ถามพวกท่านที่ละในกามได้

ศิลไม่พอหรอกเว้ยยส์เรื่องกามนี่..เอ็งไม่เห็นตัวอย่างรึ ยันดะ ภาวนาพุทธโธ สมีนิกร..พวกนี้ ความสามารถทางจิต ถ้าเอ็งเคยฟังเขาเทศน์ ไม่ธรรมดาทั้งนั้นนะเว้ยยส์จะบอกให้ สูงส่ง
กามนี่ สังหารพระดีๆมากมาย มหาศาล อย่าทำเป็นเล่นเชียว ข้าห่วงเรื่องเดียวนี่แหละ หากไปบวชทนไม่ได้ ข้าจะทำยังไง..เอ็งจะทำยังไงอยู่ในผ้าเหลือง ปาราชิกนะโว๊ย ตาลยอดด้วนทีเดียว
หลวงตาบอกอดอาหาร สติจะเด่น กามจะลดแต่ไม่ใช่หมดนะเว้ยยส์ เอ็งจะเห็นพระป่า รูปร่างท่านสวยหมดทุกองค์ ..ผอมเกร็ง แข็งแรง..นั่นเพราะลดอาหาร สู้กับกามเป็นส่วนใหญ่ ร่างกายสมบูรณ์ไม่ได้เลยจะบอกให้ ท่านอดกัน 7วัน 15 วัน
แต่กรู มื้อเดียวก็ปากสั่นแล้วตอนนี้ ทนไม่ไหวเว้ยยส์ บวชอยู่บ้านและข้าหน่อย .

 

ซ้ำครับ

 

ผมก็ยังละไม่ได้ครับ แต่พยายามฝืนอยูู่ ได้หลายเดือนแล้วครับ

ผมมีอารม แต่ฝืนไม่ไปทำแบบนั้น เพราะคิดว่าพอมันเส็รจ อารมก้หมด

ไม่ใช่ความสุขที่แท้ แต่กามอย่างอื่นผมยังละไม่ได้ครับ

ต้องพยายามฝืนใจตัวเองหน่อยครับพี่

อนุโมทนา นะครับ ^__^

 

ปู่ ตรงนี้ผมงดออกเสียงครับ

 

เรื่องกามนี่นะ..แค่อ้วนก็มองออกแล้ว ขอบอก ใครที่เคยต่อสู้กับกามถึงจะรู้ มันมองกันออกจะวางฟอร์มยังไงกรูก็มองออกเว้ยยส์ ..มึงจะเฉลียวฉลาดแค่ไหน เสร็จกามหมด
..มันมีของพ่วงให้เห็น กรูมองเห็นแค่ตัวหนังสือ กริยา เสียงพูด มันส่อหมดล่ะจะบอกให้ กูก็มองเห็นแล้ว มันต้องมีประสบการณ์ กามมันทรงพลัง เร้นลับ มันผลักดันตัวเรา สามารถมองเห็นได้ มองออก ก่อนที่มึงจะเสียพระ..

 

ผมว่า กาม หรือเรื่องเพศนี่ละ ทำให้มีเรา
แต่จะตระหนัก หรือ ยกพิจารณาอย่างไรนั้น ควรโยนิโสมนสิการให้แยบคายด้วยตนเอง ครับ
อย่าเพิ่งฟันธง ใดๆ

ตรงนี้พอคิด ก็นึกขึ้นได้ว่า เราเห็นกาม หรือเรื่องเพศ เป็นอย่างไร ทัศนคติด้านไหน
รังเกียจ หรือเข้าใจ
มองให้ดีดี ช่วงแรกผมก็หมกมุ่นครับ ตอนนี้ยังเป็น:'( หากแต่ความเข้าใจในธรรมชาติ และการรักษาซึ่งจารีต และศีลที่พึงระลึกด้วยใจ แม้ยังคิด แต่ก็ขดข่มกายได้
จึงต้องค่อยๆเห็นไปครับ ส่วนสำคัญคือใจที่ห้ามกาย แล้วกายจะห้ามใจอีกต่อครับผม

 

นี่ไงสติปัฏฐาน4 ท่านจึเอากายขึ้นเป็นอันดับแรกเลย เพราะมันจะตัด อารมณ์ ความคิดได้หมด กามจะไม่เกิดหากเรามองแต่กาย ให้เป็นวัตร อสุภะจะไม่มีช่องเกิดเลย..จนจิต เราเป็นอสุภซะเอง(หลวงตาเทศบอก) ข้าคิดได้ตามเหตุ ตามผล ลองทำดูแล้วใช่เลยแต่ไม่ประติดประต่อมันอยู่ทางโลกนี่ ..ยากส์เว้ยยยไม่มีทางเลย รับรองพันเปอร์เซ็นต์ต้องบวชลุกเดียว.

