ลำนำเพลงรักของนักกลอน

เวลาที่เห็นรูปน้องหมา ที่หน้าตาเหมือนแตงโม
พี่จะเศร้ามากค่ะ
คิดถึงเขาตลอด....:'(

 

น้องพายุ ลองส่งรูปน้องผักบุ้ง
และเล่าเรื่องให้ฟังหน่อยมั้ยคะ
เรื่องหมาๆนี้ พี่ชอบนักค่ะ...แฮ่!

 

จากบางรัก บางกะดี ที่ท่านว่า
รอนแรมมา บางโศก วิโยคยิ่ง
ถึงบางพลัด นัดไว้ ไม่มาจริง
โอ้อกหญิง คงร้าง ถึงบางลา

 

รักแรมร้าง ห่างไกล ไม่เห็นหน้า
หัวใจข้า ดั่งถูกโบย เฝ้าโหยหา
แสนชอกช้ำ ระกำนัก รักโรยรา
ขออำลา จากไป ไม่กลับคืน

 

น้องกรองกมลที่รัก
ไม่เป็นไรหรอกนะคะ
พี่ติงเชื่อว่า
ทั้งท่านหน่อนรคุณ
และน้องปลา....
คงพร้อมและยินดีที่จะให้อภัย
กระทู้นี้...ยินดีต้อนรับน้องกรองกมลเสมอนะคะ
ว่างๆ เชิญมาพักเล่นให้เย็นใจ....
เราทุกคนล้วนเป็นเพื่อนกันทั้งสิ้นค่ะ

 

ธรรมดาธรรมบังเกิดเปิดสามภพ
เรียนรู้หมดจบกิจธรรม ค้ำศาสนา
ล้ำวิถีชีวิตงามอย่างพระสัมมา
เกิดปัญญามารยาปิด จิตบวร

นรชนคนใดใจประเสริฐ
มารเตลิดเปิดไปไกล ใจหรรษา
มณฑารพชูช่อจากนภา
น้อมสักการสัมมาทิฎฐิ จิตอริยชน

ราคีใดใครข้องหม่นหมองจิต
มิจฉาสถิตผิดจากธรรม กรรมหนา
กุศลใดใครเพียรเพ่ง ภาวนา
บุญนำพาบันดาลสุข เสริมส่งธรรม

วิบากก่อเกิดภพสั่งสมจริต
กรรมลิกขิตจิตผูกพัน ตัณหา
วิภาวะ มานะเข้า ตรึงอุรา
สังโยชน์พา อวิชชาหนา โมหะบัง

มโนเศร้า วิปโยค โลภะจิต
นิวรณ์ปิด สมาธิต่ำ ปัญญาถอน
โทสะเกิด มมังการเลิศ กิเลสครอง
วิปัสสนาหมอง สมถะติด ผิดธรรมคุณ

วิบากไกลใจประเสริฐ เลิศสติ
ธรรมลิกขิตปิดอบาย คลายตัณหา
วิราคะ จาคะ ปฎินิสสัคคา
ขุมปัญญาอริยมรรค พระสัทธรรม

 

อย่าให้รอนานเป็นแม่สายบัวแต่งตัวเก้อน้าน้องพายุ....
จะรออ่านด้วยความระทึก ในดวงฤทัยค่า....

 

กว่าจะแต่งกลอนให้น้องเก่งได้แทบหลับคาคีย์บอร์ด(แป้นพิมพ์)
แต่งยากจริงๆ นะติงนองนอย...
สงสัยน้องเก่งเสกคาถา นะจังงังใส่กลอนเป็นแม่นมั่น
จำเลยพี่ติง จะต้องไปหาน้ำมนต์มาประพรมกระทู้สักหน่อยแล้ว....

 

ไม่เป็นไรค่ะ คนเราเข้าใจผิดกันได้
และี่สำคัญปลาไม่ใช่นางแก้วใครหรอกค่ะพี่กรองกมล

 

เย้ยยยยยยยยยยยยยยย
วันนี้แต่งกลอนอะไรไม่ค่อยออกเลยอ่ะพี่
สมองตื้อ สงสัยเป็นเพราะน้ำอัดลมวันนั้นแท้ๆ เลย

:'( :'( :'(

 

๕๕๕๕
คุณเกตุ ติงคิดว่ามีจริงๆนะนั่น ^-^

ขอเพียงเธอ บอกว่ารัก ฉันจักให้
ความเชื่อใจ และภักดี ที่มีอยู่
ฉันรักเธอ เท่าใด จะให้รู้
และขออยู่ เคียงข้าง ไม่ร้างไกล.....

