อยากให้ฌาณกลับมาทำยังไงคะ

รีนาฯเคยนั่งสมาธิสายหลวงพ่อฤษี และเป็นครั้งเดียวที่ได้ฌาณขั้นวิญญาณออกจากร่าง หลังจากนั้นไม่ได้นั้งนานและไม่เคยทำได้ถึงขั้นนั่นอีกเลยอย่างเก่งสุดคือแค่รู้สึกตัวเล็กลงจนเหลือแต่ปาก และลมหายใจเบาอยากให้ฌาณกลับมาทำยังไงคะ?

ถามอีกข้อ อยากทราบว่าเหตุใดภาพนิมิตเวลาง่วงจะเห็นชัดกว่าเวลานั่งสมาธิและไม่ง่วง.....อย่างเวลาเราทุกคนเริ่มง่วงไม่ว่าจะในอิริยาบทเอนกายนอนสมาธิ, หรือไม่สมาธิ, หรือแม้แต่ยามนั่งสมาธิและรู้สึกง่วง ก็แล้วแต่ จะมีภาพนิวรณ์เข้ามาในตาเราเองทั่งที่เราไม่ได้คิดมันขึ้นมา.... แต่สำหรับรีนาจะสามารถใช้ช่วงเวลานั่นสร้างนิมิตได้ อย่างเช่นถ้ากำลังง่วงจะหลับนิวรณ์เข้ามาปุ้บรีนาฯจะเปลี่ยนภาพนิวรณ์ที่เข้ามาให้กลายเป็นนิมิตภาพพระพุทธรูปแทน..... และภาพนิมิตพระพุทธรูปที่เราสร้างเวลาง่วงทำไมมันชัดแจ่มมากกว่าเวลาเราไม่ง่วงคะ? อย่างนี้ถือว่าได้สมาธิไหม? มันชัดประมาณเห็นทุกลายละเอียดและอยู่ได้นาน แต่ถ้าไม่ง่วงแล้วนึกนิมิต ภาพมันจะเบลอและอยู่ไม่นาน ทำไมเป็นเช่นนั้นคะ

 

ฝึกใหม่ใช้ความขยันเดี๋ยวก็ทำได้เหมือนเดิมหรือมากกว่าเดิมเองละครับ ส่วนเรื่องง่วงแล้วเห็นภาพชัด ผมว่าเป็นเรื่องธรรมดานะ เวลาง่วงจิตมันไม่ค่อยสนใจร่างกายมันก็เลยมีสมาธิดีภาพมันก็เลยชัด ไม่มีอะไรน่าแปลกใจเลยสักนิด แล้วสร้างภาพพระพุทธรูปถ้าสร้างแล้วภาพมั่นคงอยู่อย่างนั้นไม่เปลี่ยนเป็นภาพอื่นและไม่มีอะไรแทรกเข้ามา ก็แสดงว่าสมาธิดีมากในตอนนั้น เพราะถ้าสมาธิไม่ดี ภาพอาจจะเลื่อนหายหรือเปลี่ยนเป็นภาพอื่นหรืออาจะหลับไปเลยเพราะกำลังง่วงอยู่พอดี

ถ้าอยากให้ภาพชัดเจนตอนที่ไม่ง่วงก็ต้องฝึกให้สมาธิดีกว่านี้ การที่ภาพไม่ชัดก็แปลว่าสมาธิไม่ดีพอยังสนใจสิ่งอื่น ๆ อยู่ภาพมันเลยไม่ชัด

 

เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณตัดสินใจว่าฌาณจะกลับมาหรือไม่กลับมาก็ชั่ง ขี้เกียจแล้ว เหนื่อยแล้ว ทำไปเรื่อยๆแล้วแต่อารมณ์ก็แล้วกัน

ฌาณจะกลับมาทันที

 

สงสัยกิเลสความอยากจะได้ฌาณจะมากเกินไปhello8

 

การปฏิบัติแบบสบายๆ และสม่ำเสมอ เดี๋ยวก็กลับมาหละครับ....คล้ายกับสมาชิกข้างบนบอก...มาก็ช่าง ไม่มาก็ช่าง แต่ให้มีความสม่ำเสมอนะ ขยันก็ทำ ขี้เกียจก็ทำ...อย่างนี้หละ ไม่นาน....