 

อ้าวเฮ้ย..นี่มันบ้านเค้าคุยตั้งนานเสียมารยาท..มรึงก็ไม่เตือนกูด้วย ขออภัยครับ ท่านเจ้าของกระทู้ไอ้จิตตนนท์มันชวนผม .ผมเลยเผลอตัว ไปอาบน้ำดีกว่า ขออภัยครับท่าน จขกท.

 

"ไอ้การสำคัญ" นั่นแหละ ตัวปัญหา ไม่ใช่เรื่อง สะสมต้องปล่อย

กามไม่ได้มาจาก น้ำที่สะสม

แต่มาจาก การ"คิด" และ การสำคัญผิด เนี่ยะ ยิ่งกว่ากามอีก ตรง
การ"สำคัญ" เนี่ยะแหละ สุดยอดแห่งความลามกจกกระเปรต

ถ้าไม่เชื่อนะ ลองสังเกตดูว่า อะไรพุ่งกระฉูดออกมาก่อน

ความคิด"สำมะคันนู้นนั่นนี่" หรือ น้ำ

 

ถ้าพอเล็งเห็นว่า มันเป็น ความคิด แล้ว เราไปเผลอเอาตอนไหน ไปสั่งสมความคิด
ทางกามเอาตอนไหน

ก็ อาธิเช่น

ไปเจอแท่งดินที่เขาอัดเป็นเหรียญ เป็นทรงสามเหลี่ยม พอเห็นแล้วยังไง แรกๆ
ก็ไม่สนใจหรอก แต่ พอคนอื่นเขาบรรยาความงาม งามอย่างนั้น งามอย่างนี้
วัดนั้นทำได้งามมาก เนี่ยะ มันหลอกแล้ว มันหลอกเราให้เกิด "กำหนัด" เกิด
การสำคัญว่า แท่งดินที่อัดเป็นรูป โลหะที่เขาหยอดเป็นแท่งหรรษาชนิดต่างๆ
เนี่ยะ เขาก็ป้อยอหลอกให้เราสำคัญว่างาม

งามแล้ว ก็ กามกินหัวเลย ไปซื้อ ไปหา เอามาลูบคลำ ปัดกวาด ถูไถ ยิ่งดำยิ่งมันส์
ยิ่งขลัง เอาวางไว้เต็มเลยนะ มีแล้วก็ไปหามาเพิ่ม

เนี่ยะ เขาหลอกให้สะสมพลังทางกาม เอาไว้

ทีนี้ ร่างกายเรามันก็ไม่รู้เรื่อง เราก็ไปโทษมันอีกทีว่า เห้ยไอ้น้ำในตัวเนี่ยะเป็น
ตัวทำให้ กูเป็นอย่างนี้ แต่จริงๆแล้วเปล่า โดนคนอื่นเขาเบิกเนตรมาทีละนิดที
ละหน่อย ทีละเรื่อง ทีละความคิด ที่ละอุปาธิ ทีละทิฏฐิ แล้วก็เนี่ยะ งง!! ไม่รู้
ว่า กาม คืออะไร เขาหลอกให้ตายใจ จนปิดบังสำเร็จไง คราวนี้ภาวนาไม่ขึ้นหละ
อ้างเป็นจริตไปเลย

 

เข้ามาหาความรู้ัเพื่อต่อสู้กับมัน
ปล.ผมไม่เกิน 3วันแพ้ครับ T_T

 

มีราคะ ก็รู้ว่ามีราคะ นั่นเป็นต้นทางของการเจริญสติ...ที่พี่พี่ทั้งหลายกล่าวถึง สุขเวทนา ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นั่นแหละ

 

แล้ว ปฏิคะ ไปไหนวะไอ้แพคเกมส์..!

 

.............อ้าว!! ก็รู้ไปสิครับ โทสะ โลภะ ราคะ..ส่วนที่เรียกว่า อินทรีย์สังวรณ์นั่นเป็นเรื่องที่ทำอยู่แล้ว(การรู้ว่า รูป-นามใดที่เกิดอยู่ หรือการแยกรูปแยกนาม แยกขันธ์ แยกอายตนะ สภาพธรรมใดเกิด...) จึงเป็นการรู้ไป รู้ไป

 

รู้แล้ว ไม่ศึกษา ไม่กำจัดรึ
พวกไร้หัวใจ ใครจะเป็นจะตายกูมุงดู รู้ลูกเดียวใช่ปะ..ไอ้พวกไทยมุง..ใช่ไหม!

