอด เนื่องจากมีเหตุไปเที่ยว ทำบุญ เยี่ยมญาติในสถานที่ปลอดภัยก็แคล้วคลาดไป เพราะตอนนี้เป็นการสอบปากเปล่า ไม่มีโจทย์ให้อ่าน

 

พยายามทรงคุณธรรมความดีให้ดี ผมก็พยายามเช่นกัน ^^

 

ขอบคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำครับ

แต่ว่า
1.ในกรณีเราต้องอยู่ในเหตุการณ์จริง ในพื้นที่จริง
*ในวินาทีนั้น เราไม่สามารถหาใครให้มาช่วยเราได้ นอกจากตัวเราเอง
*ในวินาทีนั้น เราไม่สามารถหาใครให้มาช่วยเราได้ นอกจากการมีสติ ของตัวเองที่ต้องหาทางรอด
*ในวินาทีนั้น เราไม่สามารถหาใครให้มาช่วยเราได้ นอกจากการฝึกฝนตัวเองในการระลึกนึกเห็น ภาพองค์พระที่เราชอบ นึกเมื่อไหร่เห็นภาพองค์พระทันที ลืมตาก็นึกเห็นได้หลับตาก็นึกเห็นได้

2.หากเป็นไปได้ ควรพาตัวเอง ออกไปในพื้นที่ที่ปลอดภัย ก่อนที่จากออกไม่ได้ น่าจะดีสำหรับตัวเองมากกว่าอย่างอื่น

ใครเคยดูหนังเรื่อง *โชคดีที่ตายก่อน* บ้าง บางที อาจมีการนำหนังเรื่องนี้ มาแสดงเองและดูเอง

หมายเหตุ เป็นความเห็นส่วนตัว
ขอบคุณครับ

 

ลองหาเวลาเดินทางไปทำบุญ ตามวัดป่าแถวภาคอีสานดูซิครับ ส่วนใหญ่พระป่าทางภาคอีสานท่านจะรู้เหตุจากภัยธรรมชาติล่วงหน้า และ ก็มักจะบอกเตือนลูกศิษย์อยู่เสมอ และเมื่อก่อนจะถึงเวลานั้น ครูบาอาจารย์ท่านก็จะเตือนล่วงหน้า บวกกับข้อมูลของหลายๆสายในเวปพลังจิต ก็ทำให้เดินทางออกมาได้ก่อนเวลา โดยที่ไม่ต้องไปแย่งกัน

ตามวัดป่่าต่างๆ ทางสายอีสาน มีบริเวณกว้างขวาง ชอบบรรยากาศแบบไหนก็เลือกเอา ตระเวนไปทำบุญบ่อยๆ หลายๆวัดเดี๋ยวก็รู้เองว่าจะไปอยู่ที่ใดได้บ้าง มีทั้งอยู่บนภูเขาสูง หรือ มีถ้ำ มีลำธาร ทั้งสัณญาณโทรศัพท์มือถือที่มีสัณญาณ และ ไม่มีสัณญาณ ชอบแบบไหนก็เลือกเอา

อีกทั้งยังได้ทำบุญกับพระปฎิบัติ(ถ้าโชคดีก็ได้พบพระที่เป็นเนื้อนาบุญ) ทำอาหารถวายพระ เดินจงกลม นั่งสมาธิ ติดขัดข้อธรรมข้อไหนก็ถามหลวงพ่อ ก็ได้คำตอบในการปฏิบัติธรรม ได้บุญกุศลทั้งตัวเองและครอบครัว

ตามวัดป่า จะมีที่พักสำหรับผู้ที่จะไปทำบุญ และ ปฎิบัติ ในกรณีหากเกิดภัยพิบัติ บรรดาลูกศิษย์ต่างๆ ก็จะขึ้นไปพึ่งบารมีครูบาอาจารย์กันมาก หากเกรงว่าที่พักจะมีไม่เพียงพอ ก็เตรียมเต๊นท์ไปด้วยมีที่กางเต๊นท์แน่นอนครับ