ส่วนเรื่องภาพนิมิตกสิณที่แจ่มชัดนั้น แน่นอนครับเป็นเพราะกำลังสมาธิ ถ้าไม่มีกำลังสมาธิ จับอย่างไรก็ไม่นิ่ง ไม่ชัด....

 

เค้าตอบกันไปหมดแล้ว ผมขอ อนุโมทนาแล้วกันครับ สาธุ...catt9catt9catt9

 

เวลาใช้ฤทธิ์ กำลังฌานจะถูกใช้ไปเมื่อถูกใช้ก็หมดก็ต้องสะสมใหม่
คนจะใช้ฤทธิ์ได้ต้องมีกำลังมากจริงๆดูการฝึกของพวกฤาษีสิครับ กับชีวิตปุถุชนครึ่งควบลูก แยู่เฉยๆก็หาเสพอารมณ์กันทั้งวัน จะใช้ฤทธิ์นี่ยาก ไม่มีของเก่าก็สะสมกันยาว

การจะเข้าฌานได้เร็วก็ต้องใช้ชีวิตสำรวม กาย วาจา ใจ มีศีลธรรม อันเป็นเหตุของสมาธิตามธรรมชาติ

 

คุณอย่าพะวง โดยเฉพาะเวลาอาการทางกายที่จะเริ่มเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ ซึ่งจะเข้าไปถึงของที่คุณเคยได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจะเข้าฌาณไม่ได้ เพราะเป็นนิวรณ์ข้อตัณหา ทำใจสบายๆ เรื่อยๆ ได้ก็ช่างไม่ได้ก็ช่าง เน้นคุณธรรมการละ การตัดมาก่อน เดี๋ยวจะดีขึ้นเอง โชคดีครับ

 

ทางสายกลางเลย ปฏิบัติบ่อยๆ สม่ำเสมอ (เคยทำได้แล้ว เหมือนขับจักรยาน แรกๆอาจไม่ถนัด ปล่อยไปสักพักก็ทำได้เอง ไม่มีลืม ) แต่อย่าหักโหมว่าต้องได้เดี๋ยวนี้ ตอนนี้ (หมกหมุ่นไปไม่ดี) และก็อย่าปล่อยใจจนง่วงนอน พอดีๆ

 

เพราะเวลาง่วงคือเวลา ที่ ตาหูจมูกลิ้นกายใจ มันเหนื่อยมาก และมันต้องการพัก หรือ หยุดการทำงานน่ะค่ะ ดังนั้น ภาพในนิมิตหรือ ในจิต จึงชัดเพราะ ไม่มี สิ่งที่ผ่านเข้ามาทางตาหูจมูกลิ้นกายใจ มากเกินไป มันเข้ามารบกวน จิตไม่ได้ไงคะ คลื่นรบกวนมันน้อยหรือไม่มีเลยก็ว่าได้ มันเลย ชัดเจนค่ะ

 

หลังจาก4แล้ว คืออากาศ แปรว่าว่างเปล่านะครับ หลายคนเข้าใจว่าหายไป ความเป็นจริงแล้วไม่ได้หายไปไหน เพียงแต่ว่าเรายังมุ่งมั่นที่จะทำต่อหรือไม่ คือศรัทธาหายไปไหม หากยังต่อก็แล้วแต่บารมีทั้งสิบของเราถึงไหนเท่านั้นเอง หากยังสร้างบารมีไปเรื่อยไป ได้เท่าไรถึงเท่าไหน ก็ไปเท่านั้นครับ ขอท่านอย่าสิ้นศรัทธาเสียก่อนเท่านั้นเองครับ ขอให้เจริญในธรรมต่อนะครับ

 

อย่างนี้น้องสับแหลกไม่เรียกว่าได้นะคับ ถ้าได้จริงนะมันจะคล่อง นึกจะทำก็ทำได้
แล้วถ้่าได้แล้ว ถ้ามันเสื่อมนะมันก็ทำกลับมาง่าย หาทางทำให้กลับมาเองได้ เพราะรู้ทางอยู่แล้ว แบบนี้น้องสับแหลกเรียกว่าถึงแบบส้มตก สับแหลกก็ตกบ่อย:'(

 

อาการของผู้ที่ถึงฌาน
1. จะมีความอยากนั่งสมาธิมาก เหมือนคนติดยาเสพติด
2. จะยืนไม่มั่นคง ไม่สามารถยืนตัวตรงได้ มีอาการโยกตัวตลอดเวลา
3. ก่อนได้ฌาน เราจะคอยเรียกหาสมาธิ แต่เมื่อถึงฌานแล้วสมาธิจะเรียกหาเรา
4. ฌานจะทำให้สมาธิอยู่กับเราตลอดเวลา จะพูดช้าเพราะถึงฌาน
.....นี่คืออาการคนที่ถึงฌานแล้ว และคือสิ่งที่ผมเจอมา อย่างไรก็พิจารณาเองนะครับ แค่นี้ก่อนครับ.....

