ลาศีลแล้ว แต่ไม่ได้เปลี่ยนชุดขาวออกจากวัดเป็นไรมั้ยค่ะ กังวัลมากเลย ช่วยตอบด้วยค่ะ

พอดี ลาศีลแล้วแต่ตอนออกจากวัดใส่เสื้อขาวอยู่ เปลี่ยนแต่กางเกงกับสวมเสื้อคุม
จะเป็นอะไรไหมค่ะ ไม่สบายใจมาก จากที่หลวงพี่เคยลอกว่ามีพี่คนหนึ่งใว่ชุดขาวออกจากวัดแบบไม่ได้ลาศีลแล้วมีอันเป็นไป แต่ตอนนั้นรีบเลยไม่ได้เปลี่ยนเสื้อ แต่ลาศีลแล้วน่ะค่ะ ตอนนี้กังวลมากๆเลย เพราะตอนกลับกลับกลับพ่อ จะเป็นอะไรรึเปล่าเพราะเราใส่เสื้อขาวอยู่
ตอบด้วยน่ะค่ะ

 

ไม่เป็นไรหลอกครับ....ผมตอนลาสิกขา ออกวัดมาทั้งชุดขาวนั่นหละ หลวงแม่ท่านบอกว่าเข้ามาเป็นสี ออกไปต้องขาว ขาวถึงบ้านนู่นเลย เป็นมงคล....ผมชุดขาว(ไม่มีอะไรคลุม จาก กทม. ถึงภาคเหนือ เลยครับ)....ทุกวันนี้อยู่ดี ยังไม่ตาย....

 

ศีล 5 ศีล 8 ไม่เกี่ยวกับสีผ้าใส่ได้ทุกสี ไม่มีข้อห้าม
เป็นแต่เพียงนิยมใส่ขาวเพื่อให้ทราบหรือสังเกตง่ายในการปฎิบัติธรรม

แต่งชุดขาวออกจากวัดแล้วมีอันเป็นไปคงตายกันหลายหมื่นแล้วอย่าไปเชื่อพระทั้งหมด​

 

ไม่เป็นไรค่ะ พี่ติงทำเป็นประจำ​

 

ถึงไม่ลาศีลก็ไม่เป็นไรค่ะ
อย่างแม่ชี ท่านออกจากวัด ก็ยังไม่เป็นไร
และลาศีลแล้ว ไม่ได้เปลี่ยนชุดขาวเป็นชุดสีก็ไม่เป็นไร อย่ากังวลไปเลยนะคะ

 

ไม่เป็นไรหรอก

 

ไม่เกี่ยวกับ เสื้อผ้า สถานที่นะครับ.. ศีลอยู่ที่ใจ.. สมัยพุทธกาล จีวรของพระก็คงไม่เหมือนกับปัจจุบันมั้งครับ ส่วน ใครจะตายยังไง มันเป็นกรรม คือการกระทำ ผลจากการกระทำ ทาง กาย วาจา ใจ .. ใส่ชุดขาวก็สะอาดดี ไม่ได้ผิดอะไร ศีล เรากลับมาบ้าน จะถือศีล 8 ศีล 10 ก็ไม่มีใครมาว่าเรา มันอยู่ที่ใจเรา.. อย่ายึดติดครับ.. เสื้อผ้าไม่ได้ทำให้เราตาย ถือศีลไม่ได้ทำให้เราตาย แต่ความประมาททำให้เราตายครับ..

