ฆราวาส กับ การปฏิบัติธรรม

พอเริ่มศึกษาธรรมมะ รุ้สึกว่ามันเป็นทางสงบจริงๆ ที่จริงมีความคิดที่จะบวชครับ แต่ติดภาระทางสังคม และทางครอบครัวหลายๆเรื่อง รวมทั้งมีความคิดที่ว่าเรื่องบวชมันคือเรื่องใหญ่ ถ้าจะบวชอีกครั้ง เพราะมันเป็นการมอบกายใจให้พระุพุทธศาสนา (ช่วงเรียนจบเคยบวชพระตามประเพณีไปแล้ว)จะตัดสินใจชั่ววูบเพียงเพราะอยากหลุดพ้น หรืออยากสงบโดยไม่สนอะไรก็ไม่ได้ แต่อีกใจนึงก็คิดถึงความสงบของการปฏิบัติธรรม คือผมอยากทราบว่าในฐานะของฆราวาสเราสามารถ ปฏิบัติ บำเพ็จ ภาวนาจิต หรืออกธุดงค์แบบพระสงฆ์ได้มั้ยครับ ผมยังมีภาระทางโลกต้องทำ แต่กลับกันก็อยากมีเวลาสงบ อยากปลีกวิเวกไปปฏิบัติธรรมด้วย ปัจจุบันผมกำลังหาที่เรียนปริญญาโทยังสนใจเกี่ยวกับพุทธปรัชญาด้วย รู้สึกว่าศึกษาทางนี้แล้วตัวเองมีความสุข หลายๆคนก็งงว่าทำไมผมถึงสนใจทางด้านนี้ เพราะอายุก็ยังไม่มาก(ผมอายุ 27)แต่ผมก็รู้สึกชอบและสนใจน่ะครับ

ขอบคุณทุกๆท่านสำหรับคำแนะนำครับ

 

ลองอ่านอันนี้ดูครับ

www.kalyanamitra.org/u-ni-boon/mar48/p52/c52.htm


และอ่านเพิ่มในสามัญญผลสูตรได้ครับเกี่ยวกับความแตกต่างของฆราวาส
กับนักบวชว่ามีอานิสงส์อย่างไรพระเจ้าอชาติศตรูเคยถามต่อพระพุทธองค์
อยู่ครับ

 

ชีวิตคล้ายๆกันครับ เรียนจบก็บวชตามประเภณี แล้วก็มาเรียนโท เจอดร. หลายคน เขาคิดกันมากแต่เป็นทางโลกทั้งหมด ทิ้งการเรียนโท ของรัฐแต่ใช้เงินไปเกือบ2แสน บริจาคหนังสือเรียนทั้งหมดก็เป็นหมื่นครับ หันมาอ่านแต่ธรรมะและปฏิบัติ ก็ก้าวหน้าเกินคิดไว้ ทางโลกก็ดีเกินที่คิดอีกเช่นกันครับ ขอให้ดู ดร.สนองเป็นตัวอย่างครับ ที่สุดที่ฆาวาสจะทำได้ ทราบว่าท่านได้โสดาบันตั้งแต่ปี2518 จะไปถามว่าท่านอยู่มาจนถึงวันนี้ ท่านก้าวหน้าถึงไหน ไม่ทันได้ถาม ในงานเสวนาธรรมท่านพูดออกไมด์ ประโยคที่ได้ยินคือไม่มาอีกแล้ว จะไปช่วยงานข้างบน เขารออยู่ ไม่รู้ว่าท่านพูดให้ไครฟัง คนในงานเสวนาธรรมเข้าจะรู้ไหมหรือรู้กันอยู่แล้ว สำหรับผมรู้อัตโนมัติเลยอนาคามีผล ไม่ต้องถามแล้ว คนมีธรรมเขาไม่มุสาครับ สาธุครับ

 

พระพุทธศาสนาประกอบ ด้วยพุทธบริษัท ๔ ...

อันหนทางแห่งความหลุดพ้น คือ มรรค ๘ อริยสัจ ๔ พุทธบริษัทพีงกระทำไว้มากๆ ...