 

อ้าว! น้องเก่งก็เป็นเหรอคะ
คิดว่าพี่เป็นอยู่คนเดียว
คิดคำไม่ออก ใช้คำซ้ำๆกันอยู่นั่นแล้ว....({)

 

วันนี้เปิดดูซีดีที่สะสมไว้ค่ะ ไม่มีเวลาดูนานแล้ว จากนั้นก็นอนตั้งแต่บ่ายถึงห้าโมงเย็น
ฝันว่าไปปลูกต้นไม้ในป่าลึก เป็นฝันต่อเนื่องจากเมื่อคืน
ได้ข่าวร้ายจากพี่ศรี ว่าพระอาจารย์ที่นับถือ มรณะภาพแล้ว
รู้สึกตกใจ และหดหู่ แต่เข้าใจว่าเกิดดับล้วนธรรมดา

 

.............................................................................

 

สาธุการค่ะท่านหน่อนรคุณ
น้อมอนุโมทนาในธรรมทานเจ้าค่ะ​

 

กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานมาแล้ว

ยังมี หญิงสาว(ไม่น้อย)คนหนึ่ง เฝ้าบ้านเดียวดาย
เธอช่างเท่นัก อาชีพรับจ้างทั่วไป
อดมื้อ(กินหลายมื้อ)
ชีวิตลุ่มๆดอนๆ (อนิจจัง ทุกขัง ทุกขโต)

ยามว่าง เธอชอบ ไปแอบเล่นกะลุกหมาบ้านตรงข้าม ชื่อ ซีซ่า (เจ้าของสวยหยาดเยิ้มจิตใจก็งดงาม) ทุกๆวัน

ต่อมาวันหนึ่ง ได้ลูกหมาตัวหนึ่ง
(ขนยาวแวววาวหยักโศก สีขนของเธอนั้นมีการไล่เฉดสีน้ำตาลอ่อนแก่ ลดหลั่นเป็นชั้นเชิงงดงาม อุปมาดั่ง ว่า เราได้ใช้ผ้าขาว ไปเช้ดพื้นมามากน้อยตามลำดับ หรือจะพูดให้งงน้อยลง คือ มันเป็นหมาขนสีผ้าขี้ริ้วนั่นเอง)

หมาสีผ้าขี้ริ้วตัวนี้ ท่านั่งเชิดสง่า อยู่บ้านซีซ่า
พอสาว(ไม่น้อย)ไปเล่น กะซ่า ตามปกติ
หมาขี้ริ้ว มองอย่างโกรธเคือง ตัวสั่นชักสีหน้า

หมาขี้ริ้ว......... แง่งๆๆๆโง่ๆๆๆๆ งั่งๆๆๆๆ(เห่าไม่พอใจ)
สาว(ไม่น้อย)......มาด่ากันเรื่องไร ไม่รู้จักกันนี่ ช่างเสียมารยาทชาติหมานัก
หมาขี้ริ้ว..........ฟึดๆๆๆ(กระโดดหมุนตัว วิ่งวนรอบตัวข้าพเจ้า ๓ รอบ แล้วทำท่าช๊อคต๊กกะใจ เงยหน้าเตี้ยตะแหมะแตะ ทำตาแป๋วแหว๋ว กระโดด จะมากอด)
สาว(ไม่น้อย)....นี่มันหมาตามพงศาวดารเร้อ ที่ต้องวนประทักษิณ เจดีย์ เนี่ยนะ
หมาขี้ริ้ว..........(วิ่งเข้าบ้านข้าพเจ้าอย่างรวดเร็ว)

เหตุการณ์วันนั้น อุตลุตมาก ข้าพเจ้าพยายามถีบฉัดผลักใส หมาสีผ้าขี้ริ้ว ออกไปสุดความสามารถ ที่สาวไม่น้อยรูปร่าง อรชรอ้อนแอ้น จะทำได้