 

ประเด็นเรื่องเสื้อผ้านั้น ไม่ผิดหรอกครับ อยู่ที่ใจเป็นสำคัญ
แต่ถ้ามีผ้าขาวที่เรานุ่งอยู่นั้นคลุมกายคอยเตือนสติว่าทุกอิริยาบถควรจะเป็นบุญคือการชำระจิตให้สะอาด กุศลคือความฉลาดของจิตซึ่งมีสติเป็นพี่เลี้ยง ก็ยิ่งจะได้ความสะอาดจิตยิ่งขึ้น ฯ
แต่ถ้าไม่สะดวกใจ ก็เปลี่ยนไปเป็นผ้าทั่วไป ก็สบายจิตได้เหมือนกัน ดังนั้น จึงกล่าวว่าอยู่ที่จิต อยู่ที่ใจ ครับผม ฯ

ประเด็นขอฝากไว้ คือ เมื่อกล่าวคำอาราธนาศีลนั้น สำคัญมาก
เราต้องกล่าวให้ตรงเจตนา คือต้องการจะรักษาศีลอย่างไร ควรกล่าวด้วยวาจาให้ตรงกับกับความต้องการ คือ
ถ้าเชื่อว่าเราจะรักษารวบ หรือรวม ศีล5 ให้เป็นข้อเดียวกัน ก็ไม่ต้องกล่าวว่า วิสุง วิสุง รักขะณัตถายะ เพราะคำว่า วิสุง วิสุง นั้น แปลว่า แต่ละข้อ ๆ คือไม่รวมกัน ไม่รวบเข้ากัน คือรักษาเป็นข้อๆ ไป คือข้อที่ 1 2 3 4 5 แยกกัน เพื่อเวลาพลาดขาดไป ก็จะได้ขาดไปเป็นข้อ ๆ เหมือนมีเงิน5บาท เมื่อเผลอทำหล่นหาย ก็คงไม่หล่นหายพร้อมกันทั้งห้าหรอก ศีลเราก็เช่นกัน ก็คงขาดในข้อที่เราเผลอไปเท่านั้น (รักษาศีลต้องเอาสติ รักษา รักษาด้วยความตั้งใจ มีสติคอย ช่วยดูแลจิตใจ)

แต่ถ้าเรากล่าวคำอาราธนาเพื่อจะรักษาเป็นข้อ ๆ ก็ต้องกล่าวว่า วิสุง วิสุง รักขะณัตถายะ
เพราะเราไม่มั่นใจว่าจะรักษาแบบรวม ให้เป็นข้อเดียวได้ เพราะสติเราไม่พอนั่นเอง

เพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ความเป็นผู้มีศีล อาจไม่สมบูรณ์ทุกข้อ แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีเลย
เพราะถ้าเราขอแบบรวมให้เป็นข้อเดียว นั้นอันตรายสำหรับผู้ยังใหม่ในการรักษาศีล เพราะไม่สามารถทำได้หรอก ร้อยคนจะมีกี่คนยังไม่ทราบ เพราะเป็นการยากมาก ฯ
มีเหตุผลว่า ถ้าบังเอิญเราตาย ในขณะที่เราไม่มีศีลข้อใด ๆ เลย อันตรายมาก
เพราะเราสมาทานแบบรวมเป็นข้อเดียวนั่นเอง (การรวมเป็นการดีสำหรับผู้มีสติดี คือคอยระวังเป็นอย่างยิ่งเท่านั้น นับว่าเป็นขั้นอุกกฤษต์ คือเคร่งครัดจริง ๆ )

" มะยัง ภันเต วิสุง วิสุง รักขะณัตถายะ สำหรับผู้เริ่มใหม่ หรือผู้ไม่มีสติพอ คือหล่นหายทีละบาท
" มะยัง ภันเต ติสะระเณนะ สะหะ ปัญจะ สีลานิ ยาจามิ/ยาจามะ สำหรับผู้เก่า หรือผู้มีสติค่อนข้างดี หรือเคร่งครัดจริง ๆ คือถ้าขาดก็ขาดพร้อมกันหมดทั้งห้าข้อ อันตรายมาก เหมือนมีเงินเหรียญห้าเหรียญเดียว หล่นหายก็หายหมด ฉะนั้น (ถ้าตายไปตอนไม่มีศีล อันตรายมาก )ฯ

การพูดมากรักษาศีลไม่ได้ คนเราทำบาปเพราะปากมากและง่ายที่สุด
มีเทคนิค คือขอรักษาเป็นข้อ ๆ จะอนุเคราะห์ผู้ไม่มีสติพอ ได้มากทีเดียว