 

เป็นครั้งแรก ครั้งเดียวที่ทำได้คะเพราะมีอาจารย์สอน คอยแนะอยู่ใกล้ๆและหลังจากนั่นก็ไม่เคยนั่งเป็นสิบปีมาเริ่มๆจริงจังก็ตอนปลายปีที่แล้วเพราะญาติป่วย เพราะเวลาอาจารย์แนะเราได้ยินเสียง สมาธิจะแน่นกว่าการปลุกตัวเอง

แต่ตอนนี้ถ้าจะทำให้สมาธิเกิดนานก็เวลาอย่างที่ว่าคะ ป่วย เหนื่อย กำลังง่วง ม่ได้กินข้าวหลายวันไม่มีแรง เวลาพวกนี้เราจะคงภาพสมาธินานกว่า บางทีมันก็เหมือนทำได้ เข้าไปอยู่ในภวังค์อะไรสักอย่างแต่ก็แป็บเดียว ไม่นาน ไม่แจ่มเหมือนตอนนั่งมีอาจารย์สอนนั่น มันออกแบบเต็มๆเลย ไปที่ไหนก็ไม่รู้ขาวไปหมดและเร็วมากเหมือนนั่งรถไฟเหาะสนุกตื่นเต้นดีเหมือนกัน น้ำหูน้ำตาไหล เลยตอนนั่น

ความจริงก็ชอบนะมันเป็นความรู้สึกที่แปลกดี เกิดขึ้นหลังจากอาจารย์สอนให้เริ่มภาวนาไปสักพัก และเริ่มนึกภาพพระพุทธรูป และเปลี่ยนสีองค์ท่าน คงภาพสมาธิไปสักพักแล้วปล่อยว่างไม่นึกอะไร หลังจากนั่นก็อย่างที่บอก ภาพในตามันเห็นแสงรอบตัว (ไม่ใช่เห็นแบบสมาธินะคะ มันเห็นเหมือนเปิดตาเลยคะเป็นภาพห้องที่เรานั่งนี้แหละ แต่มีแสงระยิบขาวๆรอบๆ) และตัวเราก็ลอยขึ้นแล้วก็เกิดอาการรถไฟเหาะตีลังกาcatt7

 

แต่ยอมรับปัจจุบันนี้อาจจะนั่งไม่ได้เพราะจิตไม่บริสุทธิ์ ไปอยู่ต่างประเทศมาเป็นปี เจออะไรหนักๆเยอะ โดนคนอื่นแกล้ง แกล้งคนอื่นคืน หน้าที่รับผิดชอบเยอะ เคลียดหลายเรื่อง กิเลสเยอะกว่าตอนเรียนอยู่เมืองไทย pig_cryy2

 

สมาธิที่ไม่ประกอบด้วยปัญญา ไม่มีการเจริญสติ ย่อมไม่เท่าทันกิเลสตัณหา และเสื่อมได้ง่ายกว่าครับ ลองปฏิบัติเจริญวิปัสสนาควบคู่กับสมถะสมาธิไปด้วยสิครับ

 

ขอเดาว่าตอนที่ได้มโนอะไรนั่น ตอนนั้นเป็นตอนไม่มีสติอยู่ที่เรือนกาย(ลมหายใจ)ชัดเจน

สติปัฏฐาน ต้องตั้งสติไว้ที่ฐานกายไม่ให้นิมิตเข้าแทรกถูกต้องแล้วครับ ส่วนสายมโนก็เป็นการเพ่งนิมิต ในนิมิต

เวลาง่วง ภาพจะเข้าแทรก เพราะไม่มีสติไงครับ สติมันเคลื่อนไปกับความคิด ที่นิมิตชัดคงเป็นภาพที่ชัดไม่ต้องสร้างขึ้นมา แต่ไม่ใช่ภาพที่ทำให้จิตแนบแน่นแต่ประการใด และความรู้สึกตัวจะลดลงไป