 

...........เราไม่มุงอย่างเดียว เราวิเคราะห์ ว่าเกิดจากเหตุใด มีอะไรเป็นเหตุ...ถ้าไม่รู้ คือการไม่รู้เหตุ ก็จะ หายุทธวิธีไม่ได้...สิ่งใดที่เป็นทุกข์ที่แท้ และสิ่งใดเป็นสมุทัย...สิ่งใดที่ควรกำหนดรู้ สิ่งใดควรละ สิ่งใดควรเจริญ...ถึงแม้ยังบกพร่อง ล้มลุกอยู่ ก็ จะแก่ รอบไปเองด้วย เจ่ก

 

คนที่เข้าถึงธรรม ปฏิบัติธรรมจริงๆเขาก็ละได้คะ เพราะกาม มันเกิดจากการกินอาหารคะมันเป็นทุกข์มากกว่าสุข ผู้ปฏิบัติธรรมเขากินน้อย นอนน้อย พูดน้อย ปฏิบัติมากก็ไม่มีเวลา คิดอะไรคะ ถ้าคิดก็เป็นทุกข์ไม่คิดดีกว่า ปฏิบัติธรรมไปคะ บุญรักษาคะ
--------------------
กามไม่ได้หมายถึงเรื่องเพศอย่างเดียวนะครับ แต่เป็นความอยาก ความติดอกติดใจ เพลิดเพลินในทุกอย่าง การอดอาหารเป็นเหมือนการกดมันเอาไว้ พระพุทธองค์สอนเข้าใจง่ายมาก ว่าใจเหมือนไฟ กามเหมือนเชื่อไฟ ถ้าดับไฟในใจสนิดแล้ว (ดับด้วยปัญญาเห็นตามความจริง) เอาน้ำมันมาราด เอาเชื่อไฟมาใส่ ไฟก็ไม่ติดขึ้นมาใหม่ พระอริยะสงฆ์ท่านว่าเหมือนคนอ่านหนังสือออก ให้กลับไปอ่านไม่ออก ย่อมทำไม่ได้ครับ

ที่เคยได้ยินกามสามารถ กดไว้ได้ด้วย
1.การอดอาหาร
2.ความเจ็บไข้
3 ความทุกข์
4.ปวดอุจาระ
5.งวงนอน

ใช้เครื่องมือเหล่านี้ในการกดกามไว้ได้ ในช่วงที่มันเกิดกำหนัด แต่ผลที่ได้อยู่ที่กำลังใจแต่ละคน

สาธุครับ

 

ถ้าคุณเจอจุดหักเหในชีวิตอย่างแรงก็อาจจะละได้คะ.... อย่างเช่นว่าถ้าสมมุติว่าคุณเกิดรักชอบใครสักคนขึ้นมามากๆ... เป็นรักแรกพบ.... คนคนนั้นดีทุกอย่าง สวยหล่อถูกสเป็ค นิสัยก็ดี รวย ฐานะการงานอะไรดีทุกอย่าง คบกันมานาน ไม่เคยมีอะไรกัน แต่เคยแค่กอดๆหอมๆ ก็รู้ว่าติดในทางนี้ แต่ครั้นพอแต่งงานกันเข้าจริงๆ ฝ่ายหญิงที่คุณรอคอยกลับมามีอันเป็นไป ตายจากไปวันแรกของการแต่งงาน หรือตายไม่กี่เดือนให้หลัง... เราไม่รู้นะว่าคนอื่นจะเป็นหรือเปล่า.... แต่สำหรับเราถ้ารักใครจริงมากๆ เราจะขยาดไปเลย หากเมื่อคนที่เรารักมาตายไปแบบนั้น เราจะกลัวเรื่อง รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ไปเลยเพราะหากไปทำอีกกับคนอื่น หน้าของคนที่เรารักมันก็จะขึ้นมาทีหน้าคนใหม่ ว่าเราทำไม่ได้ หรือเวลาความรู้สึกเรื่องรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส เกิด เราก็จะกลายเป็นความเศร้าแทน เพราะนึกถึงคนรักที่ตายไป ทีนี้ กามกิเลสก็กลายเป็นสิงที่คุณขยาดไม่ อยากยุ่งกับมัน เหมือนดั่งที่ชาดกตอนนึงกล่าวว่า กามกิเลส เป็นเครื่องทำให้ใจเศร้าหมอง

 

ไอ้หนอนตำรา..เฟ้ยยยยส์ เจอของจริงละก็มึงมือตีนอ่อนระทวยหมดกูจะบอกให้..แค่คิดมึงก็แพ้แล้ว..อย่ามาคุยท่องตำนานเชอะ..!

 

............... ถูก เจ่ก มือตีนอ่อน..รู้อย่างนี้แล้ว..ต้องเพียรเจริญสติยิ่งขึ้น....ถ้าจิตตกเศร้าหมองนัก..ก้ยกจิตด้วยสมถะ หาปิติสุข ควบคู่กันไป...ความสุขเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ ทำสมดุลย์แห่ง สติ สมถะและวิปัสนานั่นแหละ...ไม่ได้โม้ แต่ เจ่กทำสมถะ ทุกวันอยู่แล้ว เจ่ก อาจจะไม่ซึมเศร้าถึงขั้นต้องพึ่ง แวเลี่ยม...โรงบาล