ประเด็นนี้น่าสนใจ ต้องเข้าใจประเด็นนี้ จะเป็นการอนุเคราะห์ เกื้อกูล ผู้ใฝ่บุญ ดีนัก ฯ

 

ความเชื่อ ก็คือความเชื่อ มันแตกต่างจาก "ความจริง" นะครับ พิจารณาอย่างระแวงระวังดีกว่า

 

นั่นสิคะไม่น่าจะเกี่ยวนะ

เพราะถ้าเก๋ไปแบบเอารถไปที่ไปถือศีลหรือมีคนไปรับก็มาทั้งชุดนั้นเลยค่ะ แต่ถ้ากลับเองก็จะเปลี่ยนค่ะเพราะเคยใส่ชุดขาวจะไปไหว้ครูแต่หิวก็เลยจะหาข้าวกินก่อน พอลงมาจากรถคนมองแบบเราเป็นตัวประหลาดอ่ะแต่ตอนนั้นไม่สนใจหรอก สนใจข้าวแกงร้านนั้นมากกว่าอร่อยด้วย อิอิ ^ ^

 

มันเป็นสิ่งสมมุติ ศิลรับแล้วยังไม่ได้ลา ปกติก็ อาราธนาศิลเองที่บ้านทุกวัน ไม่ได้ฝากศิลไว้ที่ที่วัด กลัวหายเดียวไม่มีศิล เอาเก็บกับตัวไว้ตลอด ศิล5นี้มีตลอด ศิล8อาราธนาวันที่สะดวกจะทำ ถ้าไม่ได้เข้าวัด หรือพระท่านอยู่ใกลบ้าน จะกลายเป็นเป็นคนไม่มีศิล น้าสาวเดินทางไป 10 ชั้่วโมงไปวัด ไปเอาศิลและนั้งสมาธิ น่าสงสารแก ส่งสารที่ต้องนั้งรถ10ชั้วโมงไปเอาศิล ที่เมืองนอกไม่ค่อยมีวัดไทย นี่ถ้าอยู่ดาวคนละดวงต้องขับญาณอวกาศไปรับศิลเลย คนเรามีสติไว้พิจารณา เข้าวัดต้องฉลาดขึ้นนะครับ ไม่ไปยึดติดให้กลุ้ม กระผมใส่เดินขึ้นรถไฟฟ้า รถเมล์ รถแท็กซี่ แวะโลตัส กับเซเว่นด้วย จากคลองสานฝังธน(วัดพิชัยญาติ) มาปทุมธานี กางเกงในก็ไม่ได้ใส่ เย็นสบาย นี่ถ้ามีหมวกแหลมๆใส่ด้วย เขาต้องนึกว่าเป็นเจ้าที่ มีของมาใหว้แน่เลย

คนดี คนเลว เขาวัดกันที่ใจ ใส่ขาว ข้างในเน่าไม่มีประโยชน์ ถ้าละได้จะดีครับ คนเราชอบยึดติด ทุกอย่างมันไม่มีจริงเราสมมุติให้มีขึ้น เอามายึดติดแล้ว นิวรณ์เข้าครับ สาธุ

 

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...เรายังเคยแต่งชุดชีพราหมณ์ออกมาเลย
ทุกอย่างอยู่ที่"ใจ" ค่ะ

ครั้งหนึ่งเราเคยลาศีล 8 เป็นศีล 5 ต่อหน้าพระประธานกับเพื่อน
(พูดแบบภาษาไทยนี่แหละคะ พูดแบบบอกกล่าวว่าอะไรเป็นยังไง ไม่มีพิธีรีตองอะไร)
ด้วยเหตุว่าจำเป็นต้องออกจากวัด เพื่อไปส่งเพื่อนอีกคนที่บ้าน
ซึ่งต้องหาที่พักค้างคืนระหว่างทาง จึงคิดว่า การอยู่ในชุดชีพราหมณ์นั้นเห็นจะไม่เหมาะ