"คิดเท่าไรๆก็ไม่รู้ ต่อเมื่อหยุดคิดได้จึงรู้ แต่ต้องอาศัยความคิดนั่นแหละจึงรู้" (น.๔๕๖)

คติธรรมคําสอน ของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล​

<table width="751" align="center" border="0" cellpadding="1"><tbody><tr> <td width="371">

จิตที่ส่งออกนอกเพื่อรับสนองอารมณ์ ทั้งสิ้น​

</td> <td width="104">

เป็นสมุทัย​

</td> <td width="262">

(สนองอารมณ์-เวทนา)​

</td> </tr> <tr> <td width="371">

ผลอันเกิดจากจิตส่งออกนอกแล้วหวั่นไหว​

</td> <td width="104">

เป็นทุกข์​

</td> <td width="262">

(หวั่นไหว-คิดปรุงแต่ง,ตัณหา)​

</td> </tr> <tr> <td width="371">

จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง​

</td> <td width="104">

เป็นมรรค​

</td> <td width="262">

(สติเห็นจิตสังขารในขันธ์๕)​

</td> </tr> <tr> <td width="371">

ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง​

</td> <td width="104">

เป็นนิโรธ​

</td> <td width="262">

</td></tr></tbody></table>
ที่มา

 

หากคุณยังไม่พร้อม เพราะมีภาระทางโลกอยู่ ก็ปฏิบัติ บำเพ็ญ ภาวนาจิต หรือออกธุดงค์แบบพระสงฆ์ไปด้วย โดยจัดหาเวลาทำให้สม่ำเสมอ จนเป็นกิจวัตรประจำวัน

เพราะการครองเพศบรรพชิตนั้น หากเป็นด้วยความอยากสงบ อยากวิเวก ไม่อยากวุ่นวาย ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นเช่นนี้ ก็จะไม่เกิดประโยชน์กับคนหมู่มาก ...

หากคุณปฏิบัติควบคู่กับกิจทางโลกไป จนคุณมั่นใจ มั่นคง และศรัทธาเต็มเปี่ยมแล้ว ค่อยครองเพศบรรพชิตก็ได้ ซึ่งจะทำให้การสืบต่อพระพุทธศาสนาดำเนินต่อไปไม่สิ้นสุด เมื่อคุณได้น้อมนำคำสอนมาแนะนำบอกกล่าวกับสาธุชน ด้วยเนื้อแท้แห่งพระธรรมของพระพุทธองค์ การครองเพศบรรพชิตของคุณก็จะเป็นที่เลื่อมใส ศรัทธา โดยที่คุณไม่รู้สึกไม่สงบ หรือวุ่นวายใจเลย ...

อนุโมทนา สาธุ กับความตั้งใจดีของคุณ ขอให้พบหนทางที่เหมาะสม ...

สาธุธรรม ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นเทอญ _/|\_

 

การปฏิบัติธรรม หรือการที่จะบรรลุธรรม ไม่ว่าจะเป็น ภิกษุ ภิกษุณี หรือแม้กระทั้ง อุบาสก อุบาสิกาอย่างเราๆ ก็สามารถทำได้ อย่าคิดว่า ภิกษุ ภิกษุณี เท่านั้นที่บรรลุธรรมได้ ลองศึกษาหรือถามผู้รู้ดูนะครับ...ธรรมะไม่ได้มีไว้สำหรับพระอย่าเดียว และการที่จะบรรลุธรรมไม่จำเป็นต้องห่มเหลืองหรือนุ่งขาว....แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น..!!ทางเดินของภิกษุ ภิกษุณี นั้นย่อมสะดวกกว่า และเร็วกว่า.
....สมัยพุทธกาลชาวบ้านธรรมดาๆ เขาบรรลุโสดา สกิทา อนาคา ตั้งแต่ยังไม่เป็นภิกษุเลย..และมากซะด้วย

 

ทั้งฆราวาส ทั้งพระภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา ก็ย่อมสามารถปฏิบัติธรรมได้ครับ ควรปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบด้วยยิ่งดีมาก