ส่วนไอ้ชาติหมา ก็ขู่กรรโชก ดุร้าย พยายามสำแดงความเป็น ราชาแห่งสรรพสัตว์ อย่างสุดพลัง แง่วๆ จนตัวสั่น


จนที่สุด หลายชั่วโมงผ่านไป

คุณพี่ เจ้าของ ซี่ซ่า(คนงาม)
กลับบ้าน จึงเล่าว่า ไอ้ผ้าขี้ริ้วสุดหล่อ นี้ ชื่อเดิมว่าผักบุ้ง (Park Boonk) เจ้าของ มือ ๑ เป็นเกาหลีใต้ ได้เลี้ยง หมาบุ้ง อย่างดี
จนในที่สุด หมาได้เติบใหญ่ขึ้น กระทั่ง ไม่เข้ากะ เฟอนิเจอร์ ที่พำนัก
เกาหลีใต้ผู้นี้ จึงได้คิด นำ พี่ Park Boonk ไปถวายวัด (ตัวที่ ๓ แล้วที่เคยไปปล่อยวัด)
ครูสอนภาษาไทย ทราบความเข้า จึงได้รับไว้ที่บ้าน อย่างเสียไม่ได้ (เจ้าของมือ ๒)

ต่อมา คุณพี่ เจ้าของซ่า จึงรับมาให้เล่นกะซ่า อีก ทอดหนึ่ง (เป็นมือที่ ๓)

แต่ปรากฎว่า

ผักบุ้งเห็นว่า ซีซ่า แม้นหน้าตา นิสัย น่ารัก เหมือนลูกงัวนม ทว่าซีซ่า ชอบไป คลุกขี้ฝุ่น หยากเยื่อต่างๆ โคลนตม ไม่สบอัธยาศัย ของบุ้งเลย
บุ้งเลยไม่เล่นด้วย

แล้วให้ซีซ่า นอนพื้น ผักบุ้งนอนโซฟา
เจ้าของมือ ๓ เลยกลุ้มใจ

เมื่อได้มาเห็น บุ้ง มุดรั้วบ้าน ข้าพเจ้า จึงยินดี หอบทรัพย์สมบัติ ของบุ้งมามอบให้ให้ข้าพเจ้า ตามกฏแห่งกรรม นั้นแล

 

555555555
โหย... สงสัยพี่ติงคงเอาคืนแน่เลย
ผมถึงเบลอขนาดเนี้ย

งั้นเดี๋ยวผมจะเล่นของใส่กระทู้อีก
เห่อ เห่อ เห่อ

 

กราบนมัสการท่านหน่อนรคุณค่ะ
สวัสดีพี่ติง พี่ปุ้ม คุณเก่ง และทุกๆท่าน
ขอตัวไปนอนฟังคลิปพระมหาสมปองก่อนนะคะ

 

555555555
เจ้าตัวนี้เป็นหมาพันธุ์ (พัน) เสื่อ เป็นตัวเดียวกับวันนั้นนี่เอง

 

เพียงคำนั้น
เพียงคำเดียวสิยากหนักหนา
มันแสนอัดอั้นอุรา
ทรมาหัวใจ
พี่ว่ามีค่านักใช่ไหม
หากน้องพล่อยปากบอกไป
พี่คงว่าไม่จริง
คำคำนี้มีอยู่ในใจ
หวงแหนเร้นซ่อนเก็บไว้
มิมีใครได้ฟัง
ไม่อย่างพี่ที่คงชอบพลั้ง
เจอใครก็พร่ำได้หวัง
เพรื่อจนจะฟังไม่ทัน
มีครั้งใดพี่เอย.....
เหมือนน้องจะเอ่ยเปืดเผยเฉลยคำนั้น
น้องมิเคยผูกพัน
มิเคยจำนรรจ์อย่าพึ่งตื้นตันทรวงใน
หรือพี่กลัวจะลืมคำนี้
จึงเพียรกระเซ้ากระซี้
ทำให้มีเยื่อใย.....
แม้นอยากฟังถ้อยคำจากใจ
จะแย้มให้หน่อยก็ได้
ว่าใจไม่เกลียดพี่เลย
........​