เมื่อกลับไปถึงวัด เรากับเพื่อนก็แต่งชุดชีพราหมณ์และไปบอกกล่าวต่อหน้าพระประธาน
ว่าเรามาถึงวัดแล้ว และไม่ได้กระทำเรื่องใดอันเป็นสิ่งมิควร

พอเดินออกมา ฝนก็ตกมาหน่อยนึง แล้วก็หยุดค่ะ

ชีวิตปัจจุบันของเราก็โอเคดีค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร ทุกอย่างยังคงดำเนินไปอย่างราบรื่นดีค่ะ

 

อนุโมทนาเจ้าคะ พระคุณเ้จ้า...(กราบ 3 ครั้ง)

 

คุณไปปฏิบัติที่วัดไหน....เจอพระอะไร....
..อย่าตอบว่า เป็นวัดบ้าน...เป็นพระบ้าน..เป็นสำนักรถยนต์จัดขึ้น...เป็นอะไรๆที่เกี่ยวกับศาสนา...เอาศาสนามาหากิน..มาทำที่เขาเรียกว่า ซีเอสอาร์(คืนกำไรสู่สังคม)...
...เอาเฉพาะพระ.....ถ้าไม่ปฏิบัติ....ก็คือคนธรรมดากิเลศหนาเต๊อะดีๆนี่เอง....
...กลุ่มผู้ที่ไม่ปฏิบัติ...แล้วเอาตำรามาสอน....อย่างนี้ เราต้องฉลาด พิจารณาเลือกให้เป็น.......
....ไปหาพระป่าแถวๆอิสาน...ครูบาอาจารย์ศิษย์พระอาจารย์ฝั้น อาจารย์มหาบัว ฯลฯครูบาอาจารย์สายพระป่าที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบยังมีอยู่มากมาย....
...อย่าหลงไปกับพระบ้านฯลฯที่คุณจะหาของจริงยากมากๆ...
...พวกนี้ถ้าเดินป่าธุดงค์...เสือคาบไปกินหมด....
...ศาสนาพุทธ...ต้องศึกษา ค้นคว้า สอบถามผู้รู้.....
..วัดบ้าน 26000วัดโดยประมาณ...มีพระปฏิบัติน่าจะไม่ถึง10 เปอร์เซ็นต์...
...วัดป่า..มีประมาณ2000วัด..มีพระปฏิบัติน่าจะถึง90เปอร์เซ็นต์...
.....พระที่ไม่ได้ปฏิบัติ(ธุดงควัตร13ขันธวัตร14 วิปัสสนากรรมฐาน)...ก็คือคนที่นุ่งเหลืองยังมีกิเลศเพียบ...
....พระปฏิบัติ...คือคนที่นุ่งเหลืองสามารถละกิเลศได้เรื่อยๆจนได้เป็น"พระโสดาบัน สกิทานา อนาคา อรหันต์)...
...ตัวนี้ หลักนี้ ผู้คนยังไม่รู้เรื่องอยู่มากมาย.....
..คุณทำบุญกับพวกไม่ปฏิบัติ 365วันโดยการใส่บาตรทุกเช้า...บุญคุณได้...แต่นิดเดียว...
..อีกคนเลือกพระเป็น ทำบุญกับอริยะสงฆ์ 1 องค์ 1 วันใส่บาตร....
...ได้บุญมากกว่าคุณเป็นร้อยเป็นพันเท่า...ต้องเข้าใจเรื่องเนื้อนาบุญด้วย...ศึกษาซะ

 

..ไม่น่าลาศีล ทำได้แล้ว ก็ทำต่อ ถ้าทำติดจะดีกว่า...นึกได้เมื่อไรตั้งใจต่อเมื่อนั้น...จะมีอันเป็นไป เพราะมีศีล...ดี ควรให้มีศีลเป็นปรกติ...นึกได้ ก็ตั้งใจเมื่อนั้น....