กรรมฐานที่แท้จริง ต้องเฝ้าดูกายตามที่มันเป็นด้วยใจปกติ เท่านี้เองครับ ไม่ต้องไปปรับปรุงอะไร แล้วทุกอย่างจะเป็นไปเองจากหยาบไปละเอียด จากกายสู่จิต

 

จากการฟังครูอาจารย์มา พอแนะนำได้ครับลองทำดู..คุณต้องอยู่กรรม และจำเส้นทางเดิม เรื่องเดิม ที่เคยทำให้คุณเกิดสมาธิและเข้าฌานได้ไหม จำทางได้ไหมครับ
การอยู่กรรมจะหนักกว่าครั้งแรกที่คุณเคยเกิด..ต้องหนักกว่า ต้องบริสุทธิ์จริงๆ ต้องบริสุทธิ์ด้วยศิล ความจริงเดิมจึงจะเกิดซ้ำ ต้องเหนือกว่าครั้งแรก สาหัสนะครับ ต้องล้างใจ ศิลต้องบริสุทธิ์..

 

อีกครั้งนะครับ คนที่เคยได้สิ่งสมมุติที่ท่านเรียกว่าฌานสี่แล้ว ห้าคืออากาศนะฌาน หรือชื่อเต็มว่าอะไรผมไม่ติดตรงนี้นะขอรับ และคำว่าอากาศแปรว่าว่างเปล่า แม้แต่พระอาจารย์ดังๆมากๆบางท่านยังบ่นเลยครับหายไป หายไปตั้งนานแล้วแทบจะบอกได้ว่าทำไปก็ไม่ได้อะไรแล้ว การได้คือการละใช่หรือไม่ หรือคือการให้คงสภาพ หลายคนมาถึงตรงนี้แล้วไม่เข้าใจครับ ทำบารมีให้เต็มนะครับ สิบประการที่ว่านั้นแหละ แต่อย่าทำแบบตูมตาม อย่าประมาท และรักษาสมดุลย์กระเป๋า หรือในสิ่งที่ตนเองมีอยู่
บางคนเจอตรงนี้แล้วเลิกไปเลย บางคนรู้แล้วรอคอย นี่แหละครับดาบที่เป็นสองคมหาความเป็นกลางได้ตรงไหน พุทธท่านเลยทำเป็นสังฆ คือความเป็นสาม พอเป็นสามแล้วก็ยังต้องมีกลางอีกนะครับ ยากนิดหนึ่งต้องใช้ การขีดรูปสามเหลี่ยมแล้วมีตรงกลางคือเส้นผ่ากลางจากมุมสู่อีกด้านหนึ่งสามเส้น สามเหลี่ยมด้านเท่านะครับ หลังจากนั้นจะนำไปสู่อุเบกขาแล้วครับ
เราต้องยอมรับตัวเราเองว่าที่เข้ามาสายนี้เพื่ออยากรู้ว่ามีจริง คือความจริง พิสูจน์ได้ หลายท่านไปไกลมากแต่หาคำอธิบายมายันไม่ได้ ท่านถึงเขียนไว้ว่าให้มีผ้ายันต์ มายืนยันต์อย่างไรครับ ไม่ใช่ว่าท่านไปยกเอายอดของเจดีย์วัดนั้นมาแล้ว ผมนอกเรื่องมามากแล้วครับ
ดังนั้นเราต้องรับว่าเราจะทำความดี เป็นคนดีเพื่อช่วยเหลือสัตว์ทุกตัวที่กำลังตกทุกข์ได้ยากโดยการเสียสละขอรับ เพื่อผลในทางการปฎิบัติจะก้าวหน้าต่อไป ขอให้ท่านเจริญในธรรมครับ

 

น้อมรับทุกคำแนะนำคะ แต่ตอนนี้พอจะรู้แล้วคงเป็นเพราะจิตเราตอนนี้ไม่ บริสุทธิ์ กำลังมีห่วงเรื่องญาติที่กำลังป่วย และอนาคต ถ้าเป็นไปได้อยากละชีวิตทางโลกแบบถาวรเลย ถ้าเคลียเรื่องต่างๆได้แล้วก็อยากจะปฏิบัติเต็มตัวคะ